Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Eρωτά κανείς έναν άνθρωπο, αν γνωρίζει γιατί ζει σε αυτή την Γη και δεν μπορεί να απαντήσει σε αυτήν την ερώτηση, διότι η απάντηση δεν βρίσκεται ούτε στις εφημερίδες ούτε διδάσκεται σε κάποιο πανεπιστήμιο. Στον πολίτη της Γης απουσιάζει μια λογική διαμόρφωση της στοιχειώδους γνώσης. Αυτή η βασική εκπαίδευση θα τον βοηθήσει να καταλάβει: Ότι αυτός είναι ένα παιδί του Θεού, το οποίο βιώνει τον σωματικό θάνατο. (Ο Γκαίτε έλεγε κι όσο αυτό δεν το έχεις, αυτό το πεθαίνω και γεννιέμαι είσαι μόνο ένας θαμπός επισκέπτης πάνω στη Γη. Για να ζεις, πρέπει διαρκώς να πεθαίνεις). Ό...

Η συγγραφέας σ' αυτό το βιβλίο με κεντρικό άξονα τη βιογραφία της μητέρας της, που γεννήθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα, αφηγείται την ιστορία δύο μικρασιατικών οικογενειών που η τύχη τις ένωσε μετά την καταστροφή του 1922. Μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου περιγράφονται πολιτικά γεγονότα, κοινωνικές καταστάσεις και οικογενειακές περιπέτειες που συνυφαίνονται άρρηκτα μεταξύ τους. Η ζωή στη Μ. Ασία πριν το 1922, η μαρτυρική έξοδος, η προσφυγιά, η εγκατάσταση σ' έναν προσφυγικό συνοικισμό της Αθήνας. Ο αγώνας για επιβίωση κάτω από αντίξοες συνθήκες, η αδιαφορία του κράτου...

[...] Μια σκοτεινή απειλή απλώνεται πάνω από την Σελέστια. Έξι παιδιά ξεκινάνε ένα ταξίδι γεμάτο κινδύνους και μαγεία με σκοπό να αποτρέψουν τα σχέδια του Γκάμπριελ ενός αδίστακτου άντρα που σκοπεύει να απελευθερώσει ένα αρχαίο κακό και να οδηγήσει την Σελέστια στην απόλυτη καταστροφή.

Το σχολείο ετοιμάζεται να κλείσει για τις διακοπές του Πάσχα. Εδώ και μία εβδομάδα όμως, κάποιος μαθητής είναι απών. Κάποιος που δεν περίμενε τις διακοπές για να φύγει, όπως όλοι οι υπόλοιποι συμμαθητές του. Κάποιος που βρίσκεται ήδη μακριά. Είναι ο Βάχιντ. Ό,τι έχει μείνει πίσω να τον θυμίζει, ένα τετράδιο. Ένα τετράδιο όχι κάποιου μαθήματος, αλλά όλων σχεδόν των μαθημάτων μαζί, μια και ο Βάχιντ δεν έχει ξεχωριστό τετράδιο για κάθε μάθημα· έχει ένα για όλα τα μαθήματα. Για όποτε θυμόταν να γράψει ή όποτε ήθελε να γράψει. Γεμάτο ζωγραφιές γκράφιτι, στίχους από τραγούδια και...

Παιδικά χρόνια, εφηβικά όνειρα, ερωτικά σκιρτήματα, αναμνήσεις από το πατρικό σπίτι, νοσταλγικές θύμησες από αγαπημένα πρόσωπα, όλα πασπαλισμένα μ' αυτό το γλυκό άρωμα της μοβ πασχαλιάς που άνθιζε κάθε άνοιξη στην αυλή της κυρα-Αντιγόνης. Η απλοϊκή και καλόκαρδη μάνα, που καταγόταν από τη Σμύρνη, προσπαθούσε να κρατήσει τα τρία της παιδιά ενωμένα και δεμένα όπως τα δάχτυλα μιας γροθιάς. Δύο κόρες και ένας γιος. Κάθε παιδί με τη δική του τύχη. Η Λόρνα ήταν η πιο μικρή, η πιο άταχτη, η πιο απείθαρχη, αλλά συγχρόνως έκρυβε στην καρδιά της μια απροσμέτρητη ευαισθησία που την έκ...

Ούτε κι εγώ ο ίδιος θυμάμαι πια πόσο καιρό περιπλανιέμαι. Όλα ξεκίνησαν ξαφνικά Όταν άνοιξα τα μάτια μου και συνειδητοποίησα ότι βρίσκομαι σε έναν ξένο κι άγνωστο κόσμο. Ακόμη προσπαθώ να καταλάβω εάν είναι όλα αυτά πραγματικότητα. Μήπως είμαι ξύπνιος μέσα σε ένα όνειρο; Περιφέρομαι ψάχνοντας για απαντήσεις. Πρέπει να βρω ποιος είμαι, πώς βρέθηκα εδώ. Οι απορίες μου, όλα αυτά που πρέπει να ξεδιαλύνω, άρχισαν να περιπλέκονται σαν τους κρίκους μιας αλυσίδας επάνω μου. Τη νιώθω να με πλακώνει! Να με πνίγει! Στ' αλήθεια, τι μου συμβαίνει; Πρέπει να βρω για ποιον λόγο βρίσκομαι...

Ένα memoir τρυφερό και ζεστό, αστείο και σοβαρό, γραμμένο μέσα από την καρδιά της Ζοζεφίνας, που ήθελε σαν θα μεγάλωνε, να γίνει για λίγο... [...] Είχε γεννηθεί το θέρο, στο σταροχώραφο που θέριζε ο πατέρας του με το δρεπάνι. Η μάνα του έδενε τα δεμάτια με την κοιλιά στα δόντια. Εκεί την έπιασαν οι πόνοι. Τον γέννησε και τον αφαλόκοψε μονάχη της, κάτω από έναν έλατο. Έτσι κι αλλιώς δεν προλάβαινε να πάει στο χωριό. Ύστερα φώναξε τον άντρα της, που συνέχιζε να θερίζει και δεν είχε πάρει είδηση, και του 'δειξε το γιο του.[...]

Η χρήση των κεντρικών φλεβικών καθετήρων (ΚΦΚ) αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της καθημερινής ιατρικής και νοσηλευτικής πράξης. Η παρουσίαση του θέματος αυτού σκοπό έχει να περιγράψει και να καταγράψει τους τύπους των καθετήρων αυτών, τις πιθανές λοιμώξεις που μπορεί να προκαλέσει η τοποθέτησή τους καθώς και τα μέτρα πρόληψης για την αποφυγή τους. Η έρευνα αυτή θα βασιστεί στην ελληνική και ξένη βιβλιογραφία προκειμένου να τεκμηριωθεί ολοκληρωμένα και να αποδειχθεί η σημαντικότητά της, ορίζοντας τους τύπους των καθετήρων, τον τρόπο τοποθέτησής τους, τις επιπλοκές που μπορεί...

Ένα κλασικό παραμύθι με μηνύματα για τη φιλία, την αγάπη και την καλοσύνη, που δε θα πρέπει να λείπει από τις παιδικές βιβλιοθήκες. Το σπίτι της κυρα-Μπαρπαρής γίνεται στάχτη κι αποκαΐδια και η οικογένειά της εξαφανίζεται μετά τη φωτιά. Η κυρα-Μπαρπαρή αντίκρισε τη συμφορά που τη βρήκε, άρχισε να βρίζει και να καταριέται όλους τους συγχωριανούς της, γι' αυτό κι εκείνοι θύμωσαν και την εγκατέλειψαν. Μόνο η κυρα-Αγαθή έδειξε κατανόηση στον πόνο της και έτρεξε να την παρηγορήσει και να της συμπαρασταθεί. Όμως η Μπαρπαρή δεν βλέπει την καλοσύνη αλλά νιώθει μονάχα φθόνο και κακ...

Όλα τα διηγήματα του βιβλίου είναι βασισμένα σε αληθινά περιστατικά. Δεν υπήρξε καμιά συγγραφική ανάγκη προσφυγής στη μυθοπλασία. Οι πραγματικές εκφάνσεις της αγάπης κυριαρχούν ολοκληρωτικά πάνω σε κάθε, επιτυχημένο ή μη δημιούργημα γραπτής φαντασίας. Πιο απλά και αδιαμφισβήτητα, αναπόφευκτα, "η αγάπη σε όλα" βρίσκεται παντού τριγύρω...

Μια αληθινή ιστορία αγάπης που ξεκινά στην Αίγινα, λίγα χρόνια πριν από τον πόλεμο του '40. Αθηναία εκείνη, Γερμανός αυτός. Συμμαθητές από παιδιά στο γυμνάσιο της Γερμανικής Σχολής Αθηνών. Η αγάπη τους έμελε να περάσει μέσα από τη δίνη του πολέμου και τη γερμανική κατοχή. Να δοκιμαστεί σκληρά από ανθρώπους και γεγονότα, στη δύσκολη εκείνη εποχή που ο έρωτας μιας Ελληνίδας μ' έναν Γερμανό αξιωματικό όχι μόνο σοκάριζε αλλά ήταν προδοσία, ξεδιαντροπιά, έγκλημα... Μια ιστορία που θα ξυπνήσει κοιμισμένες μνήμες στους παλιούς και ίσως διδάξει πολλά

Στην άκρη της αλάνας είχε ένα ψηλό τοίχο, γύρω στα δυόμισι μέτρα, που τη χώριζε από ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο. Δεν πηγαίναμε συχνά γιατί μας φαινόταν ύποπτο και τρομακτικό. Μια μέρα λοιπόν εκεί που πηγαίναμε, πέρασαν τρέχοντας δίπλα μας μια παρέα από εφήβους, ανέβηκαν το τοιχάκι και χάθηκαν. Τους ξέραμε και τους φοβόμασταν, κλέβανε ποδήλατα, είχαν όλοι σταματήσει το σχολείο και κάπνιζαν. Ύστερα από λίγο μας προσπέρασε ένα παιδί στην ηλικία μας. Έκανε να ανέβει το τοιχάκι. Τον σταματήσαμε και ένας από την παρέα μας του είπε:"Φίλε, μην πας από εδώ. Μόλις πήγανε κάτι αλή...

Στα χρόνια της ήδη συντελεσθείσης εδώ και καιρούς Επανάστασης του "Εγώ", μια ομάδα ετερόκλητων μεταξύ τους ανθρώπων και χαρακτήρων βρέθηκε, οδηγημένη από δικές της αποφάσεις ή αποφάσεις άλλων, να διάγει την καθημερινότητά της σε ένα μικρό νησί του Βορείου Αιγαίου. Μέσα στο γενικότερο προβληματισμό για το εάν οι αποφάσεις του κάθε ανθρώπου είναι πράγματι δικές του κι αν ο ανθρώπινος χαρακτήρας μπορεί να αλλάξει εξαιτίας κάποιου γεγονότος ή πάθους ή εάν απλά αυτό που φαντάζει ως αλλαγή δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια εξέλιξη προς εκείνο που ήταν να γίνει, στήνεται το σκηνικό τ...

[...] Βγήκα γρήγορα απ' το στρατόπεδο και πήρα το λεωφορείο μέχρι την πλατεία Κάνιγγος. Απ' εκεί ένα ταξί μ' άφησε κοντά στην πολυκατοικία που ήταν το διαμέρισμά της. Στάθηκα κάτω απ' το πλησιέστερο μπαλκόνι να μην βρέχομαι και κατασκόπευα την κεντρική είσοδο της πολυκατοικίας. Ρολόι δεν είχα στο χέρι μου, αλλά υπολογίζοντας την ώρα που έφυγα και τη διαδρομή που είχα κάνει, θα έπρεπε να ήταν εκεί γύρω στις οκτώ. Η γειτονιά έρημη σαν να μην κατοικούσαν άνθρωποι στα γύρω σπίτια. Απελπίστηκα! Ξαφνικά από το βάθος του δρόμου, που ξεκινάει η πάροδος της Πατησίων, ένα τζιπ ήρθε...