Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Να πέθαινα σαν τα πουλιά πετώντας"

Έτσι ο Νέος Κόσμος ρουφούσε μέσα του όλα τα στοιχεία του παλιού και απλώνονταν χωροκατακτητικά και θα απλώνονταν και μέσα του θα φύτρωνε ο Παλιός Κόσμος που θα λεγότανε τώρα Νέος.

Μια ιστορία για τον θάνατο και για πέρα απ' αυτόν.

Κατά τις διαδικασίες μιας απογραφής, ένας απογραφέας φτάνει σε μια πολυκατοικία της οποίας οι ένοικοι ενοχλούνται εντονότατα. Από την πρώτη στιγμή ο κόσμος τους ταράζεται συθέμελα, για να αποδειχθεί ότι οι ζωές τους είναι καθ' όλα συμπλεγμένες και διέπονται από μια βαθύτερη νομοτέλεια. Μια πολύπλοκη αφήγηση με μαγική ατμόσφαιρα και χρονικές ανακατατάξεις. Ένα ψηφιδωτό του οποίου τα μέρη σχηματίζουν μια μοναδική εικόνα, σφραγισμένη με ένα ιδιαίτερο και άκρως προσωπικό στυλ γραφής. Η δεύτερη πεζογραφική εμφάνιση του Πάνου Μανάφη (γεν. 1983)

Έτσι αποφάσισε να κόψει το χέρι του μαζί με το περίστροφο, να βρει τρόπο να το κόψει. Μα σαν κοιτάχτηκε στον καθρέφτη, σε κάποιον καθρέφτη τέλος πάντων, είδε τον εαυτό του πιο ωραίο σαν κρατούσε το περίστροφο.

Έπειτα τους αγκάλιασε το χώμα. Και ό,τι συνέβη είχε τελειώσει μέσα στη σιωπή

Το έκανα... για να δεις. Γιατί άλλο πράγμα είναι να σου λένε κι άλλο να βλέπεις με τα μάτια σου. Δεν μπορείς να τα κρατάς άλλο κλειστά. Ούτε εδώ... ούτε πουθενά αλλού. Ξέρω βέβαια ότι σου αρέσει να κρύβεσαι. Περιφέρεις την αινιγματική σου παρουσία καλυμμένος πίσω από πέπλα μυστήριου. Όχι, όχι. Απόψε είσαι εδώ, είσαι προσκεκλημένος. Δικός μου προσκεκλημένος. Και βάζω στοίχημα πως για μια φορά θα ανοίξεις τα βλέφαρά σου. Θα τ' ανοίξεις σιγά σιγά... και θα δεις κι εσύ αυτό που όλοι εμείς οι υπόλοιποι ονομάζουμε... "πραγματικότητα".

Το κείμενο που ακολουθεί είναι μια αφήγηση προορισμένη για να διαβαστεί - με τον ίδιο τρόπο που διαβάζουμε ένα μυθιστόρημα ή ένα παραμύθι. Όπως συνέβη και με το προηγούμενο "θεατρικό έργο" μου, το "La ultima noche ή Οι καρχαρίες" (http://www.triaridis.gr/noche/, 2010, έντυπη έκδοση: δήγμα/Ευρασία 2011) αλλά και με αυτό που ακολούθησε ("Μένγκελε", ηλεκτρονική έκδοση: http://www.triaridis.gr/mengele/, 2012) έτσι και στα "Μυρμήγκια" χρησιμοποίησα τη φόρμα του θεατρικού έργου ως αφηγηματικό μέσο, καθώς μέσα σε αυτήν σκέφτηκα (:συνέλαβα) την ιστορία: δυο δεμένοι άνθρωποι παλεύου...

Στάχυα μου αθέριστα σκεπάστε τη γη μου.

Πρόκειται για μια πολυσέλιδη ποιητική σύνθεση - μια ποιητική αναζήτηση στα έγκατα του ρομαντισμού και μια δοκιμασία αναμέτρησης με τα ιερά και ανίερα σύμβολά του. Ο προσωπικός λόγος εμπλέκεται με την κειμενική παράδοση, η μεταφυσική διάσταση υπονομεύεται από τη σαρκική οπτική του κόσμου. Το πρώτο ποιητικό βιβλίο του Κωνσταντίνου Ποζουκίδη (γεν. 1988).

Μια γυναίκα ζει (ή και: επιβιώνει) κολλώντας το αφτί της στους κορμούς των δέντρων, προκειμένου να ακούσει το χυμό της ζωής. Γύρω της ένα σμάρι ανθρώπων παλεύουν, μάταια, να εναρμονιστούν με το ακατανόητο πεπρωμένο τους. Η αγγελοκρουσμένη Ειρήνη πλανιέται σε έναν κόσμο δίχως Θεό, σαν τους αγγελιοφόρους του Κάφκα: ο έρωτας, η τρέλα, η ηδονή, η προδοσία είναι μονάχα σήματα της διαδρομής της, σ' ένα μεταίχμιο ανάμεσα στην ύπαρξη και το χαμό. Η Ιστορία εισβάλλει σαν στοχαστικό φάντασμα, το παρελθόν ορίζει μυστικά το παρόν, το μέλλον οικονομείται μονάχα από συντελεσμένα αγγίγματ...

Ένας διάλογος με τον αντικατοπτρισμό του Μαγιακόφσκι, με τον χαμό και τα ιερά τέρατα του 20ού αιώνα, με τους αρχαίους δράκοντες και την ανθρωπινότητα, με το χιόνι που σε έναν ονειρεμένο πόλεμο δεν ζεσταίνει, αλλά ενώνει.. Το πρώτο ποιητικό βιβλίο του Χρήστου Διαμαντή (γεν. 1987) - με έκτυπη την λαχτάρα ενός κόσμου γυρισμένου ανάποδα...

Ένα κορίτσι που βυθίζεται στον φόνο αναγνωρίζοντας έτσι τον κόσμο. Η επερχόμενη πείνα ψαύεται εκ νέου ως υπαρκτική συνθήκη επιβίωσης, το έγκλημα αναδεικνύεται ως πρωταρχικός κανόνας δίχως καμιά (ψευτο)ανάγκη τιμωρίας. Στον κήπο μια μηλιά καρπίζει επαναληπτικά τους καρπούς της αγάπης. Μια εφιαλτική νουβέλα βαθιάς ζωής - η πρώτη πεζογραφική εμφάνιση του Πάνου Μανάφη (γεν. 1983).

Άκου τώρα κι αυτό: Σε τούτο το βιβλίο, εκτός από τη φαρμακερή ιστορία που σκοτώνει, υπάρχει και μιαν ακόμη που, άμα την πιστέψεις, μπορεί να σου κάνει ζημιά- για πολλούς εξίσου μεγάλη με τον θάνατο ή και ακόμη μεγαλύτερη: Είναι αυτή που σε κάνει να ξεχάσεις τα πάντα, να βυθιστείς στην πηχτή λήθη- όπως εκείνοι οι αρχαίοι σύντροφοι που φάγανε τους γλυκούς καρπούς. Και μην το λογαριάσεις αυτό για κάτι λιγότερο από τον θάνατο. Γιατί το σώμα σου θα ζει, μα εσύ θα πάψεις να υπάρχεις- θα έχεις έναν νου αδειανό από κάθε συνείδηση. Τα δειλινά σου θα σβήσουν- θα πεθάνουν οριστικά. Κα...

Ένα ζευγάρι σε μια κρουαζιέρα καταδύσεων βυθού εγκαταλείπεται κατά λάθος (;) στη μέση του ωκεανού. Μέσα στο σκοτάδι, ο Α και η Β προσπαθούν να κρατηθούν ζωντανοί μέχρι να γυρίσει το τουριστικό σκάφος για να τους περισυλλέξει. Μιλούν ασταμάτητα για να διώξουν το φόβο - ώσπου έρχονται οι καρχαρίες. Τότε τα φώτα ανάβουν: ο Α και η Β βρίσκονται στο αστικό διαμέρισμά τους - αποκαμωμένοι από το παράξενο διανοητικό project ενός εξίσου αινιγματικού στοιχήματος. Κάποτε τα φώτα ξανασβήνουν: οι δυο πρωταγωνιστές ζούνε (ή ονειρεύονται) το βυθό της μύχιας προσδοκίας τους. Άραγε, είναι π...

Δυο μεσήλικες αδελφές συναντιούνται σε ένα σπίτι κοντά στη θάλασσα για να αναμετρήσουν ένα παρελθόν κακοφορμισμένων δεσμών υπό τη συνθήκη μιας (αδιόρατα μαύρης) κωμωδίας. Ένας χαμένος αδελφός, μια απρόσμενη κληρονομιά, φωτεινοί ζωγραφικοί πίνακες και σκοτεινά απωθημένα, μια ακολουθία επινοημένων (;) μυστικών συνθέτουν την πλοκή. Η λύση επίκειται - μα θα παραμείνει κρυφή, μια αντεστραμμένη έξοδος. Μια περιπέτεια στο υποφωτισμένο κενό της συνείδησης, όπου οι λέξεις γίνονται αέρας.

Η "Απόξεση ή Η παγωμένη καρδιά των ευτυχισμένων ανθρώπων" της πρωτοεμφανιζόμενης Χαράς Σύρου είναι το δεύτερο βιβλίο της σειράς δήγμα/θέατρο των εκδόσεων Ευρασία και αποτελεί ελεύθερη μεταφορά του αφηγήματος του Θ. Τριαρίδη "Η παγωμένη καρδιά των ευτυχισμένων ανθρώπων" (2002). Σε ένα μετα-μεσαιωνικό (ή και μεταμοντέρνο) σκηνικό ο περιπλανώμενος πρίγκιπας Ιωάννης κλέβει μια παγωμένη νυχτερίδα για να οδηγήσει τον λαό του στην Ευτυχία. Μα η Αιώνια Ευτυχία του Βασιλείου της Ευημερίας ισοδυναμεί με μια οριστική απόξεση. Ο βασιλιάς Ιωάννης και ο λαός του μεταβάλλονται σε έναν κόσ...

"Εκείνη την ημέρα, το πουλί δεν έμοιαζε με κοινό θαλασσοπούλι. Έμοιαζε διαφορετικό. Ήταν διάφανο, φτιαγμένο από νερό. Ένα υδάτινο, ελεήμον πουλί."

Ένα στιχουργημένο ημερολόγιο/ένα θραυσματικό λεύκωμα/ένα αφηγηματικό ποίημα για την αγάπη, για τον έρωτα, για την ανάγκη να είμαιενωμένημαζίσουμίαλέξη.