Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Έμπνευση για το λιοντάρι αυτής της ιστορίας στάθηκε το λιοντάρι της πλατείας Ντανφέρ-Ροσερό στο Παρίσι. Δημιουργός του γλυπτού αυτού ήταν ο αρχιτέκτονας Μπαρτολντί ανάμεσα στο 1879 και το 1880. Πάντα αναρωτιόμουν γιατί οι παριζιάνοι αγαπούν τόσο αυτό το λιοντάρι. Νομίζω γιατί δείχνει πολύ ευτυχισμένο εκεί ακριβώς που είναι. Με ένα κείμενο πολύ τρυφερό και ποιητικό, η συγγραφέας ακολουθεί το λιοντάρι από τη στιγμή της άφιξής του στο Παρίσι, στην καθημερινότητά του (το μετρό, τη μπαγκέτα ψωμί, τα καφενεία, τους παριζιάνους) και στα αξιοθέατά του (το Λούβρο και τη Τζοκ...

Τα πιο όμορφα νανουρίσματα του κόσμου συγκεντρώθηκαν με αγάπη και κέφι, για ένα θαυμαστό ταξίδι που μας οδηγεί με μουσική και εικόνα από την Αφρική στην Ασία περνώντας από τις Αντίλλες, τις σλαβικές χώρες, την εβραϊκή παράδοση, τη Βραζιλία και την Πορτογαλία. Κάθε τραγούδι παρουσιάζεται αρχικά στην πρωτότυπη γλώσσα, στη συνέχεια μεταφέρεται στο ελληνικό αλφάβητο (για να το τραγουδήσουμε) και, τέλος, μεταφράζεται στα ελληνικά. Συνοδεύεται επίσης και από ένα σύντομο σχόλιο. Ταλαντούχοι τραγουδιστές και μουσικοί μας προσφέρουν με πολλή συγκίνηση θησαυρούς από τα παιδικά του...

Ο βασιλιάς των ζώων βγάζει τη γούνα του γιατί ζεσταίνεται πολύ... και ζει απρόσμενες περιπέτειες. Πω πω ζέστη! Γκρίνιαζε το λιοντάρι μέσα από τη χαίτη του. Και καθώς ξυνόταν -τι να δει;- ανακάλυψε ένα φερμουάρ. Το λιοντάρι έκρυψε το δέρμα του πίσω από ένα θάμνο και πήγε για μια βόλτα. Όταν όμως ο Βασιλιάς θέλησε να πάρει πίσω τη γούνα του... Ω δυστυχία μου ! είχε εξαφανιστεί!. Χωρίς τα σύμβολα της δύναμης και της εξουσίας, το λιοντάρι ανακάλυψε την αδυναμία του κι έκανε αναπάντεχους φίλους. Απογυμνωμένος από τη γούνα του, ο αξιοσέβαστος βασιλιάς των ζώων δεν εκπροσωπε...

Ο Μισέλ είναι ένα μοναχικό πρόβατο που δεν έχει καθόλου τύχη. Ή τουλάχιστον αυτό πιστεύει γιατί η τύχη δεν βρίσκεται πάντα εκεί που νομίζουμε. Τον λένε Μισέλ. Είναι ένα πρόβατο, γλυκό, ευγενικό, μοναχικό, ονειροπόλο και λιγάκι αφελές. Νομίζει ότι δεν έχει τύχη: όταν βρέχει και τρέχει να προφυλαχθεί, το κοπάδι έχει ήδη πιάσει όλες τις θέσεις κάτω από το δέντρο. Όταν πηγαίνει όλο χαρά να πατινάρει στην παγωμένη λιμνούλα, βλέπει όλο το κοπάδι να καταφτάνει και να του παίρνει τη θέση. Κάθε φορά κάνει πίσω μουρμουρίζοντας χωρίς να βλέπει ότι ο κεραυνός έπεσε στο δέντρο, ότι ο π...

Μέσα από αστεία και τρυφερά πορτρέτα, η Beatrice Alemagna μας μεταφέρει στο γεμάτο ποίηση και πονηριά κόσμο της παιδικής ηλικίας. Η Βeatrice Alemagna θέτει ένα δύσκολο ερώτημα: "Τι θα πει παιδί;" και το απαντά η ίδια με τρυφερότητα και ευφυία, με λέξεις και με σχέδια. "Ένα παιδί έχει μικρά χέρια, μικρά πόδια, μικρά αυτιά, αλλά όχι και μικρές ιδέες". "Ένα παιδί είναι ένας μικρός άνθρωπος που μια μέρα θα μεγαλώσει". Με τους φόβους του, τις ιδέες του, τα δάκρυα και τις χαρές του, διαμορφώνει τον κόσμο του. Μαθαίνοντας να μεγαλώνεις, σημαίνει πάνω απ' όλα ότι είσαι παιδί.

Σιλουέτες ιδιαίτερου ύφους και λάμψης, ένας πατέρας και το παιδί του, παρουσιάζουν ποικίλες καταστάσεις της καθημερινής ζωής. Κάθε σχέδιο συνοδεύεται από δύο λέξεις: μπαμπάς-... (μπαμπάς αεροπλάνο, μπαμπάς πολυθρόνα, μπαμπάς γιατρός, μπαμπάς καρουζέλ) και μαρτυρά τις πολλαπλές μορφές ενός μπαμπά, άλλοτε χρήσιμος, απαραίτητος, σημαντικός, προστατευτικός, άλλοτε αστείος, διασκεδαστικός... Η εικονογράφηση, με σχέδια διασκεδαστικά και γεμάτα συνειρμούς, μας παρακινεί να διηγηθούμε ένα συμβάν ή μια ανάμνηση που τα μικρά παιδιά λατρεύουν και ζητούν να την ακούσουν ξανά και ξαν...

Ο Πομελό είναι ένα μικροσκοπικό ροζ ελεφαντάκι που ζει κάτω από ένα ραδικάκι. Μια μέρα, στον πρωινό του περίπατο, ανακαλύπτει πως ψήλωσε! Μεμιάς λαχταρά να κάνει κάτι μεγάλο, πολύ μεγαλύτερο απ' όλα όσα είχε κάνει μέχρι τώρα. Αλλά... μήπως θά 'πρεπε να γίνει μεσαίος πριν γίνει μεγάλος; Θα μεγαλώσει ομοιόμορφα; Μήπως μεγαλώνοντας γίνει γκρι; Θα του αρέσουν τότε όλα όσο δεν του άρεσαν πριν; Θα πρέπει να επιλέγει και να ζει νέες εμπειρίες; Να μεγαλώσει θα πει να βλέπεις να επιστρέφουν οι παλιοί σου φόβοι και να γελάς μαζί τους. Τώρα, ο Πομελό αισθάνεται αρκετά μεγάλος γι...

Στην Ινδική αυτή διασκευή του παραμυθιού των Αδελφών Γκριμ, οι αφέντες τεσσάρων ζώων - ενός σκύλου, μιας αγελάδας, ενός γαϊδαράκου κι ενός κόκορα - αποφασίζουν να τα διώξουν από τα σπίτια τους. Όμως μόλις τα τέσσερα ζώα γνωρίζονται μεταξύ τους και πάνε να ζήσουν στο δάσος, αποδεικνύουν πως μόνο άχρηστα δεν είναι τελικά... Ξεχωριστή νότα στο κείμενο δίνουν και οι πολύ ιδιαίτερες εικόνες που φιλοτέχνησε η βραβευμένη εικονογράφος Durga Bai, με τη χαρακτηριστική τεχνοτροπία της φυλής Gond.

Ο Καλτσούλης είναι το κουνέλι μου. Μου είναι πραγματικά άχρηστος. Είναι πια καιρός να' χω φίλους όπως τα άλλα παιδιά.

Με λένε Νίνα, είμαι εννιά χρονών. Μένω στον έβδομο όροφο μιας πολυκατοικίας ροκοκό. Στο διαμέρισμά μου, το πάτωμα τρίζει, ο διάδρομος μοιάζει με στριφτό κουλούρι και το δωμάτιό μου είναι μικρό με ένα μεγάλο παράθυρο. Έχω τρεις κολλητές φίλες, μια γάτα, δυο μεγαλύτερους αδερφούς και ένα συνομήλικο γείτονα πολύ εκνευριστικό. Η νέα μου ζωή ξεκίνησε το βράδυ που βρήκα ένα ολοκαίνουργιο μαξιλάρι πάνω στο κρεβάτι μου...

Μια μέρα του καλοκαιρού πέρασε από 'δω...

Υπάρχει πάντα ένα λεωφορείο που περνάει στη ζωή καθενός από εμάς. Εσύ κράτα τα μάτια ανοιχτά: μην χάσεις το δικό σου.

Ο Μουκ το αρκουδάκι αποφασίζει να κάνει τοv γύρο του κόσμου. Διαβάζει κάποιους οδηγούς, αποχαιρετά τους φίλους του και φεύγει! Κάθε φορά ο Μουκ σταματά σε ένα καινούργιο τόπο και γράφει στο ημερολόγιό του. Γνωρίζει καινούργιους φιλούς που του παρουσιάζουν την χώρα τους με μια ιστορία, ένα φαγητό, μια συνήθεια. Κάθε διπλή σελίδα παρουσιάζει μία εικόνα του πλούτου της χώρας που επισκέπτεται μέσα από μια πληθώρα πληροφοριών σε σχέση με τον πολιτισμό, την κοινωνία, τη γεωγραφία, τη φύση και τα ζώα της κάθε χώρας. Στο τέλος του βιβλίου, ο Μουκ αφηγείται στους φίλους του τις α...