Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πάντοτε μέσα στις καρδιές των Μικρασιατών που εκπατρίστηκαν μα και παντοτεινά στους απογόνους των, θα φέγγει η Ιωνική σπίθα που θα κρατεί άσβεστη τη μνήμη. Σ' εκείνους τους τόπους τους ιερούς κι' αλησμόνητους που χιλιετηρίδες έζησαν γενιές και γενιές με καθαρό Ελληνικό αίμα, πνεύμα και παράδοση, που ρίζες ζωής πολλών αιώνων μιλούν με ευλάβεια για θρησκεία και πατρίδα. Εκεί και η μικρά πόλις των Αλατσάτων των 19 χιλιάδων κατοίκων, ζούσε κι αναυπαύετο γεμάτη σφρίγος κάτω από τον αρχαίον Ιωνικό ουρανόν της.

Η Γυναίκα του Σωκράτη γράφτηκε στα Γαλλικά και ανέβηκε στο Παρίσι στο Theatre d'Art το'72. Είχε πολύ θερμή υποδοχή από το κοινό και την κριτική. Παίχτηκε τέσσερις θεατρικές περιόδους. Παρουσιάστηκε στο Θέατρο των Εθνών στις Βρυξέλλες. Παίχτηκε με γεμάτα θέατρα και με πολύ καλές κριτικές στο Βέλγιο και στην Ολλανδία.

Όλα ξεκίνησαν ένα καλοκαίρι του 1984, όταν η εμπειρία της Ανατολικής Ρωμυλίας, τα μνημεία, τα Μουσεία, οι περίπατοι στα δρομάκια και η φωνή πούβγαινε από την Φιλιππούπολη, τον Πύργο και την Ζαγορά, μαζί με το πείσμα και την φλόγα της νιότης, μετουσιώθηκε σε μια προσπάθεια για τον Ελληνισμό και στον αστείρευτο πνευματικό του πλούτο. Ακολούθησαν πολλές αποστολές-προσκυνήματα στην Απουλία, την Καλαβρία, την Βασιλεύουσα, την Σικελία, την Παλαιστίνη, την Χειμάρρα, το Βουθρωτό, την Ανατολική Θράκη. Ένα οδοιπορικό πίκρας, οργής και περηφάνειας, το οποίο αντέγραψα από τα ανεξίτηλα...

Συνήθως η δημιουργία ενός νέου βιβλίου προκαλεί στον εκδότη που έχει την τιμή να το επεξεργαστεί και να το θέσει σε κυκλοφορία, μιά αίσθηση χαράς και ικανοποίησης. Στην περίπτωση αυτού του έργου όμως, πέραν του αισθήματος χρέους που χαρακτηρίζει όλα τα βιβλία του εκδοτικού μας οίκου, υπάρχει διάχυτη η πικρία. Διότι, μόνο πικρία μπορεί να νιώθει κανείς, όταν είναι υποχρεωμένος, προς χάριν της Αληθείας και του Δικαίου, να αναφερθεί στην πιο βαθειά πληγή του σύγχρονου ελληνισμού. Και είναι βαθειά η πληγή που δημιούργησε η με "κομμουνιστικό μανδύα" επιδρομή κατά του ταλαιπωρ...

Οι πολλοί των Ελλήνων, αν μη πάντες, είτε εξ αρχής μη νοήσαντες την σοβαρότητα του ζητήματος του Αίμου, απορροφηθέντες από του μικροτέρου ελληνικού ζητήματος των ορίων, ουδένα προησθάνοντο κίνδυνον από άκρου βορρά της ελληνικής Ανατολής, ουδέ ανεμέτρουν την σοβαρότητα αυτού. Και νυν ωσεί βαθέος ύπνου εξεγειρόμενοι μετ' εκπλήξεως ητένιζον εις κατάστασιν πραγμάτων, ης τον κινδυνωδέστατον προς τον Ελληνισμόν χαρακτήρα ήρξαντο να διαγιγνώσκουσι σαφώς. Τότε δη τότε κατενοήθη άπασα η μεγάλη και φοβερά σημασία του Αίμου εν τη μελλούση ιστορία του Ελληνικού. Ως εξ ορμεμφύτου ησθάνο...

Παρόρμηση για προτάσεις και υποδείξεις έδωσε στον ε.α. στρατηγό Ι. Σ. Κατσαδήμα η τυχαία παρακολούθηση, όπως γράφει, τηλεοπτικής συνεντεύξεως του Αχ. Γ. Λαζάρου, κατά την διάρκεια της οποίας παρήλασαν στην οθόνη εξώφυλλα μικρών δημοσιευμάτων του: "Εκεί παρουσιάσθηκαν μερικές ολιγοσέλιδες εκδόσεις δι' όλα αυτά τα από μακρού τρέχοντα κρίσιμα θέματα δια την πατρίδα μας και το Έθνος (Αλβανούς - Σαρακατσάνους - Βλάχους κ.λπ.) Αυτά θα έπρεπε να μην λείπουν από κανένα σπίτι ως το τελευταίο χωριό και όχι μόνον. Σκέπτομαι ότι μια συνεχής επανέκδοσις με επίτιτλον "Τι πρέπει να ξέρω"...

"... Οι σημερινοί βλαχόφωνοι είναι Έλληνες εκλατινισθέντες, αφού υπέστησαν την επίδραση της λατινικής γλώσσας, μια και ήταν υποχρεωμένοι να ζουν με τους Ρωμαίους κατακτητές επί οκτώ περίπου αιώνες...". "... Η χρήση της ελληνικής γλώσσας από τους Βλάχους απορρέει από την βαθειά ελληνική-εθνική συνείδηση..." "... Βλάχικη γραμματεία στην Αρωμουνική και με λατινική γραφή δεν υφίσταται. Επώνυμη, λόγια πράγματι, ποίηση οι Βλάχοι έχουν αξιόλογη αλλά στην ελληνική γλώσσα...". "... Οι Βλάχοι συγκλονίζονται από την θυσία του τελευταίου αυτοκράτορα του Βυζαντίου και πλάθουν τον πόν...

Ο πατέρας γράφοντας τις αναμνήσεις του, όπως και όταν τις διηγείτο ξαναζούσε τις στιγμές εκείνες. Ένοιωθα την χαράν αυτήν, που ησθάνετο κατά τις διηγήσεις του, ώς και την υπερηφάνειάν του για ορισμένα ευτυχή γεγονότα, στα οποία συμμετείχε, βάζοντας ένα λιθαράκι, χάριν της "Πατρίδος", που ήταν ο μεγάλος του έρωτας. Εύχομαι, η ιστορία του πατέρα μου επί των αναμνήσεών του, να προκαλέσει το ενδιαφέρον του αναγνώστου, καθότι διατρέχει μία μακράν ιστορικήν περίοδον της χώρας για τα γεγονότα της οποίας οι μαρτυρίες και οι απόψεις του πληροφορούν απολύτως και ρίχνουν φως σε πολλά...

Η μελέτη αύτη εγράφη προς διευκρίνησιν και αψευδή αποτύπωσιν της εθνογραφικής και εθνολογικής συνθέσεως της Μικράς Ασίας, περί ης πολλά τα ασύστατα ελέχθησαν. Και ενεδείκνυτο η τοιαύτη αποτύπωσις, διότι εκ ταύτης, επιλαμπούσης της πραγματικής αληθείας, εκπηδώσι φυσιολογικαί, ούτως ειπείν, και αυτόματοι αι λύσεις, δι' ων μόνων, επιτυγχανομένων, θ' αποκατασταθή η ατυχής χώρα, αγωνιώσα απ' αιώνων υπό ατάσθαλον και τυραννικήν διοίκησιν, εις ταληθή αυτής δίκαια, εις την άλλοτε εύρυθμον αυτής κατάστασιν, ην διέσεισαν επιδρομών λαίλαπες και αιματηρών συρράξεων κλύδωνες. [...] (α...

"Απάτητος" με τα 574 μ. βραχώδες υψόμετρο, με τα ερείπια του ναού της Αφροδίτης στη κορυφή του απ' όπου πρωτοκυβέρνησε ο θεός Ήλιος, το βουνό με τη κρυμένη υπόγεια "Πειρήνη" πηγή, με τα ερείπια των Κυκλώπιων και Ενετικών πηγών του, τα ερειπωμένα τζαμιά και τις εκκλησίες, το μισοπεσμένο Φράγκικο κάστρο του Βιλλεαρδουίνου με τις υπόγειες Δεξαμενές, τα αμέτρητα πηγάδια που μέσα από τα σπλάχνα ενός και μόνο έβγαλαν οι Τούρκοι 500 πουγκιά γεμάτα χρυσάφι από τους θησαυρούς του Κιαμήλ Μπέη, με τις επάλξεις απ' όπου καλπάζοντας πήδησε προς το θάνατο ο ανδρείος και ηρωικός Λέων Σγου...

Και τότε, που ήμουνα δικηγόρος του Γιάννη Καλαμπόκα και τώρα, που άρχισα να γράφω τις σελίδες τούτες, γνώριζα, πως ο κίνδυνος να υποστώ κάθε μορφής διώξεις, ήταν μεγάλος κι αναπότρεπτος· "αλλ ούτε τότε ωήθην δειν ένεκα του κινδύνου πράξαι ουδέν ανελεύθερον, ούτε νυν μοι μεταμέλει ούτως απολογησαμένω...", γιατί "... ενταύθα δει, ως εμοί δοκεί, μένοντα κινδυνεύειν μηδέν υπολογιζόμενον μήτε θάνατον μήτε άλλο μηδέν προ του αισχρού". (Πλάτων, "Απολογία Σωκράτους")

Τα του εθνικού αγώνος του δωρησαμένου ημίν ελευθέραν πατρίδα δεν διευκρινίσθησαν εισέτι, διότι οι τάφοι των εν αυτώ διαπρεψάντων είνε εισέτι νεοσκαφείς, κατ' ακολουθίαν η Ιστορία δεν είπεν ακόμη την τελευταίαν αυτής λέξιν. Τούτο έχοντες προ οφθαλμών, δεν επιχειρήσαμεν ιστορικήν περιγραφήν της μεγάλης και εθνικωτάτης οικογενείας των Μαυρομιχαλών, θεωρήσαντες προτιμώτερον να αναδημοσιεύσωμεν παν ότι εγράφη περί ταύτης από της εμφανίσεως της επί της ηρωικής Μάνης μέχρι των ημερών μας. Ούτω ποιούντες απέχομεν από πάσης κρίσεως περί των πράξεων των μελών της οικογενείας ταύτης...

Ικανοί Έλληνες και ξένοι ιστόρησαν μέχρι τούδε τα στρατιωτικά γεγονότα των δύο τελευταίων ημών πολέμων, ουδείς όμως έως σήμερον εδημοσίευσε και την διπλωματικήν αυτών ιστορίαν. Το βιβλίον τόδε πραγματεύεται περί των τριών Συνθηκών, εις ας κατέληξαν οι πόλεμοι εκείνοι. Η περί των Συνθηκών όμως τούτων μελέτη, περιστρεφομένη περί πάσας αυτών τας επόψεις, εκτεινομένη δε και επί των αφορμών των πολέμων και επί των συνεννοήσεων και των ενεργειών αίτινες διεσταυρώθησαν μεταξύ των αμέσως ή εμμέσως ενδιαφερομένων Κρατών, δύναται να θεωρηθή ως αποτελούσα και την διπλωματικήν ιστορία...

[...] Γνωρίζομεν τόσον ολίγον την Ελλάδα. Δεν ερωτώ τι πταίει εις την τοιαύτην αμάθειάν μας· διότι από των βάθρων του δημοτικού σχολείου μέχρι της διδακτορικής αναγορεύσεως νομίζω ότι τα πάντα πταίουν. Και αν εξαιρέσωμεν τους ναυτικούς, τους ταξειδεύοντας εμπόρους και τους δικηγόρους, οι άλλοι Έλληνες γνωρίζομεν τον τόπον μας όσον και την Αβυσσινίαν ή την Μαδαγασκάρην. [...] (από τον πρόλογο του συγγραφέα)

Από χρόνου μακρού ήρξατο ο αρχαιολογικός κόσμος μετά προσοχής και ελπίδων να στρέφη το βλέμμα προς τας Θεσσαλικάς χώρας και να κρατύνηται ο ισχυρισμός ότι υπό την γην της Θεσσαλίας αδύνατον να μη κρύπτωνται σαφή και διδακτικά ίχνη παναρχαίου πολιτισμού, επειδή αναμφίβολον ότι εν τοις Θεσσαλικοίς πεδίοις έζησαν και ηύξησαν λαοί πανάρχαιοι, συρράξεις δε και μεταναστεύσεις εθνών και λαών εκείθεν το πρώτον αρξάμεναι, μετεδόθησαν και εις την λοιπήν Ελλάδα. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)