Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στάχυα μου αθέριστα σκεπάστε τη γη μου.

Το βιβλίο πρωτοεκδόθηκε το 2000 και χαρακτηρίστηκε, ανάμεσα στα άλλα, ένα ζοφερό παραμύθι της ερωτικής αφύπνισης, η μάλλον υποσχόμενη προσέγγιση στον μαγικό ρεαλισμό, μια αφήγηση όχι μαγική, αλλά μαγεμένη, που φτιάχνει κορμιά ερεθισμένα κι έτοιμα για την καταστροφή, ό,τι πιο ουσιαστικό μπορεί να περιμένει κανείς από έναν νέο συγγραφέα: ιδιότυπη και παρθένα ανάγνωση μιας περιοχής της ανθρώπινης πορείας ένα μυθιστόρημα που συνδυάζει τον λυρικό αισθητισμό, την αφέλεια του παραμυθιού, την υπερβολή του αισθητισμού, το άνθος της νοσηρότητας με το βαρύ άρωμά του. Ωστόσο, μετά από...

Κατά τις διαδικασίες μιας απογραφής, ένας απογραφέας φτάνει σε μια πολυκατοικία της οποίας οι ένοικοι ενοχλούνται εντονότατα. Από την πρώτη στιγμή ο κόσμος τους ταράζεται συθέμελα, για να αποδειχθεί ότι οι ζωές τους είναι καθ' όλα συμπλεγμένες και διέπονται από μια βαθύτερη νομοτέλεια. Μια πολύπλοκη αφήγηση με μαγική ατμόσφαιρα και χρονικές ανακατατάξεις. Ένα ψηφιδωτό του οποίου τα μέρη σχηματίζουν μια μοναδική εικόνα, σφραγισμένη με ένα ιδιαίτερο και άκρως προσωπικό στυλ γραφής. Η δεύτερη πεζογραφική εμφάνιση του Πάνου Μανάφη (γεν. 1983)

Άκου τώρα κι αυτό: Σε τούτο το βιβλίο, εκτός από τη φαρμακερή ιστορία που σκοτώνει, υπάρχει και μιαν ακόμη που, άμα την πιστέψεις, μπορεί να σου κάνει ζημιά- για πολλούς εξίσου μεγάλη με τον θάνατο ή και ακόμη μεγαλύτερη: Είναι αυτή που σε κάνει να ξεχάσεις τα πάντα, να βυθιστείς στην πηχτή λήθη- όπως εκείνοι οι αρχαίοι σύντροφοι που φάγανε τους γλυκούς καρπούς. Και μην το λογαριάσεις αυτό για κάτι λιγότερο από τον θάνατο. Γιατί το σώμα σου θα ζει, μα εσύ θα πάψεις να υπάρχεις- θα έχεις έναν νου αδειανό από κάθε συνείδηση. Τα δειλινά σου θα σβήσουν- θα πεθάνουν οριστικά. Κα...

Το έκανα... για να δεις. Γιατί άλλο πράγμα είναι να σου λένε κι άλλο να βλέπεις με τα μάτια σου. Δεν μπορείς να τα κρατάς άλλο κλειστά. Ούτε εδώ... ούτε πουθενά αλλού. Ξέρω βέβαια ότι σου αρέσει να κρύβεσαι. Περιφέρεις την αινιγματική σου παρουσία καλυμμένος πίσω από πέπλα μυστήριου. Όχι, όχι. Απόψε είσαι εδώ, είσαι προσκεκλημένος. Δικός μου προσκεκλημένος. Και βάζω στοίχημα πως για μια φορά θα ανοίξεις τα βλέφαρά σου. Θα τ' ανοίξεις σιγά σιγά... και θα δεις κι εσύ αυτό που όλοι εμείς οι υπόλοιποι ονομάζουμε... "πραγματικότητα".

"Να πέθαινα σαν τα πουλιά πετώντας"

Έτσι αποφάσισε να κόψει το χέρι του μαζί με το περίστροφο, να βρει τρόπο να το κόψει. Μα σαν κοιτάχτηκε στον καθρέφτη, σε κάποιον καθρέφτη τέλος πάντων, είδε τον εαυτό του πιο ωραίο σαν κρατούσε το περίστροφο.

Έτσι ο Νέος Κόσμος ρουφούσε μέσα του όλα τα στοιχεία του παλιού και απλώνονταν χωροκατακτητικά και θα απλώνονταν και μέσα του θα φύτρωνε ο Παλιός Κόσμος που θα λεγότανε τώρα Νέος.

Πρόκειται για τις νουβέλες "Το τρυφερό μαχαίρι του Πέτρο Μπόλε", "Η παγωμένη καρδιά των ευτυχισμένων ανθρώπων", "Το χαραγμένο σιτάρι", "Η μουγγή καμπάνα" οι οποίες πρωτοκυκλοφόρησαν σε τέσσερα αυτόνομα βιβλία στα χρόνια 2002-2003 από τις εκδόσεις Πατάκη. Οι τρεις πρώτες από αυτές μεταφράστηκαν στα αγγλικά, στα γαλλικά και στα ιταλικά. Από το 2005 τα πρωτότυπα κείμενα, καθώς και όλες οι μεταφράσεις τους, κυκλοφορούν (και θα εξακολουθήσουν να κυκλοφορούν) στο σύνολό τους στο Διαδίκτυο (στη διεύθυνση http://www.triaridis.gr/tessera/), ελεύθερες από κάθε "πνευματικό δικαίωμα"....