Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η τζαζ μπορεί να αναλυθεί με δύο, τουλάχιστον, μεθόδους, γραμμικά ως γενέτειρα της λεγόμενης σύγχρονης μουσικής και εξελικτικά ως μουσική που κατάφερε να παραμείνει ουσιωδώς τέχνη και να αναπτυχθεί κατά τρόπους ασύγκριτους. Ανάμεσα στον μουσικό της τζαζ και στον ακροατή επιτελούνται μια σειρά από δυσεξήγητα φαινόμενα τα οποία αφορούν, ως επί το πλείστον, την ακόρεστη μεταλαμπάδευση ενός μυστηρίου το οποίο ουδέποτε αναλύεται οριστικά· ο κριτικός και ο ιστορικός της τζαζ στην πραγματικότητα αυτό το μυστήριο αποπειρώνται να ερμηνεύσουν ή να σχολιάσουν.

Το εικονοκλαστικό έργο του Μαρκήσιου ντε Σαντ ανοίγει μαύρες τρύπες στο ψεύτικο φωτοστέφανο που σφετερίζεται το άτομο στην αστική κοινωνία. Φέρνοντας στην επιφάνεια τα αλληλοσυγκρουόμενα στοιχεία του ασυνείδητου, τάραξε με την "πορνογραφική" του επιφάνεια όλες τις κοινωνίες κι όλα τα καθεστώτα από την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης ως τις μέρες μας. Το "λογικό" μέγεθος και το σαρκαστικό χιούμορ που διανθίζει τις θεωρητικές αναλύσεις και τις τολμηρές σκηνές της "Φιλοσοφίας στο μπουντουάρ" κάνει το μυθιστόρημα αυτό το πιο ευανάγνωστο από τα έργα του "θείου" Μαρκήσιου. Σ' αυτ...

Ο τοξικομανής Αλέν περιπλανιέται στο Παρίσι του μεσοπολέμου ψάχνοντας τον εαυτό του στα καταγώγια και τα ναρκωτικά. Παρατημένος από τη φιλενάδα του και έχοντας προσπαθήσει μάταια να ολοκληρώσει ένα πρόγραμμα αποτοξίνωσης, παραδίδεται στο ανελέητο σφυροκόπημα της ζωής που τον σπρώχνει στην αναπόφευκτη πορεία προς το τέλος... Ένα "παρακμιακό" μυθιστόρημα, στην παράδοση των καλύτερων στιγμών του Γουίλιαμ Μπάροουζ.

Το πρόβλημα της φύσης της νόσου ή παθολογικότητας εν γένει, και ειδικότερα αυτό της φύσης της ψυχικής νόσου ή ψυχοπαθολογικότητας, συνιστούν θεμελιώδη προβλήματα της Φιλοσοφίας της επιστημονικής Ιατρικής και Ψυχιατρικής αντίστοιχα. Στο ανά χείρας βιβλίο επιχειρείται ακριβώς η συστηματική έκθεση και κριτική εξέταση των μειζόνων συγχρόνων φιλοσοφικών προσεγγίσεών τους. Στο πρώτο -γενικό- μέρος του έργου ο συγγραφέας πραγματεύεται το πρόβλημα της φύσης της νόσου εν γένει, ενώ στο δεύτερο -ειδικό- μέρος το εξειδικεύει στο πρόβλημα της φύσης της ψυχικής νόσου.

"Είμαι πράγματι ο Διάβολος. Μην τρομάζετε, γιατί είμαι στ' αλήθεια ο Διάβολος, και γι' αυτό δεν κάνω κακό. Ορισμένοι μιμητές μου, στη γη και πάνω από τη γη, είναι επικίνδυνοι, όπως όλοι οι αντιγραφείς, γιατί δεν γνωρίζουν το μυστικό της ύπαρξής μου. Ο Σαίξπηρ, τον οποίο ενέπνευσα πολλές φορές, μου απένειμε δικαιοσύνη. Λέει ότι είμαι κύριος. Γι' αυτό ησυχάστε. Είστε με καλή παρέα". Κρυμμένο στο μυθικό μπαούλο των χειρογράφων του Πεσσόα, το διήγημα με τον αινιγματικό τίτλο Η ώρα του διαβόλου είδε το φως της δημοσιότητας μόλις το 1989, πενήντα χρόνια από τον θάνατο του ποιητή...