Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Την ποιητική διαδρομή της τελευταίας τριακονταετίας του Δημήτρη Αρμάου αποτυπώνουν οι "Βίαιες εντυπώσεις των ετών 1975-2007" που μόλις κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις "Ύψιλον". "Βιβλίο στίχων" η έκδοση "Βίαιες εντυπώσεις" συγκεντρώνει 220 ποιήματα, στο μεγαλύτερο μέρος τους δημοσιευμένα αυτοτελώς ή σε περιοδικά, και με τις αναθεωρήσεις που σε αρκετές περιπτώσεις υπαγορεύει το πέρασμα του χρόνου, αναδεικνύοντας το ύφος και τον πυρήνα της ποιητικής του Αρμάου. Μια ποίηση δηλαδή που θητεύει με συνέπεια στον μοντερνισμό συνομιλώντας διακριτικά ή και υπόκωφα με τον λυρισμό ή κα...

Στη δέκατη τέταρτη ποιητική συλλογή του Γιώργου Βέη, τα όσα θεματολογικά προηγήθηκαν ανανεώνονται και προεκτείνονται. Η φύση δεν αποτελεί απλώς τον ικανό και αναγκαίο διάκοσμο αλλά εξακολουθεί να συνιστά ένα από τα κύρια ποιητικά όντα. Τα εσωτερικά τοπία και οι πολλαπλές όψεις του κόσμου, κρίσιμες και πολύσημες, προβάλλονται συμμετρικά. Το ατομικό και το συλλογικό υποκείμενο δεν υπονομεύει το ένα το άλλο. Θέλουν να επικοινωνούν με ειλικρίνεια μεταξύ τους, αναδεικνύοντας, μεταξύ άλλων, κρυφές αλήθειες. Η απόλαυση έγκειται κυρίως στη διασταύρωση του στίχου με τις αξίες του αν...

[...] Στις 15 Νοεμβρίου του 1923 κυκλοφόρησε η δεύτερη ποιητική συλλογή του Breton "Γαιόφως" (Clair de terre), με την ένδειξη "Collection litterature" ως όνομα εκδότη, σε 240 αντίτυπα και ένα πορτρέτο του ποιητή από τον Pablo Picasso. Αποτελούνταν από αφηγήσεις πέντε ονείρων και 23 ποιήματα γραμμένα από το 1920 ως το 1923, αρκετά πιο ελεύθερα στη μορφή από αυτά της πρώτης του νεανικής συλλογής. Η μορφολογική ευρύτητα των ποιημάτων και τα λιγοστά δείγματα ντανταϊστικού πειραματισμόύ, φανερώνουν μια σαφή απομάκρυνσή του και από τον αυτοματισμό των "Μαγνητικών πεδίων". [...] (...

Το δέκατο τρίτο ποιητικό βιβλίο του Γιώργου Βέη υποστηρίζει στην πράξη τις ρηματικές συμπυκνώσεις, τις καταγραφές καίριων βιωμάτων και τις αναγωγές στην πολυσημία της καθημερινότητας. Ο διάλογος με την παράδοση του δημιουργικού λόγου συνεχίζεται. Τα εσωτερικά και τα εξωτερικά τοπία φωτίζονται εντατικά, ενώ η φύση δεν παύει να συνιστά το ευρύτερο πεδίο αναφορών. Η ανατομία της πραγματικότητας συνυπάρχει με την αποδελτίωση πτυχών του φανταστικού. Τα ατομικά και τα συλλογικά πάθη και οράματα αποτυπώνονται σε διαδοχικά λεκτικά σύνολα. Στο εξώφυλλο, έργο της Κλάρας Πεκ Βέη...

Πυρήνας του βιβλίου είναι μια διάλεξη που έδωσε ο Λεό Λόβενταλ το 1981 στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου με τίτλο "Μία ανασκόπηση της κοινωνιολογίας της λογοτεχνίας", όπου ασχολείται με την κριτική θεωρία, τη λογοτεχνία ως τέχνη και ως μαζική κουλτούρα, την κοινωνική ένταξη του ατόμου, την ιστορία των δεινών και των παθών του. Το βιβλίο πλαισιώνεται από εισαγωγή του Jurgen Habermas, μια συζήτηση του Λόβενταλ με τον Helmut Dubiel για το Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών της Φρανκφούρτης και βιογραφικά στοιχεία για το συγγραφέα.

Πρόκειται για ένα υψηλού επιπέδου λεύκωμα με 142 σχέδια του Χαλεπά, τα περισσότερα των οποίων είναι αδημοσίευτα. Η παρουσίασή τους εδώ δίνει νέα ώθηση στη μελέτη του έργου του μεγάλου Έλληνα γλύπτη. Μέσα από αυτά βλέπει κανείς τη σκέψη του: πώς βασανιστικά αναλύει τα διάφορα θέματα που τον απασχολούν, απ' τον εγκλεισμό του στο ψυχιατρείο μέχρι το θάνατό του. Η έκδοση συμπληρώνεται με πέντε ανέκδοτες φωτογραφίες του Γιανούλη Χαλεπά.

Θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς το παρόν δοκίμιο ως οιονεί βιογραφική νουβέλα καθώς η γνωστή τάση του Τόμας Μαν να εμπλέκει στη δομή της μυθιστοριογραφίας του τον δοκιμιακό λόγο, εμφανίζεται εδώ αντεστραμμένη: το δοκίμιό του "Γκαίτε και Τολστόι" έχει την υφή ενός πολυπρόσωπου αφηγήματος όπου γύρω από τα πρόσωπα των δύο βασικών χαρακτήρων του διαγράφονται με λιγότερο ή περισσότερο έντονες γραμμές διάφορες φιγούρες του εποχικού περίγυρου που καθόρισε την προσωπικότητά τους και -διαδραστικά- καθορίστηκε απ' αυτήν. Έτσι, κατ' ουσίαν, ο Τόμας Μαν δεν παρουσιάζει απλώς το δ...

Το κλασικό θεατρικό έργο του Ζωρζ Φεϋντώ, ενός από τους μάστορες της κωμωδίας παρεξηγήσεων, ο οποίος οδηγώντας απλοϊκούς ήρωες, με φρενήρεις σκηνικούς ρυθμούς, σε παράλογες καταστάσεις, καταδεικνύει τη γελοιότητα της αστικής τάξης.