Άπαντα 18
Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς
Κάκτος (2003)
Περί Δεινάρχου: Εξαίρετο δείγμα φιλολογικής κριτικής, που ασχολείται κυρίως με το ζήτημα της γνησιότητας των λόγων του Δεινάρχου. Προς Πομπήιον Γέμινον επιστολή: Ο Διονύσιος υπερασπίζεται την κριτική του εναντίον του Πλάτωνα και εν συνεχεία εξετάζει τους ιστορικούς Ηρόδοτο, Θουκυδίδη, Ξενοφώντα, Φίλιστο, Θεόπομπο. Προς Αμμαίον επιστολή: Προσπάθεια ανασκευής της άποψης ότι ο Δημοσθένης είχε διδαχτεί τους κανόνες της τέχνης του από τη Ρητορική του Αριστοτέλη. Περί των Θουκυδίδου ιδιωμάτων προς Αμμαίον: Διασαφήνιση των υφολογικών παρατηρήσεων που περιέχονται στο έργο Περί Θ...
Άπαντα 19
Αριστοτέλης 385-322 π.Χ.
Κάκτος (1994)
Βιβλία Α΄-Γ΄: Ζωολογικό σύγγραμμα με αντικείμενο τη μελέτη των αιτιών που έχουν καθορίσει τη σύσταση κάθε είδους ζώου και επίσης την έρευνα της φυσιολογίας, της τελεολογίας και της λειτουργίας των μερών των ζώων. Βιβλία Α΄-Γ΄: Μεθοδολογικές παρατηρήσεις, ταξινομήσεις. Αίσθηση, κίνηση, θρέψη. Παρατηρήσεις επί των μερών των ζώων.
Άπαντα 19
Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς
Κάκτος (2003)
Πραγματεία για τη σωστή σύνταξη των ρητορικών λόγων. Μορφή, περιεχόμενο και συμβουλές για το πώς ο ομιλητής θα κερδίσει το ακροατήριό του.
Άπαντα 19
Γαληνός 129-200(;) μ.Χ.
Κάκτος (2009)
Το σπουδαιότερο και λεπτομερέστερο ανατομικό έργο του Γαληνού, στηριγμένο σε ανατομές που πραγματοποιούσε ο ίδιος πάνω στα σώματα πιθήκων. Στο Α΄ βιβλίο δίνονται ορισμένες γενικές πληροφορίες για την ανατομία και για τον τρόπο συγγραφής του έργου. Επίσης εξετάζεται η ανατομία των μυών του χεριού. Στο Β΄ βιβλίο εξετάζεται η ανατομία των μυών του ποδιού, ενώ στο Γ΄ βιβλίο η ανατομία των νεύρων, των φλεβών και των αρτηριών του χεριού και του ποδιού.
Άπαντα 19
Πρόκλος
Κάκτος (2007)
Το Ε΄ βιβλίο του Υπομνήματος του Πρόκλου αποτελεί ένα είδος μετάβασης από το πρώτο μέρος του διαλόγου, που αφορούσε τις Ιδέες, στο δεύτερο μέρος που αφορά το Ένα και τις υποθέσεις γύρω από το Ένα. Χωρίζεται σε τρία μέρη και χαρακτηρίζεται κυρίως από την προσπάθεια του Πρόκλου να διευκρινίσει με παραδείγματα τη διαλεκτική μέθοδο του Παρμενίδη, με την οποία ο Παρμενίδης προτρέπει τον Σωκράτη να εξασκηθεί προκειμένου να αντιληφθεί καλύτερα τη θεωρία των Ιδεών και γενικά τη μεταφυσική πραγματικότητα. Στο α΄ μέρος τονίζεται η αναγκαιότητα της εξάσκησης στη διαλεκτική προκειμένου...
Άπαντα 2
Ισοκράτης
Κάκτος (1993)
Ελένης εγκώμιον Αναφορά στην Ελένη και στη στοργή των θεών προς αυτή, και αποκατάσταση του Πάρη. Μέσω αυτών εγκώμιο στην ομορφιά, από την οποία νικιούνται και οι θεοί, επίκριση των Εριστικών και αναφορά σε πανελλήνιες ιδέες. Βούσιρις Επίκριση του Αθηναίου σοφιστή Πολυκράτη, επειδή συνέγραψε απολογία του Αιγύπτιου Βουσίριδος και κατηγορία κατά του Σωκράτη. Προς Δημόνικον Παραινετικός και διδακτικός λόγος για ζητήματα ηθικής της καθημερινής ζωής. Προς Νικοκλέα Παραινετικός λόγος προς τον Νικοκλή, βασιλιά της Σαλαμίνας της Κύπρου. Το πρότυπο του άριστου μονάρχη και ο ορθός τρό...
Άπαντα 2
Αισχίνης
Κάκτος (1995)
Κατά Κτησιφώντος Ο Αισχίνης αντιδρά στην πρόταση του Κτησιφώντα να τιμηθεί ο Δημοσθένης. Ηττάται και φεύγει από την Αθήνα. Επιστολαί Αμφισβητούμενης γνησιότητας κείμενα, με προέλευση πιθανότατα από τη σχολή της Ρόδου.
Άπαντα 2
Επίκτητος
Κάκτος (1994)
Το θάρρος δεν είναι εχθρός της σύνεσης, η αταραξία, πώς συνυπάρχουν η μεγαλοφροσύνη και η επιμέλεια, η αδιαφορία, η ουσία του καλού, η αρχή της φιλοσοφίας, η διαλεκτική, η αγωνία, τα εξωτερικά ερεθίσματα, η φιλία κ.ά.
Άπαντα 2
Ιουλιανός ο Παραβάτης
Κάκτος (1994)
Επί τη εξόδω του αγαθωτάτου Σαλουστίου παραμυθητικός εις εαυτόν: Για να παρηγορήσει τον εαυτό του, όπως λέει ο ίδιος, ο Ιουλιανός καταγράφει τις σκέψεις του με αφορμή την απομάκρυνση από το αξίωμά του τού φίλου του Σεκούντου Σατουρνίνου Σαλούστιου. Αθηναίων τη βουλή και τω δήμω: Επιστολή του Ιουλιανού προς τους Αθηναίους λίγο πριν από τη σύγκρουσή του με τον Κωνστάντιο. Θεμιστίω φιλοσόφω: Επιστολή του Ιουλιανού προς τον φιλόσοφο Θεμίστιο, όπου εκθέτει τις απόψεις του για τη διακυβέρνηση, το πρότυπο του βασιλιά κ.λπ. Προς Ηράκλειον κυνικόν περί του πώς κυνιστέον και ει πρ...
Άπαντα 2
Γαληνός 129-200(;) μ.Χ.
Κάκτος (1999)
Προς Πατρόφιλον περί συστάσεως ιατρικής: Ξεκινώντας από τον βασικό σκοπό της ιατρικής, ο Γαληνός προσπαθεί να θεμελιώσει το σύνολο της ιατρικής τέχνης και όλων των κλάδων της, σε μια επιστημονική επιτομή. Τέχνη ιατρική: Έργο ανάλογης φιλοσοφίας με το προηγούμενο, από τα πιο γνωστά του Γαληνού και με μεγάλη επίδραση στους μεταγενέστερους.
Άπαντα 2
Διογένης ο Λαέρτιος
Κάκτος (1994)
Πλάτων, Σπεύσιππος, Ξενοκράτης, Αρκεσίλαος, Καρνεά¬δης, Αριστοτέλης, Θεόφραστος, Ηρακλείδης κ.ά.
Άπαντα 2
Διοσκουρίδης
Κάκτος (2000)
Συνέχεια της μελέτης του Διοσκουρίδη για τα φάρμακα. Υλικά, δοσολογία, γνησιότητα κ.λπ.
Άπαντα 2
Θουκυδίδης π.460-π.397 π.Χ.
Κάκτος (1994)
Τα τρία πρώτα χρόνια του πολέμου. Επιτάφιος λόγος του Περικλή. Λοιμός στην Αθήνα. Πολιορκία των Πλαταιών.