Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο τέλος ενός διαδρόμου στο 2ο πάτωμα του σπιτιού, μια πόρτα οδηγούσε σ' ένα ευρύχωρο σχετικά δωμάτιο. Στο κέντρο αυτού του δωματίου στεκόταν ένα γύψινο αφηρημένο γλυπτό. Όταν το πρωτοείδα, γέμιζε το μισό περίπου δωμάτιο και έφτανε σχεδόν μέχρι το ταβάνι.[...] Όμως ήταν κάτι περισσότερο από γλυπτό. Ήταν ένα ζωντανό, καθημερινά μεταβαλλόμενο ντοκουμέντο για τον Σβίτερς και τους φίλους του. Μου το εξήγησε και κατάλαβα ότι το όλο πράγμα ήταν ένα άθροισμα κενών χώρων, μια κατασκευή από κοίλα και κυρτά σχήματα που δημιουργούσαν "σπηλιές" και προεξοχές σε ολόκληρο το γλυπτό. Το...

Ο Ζοέλ Πομμερά, που συστήνεται με την παρούσα έκδοση για πρώτη φορά στο ελληνικό θεατρόφιλο αναγνωστικό κοινό, αποκαλεί τα έργα του "δραματικά ποιήματα" και "θέατρο της πράγματικότητας" το σκηνοθετικό του ιδίωμα, με το οποίο αντιτάσσεται ευθέως στο νατουραλισμό. Το βλέμμα του είναι ευθύβολα στραμμένο στη χαμένη τιμή της μεγάλης πολιτιστικής κληρονομιάς της Ευρώπης: τον ανθρωπισμό. Το κατεξοχήν ουμανιστικό του θέατρο, με τη μορφή της παραβολής, μας μιλά για το τέλος των ιδεολογιών και την κυριαρχία νου καπιταλισμού, για την αλληλεγγύη και τα όρια της ηθικής. Ένα καίριο ρητορ...

Η Άννα Φίρλινγκ, η κατεξοχήν αρνητική ηρωίδα του Μπρεχτ, με το παραπλανητικά συναισθηματικό όνομα Κουράγιο, μάνα τριών παιδιών, εμπόρισσα προσαρτημένη με τον αραμπά της στο στρατό, ζει από τον πόλεμο, παθαίνει από αυτόν, αλλά δε μαθαίνει. Σύμφωνα με το συγγραφέα, το έργο δείχνει πως τα μεγάλα εμπορικά αλισβερίσια στους πολέμους δε γίνονται από τους μικρούς, πως ο πόλεμος μετατρέπει τις ανθρώπινες αρετές σε θανατηφόρες, και πως για την καταπολέμησή του καμία θυσία δεν είναι υπερβολικά μεγάλη.

Το έργο και ο συγγραφέας παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα από την Πειραματική Σκηνή της "Τέχνης" τον Ιανουάριο του 2007. Τον Μάρτιο του 2007 η παράσταση συμμετείχε στο Festivalul Comedei Romanesti στο Βουκουρέστι. "Η λέξη πρόοδος... " πρωτοπαίχτηκε στη Ρουμανία, στο Εθνικό Θέατρο της Κραϊόβα, στις 30 Νοεμβρίου του 2004, σε σκηνοθεσία Serban Puiu, ως συμμετοχή στον κύκλο παραστάσεων με θέμα τον ξεριζωμό και την προσφυγιά, που παρουσίασαν την περίοδο 2003-2004 τα θέατρα-μέλη της Ευρωπαϊκής Θεατρικής Σύμβασης (European Theatre Convention).

O Ιγνάθιο Αλδεκόα γεννήθηκε στη χώρα των Βάσκων το 1925, και πέθανε σε ηλικία μόλις 44 χρόνων. Η φήμη του άρχισε να εδραιώνεται μετά τον πρόωρο θάνατό του , κυρίως όταν τα περίπου ενενήντα διηγήματά του κυκλοφόρησαν σε δύο τόμους με τη μορφή απάντων .Τώρα πλέον κατατάσσεται στους μεγάλους ισπανούς πεζογράφους. Αν ο Αλδεκόα κατατάσσεται στους ρεαλιστές ή στους υπαρξιακός , ας το κρίνουν οι ειδικοί, εμάς μας ενδιαφέρει η δύναμη της γραφής και η αξιοπρέπεια των ηρώων του που , αν και ζουν μέσα στη φτώχεια και την αθλιότητα, προκαλούν στον αναγνώστη όχι τη λύπηση , αλλά την περ...

Όσο ο άνθρωπος υποτάσσει το περιβάλλον του στους πραχτικούς τους σκοπούς, τόσο χάνει τη μύχια σχέση του μ' αυτό. Κι όσο μετατρέπει τα πάντα, άψυχα και ζωντανά, σε εργαλεία της δικής του ζωής, τόσο φουντώνει μέσα του η λαχτάρα της ένωσης. Η θρησκεία αποτελεί, κατά τον Bataille, μιας εξισορροπητική, αβιωματική κι ωστόσο απατηλή απάντηση σ' αυτή την αποξένωση. Είναι "η αναζήτηση της χαμένης μυχιότητας". Επειδή όμως η αποξένωση αυτή δεν μπορεί ν' αποδοθεί μονάχα σε κάποιον κοινωνικό-ταξικό χαραχτήρα της παραγωγικής πράξης (στις κοινωνικές σχέσεις παραγωγής), αλλά είναι συνυφασμ...

Η ψυχιατρική και η ψυχοθεραπεία είναι κατ' εξοχήν ερμηνευτικές πρακτικές. Στην κλινική συνάντηση, τα δύο μέρη καλούνται να ερμηνεύσουν σημεία, συμπτώματα και οτιδήποτε άλλο εμφανίζεται και να επι-κοινωνήσουν τόσο το νόημα όσο και το ακατανόητο. Σε τελική ανάλυση, ζητήματα ερμηνείας είναι η γνώση και η απόγνωση, η διάγνωση της απόγνωσης και η θεραπεία της. Οι μελέτες αυτής της συλλογής εξετάζουν την ερμηνεία από ιστορική, μεθοδολογική και θεραπευτική προοπτική και, επίσης, τη σημαντική συμβολή της φιλοσοφίας και της θεολογίας στην ψυχιατρική και ψυχοθεραπευτική ερμηνευτική...