Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τι γίνεται όταν φοβάται η πεθερά; Από πότε ο μεγαλύτερος εχθρός είναι η Μάνα; Kι όταν χτυπά ο θάνατος; Ο τρόμος της Κικής, της πόρνης, του μετανάστη, το αγόρι χωρίς όνομα, ο τρόμος της παρουσιάστριας, του "νέου" τσιγκούνη, της "άλλης", ο τρόμος της γηραιάς κυρίας, Μάνα-Ψάρι με Σκορπιό, ο τρόμος της τίγρης... Η Γιούλη, η Ρίτα, ο Μεγάλος Λουκάς, η Καρολίνα, ο Θωμάς Πάπας, η Κιμ, ο Άλεξ Σαπίρο, ο Δρ. Α.Μ., η Κατερίνα Σακά, ο Αμπντούλ, ο Πέτρος, η Δωροθέα, η Ευδοξία, ο Μποφόρ, η Ευτυχία, η Μυρσίνη, η Ελπίδα... Άλλοι ήρωες με μικρά ονόματα, άλλοι με ονοματεπώνυμα, άλλοι ανώνυμοι...

"Ενώ παρατηρούσα τον κήπο από το τζάμι του παραθύρου, μου ήρθε η ιδέα ν' ανοίξω το πλαϊνό ντουλάπι της βιβλιοθήκης. Ήταν κι αυτό τίγκα στο χαρτομάνι. Ανάμεσα σε διάφορα χαρτιά πήρε το μάτι μου ένα τετράδιο πενηντάφυλλο που έγραφε απέξω: ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ. Το πήρα στα χέρια μου, κάθισα στο γραφείο και άρχισα να διαβάζω το περιεχόμενό του. Ανάμεσα στις σελίδες κατά διαστήματα υπήρχαν αποξηραμένα λουλούδια. Διαπίστωσα διαβάζοντας ότι το τετράδιο περιείχε τον κωδικό που μου άνοιξε τον δρόμο για τον ηδονικό βίο του Ευγένιου Κουμάντου. Ήταν μια νωπογραφία της ερωτικής καθημερινότητας το...

Ο Φρίξος, το φίλαυτο φταπόδι, απ' όλες τις λέξεις που είχε μάθει στο σχολείο, μία αγαπούσε και χρησιμοποιούσε κάθε μέρα. "ΕΓΩ, ΕΓΩ, ΕΓΩ", ακουγόταν δυνατά από το στόμα του και όλα τα πλοκάμια σηκώνονταν ψηλά για να τα δει η δασκάλα και να του δώσει τον λόγο.

Το "Φύγαμε για ελληνικά!" είναι ένα βιβλίο που προσφέρει στους ξένους σπουδαστές της νέας ελληνικής γλώσσας, μέσου επιπέδου (Β1), ευκαιρίες για εκγύμναση των δεξιοτήτων τους στην κατανόηση γραπτού και ακουστικού λόγου καθώς και για εμπλουτισμό του λεξιλογίου τους. Ελάτε, λοιπόν, μαζί μας, διαβάστε, ακούστε, γράψτε ελληνικά και - πάνω απ' όλα - διασκεδάστε! "Φύγαμε για ελληνικά!" (Off we go to learn Greek!) is a book that offers foreign students of Modern Greek who are at an intermediate language level (B1), opportunities to practise their reading and listening comprehens...

Σε µια πολυάσχολη εποχή που οι προτεραιότητες των ανθρώπων ισορροπούν µεταξύ ύλης και συναισθηµάτων, δύο τρυφερά παραµύθια που µέσα από τις περιπέτειες των ζώων του δάσους, θέλουν να µας υπενθυµίσουν για µια ακόµη φορά, τη σηµασία της οικογένειας και τη µεγάλη δύναµη της αγάπης, που µπορεί να κάνει τον κόσµο µας καλύτερο και όχι µόνο στα παραµύθια!

Η πάπια και ο πάπιος μετά από ένα πολύ κουραστικό ταξίδι βρίσκουν έναν νέο τόπο να εγκατασταθούν, που είναι έτσι ακριβώς όπως τον ονειρευόντουσαν. Η φιλόξενη ιτιά τους χαρίζει απλόχερα τον ίσκιο της και το γάργαρο ποταμάκι που κυλάει ήρεμα διασχίζοντας το καταπράσινο λιβάδι τους υπόσχεται με το τραγούδι του μέρες ευτυχίας. Θα τα καταφέρουν άραγε να μείνουν σ' αυτό το καταπληκτικό μέρος και να δημιουργήσουν εκεί το νέο τους σπιτικό; Πάντως η κότα και ο κόκορας, οι νέοι τους φίλοι, είναι πολύ πρόθυμοι να τους βοηθήσουν.

Το βιβλίο αυτό είναι ένα φωτογραφικό ιστορικό λεύκωμα για το οποίο δούλεψα συλλέγοντας στοιχεία και εικόνες, επισκεπτόμενος δεκάδες μουσεία και βιβλιοθήκες επί 40 χρόνια. Η ιστορία του βιβλίου αρχίζει από την ανακάλυψη της φωτιάς, που χρησιμοποιείται για φωτισμό το 75000 π.Χ. Είναι τότε, που εμφανίστηκαν οι πρώτες βαθουλωτές πέτρινες πλάκες, επάνω στις οποίες εναπόθεσε ο άνθρωπος λίπος ανακαλύπτοντας τις πρώτες λάμπες. Πολλοί μελετητές αμφισβητούν αυτά τα στοιχεία. Όλοι, όμως, συμφωνούν ότι το 20000 π.Χ. υπήρχαν λάμπες με φιτίλι από φυτικές ίνες και ιχθυέλαιο. Διατρέχοντας...

Κάπου, κάποτε, στο κοντινό μέλλον... Η Γη έχει επιτέλους εκδικηθεί τον άνθρωπο για την κακομεταχείριση που έχει υποστεί εδώ και αιώνες. Ύστερα από διάφορες φυσικές καταστροφές, κάθε οργανωμένη κοινωνία έχει καταρρεύσει... Η Γη έχει μετατραπεί σε μια αφιλόξενη κόκκινη έρημο, όπου οι λιγοστοί επιζώντες προσπαθούν να επιβιώσουν όπως μπορούν. Τώρα, πέντε διαφορετικοί χαρακτήρες, μέσα από προφητείες που επαληθεύονται, οράματα που τους δείχνουν τον δρόμο και διάφορες συγκυρίες, συναντιούνται, και θα αναλάβουν να προσπαθήσουν να κάνουν τον κόσμο ξανά φιλόξενο και όμορφο. Μα για...

Ο έρωτας δεν προσδιορίζεται ούτε από τον εαυτό του. Η ανθρώπινη ψυχολογία, άβυσσος. Τα συναισθήματά μας, έννοιες αφηρημένες. Η έμπνευση δε χαλιναγωγείται. Και κάπως έτσι εγένετο Χάος. Ό,τι δεν μπορείς να καταλάβεις, νιώσε το.

Χάρτινες ψυχές Δεν είμαστε τίποτ' άλλο από χάρτινες ψυχές άλλες είναι χρωματιστές, άλλες μονόχρωμες κι άλλες λευκές άλλες σκληρές, από χοντρό χαρτόνι ανθεκτικό (ματ ή ιλουστρασιόν) άλλες λεπτές σα τσιγαρόχαρτα άλλες κοινές, από απλό χαρτόνι εκτυπωτή κι όταν πλησιάζει η ώρα του εργοστασιακού χαρτοπολτού άλλες βρέχονται άλλες καίγονται άλλες σκίζονται ή φθίρονται άλλες λεκιάζονται ή κιτρινίζουνε άλλες πιάνουν έντομα κι άλλες τις παίρνει ο Θεός στα χέρια του και τις φτιάχνει οριγκάμι.

Μέσα από τα διηγήματα, περιγράφονται χαρακτήρες και καταστάσεις που αν και διαδραματίζονται σε διαφορετικούς μεταξύ τους χρόνους, οι αξίες της ζωής, όπως είναι το δίκαιο, η αυτογνωσία, η καταδεκτικότητα, ο ηρωισμός, το καθήκον, η αυτοκριτική, παραμένουν πάντα διαχρονικές δυναμικές που διανθίζουν την ανθρώπινη πορεία. Στοιχεία των διηγημάτων βασίζονται σε πραγματικά περιστατικά που συνέβησαν στο παρελθόν, και τα οποία επαναφέρονται τώρα συμπυκνωμένα, υπό μορφή αφήγησης. Αποβλέπουν στο να σηματοδοτήσουν την τραγικότητα μιας κατάστασης που εμφανίζεται διαχρονικά και κινδυνε...

"Σαν τις μέλισσες, που τους χαλάσανε την κυψέλη, μας ανάγκασαν να σκορπιστούμε στους πέντε ανέμους. Τι τους φταίξαμε; Όλα μας τα καλά είχαμε στην πατρίδα. Μας κατάντησαν ζητιάνους και μας κοροϊδεύουν κι από πάνω...", έλεγε κάποτε, με πόνο, η κυρά-Σταματία, η φίλη της μητέρας μου, που ήταν πρόσφυγας από τη Μικρά Ασία, και ζούσε με την οικογένειά της για πολλά χρόνια σε μια παράγκα. Από τότε είχα συνδέσει τους πρόσφυγες με τις μέλισσες, μα τώρα, που πρόσφυγες και μετανάστες κατακλύζουν τη χώρα μας κυνηγημένοι με τον χειρότερο τρόπο από τις δικές τους πατρίδες, οι ιστορίες μ...

Έτσι όπως έπεφτε η βροχή και πάνω στις στάλες αντανακλούσαν τα φώτα των διαφημίσεων και των διερχoμένων αυτοκινήτων, έμοιαζε σαν κλωστή που ένωνε τον ουρανό με την γη. Κάτω από ένα υπόστεγο είχε μαζευτεί μια παρέα σαλτιμπάγκων, περιμένοντας να σταματήσει για να ξεκινήσουν για εκείνη την εκδήλωση που τους είχαν καλέσει. "Χορός σαλτιμπάγκων" έγραφε η αφίσα και κάποιοι ανυπομονούσαν να τον δουν. Θα κατάπιναν φλόγες χορεύοντας, θα εμφάνιζαν ζώα που είχαν προηγουμένως εξαφανίσει, θα ένωναν κομμάτια ύφασμα σε ένα, και στο τέλος θα πετούσαν πολλά περιστέρια στον ουρανό! Τότε, εκεί...

Νοήματα... Συναισθήματα... Συγκινήσεις... Ηδονές... Δανεικά είναι όλα στη ζωή... Γράφω για να ξεπληρώσω το ΧΡΕΟΣ που μου αναλογεί...