Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το Τέλος της ομορφιάς είναι ένα μυθιστόρημα-προέκταση. Ο Λακλό στο τέλος του μυθιστορήματός του Επικίνδυνες σχέσεις ρίχνει τη Μαρκησία ντε Μερτέιγ στους δρόμους του Βορρά, όπου, κατά τη γνώμη του, την περιμένουν η εξορία, η αθλιότητα και η εγκατάλειψη. Όμως η αδάμαστη Μερτέιγ, αν και χτυπήθηκε από την ευλογιά, που της στοίχισε το ένα της μάτι, δεν το βάζει κάτω. Ξαναφτιάχνει τη ζωή της στο Ρότερνταμ, μια ζωή γεμάτη και ολοκληρωμένη, την οποία μας διηγείται η μακρινή της απόγονος που -κατά σατανική σύμπτωση- είναι κι εκείνη παραμορφωμένη με τον ιδιο τρόπο. Η Κερία, μελετώντα...

""Οι ξένες λέξεις" διηγούνται καταπληκτικές ιστορίες. Περνάς πολύ καλά μαζί τους. Πρέπει να είχα λίγο κουραστεί ακούγοντας πάντα τις ίδιες ελληνικές ή γαλλικές λέξεις. Αισθάνθηκα την ανάγκη να μάθω κάτι καινούργιο. Μελέτησα το λεξικό των σάνγκο με τον ίδιο ενθουσιασμό που διάβαζα μικρός τις περιπέτειες του Ταρζάν. Το πιο πρωτότυπο βιβλίο που κυκλοφόρησε φέτος στη Γαλλία." (Bernard Pivot, TV5). "Οι ξένες λέξεις" σού ανοίγουν ένα δρόμο, σε βοηθούν να ζήσεις, όπως όλα τα μεγάλα μυθιστορήματα. (Marie-Francoise Leclere, "Le Point"). Το εκπληκτικό ταξίδι ενός σύγχρονου Οδ...

... Σας αφηγήθηκα την ιστορία μιας γης, εκεί όπου το χιόνι με τα τέσσερα χρώματα φύτρωνε σαν βαμβάκι, όπου οι άνθρωποι έκαναν σκι σε λόφους κίτρινης άμμου με χρυσαφένιους κόκκους, όπου οι άντρες ψάρευαν στην άμμο και οι γυναίκες μιλούσαν την ωραία γλώσσα των μελισσών, κι άλλες μιλούσαν τη γλώσσα των πουλιών. ... Και τώρα μαζεύω τη γλώσσα μέσα στο στόμα μου, τη διπλώνω και τη βάζω στο κουτί της. Δίνω τα χέρια και τα πόδια μου μάλλινο νήμα. Λειώνω στη φωτιά της κοχλάζουσας σιωπής. Κατοικώ τα ανεμίσια παπούτσια μου. Στους ώμους μου βγαίνουν φτερούγες! Δραπετεύω. Νοτιοδυτικά...

Ο Λάθαρο, ο έφηβος πρωταγωνιστής του αφηγήματος, ακούει τις απίστευτες και αληθινές ιστορίες που του διηγείται ο παππούς του στη διάρκεια των καλοκαιρινών του διακοπών στο χωριό. Ιστορίες κατοικημένες από την πραγματικότητα και τη φαντασία, από το παρελθόν και το παρόν. Οι απόηχοι του ισπανικού Εμφυλίου και η αινιγματική Δανέζα γιαγιά του συνυφαίνονται με τη μυστηριώδη Κοιλάδα των Ξωτικών και την ανάμνηση της Ιωάννας της Τρελής, άτυχης βασίλισσας της αναγεννησιακής Καστίλης, ή της δόνια Μπέρτα, ενώ παράλληλα κάποιοι κάτοικοι του χωριού και οι νέες του φιλίες συντελούν, ο κα...

Διαβάζοντας τον Όμηρο, απροσδόκητα πολλές πεποιθήσεις και συμπεριφορές που εμφανίζονται εκεί μας φαίνονται αξιοσημείωτα καθημερινές και οικείες -και άλλες βέβαια όχι. Έχουμε, για παράδειγμα, συχνά την αίσθηση ότι σε πολλά σημεία της αφήγησης, αν αλλάζαμε τα ονόματα των θεών με ορισμένα ονόματα αγίων, θα αναγνωρίζαμε πράγματα που είδαμε, ακούσαμε, διαβάσαμε ή σκεφτήκαμε. Από την άλλη μεριά, άλλα κρίσιμα σημεία τής τότε αντίληψης για το θείο είναι σήμερα οπωσδήποτε εντελώς ξένα και αδιανόητα. Έτσι, π.χ. η παντελής απουσία εγγυήσεων ηθικής τάξης και δικαιοσύνης εκ μέρους των ο...

Οι μακαρονάδες, η μεγάλη αγκαλιά που χωράει μέσα της σχεδόν κάθε προϊόν της μάνας φύσης και ζευγαρώνει μαζί του γεννώντας γευστικά αριστουργήματα σε ατελείωτες ποικιλίες, εδώ συνδυάζονται με το μέγα δώρο των θεών στον άνθρωπο: τις ελιές. Τον καρπό του δέντρου που κυριαρχεί για αιώνες πολλούς ανάμεσα στα γεννήματα της ελληνικής γης, της γενέτειρας τόσων πολιτισμών. Κι αν απορήσουμε πως μπορούν τέτοιοι συνδυασμοί να καλύψουν ολόκληρο βιβλίο, ας θυμηθούμε ότι ο καρπός του ελαιόδεντρου, οι ίδιες οι ελιές, εμφανίζουν δυνατότητες κυριολεκτικά απεριόριστες στην άσκηση της "αρχαίας...

Η ανάδειξη του Ιωσήφ και της Μαρίας σε πρόσωπα μιας ιστορίας πάθους, κυριαρχίας και μανίας, όπου οι άγγελοι-τιμωροί της Παλαιάς Διαθήκης προμηνύουν ή συνοδεύουν τον πόθο και την καταστροφή, διατρέχει αυτή την αφηγημένη με εξαιρετική καθαρότητα και οικονομία μέσων διήγηση του Γουστάβο Μαρτίν Γκάρθο. Ο ξυλουργός Ιωσήφ από τη Γαλιλαία, ερωτευμένος και καθυποταγμένος σε δυνάμεις που ούτε κατανοεί ούτε εξουσιάζει, μετατρέπεται στη Γλώσσα των πηγών σε ένα από τα πιο παράδοξα, ελκυστικά και τραγικά ανθρώπινα όντα που έχει ποτέ φανταστεί κανείς.

Πόλεμος, κατοχή... Έρωτες, γέλια, χαρές, λοιπόν, αλλά και πόνος και πείνα και δυστυχία. Γέννες και σκοτωμοί, γάμοι, κηδείες, φιλίες και προδοσίες. Άσπρο και μαύρο, όπως σε κάθε περίοδο της ζωής, έτσι και τα χρόνια της κατοχής. Μόνο που, επειδή η δόση του μαύρου ήταν υπερβολική, επειδή ο φόβος και η απόγνωση ήταν τα κυρίαρχα συναισθήματα, τις λίγες χαρές τις βιώναμε εντονότερα, ήταν στιγμές πραγματικής ευτυχίας, ανόθευτης. ... απελευθέρωση, εμφύλιος, διώξεις και εξορίες... Κατέρρεε όλος ο κόσμος. Ο Βόλος, η πόλη που γνώρισα όταν έφτασα μικρή στο χωριό, δεν υπήρχε πια. Οι...

Δεν είμαι γυναίκα. Δεν είμαι μητέρα. Όμως είμαι η μαμά όλων σας. Μη με ρωτάτε γιατί - είναι πολύ μπερδεμένη ιστορία. Εγώ, για να καταλάβετε, έχασα τη μαμά μου όταν ήμουν πολύ μικρός. Και δεν την ξαναείδα ποτέ. Θα μου πείτε, και ποιος βλέπει τους πεθαμένους; Ναι, αλλά εγώ δεν είχα ούτε μια φωτογραφία της. Και κάθε τόσο τη ζητούσα. Μέχρι που διάβασα ένα βιβλίο. Καταραμένα βιβλία, μόνο κακό κάνουν, κάτι ξέρουν τα παιδιά και δεν θέλουν να τα δουν ούτε ζωγραφιστά. Και τώρα; Είμαι, θα μπορούσα να πω, ο πιο διάσημος άνθρωπος στον κόσμο. Κι ωστόσο κανείς δνε ξέρει τ' όνομά μου....

Είκοσι λεπτά: πρώτα απ' όλα ένα ντους. Στη συνέχεια, γυμνή ακόμα, βάφτηκε διακριτικά. Μια φούστα, βεβαίως, μαύρες κάλτσες με ζαρτιέρες. Τα εργαλεία της δουλειάς μου, σκέφτηκε με τον κυνισμό που της επέτρεπε να κρατά τις αποστάσεις. Από τον εαυτό της, σε περίπτωση αποτυχίας. Απ' το τυφλό πάθος, σε κάθε περίπτωση. Μαύρες κάλτσες πάντως, με ζαρτιέρες, μικρό, λιτό εσώρουχο με δαντέλα. Διάλεξε μια φούστα στενή κατά μήκος, στους γοφούς, που άνοιγε προς τα κάτω. Μια εύθυμη φούστα, που να σηκώνεται εύκολα. Για το τέλος, εκλεπτυσμένα σανδάλια, με τακούνι και κορδόνια, που έδιναν...

Στο κλασικό και από πολλές απόψεις ανατρεπτικό αυτό βιβλίο, που για πρώτη φορά μεταφράζεται στα ελληνικά, ο μεγαλύτερος μουσικοκριτικός του 19ου αιώνα προσπαθεί ουσιαστικά να απαντήσει στο καίριο ερώτημα κάθε μουσικής αισθητικής: πώς διασφαλίζονται "αντικειμενικές", δηλαδή διυποκειμενικά και διαχρονικά έγκυρες κρίσεις για τη μουσική και τα μουσικά έργα; Με γραφή που κινείται μεταξύ "πολεμικής" ειρωνείας και επιστημονικής νηφαλιότητας, ο συγγραφέας στρέφει τα πυρά του ενάντια στη ρομαντική αισθητική του συναισθήματος και την ιδεαλιστική αισθητική του περιεχομένου, υποστηρίζο...

Στη Θεσσαλονίκη, ιδιαίτερα στην ύστερη περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας (1261-1453), τη γνωστή με το όνομα "Αναγέννηση των Παλαιολόγων", οι ζωγράφοι, επηρεασμένοι από την ανάπτυξη της σπουδής των αρχαιοελληνικών γραμμάτων, δεν ακολουθούν απλώς ό,τι νέο είχε να επιδείξει η τέχνη της Κωνσταντινούπολης, αλλά συμμετέχουν ενεργά στη διαμόρφωση του νέου ζωγραφικού ύφους. Σήμερα από τα πολυάριθμα θρησκευτικά κτίσματα που άλλοτε αριθμούσε η πόλη, μαρτυρίες εκείνης της περιόδου, έχουν διασωθεί ελάχιστα, ικανά ωστόσο να αναπλάσουν το μεγαλείο της. Στο εσωτερικό των μνημείων αυτών...

Κόρινθος: μια φημισμένη πόλη, κέντρο βιοτεχνίας και εμπορίου, με ισχυρή ναυτική δύναμη, και αγωνοθέτις των Ισθμίων. Ίσθμια: μία από τις τέσσερις αγωνιστικές γιορτές της Αρχαίας Ελλάδας. Ένα βιβλίο για παιδιά που περιέχει πολλές πληροφορίες για την ιστορία της Κορίνθου και του Ακροκόρινθου, την ιστορία των Ισθμίων, την προετοιμασία των αγώνων, τον τρόπο διεξαγωγής του, τις τελετουργίες, τους εορτασμούς και γενικά την ατμόσφαιρα που επικρατούσε στην Ισθμία τις μέρες των αγώνων. Μέσω μιας ευχάριστης και διασκεδαστικής ξενάγησης στον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Κορίνθου, σ...

Οι Εξομολογήσεις και οι εκ βαθέων αναστεναγμοί του Τhomas De Quincey (1785-1859) προσφέρουν τη δυνατότητα να διερευνηθεί η ενδότερη ζωή μιας εξέχουσας προσωπικότητας που συνέβη να είναι "οπιοφάγος", σε εποχή βέβαια που η ιατρική χρήση του οπίου ήταν συνήθης. Προσφέρουν, όμως, κάτι περισσότερο, καθώς, μέσα από τις σελίδες τους, αναδεικνύεται ένα σημαντικό γεγονός: μια ουσία, το όπιο, της φαρμακολογικής τάξης "Euphorica", και μια ψυχική λειτουργία, το όνειρο, "δένουν", προεικάζοντας το πεδίο μέσα από το οποίο, όταν ωριμάσουν οι καιροί, θα αναδυθεί η φροϋδική ψυχοπαθολογία. Αυ...

Η μελέτη της χρήσης των νέων τεχνολογιών είναι από τους ταχύτερα αναπτυσσόμενους τομείς των κοινωνικών και συμπεριφορικών επιστημών, ίσως ο σημαντικότερος στον 21ο αιώνα. Είναι προφανές εάν αναλογιστούμε ότι το Internet σήμερα είναι μια τεράστια "εικονική" Αγορά, η μεγαλύτερη "πλατεία" του κόσμου, όπου οι άνθρωποι συνδιαλέγονται, γίνονται φίλοι, συναλλάσσονται ή κινδυνεύουν, όπου παράγεται, αποθηκεύεται, διανέμεται ή πωλείται κάθε είδους "πληροφορία" ή "αντικείμενο". Οι νέες τεχνικές, όπως κάθε τεχνική, πολλαπλασιάζουν τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά στοιχεία της κοινων...

Ο Σωκράτης εμφανίζεται ως μεσολαβητής μεταξύ του ιδανικού κανόνα και της ανθρώπινης πραγματικότητας. Η ιδέα του μεσολαβητού, του ενδιάμεσου, θυμίζει εκείνη της χρυσής τομής, της ισορροπίας. Θα περίμενε κανείς ν' αντικρίσει μια αρμονική μορφή που αναμιγνύει σε φίνες αποχρώσεις χαρακτηριστικά θεία και ανθρώπινα. Όμως τίποτα τέτοιο δεν είναι αληθές. Η μορφή του Σωκράτη είνα αποπροσανατολιστική, διφορούμενη, ανησυχητική. Σημείο αναχώρησης και βάση του Εγκωμίου είναι το πλατωνικό Συμπόσιον, όπου ο "άτοπος" Σωκράτης συγκρίνεται με τερατόμορφο και αναιδή Σιληνό, ταυτίζεται με τον...

Για τις αρετές δεν μιλάμε πια καθόλου. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τις έχουμε πλέον ανάγκη, ούτε μας δίνει το δικαίωμα να τις αποκηρύξουμε. Καλύτερα να διδάσκουμε τις αρετές παρά να καταδικάζουμε τα ελαττώματα, έλεγε ο Σπινόζα: καλύτερη η χαρά από τη θλίψη, καλύτερος ο θαυμασμός από την περιφρόνηση, καλύτερο το παράδειγμα προς μίμηση από την ντροπή. Σκοπός του βιβλίου δεν είναι να δώσει μαθήματα ηθικής, αλλά να βοηθήσει τον καθένα μας να γίνει κύριος του εαυτού του, όπως του ταιριάζει, και μοναδικός του κριτής. Αλλά με τι σκοπό; Να γίνει πιο ανθρώπινος, πιο δυνατός, πιο γλυκ...

Ποιοι είναι οι μηχανισμοί οικονομικής, πολιτικής και, ταυτόχρονα, πολιτισμικής ενσωμάτωσης του ελληνικού αγροτικού κόσμου στη σύνολη κοινωνία (εθνική και διεθνή) κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών; Πώς εντοπίζονται τα διακυβεύματα των εντατικών μετασχηματισμών που πραγματοποιούνται σήμερα ως προς τους όρους κοινωνικής ύπαρξης του Έλληνα αγρότη; Με ποιον τρόπο μπορούμε να αντιληφθούμε τις εγγενείς στη διαδικασία προσαρμογής αντιφάσεις, να κατανοήσουμε τη "λειτουργικότητά" τους για τη διαιώνιση των εν ισχύι κοινωνικών σχέσεων και να διακρίνουμε τα αποτελέσματα των εν λ...

Ο Διψασμένος, από τα μεγαλύτερα έργα της σύγχρονης αργεντινής λογοτεχνίας, αφηγείται έναν κόσμο που συνορεύει με την τρέλα: τον αλκοολισμό και την κόλασή του. Πώς να κορέσει το αδύνατο, πώς να παλέψει ενάντια στην ακατασίγαστη δίψα που δεν έχει αρχή και τέλος, πώς να επισημάνει ότι η ίδια η ζωή επιβεβαιώνει την ανυπαρξία της ευτυχίας: αυτά είναι τα ερωτήματα που βασανίζουν τον (νυν; πρώην;) αλκοολικό συγγραφέα Εστέμπαν Εσπόσιτο στη σύμπλοκη -διαυγή και μεθυσμένη- αντίληψή του της πραγματικότητας. Με λυρισμό και αυτοσαρκασμό ο συγγραφέας διερευνά τα άκρα της ανθρώπινης κατ...