Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τι είναι αυτό που μπορεί να ενώσει έναν κατεξοχήν ποιητή, όπως ο Τάσος Λειβαδίτης, με έναν καθαρόαιμο φύσει και θέσει ροκ δημιουργό, όπως ο Παύλος Σιδηρόπουλος; Τι κοινό μπορεί να έχουν ένας αναγνωρισμένος θεατρικός συγγραφέας, όπως ο Ιάκωβος Καμπανέλλης, με μια λαοφιλή λαϊκή τραγουδίστρια, όπως η Ελένη Βιτάλη; Πάνω σε ποιον κοινό κώδικα "συνομιλούν" ένας εμπνευσμένος γελοιογράφος, όπως ο Μποστ, και ένας αναγεννησιακός καλλιτέχνης, όπως ο Μάνος Χατζιδάκις; Πού μπορούν να διασταυρωθούν συνθέτες διαφορετικής γενιάς, αισθητικής και τεχνοτροπίας και να μελοποιήσουν λογοτέχνες κ...

ΓΗΤΕΥΤΕΣ Κι αφού σ' αγαπώ οφείλω να είμαι κάτι περισσότερο από σπασμένος καθρέφτης ναι από απελπισία γίνονται τα θαύματα και πίστη γι' αυτό κρεμασμένοι στη δική μας κόλαση υπέροχα πλανημένοι θα μεταμορφώσουμε το βαθύ της νύχτας φως σε άσπρο λευκό χιόνι ελαφρύ γητευτές πουλιών διάφανοι θα ονειρευτούμε πως ονειρευόμαστε ακόμη γιατί το θαύμα έχει μια μοίρα μυστική και το συνήθειο να μυρίζει πάντοτε θάλασσα ανάσταση κι αγάπη CHARMERS And since I love you I need be something more than a broken mirror yes miracles derive from despair and faith that's wh...

Η ΣΤΗΛΗ ΤΗΣ ΗΔΙΣΤΗΣ Μοναδικό κόσμημα του ταπεινού αυτού μνημείου είναι μια ζωγραφιστή κόκκινη ταινία δεμένη σε φιόγκο. Γύρω στο 400π.Χ. Τους χώριζαν όροφοι, μάρμαρο κι εποχές μα κάθε που άδειαζε η αίθουσα πέταγε το μύθο και τη χλαίνη από τους ώμους κι έτρεχε να τη συναντήσει. Θα σε κάνω άγαλμα, της έλεγε, με δικό σου βάθρο, χέρια και απόσταση. Να λένε όλοι τους με δέος: Είναι ίδια Εκείνη -ή μήπως... Θα σε κάνω άγαλμα, της έλεγε κι ας γνώριζε πως ό,τι έμελλε να συμβεί, συνέβη κι ας γνώριζε πως ήταν όλα μια παύση στη γλώσσα των νεκρών αιώνων.

Η Ελ Ντάμπα υπήρξε ένα από τα δεκάδες στρατόπεδα που "φιλοξένησαν" κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου χιλιάδες Έλληνες. Το ιδιαίτερο σ’ αυτό όμως είναι ότι πρόκειται για φυλάκιση 10.000 Ελλήνων πολιτών από τους Άγγλους "συμμάχους" κατά τη διάρκεια των "Δεκεμβριανών", που με την ανοχή της "σκιώδους" κυβερνήσεως του Γ. Παπανδρέου έδρασαν σαν κυρίαρχοι στη χώρα. Ο ποιητής Δημήτρης Χριστοδούλου, που την έζησε όπως και χιλιάδες άλλοι, δίνει με τη διάσταση του "μύθου" το βάθος και την τραυματική εμπειρία των φυλακισμένων.

Οχτώ δυνατές ιστορίες με κυρίαρχη αυτή την ωραία επαρχία που, εν τέλει, μας κατοικεί εξόριστη μέσα μας. Ο συγγραφέας δοκιμάζει μάσκες προβάροντας ρόλους ως δόκιμος ηθοποιός, με το ίδιο πάντα τρακ να τρώει το πρόσωπο και την ψυχή του. Το χιούμορ έρχεται σαν ιδανικός ναυαγοσώστης που μας βουλιάζει πιο βαθιά στον Ενικό βυθό με τα σκουριασμένα καράβια και τους χάλκινους ανδριάντες. Πόσο άγονος και άνυδρος είναι ο Μέλλοντας χρόνος χωρίς τις υγρασίες και τις παραβάσεις των Αορίστων και Παρατατικών με τις νηστείες και τ’ αμαρτήματα των Αιτιατικών παθών και αισθημάτων......

Η ανάγκη για "κοινωνία" των μύχιων της ψυχής ενός οραματιστή φιλολόγου βρίσκουν φιλοξενία στο συγκεκριμένο βιβλίο. Αυτοτελή κείμενα σε μορφή χρονογραφημάτων που γράφτηκαν τα τέσσερα τελευταία χρόνια και δημοσιεύτηκαν στον τοπικό τύπο, εμποτισμένα από την προσπάθεια ανάπτυξης Ιδεών για θέματα καθημερινότητας, υπό την οπτική της διαχρονικής "αποθήκης Σοφίας" της αρχαιοελληνικής γραμματείας και της ιστορίας, όπως και της νύξης φιλολογικών και λογοτεχνικών θεμάτων. Δεμένα σε ενιαίο σύνολο, ιδωμένα ως λαμπεροί "Λίθοι συνειδήσεων" που δεικνύουν προς τον δύσβατο δρόμο της κατάκτησ...

"Το κρύσταλλο του κόσμου" τιτλοφορείται η νέα δισκογραφική δουλειά που καταθέτουν ο Γιάννης Ευθυμιάδης και ο Γιώργος Καγιαλίκος σε ερμηνεία της Βικτωρίας Ταγκούλη. Πρόκειται για έναν κύκλο δέκα τραγουδιών που έχουν ως θέμα τους τη γυναίκα. Δέκα γυναίκες ξεδιπλώνουν τον μύθο τους, δέκα μύθοι ξαναβρίσκουν τη φωνή τους. Γυναίκες τρυφερές και ανέγγιχτες, γυναίκες παθιασμένες ρημαγμένες γυναίκες, γυναίκες που αναμετριούνται με τον χρόνο και τη φθορά. Ο ποιητής Γιάννης Ευθυμιάδης καταδύεται στα άδυτα του γυναικείου κόσμου και ανασύρει τις πιο λεπτές, τις πιο αισθαντικές πτυχές...