Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Και εγέλασεν ο Θεός ζ΄, χα, χα, χα, χα, χα, χα, χα. Γελάσαντος δε του Θεού εγεννήθησαν Θεοί ζ΄, οίτινες τον κόσμο περιέχουσιν... Καγχάσαντος πρώτον πρώτον αυτού εφάνη φως αυγή, και διηύγασεν τα πάντα· εγένετο δε Θεός επί του κόσμου και του πορός·... Εκάγχασε δε β΄ ην πάντα ύδωρ. Ακούσασα η γη ήχους εξεβόησε και εκύρτανεν, και εγένετο το ύδωρ τριμερές εφάνη Θεός, ετάγη επί της αβύσσου... Βουλευομένου δε το γ΄ καγχάσαι, εφάνησαν... εκλήθη Ερμής... Εκάγχασε το τέταρτον ο Θεός και εφάνη γέννα κρατούσα σποράν... Εγέλασε το πέμπτον... και εφάνη Μοίρα κρατούσα ζυγόν, μ...

Γιατί έρχεται πάντα μια μέρα που αμφιβάλλει κανείς αν η λογοτεχνία είναι πράγματι "σκοπιμότητα χωρίς σκοπό", όπως -ορθά ασφαλώς- υπέθετε ο Καντ (εγκαινιάζοντας ουσιαστικά τη νεότερη αισθητική φιλοσοφία και βάζοντας σε καλό δρόμο την ηθική αναισθησία της αισθητικής), αμφιβάλλει αν πράγματι είναι αυτόνομη και ηθικά άχρηστη, όπως εύλογα διακήρυσσε ο Όσκαρ Ουάιλντ. Η λογοτεχνικότητα της λογοτεχνίας μπορεί να βασιλεύει, αλλά δεν κυβερνά. Και ούτως ή άλλως η λογοτεχνία έχει την κακή συνήθεια να παραπέμπει σε κάτι έξω από τον εαυτό της -πράγματα των ανθρώπων, καταστάσεις, αισθήματ...

Ο Νόμος που είμαι δεν θα με υποτάξει. * Δεν εγεννήθηκεν ακόμη ο Μαγγελάνος ενός τριαντάφυλλου. * Ο τρομοκράτης είναι ο άξεστος των θαυμάτων. * Το "κενό" υπάρχει όσο δεν πέφτεις μέσα του. * Θάλασσα λανθασμένη δε γίνεται. [...]

Οι τέσσερις "Διάλογοι" που αποτελούν το αντικείμενο αυτού του μικρού βιβλίου, είναι συζητήσεις του μεγάλου Έλληνα φιλόσοφου με έναν μαθηματικό, έναν ψυχαναλυτή, έναν ποιητή και έναν βιολόγο. Αποτελούν μαρτυρία όχι μόνο της έντονης περιέργειας του Κορνήλιου Καστοριάδη για όλους τους τομείς της γνώσης, αλλά κυρίως της φιλοσοφικής αποφασιστικότητάς του να στοχάζεται ο,τιδήποτε μπορεί να νοηθεί.

Περνάω στην κουβέντα. Πολύ παλιά είχα κι εγώ μια μηχανή, τους λέω. Εκείνοι δείχνουν ενδιαφέρον. Τους απαντάω αόριστα. Ε, ξέρετε, μια μαύρη Τράιουμφ, οι ρόδες με ακτίνες και λοιπά. Παραξενεύονται λιγάκι. Ρωτάνε λεπτομέρειες. -Πού να θυμάμαι τώρα. Δυο μήνες μοναχά την είχαμε μισή - μισή με έναν φίλο μου. Την στούκαρε και τέλειωσε. (Πώς το θυμήθηκα πως "στούκα" λένε το τρακάρισμα!) Αρχίζουν να μιλούν για μηχανές της εποχής εκείνης. Τις NORTON, τις δικύλινδρες, της BSA, τρικύλινδρες, ωραίες μηχανές, μονάχα χάναν' όλες λάδια. Αν έμπαινες σε μια αυλή, αμέσως καταλάβαινες αν ε...

Δεκαέξι επιφυλλίδες και μια ομιλία συναθροίζει ο προκείμενος τόμος. Θέμα του είναι η ποίηση και ορισμένα προβλήματα που γεννώνται κατά τη συστηματική ανάγνωσή της...

... Ξέρω τι σκέφτεσαι, αλλά δε μ' ενδιαφέρει. Εμείς, λέμε, είμαστε πολύ ευχαριστημένοι κι έτσι. Άλλωστε ελπίζουμε. Τόσον καιρό θα μείνουμε εδώ, κάτι δεν θα γίνει; Ε, βέβαια. Ωραία παιδιά είμαστε, έξυπνα, καλλιεργημένα. Πού θα πάει, θα μας παλαμαριάσει και μας καμιά γυναίκα να κυκλοφορήσουμε περήφανα κι ωραία στα μπαράκια και στις καφετέριες... Έτσι έχουν τα πράγματα, και μην αρχίσεις να μας λες ιστορίες για αρκούδες και τα ρέστα, ρε απροσάρμοστε, γιατί θα γίνουμε μαλλιά-κουβάρια. Το πρόβλημα δεν είναι δικό σου κι άντε χάσου και πάψε να μας ενοχλείς. Το ξέρεις, φαίνεται πως...

... Αυτό το βιβλίο δεν αναφέρεται σε ήρωες, αλλά σε πραγματικούς ανθρώπους και γεγονότα, και συγκεκριμένα σε μια κατηγορία αλλοπαρμένων που έγραψαν τη μικρή τους ιστορία στους αγώνες αυτοκινήτου σε μια μικρή χώρα της περιφέρειας, στην Ελλάδα. [...]

Μικρές διηγήσεις ημερολογιακού χαρακτήρα, που χρησιμοποιούν σαν εύοσμο πρόσχημα την ανάμνηση της τροφής και διανύουν εύγευστα τη ζωή του συγγραφέα, από τη γέννησή του ως σήμερα, καθώς φαγητά και αποφάγια συμπλέουν με προσωπικά και κοινωνικά γεγονότα πέντε δεκαετιών. Γλυκιά ή αλμυρή, πικρή ή όξινη, η αναδρομή στον άδειο χρόνο γίνεται πάντα με γεμάτο στόμα.

Διδακτικές στάσεις και ερμηνευτικές κατευθύνσεις, πολιτικές επιλογές και παιδαγωγική ευθύνη, προσωπικές προτιμήσεις και δημόσιος ρόλος: συναρτήσεις που διέπουν το Μάθημα της Λογοτεχνίας, νοούμενο ως συνισταμένη των ανθρωπιστικών σπουδών, και που απασχολούν λίγο - πολύ το σύνολο όσων παρακολουθούν με ενδιαφέρον και προσδοκίες την υπόθεση της νεοελληνικής παιδείας, πέρα από τους διδάσκοντες των φιλολογικών μαθημάτων. Η σκοπιά θεώρησής τους εδώ δεν είναι άλλη από εκείνην ενός δασκάλου των ανθρωπιστικών γραμμάτων που προσπαθεί να συνθέσει τις παρατηρήσεις και τις εμπειρίες του...

Την 1η Απριλίου 1980, η Φρανσουάζ και ο Κλοντ Ερβέ ξεκινούσαν για ένα γύρο του κόσμου με ποδήλατο, που, όπως πίστευαν, θα διαρκούσε γύρω στα τρία χρόνια. Η περιπέτειά τους κράτησε τελικά δεκατέσσερα χρόνια, στη διάρκεια των οποίων τους έσκασε το λάστιχο 503 φορές, τράβηξαν 35.000 φωτογραφίες, διάνυσαν περισσότερα από 150.000 χιλιόμετρα και έκαναν κι ένα παιδί! Κάτι που ούτε ο Ιούλιος Βερν είχε τολμήσει να φανταστεί, αυτοί το έκαναν, και το αφηγούνται με μιαν απλότητα κι ένα χιούμορ τέτοιο, ώστε νιώθουμε κι εμείς σχεδόν έτοιμοι να ξεκινήσουμε στο δρόμο που χάραξαν αυτοί. Η...