Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σε ένα σύστημα εξουσίας που "οικοδομήθηκε" από τους δημιουργούς του με μια επίπλαστη αυταρέσκεια ότι θα στέκεται όρθιο για πάντα, εισέρχεται σε περιόδους κρίσης μια αταξία, σύγχυση. Μια αναρχία της τάξης. Αυτή την επερχόμενη αναρχία "οσμίζεται" ο Σταύρος, ένα "επιτυχημένο κάθαρμα της πιάτσας" όπως αυτοχαρακτηρίζεται, νυν πρόεδρος "μεγάλης και σίγουρης" τράπεζας μιας χρεοκοπημένης χώρας, ο οποίος παραθέτει δείπνο στη βίλα του στο Κεφαλάρι Αττικής, σε δύο φίλους του (Στέφανο-Μιχάλη), γόνους μεγαλοαστών. Κατά τη διάρκεια της αναμονής του δείπνου, οι τρεις τους συζητούν στον κή...

Στα χρόνια της ήδη συντελεσθείσης εδώ και καιρούς Επανάστασης του "Εγώ", μια ομάδα ετερόκλητων μεταξύ τους ανθρώπων και χαρακτήρων βρέθηκε, οδηγημένη από δικές της αποφάσεις ή αποφάσεις άλλων, να διάγει την καθημερινότητά της σε ένα μικρό νησί του Βορείου Αιγαίου. Μέσα στο γενικότερο προβληματισμό για το εάν οι αποφάσεις του κάθε ανθρώπου είναι πράγματι δικές του κι αν ο ανθρώπινος χαρακτήρας μπορεί να αλλάξει εξαιτίας κάποιου γεγονότος ή πάθους ή εάν απλά αυτό που φαντάζει ως αλλαγή δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια εξέλιξη προς εκείνο που ήταν να γίνει, στήνεται το σκηνικό τ...

Ο Άκι Γιάκι, αρχηγός των μικροβίων, καταστρώνει σχέδια με τη φυλή του για να επιτεθεί στον μικρό Ανδρέα. Άραγε θα τα καταφέρει; Ο Λούνι, το γενναίο σαπούνι, θα υπερασπιστεί τον μικρό Ανδρέα για να διώξει των μικροβίων τη στρατιά. Άραγε θα τα καταφέρει; Ο μικρός Ανδρέας άραγε θα γλιτώσει;

Ψάρι, η αγωνία ... Μου 'παν πως είμαι εγώ και το εγώ έγινε εσύ και το εσύ κανένας και το κανείς όλοι μαζί και το μαζί μονάχος και το μονάχος μοναχός και τώρα δεν υπάρχω...

Το βλέμμα εστιάζει κι ο φακός γίνεται καθρέφτης ψυχών, μια λίμνη που στην επιφάνειά της αναγνωρίζουμε στιγμές από την καθημερινότητά μας, αυτή που αδιάφοροι ή αδύναμοι προσπερνούμε, γιατί το βήμα βιάζεται, γιατί η μοναξιά βιάζει, γιατί έχουμε ξεχάσει τα φώτα της αλήθειας μας σβηστά. Όμως η ζωή σπαρταρά στο δρόμο. Κι οι δρόμοι κόβουν σαν το χαρτί... Ένα παιδικό δάκρυ ταράζει την ψυχρή στασιμότητα της λίμνης κι από τα νερά της ξεπηδούν πλάσματα υπέροχα, μοναδικά, που αψηφούν το φόβο και περνούν απέναντι, που γδύνονται το χρώμα, την ταυτότητα και κάθε τους διακριτικό, για να...

Ο Καραγκιόζης με το ανεπανάληπτο χιούμορ του και ο στενός του φίλος ο Χατζηαβάτης προκηρύσσουν διαγωνισμό σ' όλη τη χώρα, στην προσπάθειά τους να βοηθήσουν τον Πασά να βρει γαμπρό για την Αϊσέ, την όμορφη βεζυροπούλα. Γαμπροί απ' όλη τη χώρα καταφθάνουν στο παλάτι για να διεκδικήσουν την καρδιά της αλλά και τη μεγάλη προίκα της. Εκεί, ο Καραγκιόζης και ο φίλος του ο Χατζηαβάτης τούς υποβάλλουν σε μια μεγάλη δοκιμασία. Άραγε, θα βρεθεί τελικά ο κατάλληλος γαμπρός για την εκλεκτική Αϊσέ; Και ο Καραγκιόζης, τελικά, τι ρόλο θα παίξει;

Θα μπορούσε αυτή η ιστορία να είναι μόνο το παραμύθι του αφηγητή, ως μια μικρή υποσημείωση, "παρακαταθήκη" στην ιστορία του ανθρώπινου έρωτα, κάτι σαν συνδυασμός "ταπεινότητας" και ματαιοδοξίας, αλλά και σαν προσπάθεια να ζήσει ξανά, αφού ο έρωτας είναι ζωή. Να ζήσει ξανά σε έναν ονειρικό δρόμο, μαγικό, τελείως προσωπικό, σαν ένας ζωγράφος με ουρανούς που τους διαπερνάνε χρώματα τρυφερά και ονειρικά. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τον ίδιο μας τον εαυτό, που είναι ριζωμένος στο φως, που αποκάλυψε στα μάτια μας τον κόσμο όταν ήμασταν μικροί. Να ζήσει ξανά, μέσα από μια χειρον...

Αυτό που δεν περιμένεις να συμβεί. Αυτό που προσεύχεσαι να γίνει ή ο χειρότερος εφιάλτης σου. Το απρόοπτο. Κι αυτός είναι ο λόγος που σ' αρέσει να ζεις. Το απροσδόκητο. Τι γίνεται όμως όταν διαπράξεις ένα από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα; Όταν ο κακός σου εαυτός ξεπροβάλλει αναπάντεχα; Όταν ένας Σύριος μετανάστης, μια Θεσσαλονικιά δασκάλα και ένα ζευγάρι αστυνομικών απ' την Αθήνα συναντηθούν κάπου στο Αιγαίο, θα συμβεί το απροσδόκητο. Η ζήλια θα ρίξει το μυστηριακό της πράσινο πέπλο.

Το Ζεν είναι ο δρόμος χωρίς μονοπάτι. Είναι η ένωση όλων των διδασκαλιών, αλλά και η διάλυσή τους ταυτόχρονα. Η διδασκαλία του Ζεν φαίνεται απλή αλλά είναι τόσο βαθιά όσο και ο Βουδισμός. Ο Βουδισμός κάνει τον πλήρη κύκλο. Και το Ζεν μετά από αυτόν τον πλήρη κύκλο, κάνει μια καινούργια αρχή. Κατεβαίνει στη Γη και συνεχίζει εκεί με ελαφράδα και απλότητα. Το Ζεν δεν είναι υπερβατικό. Η φώτιση του Ζεν είναι χωμάτινη. Είναι μια υπερβατική φώτιση που έχει κατέβει στη Γη, και έχει φωλιάσει στα σώματα των ανθρώπων. Οι διδασκαλίες του Ζεν είναι απλές όπως οι σταγόνες της βροχής, αλ...

Ο χωρισμός ψυχής και σώματος -όπως και τα ταξίδια στον χωροχρόνο, όπως και η αθανασία- είναι ένα από τα Ιερά Δισκοπότηρα στα μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας. Μια ψυχή απαλλαγμένη από τους περιορισμούς και την αναπόφευκτη φθορά του σώματος, ελεύθερη να ταξιδεύει όπου επιθυμεί και να επιστρέφει στο σώμα κατά το δοκούν, είναι και το όνειρο ζωής του κεντρικού ήρωα στην απολαυστική ιστορία του Στάθη Βλαχάκου. Σε ένα ντελίριο δημιουργικότητας, όπου ο οίστρος θα φλερτάρει συχνά με την παράνοια, το όνειρο ζωής θα γίνει πραγματικότητα, προτού επέμβει η άλλη πραγματικότητα -η κ...

Τα παιδιά μαθαίνουν ετυμολογία παίζοντας! Από πού προκύπτει η λέξη "ύφαλος"; Γιατί λέμε τις φράσεις "χτύπα ξύλο" και "την βάψαμε"; Τι σημαίνουν τα ονόματα "Λυκαβηττός" και "Ναυσικά"; Το ήξερες πως από την λέξη "λας" που σημαίνει λίθος προκύπτει η λέξη "λαός"; Μάθε παίζοντας! Ζωγράφισε τις κάρτες, κόψε το περίγραμμά τους και παίξε μαζί τους ένα σωρό παιχνίδια!

Ω, ναι. Εκείνη, η σκύλα, η ανεξάρτητη, η δυναμική, η ψύχραιμη... σε μια στιγμή έβγαλε όλες τις μάσκες κι έγινε απλώς μια γυναίκα που αγάπησε κάποιον πολύ νεότερο και βρέθηκε απέναντι στις αναστολές που νόμιζε ότι δεν είχε. Ήταν ο απόλυτος πόθος, το απόλυτο πάθος, η ζωή η ίδια, και ήταν δική της. Καμιά δύναμη, κανένας Θεός μα και κανένας δαίμονας δεν θα κατάφερνε ποτέ να της κλέψει αυτή τη στιγμή. Λύτρωση και τιμωρία ξαφνικά γίνανε ένα κι εκείνη γύρισε και τον κοίταξε στα μάτια.

Αφορμή γι’ αυτή την καταγραφή υπήρξαν οι ερωτήσεις που γίνονταν για δέκα χρόνια μετά την ομαδική άσκηση. Γράφτηκε γι’ αυτούς που κατά καιρούς μπαινοβγαίνουν στο μονοπάτι, κουβαλώντας την επιθυμία να πραγματώσουν τον εαυτό τους. Καθώς προσπαθούν να διακρίνουν τα όρια της αλήθειας και της ανοησίας, αιωρούνται, παλεύοντας με το κενό. Επίσης γι’ αυτούς που νιώθουν ότι δε ζουν σύμφωνα με τις πραγματικές τους ανάγκες, και απλώς φλερτάρουν με την ανάγκη για ... κάτι άλλο.

Μοναχικοί ταξιδιώτες στα όνειρά μας, ψάχνουμε για ΄κεινα που μελώνουν την καρδιά...

[...] Βγήκα γρήγορα απ' το στρατόπεδο και πήρα το λεωφορείο μέχρι την πλατεία Κάνιγγος. Απ' εκεί ένα ταξί μ' άφησε κοντά στην πολυκατοικία που ήταν το διαμέρισμά της. Στάθηκα κάτω απ' το πλησιέστερο μπαλκόνι να μην βρέχομαι και κατασκόπευα την κεντρική είσοδο της πολυκατοικίας. Ρολόι δεν είχα στο χέρι μου, αλλά υπολογίζοντας την ώρα που έφυγα και τη διαδρομή που είχα κάνει, θα έπρεπε να ήταν εκεί γύρω στις οκτώ. Η γειτονιά έρημη σαν να μην κατοικούσαν άνθρωποι στα γύρω σπίτια. Απελπίστηκα! Ξαφνικά από το βάθος του δρόμου, που ξεκινάει η πάροδος της Πατησίων, ένα τζιπ ήρθε...

Το θέμα που απασχολεί τους ανθρώπους από την αρχή της ιστορίας τους. Που θα τους αναλώνει, θα τους αναζωπυρώνει, θα τους κατατροπώνει, θα τους οδηγεί, θα τους ταλαιπωρεί, μα και θα τους αναζωογονεί. Η εκάστοτε εκ των παραπάνω επιδράσεων, αποτελεί ζήτημα καθαρά προσωπικής επιλογής. Η ελεύθερη βούληση στις ερωτικές μας περιπτώσεις δεν λειτουργεί συνειδητά, οπότε και προκύπτουν πολλά από τα βασανιστικά μυστήρια του έρωτα. Η Ανθρώπινη αυτή Ευχαριστία με ιερείς εμάς και μύστες τα ερωτικά αντίδωρα, λαμβάνει χώρα κάθε ημέρα και όχι μόνον τις Κυριακές. Οι ναοί είναι συνήθως οικιακο...