Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένας ύμνος στη ζωή και τη δημιουργία. Η πορεία μιας γυναίκας προς την ατομική ελευθερία και πραγματοποίηση των ονείρων της κάτω από δύσκολες συνθήκες, στην Κέρκυρα, στις αρχές του αιώνα. Ολόκληρη η ιστορία της εποχής αυτής περνάει μέσα από τη διήγηση ενός παιδιού. Με λαογραφικά στοιχεία, μια τίμια και τρυφερή διήγηση από μια γυναίκα, που έχει αποφασίσει να παλέψει μέχρι θανάτου προκειμένου να πετύχει να μπορεί να διαλέγει τη δική της ζωή. Ένα μήνυμα αισιοδοξίας και αγάπης για τη ζωή. "Η ιστορία που κρατάτε στα χέρια σας είναι πέρα για πέρα αληθινή. Προσπάθησα να την απο...

Η Κλωθώ, η Λάχεσις και η Άτροπος όρισαν την μοίρα της Φαίδρας. Κρατούσαν στα χέρια τους, την κλωστή της ζωής της. Η Κλωθώ, έκλωθε με την ρόκα της το πεπρωμένο της Φαίδρας. "Να γνωρίσει νέον και όμορφο Κερκυραίο όπως η μητέρα της, η Τόνια". Η Λάχεσις, της έριξε το λαχείο "Να ζήσει ένα μεγάλο αθώο και ρομαντικό έρωτα". Και η Άτροπος κρατούσε την "κλωστή" όπου περίμενε την κατάλληλη στιγμή... Ποια μοίρα οδήγησε την αναράιδα του έρωτα και του πάθους κοντά σε δύο νέους άντρες; Η Φαίδρα και ο όμορφος Κερκυραίος θα ταξιδέψουνε στα μονοπάτια της αγάπης και του έρωτα! Η Φαίδρα και ο...

Ένα έγκλημα αποκαλύπτεται με πολλούς τρόπους. Εκτός από εκείνους που προβλέπει ο "θετός" νόμος, που είναι οι μάρτυρες, τα αποτυπώματα, τα ίχνη, τα έγγραφα στοιχεία, η αυτόφωρη σύλληψη, η ομολογία του εγκληματία, υπάρχουν και οι τρόποι αποκάλυψης ενός εγκλήματος που λειτουργούν μέσα από το σύστημα του "φυσικού" νόμου. Συγκεκριμένα, οι κανόνες λειτουργίας της Φύσης, που όλοι μαζί αποτελούν τον "φυσικό" νόμο μπορούν να φέρουν στο φως, με το δικό τους τρόπο, τα αποδεικτικά στοιχεία ενός εγκλήματος, που μέχρι τη στιγμή της αποκάλυψής τους, ξέφευγαν από τα ανθρώπινα μάτια, αρκεί...

Όπως κάθε δίκη είναι μια "αναλογία", έτσι και η δίκη του Χριστού είναι τέτοια. Η "αντιλογία" είναι αμφισβήτηση του άλλου και της κυριότητάς του, και όχι αμφιβολία αν υπάρχει ως πρόσωπο ή όχι. Στη δίκη του Χριστού αμφισβητήθηκε ο Θεός ως Δημιουργός και Κύριος, και στο πρόσωπο του Υιού του δικάστηκε, καταδικάστηκε και ταπεινώθηκε έως εσχάτων από το δημιούργημά του, και τέλος, απορρίφθηκε και θανατώθηκε. Αλλά η δίκη αυτή είναι ταυτόχρονα μια καθολική και διαχρονική δίκη, όπου δικαστές και κατήγοροι, μάρτυρες υπεράσπισης και κατηγορίας, θεατές συμπαθούντες, αντιπαθούντες ή αδιά...

Όπως κάθε δίκη είναι μια "αναλογία", έτσι και η δίκη του Χριστού είναι τέτοια. Η "αντιλογία" είναι αμφισβήτηση του άλλου και της κυριότητάς του, και όχι αμφιβολία αν υπάρχει ως πρόσωπο ή όχι. Στη δίκη του Χριστού αμφισβητήθηκε ο Θεός ως Δημιουργός και Κύριος, και στο πρόσωπο του Υιού του δικάστηκε, καταδικάστηκε και ταπεινώθηκε έως εσχάτων από το δημιούργημά του, και τέλος, απορρίφθηκε και θανατώθηκε. Αλλά η δίκη αυτή είναι ταυτόχρονα μια καθολική και διαχρονική δίκη, όπου δικαστές και κατήγοροι, μάρτυρες υπεράσπισης και κατηγορίας, θεατές συμπαθούντες, αντιπαθούντες ή αδιά...

Αμέσως μετά την επιστροφή του από την Ιταλία (Ιούνιος του 1788), ο Γκαίτε καταπιάστηκε με μια συλλογή ποιημάτων, που έμελλε να γίνουν οι Ρωμαϊκές Ελεγείες, στην οποία έδωσε τον προσωρινό τίτλο "Buchlein Elegien" ("Βιβλιαράκι Ελεγείες") ή "Cahier" (Τετράδιο), και υπότιτλο "Erotica Romana". Αυτή αποτελείτο από 26 ποιήματα. Περί τα τέλη του 1790 και πριν η συλλογή εκδοθεί, ο Γκαίτε αφαίρεσε, αυτολογοκρινόμενος, τις δύο λεγόμενες "πριάπειες" ελεγείες, οι οποίες θα χρησίμευαν μάλλον ως πρόλογος και επίλογος της συλλογής. Δύο ακόμη από τα ποιήματα αφαιρέθηκαν - έμελλαν να αποτελέ...

Είναι η ιστορία της χαμένης Εδέμ. Η μελαγχολική ιστορία ενός βασιλείου, του τελευταίου προπύργιου του Ισλάμ στην Ισπανία. Μετά από 700 χρόνια, στα οποία οι τέχνες και οι επιστήμες ανταγωνίσθηκαν τους αρχαίους πολιτισμούς της Ελλάδας, της Αιγύπτου και της Ρώμης, η λάμψη του βασιλείου της Γρανάδας έσβησε βίαια από τη δύναμη των χριστιανικών όπλων. Η ιστορία του Μποαβδίλ, του τελευταίου μουσουλμάνου βασιλιά της Ανδαλουσίας, που η μοίρα τον διάλεξε για να παραδώσει στους χριστιανούς τον παράδεισο των πηγών, των λουλουδιών, των αυλών, των αηδονιών.

Ο γερμανο-εβραίος ποιητής Ερρίκος Χάινε (Heinrich Heine, 1797 - 1856) έρχεται δεύτερος σε δημοτικότητα, μετά τον μεγαλοφυή Γκαίτε, εκτός Γερμανίας, μολονότι τα ποιήματά του είχαν απαγορευτεί στην πατρίδα του για ορισμένο διάστημα, τόσο όταν ο ποιητής ζούσε όσο και αργότερα, κατά την εποχή των Ναζί. Ο ίδιος ο Χάινε έγραψε για τον εαυτό του: "Δεν έθεσα μεγάλο σκοπό στη ζωή μου την ποιητική δόξα, και αν τα ποιήματά μου επαινούνται ή κατακρίνονται, λίγο με ενδιαφέρει. Αλλά βάλτε ένα ξίφος επάνω στο φέρετρό μου, γιατί υπήρξα καλός στρατιώτης στους πολέμους για τις ελευθερίες το...

ΘΥΜΑΜΑΙ Την επιθυμία να νικήσουμε τις ήττες Ώστε να συμβεί το ελάχιστον Στον άνεμο παραδίδοντας ως αντάλλαγμα Λίγη έως πολλή λευκότητα Το φοβερό αντιστάθμισμα δεν υπολογίσαμε Παγιδευμένοι στο αυξανόμενο σκότος Επιθυμιών και ακόμα ότι Νίκη είναι ανθοδέσμη από ήττες

Τα νησιά μας, τα πιο όμορφα του κόσμου, τα γέννησε η γη με ένα δάκρυ και ένα χαμόγελο. Τα ασήμωσε το φεγγάρι, τα χρύσωσε ο ήλιος και τα έντυσαν οι θεοί με την ανάσα τους. Τα πελάγη μας τα χρωματίζει ο ουρανός της Ελλάδας και στραφταλίζουν κάτω από τον ήλιο. Μα πότε, πως και γιατί ονομάστηκαν έτσι όπως τα ξέρουμε σήμερα; Πίσω από ένα νησί ή ένα πέλαγος κρύβεται μια ιστορία αγάπης. Κάποτε οι θεοί του Ολύμπου αγάπησαν βασιλοπούλες και νεράιδες των πηγών. Τις ερωτεύτηκαν τρελλά και τους χάριζαν κάθε φορά και ένα νησί. Δικό τους, κατάδικό τους. Και για να δείξουν την αγάπη και...

Το βιβλίο αυτό περιέχει μια σειρά ραδιοφωνικών ομιλιών που είχε δώσει ο συγγραφέας στη Βοστόνη. Θίγει θέματα της καθημερινής ζωής και μας βοηθάει να κατανοήσουμε τα προβλήματα που παρουσιάζονται μέσα στην οικογένεια και στις σχέσεις μας με τους άλλους.

Οι κατίνες εκλείπουν μέρα με την ημέρα, όλο και περισσότερο από την χώρα μας. Τα ΜΜΕ αποσιωπούν το γεγονός αυτό -σκόπιμα ίσως θα έλεγε κανείς. Περιοδικά, τηλεοράσεις και ραδιόφωνα εστιάζουν το ενδιαφέρον τους σε κάθε άλλο κοινωνικό ζήτημα. Οι εφημερίδες ενημερώνουν για άλλα -δυσάρεστα κυρίως- δρώμενα, εκτός από αυτό το -σημαντικό για το κοινωνικό γίγνεσθαι- θέμα. Οι κατίνες εξαφανίζονται!!! Μη χαίρεστε και μη λυπάστε όμως! Οι κατίνες χάνονται, αλλά... οι Σούλες είναι εδώ ...και θα μείνουν!!!

Η Παναγιώτα Ξένου, γεννήθηκε με προοπτικές δυσοίωνες. Άλλαξε την πορεία της μοίρας, αρπάζοντας τις ευκαιρίες. Ξεπέρασε τον σωματικό πόνο, την μοναξιά, τον ιδρυματισμό. Κι ό,τι δεν κατάφερε να ξεπεράσει, το έκλεισε στο καβούκι της. Οι κεραίες της, ευαίσθητες στον κίνδυνο που ελλοχεύει, την προειδοποιούν και την προφυλάσσουν. Δεν ρισκάρει για να μην πληγωθεί ξανά και το μυστικό της κουλουριάζεται στην ασφαλή σκοτεινιά του λαβύρινθου του κελύφους της. Όμως εκεί έξω, μαζί με τον ενδεχόμενο κίνδυνο του πόνου, υπάρχει και το φως. Οι κεραίες εντοπίζουν το νέο μήνυμα, που συνοδεύετ...

Το βιβλίο έχει από πρώτη προσέγγιση έντονο ερωτικό χαρακτήρα. Η ερωτική πράξη που περιγράφεται σε αρκετές σκηνές του μυθιστορήματος, επειδή δεν γίνεται κάτω από "βιολογική βία", εντάσσεται μέσα σε μια πτυχή του "ψυχοδράματος" που βιώνουν οι κύριοι ήρωές του. Αυτή η ερωτική δραστηριότητα, πυροδοτείται από βαθύτερα βιώματα που έχουν σχέση με καθηλωτικές συγκρούσεις της παιδικής ηλικίας ή απωθήσεις της πιο ώριμης και πάνω σ' αυτές περιθλάται η ερωτική ζωή τους. Έτσι η ερωτική σχέση που αναπτύσσεται στους ήρωες του βιβλίου, στερημένη συναισθηματικής αμοιβαιότητας, εκτρέπεται σ'...

Στη δεκαετία του '60, δύο αδέλφια ζουν μαζί στα Εξάρχεια. Ο Αρίστος και ο Φάνης. Έχουν όμως μια ιδιομορφία. Είναι σιαμαίοι. Είναι ενωμένοι από τον ώμο και έχουν το ένα χέρι τους κοινό. Γι' αυτό και οι φίλοι τους, τους φωνάζουν "Αριστοφάνης". Μαζί τους μένει μία οικονόμος, η Ρωξάνη, που τους φροντίζει. Στενός τους φίλος και ο Απόστολος, ράφτης το επάγγελμα. που τους "ράβει" ανάλογα. Την καθημερινή τους ηρεμία, θα ταράξει μια ελληνοαμερικάνα, η Ιωάννα, που γοητευμένη από τον Αρίστο, επιθυμεί να δεσμευτεί μαζί του... Κάθε έρωτας και η δυσκολία του...

Aστέρια που τρεμοσβήνουν, αστέρια φωτεινά και φωτεινότερα, αστερισμoί και γαλαξίες ταξιδεύουν στo σύμπαν. Κάποιοι διαβαίνουν πάνω από τον ουρανό μας. Ανατέλλουν και δύουν. Φαίνονται και χάνονται και πάλι από την αρχή. Εκατομμύρια χρόνια τώρα. Μακριά από τη γη μας χιλιάδες έτη φωτός. Με αρχαιοελληνικά ονόματα. Αλήθεια πώς άραγε έφτασαν μέχρι εκεί αυτά τα ονόματα; Σε ποιον χρωστάνε το όνομά τους οι αστερισμoί; Ο αστερισμός της Ανδρομέδας, του Ωρίωνα;... Τι μυστικά κρύβουν; Εδώ μερικοί αστερισμoί θα μας πουν τα μυστικά τους. Θα μας ψιθυρίσουν στo αυτί συγκινητικ...