Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Μπαίνω στη θέση εκείνου που κάνει κάτι, και όχι σ' εκείνου που μιλάει για κάτι: δεν μελετάω ένα προϊόν, αναλαμβάνω μια παραγωγή. Καταργώ τον λόγο περί του λόγου. Ο κόσμος δεν έρχεται πια προς εμένα με τη μορφή ενός αντικειμένου, αλλά με τη μορφή γραφής, δηλαδή μιας πρακτικής. Περνάω σ' έναν άλλο τύπο γνώσης (σ' εκείνον του Ερασιτέχνη)..." Roland Barthes

Ο καθένας που δουλεύει στο ψυχιατρικό πεδίο και δεν δέχεται η κριτική του ενημέρωση να αμβλύνεται και να εξουδετερώνεται από τις ιδρυματοποιητικές διαδικασίες της τυπικής κατάρτισης και της καθημερινής διδαχής στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο ή στο ψυχιατρικό νοσοκομείο, έχει να αντιμετωπίσει ένα σωρό από ενοχλητικά ερωτήματα: γιατί βρίσκομαι εδώ; ποιος μ' έβαλε εδώ; ή γιατί έβαλα τον εαυτό μου εδώ; ποιος με πληρώνει και για ποια πράγμα; τι να κάνω; γιατί να κάνω κάτι; τι είναι το κάτι και τι είναι το τίποτα; τι είναι η ζωή και τι ο θάνατος; τι είναι υγεία και τι παραφροσύνη;....

Ας υποθέσουμε ότι δεχόμαστε, έστω και για μια στιγμή, κατηγορίες τόσο γενικές όσο εκείνες του "παγανισμού", του "χριστιανισμού", της "ηθικής" και της "σεξουαλικής ηθικής". Ας υποθέσουμε πως μπαίνει το ερώτημα σε ποια σημεία η "σεξουαλική ηθική του χριστιανισμού" αντιτάχθηκε εμφανέστερα στη "σεξουαλική ηθική του αρχαίου παγανισμού": μήπως στην απαγόρευση της αιμομιξίας, στην αντρική κυριαρχία, στην καθυπόταξη της γυναίκας; Χωρίς αμφιβολία, δεν είναι αυτές οι απαντήσεις που θα δινόντουσαν: είναι γνωστή η έκταση και η σταθερότητα αυτών των φαινομένων κάτω από την ποικιλία των...

Μπορεί σήμερα να ντρεπόμαστε για τις φυλακές μας. Όμως, ο 19ος αι. ήτανε υπερήφανος για τα φρούρια που έχτιζε ακόμα και μέσα στο κέντρο των πόλεων. Γοητευόταν από την καινούργια αυτή εκδήλωση ηπιότητας που αντικατέστησε τα ικριώματα. Και ναρκισσευόταν με την ιδέα ότι δεν τιμωρούσε πια τα σώματα, κι ότι ήξερε τώρα πώς να αναμορφώνει τις ψυχές. Αυτοί οι τοίχοι, αυτά τα σίδερα, αυτά τα κελλιά αντιπροσώπευαν μια ολόκληρη επιχείρηση κοινωνικής ορθοπεδικής. Αυτοί που κλέβουν, φυλακίζονται· αυτοί που βιάζουν, φυλακίζονται· κι αυτοί που σκοτώνουν, επίσης. Από πού ξεκινάει αυτή η π...

Σε κάθε λογοτεχνικό έργο εκδηλώνεται μια τυπική πραγματικότητα ανεξάρτητη από τη γλώσσα και το ύφος: η γραφή ιδωμένη ως η σχέση που διατηρεί ο συγγραφέας με την κοινωνία, η λογοτεχνική "γλώσσα" μεταμορφωμένη από τον κοινωνικό προορισμό της. Αυτή η τρίτη διάσταση της Μορφής έχει μιαν ιστορία που ακολουθεί βήμα-βήμα τον σπαραγμό της αστικής συνείδησης: από τη διάφανη γραφή των κλασικών ως την όλο και πιο θολή γραφή του 19ου αιώνα, κατόπιν ως την ουδέτερη γραφή του καιρού μας. Η σχέση αυτή μεταξύ Λογοτεχνίας και Ιστορίας (μεταξύ του συγγραφέα και της κοινωνίας) απεικονίζεται σ...