Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα στιχουργημένο ημερολόγιο/ένα θραυσματικό λεύκωμα/ένα αφηγηματικό ποίημα για την αγάπη, για τον έρωτα, για την ανάγκη να είμαιενωμένημαζίσουμίαλέξη.

Το κείμενο που ακολουθεί είναι μια αφήγηση προορισμένη για να διαβαστεί - με τον ίδιο τρόπο που διαβάζουμε ένα μυθιστόρημα ή ένα παραμύθι. Όπως συνέβη και με το προηγούμενο "θεατρικό έργο" μου, το "La ultima noche ή Οι καρχαρίες" (http://www.triaridis.gr/noche/, 2010, έντυπη έκδοση: δήγμα/Ευρασία 2011) αλλά και με αυτό που ακολούθησε ("Μένγκελε", ηλεκτρονική έκδοση: http://www.triaridis.gr/mengele/, 2012) έτσι και στα "Μυρμήγκια" χρησιμοποίησα τη φόρμα του θεατρικού έργου ως αφηγηματικό μέσο, καθώς μέσα σε αυτήν σκέφτηκα (:συνέλαβα) την ιστορία: δυο δεμένοι άνθρωποι παλεύου...

Ένα ζευγάρι σε μια κρουαζιέρα καταδύσεων βυθού εγκαταλείπεται κατά λάθος (;) στη μέση του ωκεανού. Μέσα στο σκοτάδι, ο Α και η Β προσπαθούν να κρατηθούν ζωντανοί μέχρι να γυρίσει το τουριστικό σκάφος για να τους περισυλλέξει. Μιλούν ασταμάτητα για να διώξουν το φόβο - ώσπου έρχονται οι καρχαρίες. Τότε τα φώτα ανάβουν: ο Α και η Β βρίσκονται στο αστικό διαμέρισμά τους - αποκαμωμένοι από το παράξενο διανοητικό project ενός εξίσου αινιγματικού στοιχήματος. Κάποτε τα φώτα ξανασβήνουν: οι δυο πρωταγωνιστές ζούνε (ή ονειρεύονται) το βυθό της μύχιας προσδοκίας τους. Άραγε, είναι π...

Δυο μεσήλικες αδελφές συναντιούνται σε ένα σπίτι κοντά στη θάλασσα για να αναμετρήσουν ένα παρελθόν κακοφορμισμένων δεσμών υπό τη συνθήκη μιας (αδιόρατα μαύρης) κωμωδίας. Ένας χαμένος αδελφός, μια απρόσμενη κληρονομιά, φωτεινοί ζωγραφικοί πίνακες και σκοτεινά απωθημένα, μια ακολουθία επινοημένων (;) μυστικών συνθέτουν την πλοκή. Η λύση επίκειται - μα θα παραμείνει κρυφή, μια αντεστραμμένη έξοδος. Μια περιπέτεια στο υποφωτισμένο κενό της συνείδησης, όπου οι λέξεις γίνονται αέρας.

Έπειτα τους αγκάλιασε το χώμα. Και ό,τι συνέβη είχε τελειώσει μέσα στη σιωπή

Πρόκειται για μια πολυσέλιδη ποιητική σύνθεση - μια ποιητική αναζήτηση στα έγκατα του ρομαντισμού και μια δοκιμασία αναμέτρησης με τα ιερά και ανίερα σύμβολά του. Ο προσωπικός λόγος εμπλέκεται με την κειμενική παράδοση, η μεταφυσική διάσταση υπονομεύεται από τη σαρκική οπτική του κόσμου. Το πρώτο ποιητικό βιβλίο του Κωνσταντίνου Ποζουκίδη (γεν. 1988).

Η "Απόξεση ή Η παγωμένη καρδιά των ευτυχισμένων ανθρώπων" της πρωτοεμφανιζόμενης Χαράς Σύρου είναι το δεύτερο βιβλίο της σειράς δήγμα/θέατρο των εκδόσεων Ευρασία και αποτελεί ελεύθερη μεταφορά του αφηγήματος του Θ. Τριαρίδη "Η παγωμένη καρδιά των ευτυχισμένων ανθρώπων" (2002). Σε ένα μετα-μεσαιωνικό (ή και μεταμοντέρνο) σκηνικό ο περιπλανώμενος πρίγκιπας Ιωάννης κλέβει μια παγωμένη νυχτερίδα για να οδηγήσει τον λαό του στην Ευτυχία. Μα η Αιώνια Ευτυχία του Βασιλείου της Ευημερίας ισοδυναμεί με μια οριστική απόξεση. Ο βασιλιάς Ιωάννης και ο λαός του μεταβάλλονται σε έναν κόσ...

Πρόκειται για εφτά αλληλένδετα διηγήματα με θέμα την ερωτική παραφορά, το χαμό μέσα στην ηδονή, το σύμπλοκο λαγνείας και αμαρτίας, - την ταυτόχρονη συνειδητοποίηση έρωτα και θανάτου μέσα στην παιδική ηλικία. Ένα βιβλίο ζοφερό και αποκαλυπτικό, στα όρια του φανταστικού, του τρόμου, του παραμυθιού και της ψυχανάλυσης - που φωτίζει αλλιώς το έργο ενός από τους πιο πολύπλευρους συγγραφείς της μεταπολιτευτικής Ελλάδας.

Μια γυναίκα ζει (ή και: επιβιώνει) κολλώντας το αφτί της στους κορμούς των δέντρων, προκειμένου να ακούσει το χυμό της ζωής. Γύρω της ένα σμάρι ανθρώπων παλεύουν, μάταια, να εναρμονιστούν με το ακατανόητο πεπρωμένο τους. Η αγγελοκρουσμένη Ειρήνη πλανιέται σε έναν κόσμο δίχως Θεό, σαν τους αγγελιοφόρους του Κάφκα: ο έρωτας, η τρέλα, η ηδονή, η προδοσία είναι μονάχα σήματα της διαδρομής της, σ' ένα μεταίχμιο ανάμεσα στην ύπαρξη και το χαμό. Η Ιστορία εισβάλλει σαν στοχαστικό φάντασμα, το παρελθόν ορίζει μυστικά το παρόν, το μέλλον οικονομείται μονάχα από συντελεσμένα αγγίγματ...

Μια ιστορία για τον θάνατο και για πέρα απ' αυτόν.

Ένα κορίτσι που βυθίζεται στον φόνο αναγνωρίζοντας έτσι τον κόσμο. Η επερχόμενη πείνα ψαύεται εκ νέου ως υπαρκτική συνθήκη επιβίωσης, το έγκλημα αναδεικνύεται ως πρωταρχικός κανόνας δίχως καμιά (ψευτο)ανάγκη τιμωρίας. Στον κήπο μια μηλιά καρπίζει επαναληπτικά τους καρπούς της αγάπης. Μια εφιαλτική νουβέλα βαθιάς ζωής - η πρώτη πεζογραφική εμφάνιση του Πάνου Μανάφη (γεν. 1983).

Ένας διάλογος με τον αντικατοπτρισμό του Μαγιακόφσκι, με τον χαμό και τα ιερά τέρατα του 20ού αιώνα, με τους αρχαίους δράκοντες και την ανθρωπινότητα, με το χιόνι που σε έναν ονειρεμένο πόλεμο δεν ζεσταίνει, αλλά ενώνει.. Το πρώτο ποιητικό βιβλίο του Χρήστου Διαμαντή (γεν. 1987) - με έκτυπη την λαχτάρα ενός κόσμου γυρισμένου ανάποδα...

Πρόκειται για δέκα σύντομες αλληγορικές αφηγήσεις που πρωτοεκδόθηκαν το 1987 και θεωρήθηκαν εξαρχής από την κριτική μια από τις πιο σημαντικές καταθέσεις στην ελληνόγλωσση λογοτεχνία του φανταστικού. Ο ίδιος ο συγγραφέας σημειώνει στο τέλος της παρούσας έκδοσης: "Οι ιστορίες αυτές (πλην μίας ή δύο) γράφτηκαν απνευστί μέσα σε δέκα ημέρες τού 1987 όταν μού ζητήθηκε ένα βιβλίο διηγημάτων από τις εκδόσεις "Ροές" για τη σειρά Ελληνικής Λογοτεχνίας που τότε ετοίμαζαν. Μια πολύ παράξενη αρχή για κάποιον που θεωρείτο πεζογράφος χωρίς να έχει γράψει σχεδόν το παραμικρό (εξαίρεση...

"Εκείνη την ημέρα, το πουλί δεν έμοιαζε με κοινό θαλασσοπούλι. Έμοιαζε διαφορετικό. Ήταν διάφανο, φτιαγμένο από νερό. Ένα υδάτινο, ελεήμον πουλί."

Ένας φαινομενικά ασφαλής αναγνώστης διαβάζει μια ακολουθία δυσάρεστων γεγονότων με φονικούς ή αυτοκτονικούς πρωταγωνιστές και άσχημα (κακά) θέματα: μεταξύ άλλων, τον Μινώταυρο και άλλα πραγματικά τέρατα της πόλης, το ξεχασμένο όνομα του Θεού, το στρατόπεδο-πορνείο των παιδιών πάνω από τα σύννεφα, το πώς αναφύονται καινούργια μέλη από κολοβωμένους ανθρώπους, τα λόγια των παλιών τηλεφώνων με κέρματα, τη συνταγή της ευζωίας κλπ. κλπ. Η ακολουθία αυτή των κακών γραφών όχι δεν τελειώνει αλλά, όσο περισσότερο τη διαβάζουν αδιάκριτα μάτια, συνεχώς πληθύνεται για να απολήξει στην ά...