Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Εκείνη που δεν ήταν. Αυτός που σιδερώνει μόνο πατιλέτες, ζώντας για το απόγευμα κάθε Σαββάτου. Η Γιόλα που κάθεται διαρκώς στο ίδιο τραπέζι του ίδιου μπιστρό, πίνοντας πάντα καπουτσίνο και παραγγέλνοντας το κρύο πιάτο της ημέρας. Το -σπαρακτικό- Δύο που είναι ένας συν ένας... Ο "αόρατος θίασος" του Μιλτιάδη Σαλβαρλή παίρνει σάρκα και οστά μέσα στις σελίδες των ιστοριών του βιβλίου. Τα "Μικρά δωμάτια πανικού" είναι έντεκα διηγήματα με κοινό παρονομαστή την κομψότητα της γραφής και τη γλαφυρή αποτύπωση των συναισθηματικών εναλλαγών των ηρώων. Λεπτομέρειες που σπάνια αναδει...

Ο Άλκης Αλκαίος, ο ποιητής που παρίστανε τον στιχουργό -σύμφωνα με τον Θάνο Μικρούτσικο-, υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους ποιητές-στιχουργούς των τελευταίων δεκαετιών στο ελληνικό τραγούδι. Οι στίχοι του, διαρκώς ταλαντευόμενοι μεταξύ αισιοδοξίας και απαισιοδοξίας, συμπλέκουν αρμονικά το ερωτικό με το κοινωνικό, ενώ δεσπόζουσα θέση δίνεται -ειδικά κατά την πρώτη στιχουργική του περίοδο, αυτή του Εμπάργκο- στην ιστορία και τη μυθολογία. Ορισμένα διαρκώς επανερχόμενα μοτίβα, ένα "εσύ" κυρίαρχο και παντοδύναμο, καθώς και η σύζευξη ρεαλισμού και παραμυθικού/παραμυθιακού στο...

[...] Ήρθε, λοιπόν, το πλήρωμα του χρόνου για να παρουσιάσω το πρώτο μου βιβλίο με μια συλλογή από κείμενα που σχετίζονται με άγνωστες ιστορίες, λεπτομέρειες και λάθη της ελληνικής δισκογραφίας, που είδαν για πρώτη φορά το έντυπο ή διαδικτυακό "φως", μέσα από τις έρευνές μου. Άγνωστες δισκογραφικές εκδόσεις, δεύτερες παράλληλες εκτελέσεις, συμμετοχές τραγουδιστών σε δίσκους χωρίς την αναγραφή του ονόματός τους, λάθη στα εξώφυλλα, ηχογραφήσεις που μπήκαν "κομμένες" σε μεγάλους δίσκους και άλλες λεπτομέρειες από τον μαγικό κόσμο της μεγάλης "ερωμένης". Της ελληνικής δισκογραφ...

Κανένας δεν του ξεφεύγει. Καμιά δικαιολογία δεν είναι αρκετή, κανένας λόγος δεν θα τον κάμψει. Κανένας φόβος, κανένα παράπονο, καμιά πράξη μεγαλοσύνης, καμιά απειλή. Δίκαιοι και άδικοι, πλούσιοι και πένητες, αφέντες και δούλοι, βασιλείς και υπήκοοι... όλοι θα σταθούν γυμνοί μπροστά του. Τα αυτιά του είναι κλειστά στα παρακάλια. Θα απαλλάξει από τα υλικά βάρη άντρες, παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένους, χωρίς διακρίσεις, χωρίς θυμό ή λύπη. Και, τώρα, ήρθε για όλους μας. Κυρίες και κύριοι, ο μεγάλος εξισωτής είναι εδώ και δεν κρατάει δρεπάνι. Κρατάει κλύσμα και είναι licensed...

Η υπαρξιακή αγωνία του σύγχρονου ανθρώπου αποτυπώνεται έντονα στους στίχους. Αντιμέτωποι με τα αιώνια ερωτήματα, σε σχέση με την ζωή και το νόημά της, τον έρωτα, την μοναξιά, την βιοπάλη, τον θάνατο, ψάχνουμε απαντήσεις-λύσεις. Ασπρόμαυρες εικόνες της πόλης και των ανθρώπων της, μικρές ιστορίες καθημερινότητας, φλας και αναλαμπές στην μονοτονία και στο γκρίζο της ρουτίνας. Το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός αποδεικνύονται πολύτιμοι σύμμαχοι κόντρα σε μια διαρκώς μεταβαλλόμενη και δύσκολη πραγματικότητα, απέναντι στην αλλοτρίωση που προκαλεί το δυστοπικό περιβάλλον της νέας επ...

Αθήνα, περί το 1950-'51, με τον Εμφύλιο μόνο τυπικά να έχει τελειώσει. Ο Ιάσονας εξακολουθεί να κυκλοφορεί με τη στολή του φαντάρου παρότι απολύθηκε απ' τον στρατό πριν από τρεις μήνες. Όχι μόνο λεφτά για πολιτικά ρούχα δεν έχει, τα καταφέρνει δύσκολα ακόμα και για το καθημερινό φαγητό. Μια μέρα, σχεδόν τυχαία, βρίσκεται στο "πατάρι" του Καφέ Εσπρέσο, χώρος όπου συχνάζουν λιγότερο ή περισσότερο φερέλπιδες νέοι λογοτέχνες. Η γνωριμία του εκεί με τη Λίτσα, κοπέλα με αντισυμβατικό και ελεύθερο πνεύμα -ίσως και με ελευθέριο ήθος-, η σχέση τους, η επανασύνδεσή του με τον απαρέγκ...

Έχεις τάσης φυγής; Σε φαντάζεσαι, κάθε που ντροπιάζεσαι και κουράζεσαι, κάπου αλλού; Ναι; Ωραία. Βλέπεις τον θάνατο και σαν διέξοδο; Ναι; Μαλακία σου. Σου αρέσει το κέικ σοκολάτα; Όχι ιδιαίτερα; Ούτε εμένα. Εδώ είναι μάλλον ένα προσωπικό ημερολόγιο που έχουν αποτύχει στην ύπαρξή τους οι ημερομηνίες. Για την εξορία που λιμπιζόμαστε. Για τις ώρες που ταξιδεύει ο νους σε μέρη που έχουμε ξαναπάει. Είναι για τους φίλους που στάθηκαν και τους άλλους που κοντοστάθηκαν και προσπέρασαν σαν να μην είδαν. Δύο ποιήματα που ζηλεύουν όλα τα υπόλοιπα. Αφηγήσεις για φανταστικούς χαρακτήρε...

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Από τα φυτά, που άφησες να φροντίζω όσο λείπεις, το ένα έβγαλε σύννεφα, το άλλο περιστέρια. Έλα εσύ κι εγώ σου φυλάω σπόρους βροχής και στοργικούς ανέμους. Χαίρε, προσμένοντας κι οι δυο.

ΜΕΡΙΜΝΑ Η ησυχία ήταν απόλυτη - εννοώ για τους άλλους, γιατί εγώ είχα πάντα διαθέσιμους τους τελευταίους πυροβολισμούς (από μια εξέγερση που χάθηκε εδώ και χρόνια) - εξάλλου άνθρωπος είμαι κι εγώ, χρειάζομαι λίγη μέριμνα: ένα όνειρο ή μια μητέρα ή έστω μια ξαφνική περιφρόνηση που σε κάνει να τα ξεχνάς όλα, σαν τη μυρωδιά των κυπαρισσιών τα βράδια που σε παρηγορεί για την ίδια τη ματαιότητα.