Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Φιφίκος είναι πολύ δυστυχισμένος. Δεν αντέχει τις κοροϊδίες του Πιπιγκοσφυρίχτρα και της παρέας του, αλλά ο φόβος δεν τον αφήνει να αντιδράσει. Δεν θέλει πια να κοιμάται μόνος του τις νύχτες, έχει πονοκεφάλους, παραμελεί τα μαθήματά του, είναι αφηρημένος, και το βασικότερο, δεν θέλει πια να πάει στο σχολείο. Πώς θα καταφέρει να ξεπεράσει τους φόβους του; Ποιοι θα τον βοηθήσουν να ξαναγίνει το ευτυχισμένο και χαρούμενο παιδί που ήταν πάντοτε; "Η Δέσποινα Φίλιου αγγίζει τον φόβο του μικρού παιδιού, αλλά και του κάθε γονέα, συγγενή, αδελφού, κηδεμόνα, δασκάλου και φίλο...

Η Φυλλογνώση, μια όμορφη και αξιαγάπητη νηπιαγωγός, και το εκπαιδευτικό επιτραπέζιο παιχνίδι της θα προσπαθήσουν να δώσουν ισχυρά μηνύματα στα φυλλαράκια και σε όλους τους φυλλοαναγνώστες.

Είναι αλήθεια ότι πολλές φορές στη διάρκεια του εργασιακού βίου τους οι εκπαιδευτικοί διασταυρώνουν τα βήματά τους με εκείνα των παιδιών με ΔΕΠ-Υ. Η εργασία αυτή αποτυπώνει ξεκάθαρα μέσα από τη μελέτη περίπτωσης που πραγματεύεται, αυτή την πραγματικότητα. Οι εκδηλώσεις της συμπεριφοράς που αποκαλύπτονται, προβληματίζουν τους δασκάλους και τους υποψιάζουν δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στην πρώιμη παρέμβαση, όσο και στην εκπαιδευτική πρακτική. Ο στόχος επομένως του βιβλίου χαρακτηρίζεται πολλαπλός, αφού αφενός προσπαθεί να παρουσιάσει τις ιδιαίτερες εκείνες συμπεριφορές που...

Θάνατος: η μόνη βεβαιότητα στη ζωή. Ίσως γι' αυτό να συμφέρει τον θνητό να τον έχει φίλο καλό. Να τον ακούει. Να του μιλά. Να τρώνε, να πίνουν και να γλεντούν μαζί. Ο Μεξικάνος φαίνεται να έχει αντιληφθεί αυτή την αναγκαιότητα εδώ και αιώνες. Γιορτάζει τον θάνατο κάθε χρόνο, με μουσική και χορό. Για τρεις ή τέσσερεις μέρες ή και για μια ολόκληρη εβδομάδα. Ακριβώς όπως ο Έλληνας, χρόνια πριν, γιόρταζε τον γάμο. Ο Μεξικάνος Luis Gomezbeck δημιούργησε ένα εγχειρίδιο για τη Γιορτή των Νεκρών, για να μεταδώσει στον Έλληνα τη χαρά της μεξικάνικης ψυχής απέναντι στον θάνατο....

"Στην αρχή, οι γιατροί εξέταζαν μόνο τον Μένι. Παρακολουθούσαν μόνο τη δική του εξέλιξη. Κάποτε μας είπαν να πάμε και τον Νιέμ. Άρχισαν να εξετάζουν κι αυτόν, κυρίως για να έχουν ένα μέτρο σύγκρισης με τον Μένι. Η ίδια περιοχή που παρουσιάζει μιαν ανώμαλη συμπεριφορά στις ακτινογραφίες του Μένι, διαπιστώθηκε ότι έχει μιαν αστάθεια και στις ακτινογραφίες του Νιέμ. Ήταν δύσκολο να το διαπιστώσουν στην αρχή, γιατί η αστάθεια ήταν και εξακολουθεί να είναι μικρή, αλλά είναι οπωσδήποτε υπαρκτή. Μας φοβίζει το ότι μπορεί κάτι να διαταράξει τον εγκέφαλο του Νιέμ, κι αυτό να τον οδη...

Ο χρόνος έγειρε... Μια ιστορία προσωπική, βιωματική κι όμως τόσο "παγκόσμια". Μια ιστορία σ' ένα χωριό της Μάνης, της Σικελίας ή της Χιλής, σε μια εποχή τόσο κοντινή, χρονικά, στη δική μας, αλλά και τόσο απίστευτα μακρινή. Μια ιστορία που θυμίζει Καζαντζάκη αλλά και Μάρκες και που μέσα από τα λόγια της σοφής γερόντισσας αφηγήτριας επιχειρεί την ψυχολογική και κοινωνιολογική προσέγγιση μιας ολόκληρης εποχής. Μια σπουδή πάνω στην ανθρώπινη ψυχολογία αλλά και στην εγκληματολογία! Καθηλωτικό, ανθρώπινο, συγκινητικό, "σκληρό"! [...] και να 'θελες να γλιτώσεις, δεν μπόραγες....

Ο Χρυσαφένιος ζούσε μόνος του. Κάθε μέρα νοικοκύρευε το συννεφάκι του κι έπειτα στρωνόταν στο διάβασμα. Διάβαζε πολύ, διάβαζε μέρα νύχτα! Ήθελε να μάθει για όλον τον κόσμο, για τον Ήλιο, για το Φεγγάρι, για τη Γη! Αναρωτιόταν συχνά πυκνά: Άραγε υπάρχει ζωή; Πώς μπορεί να είναι ο κόσμος; Υπάρχει κάτι άλλο, κάπου αλλού, εκτός από μένα; Και συνέχιζε να διαβάζει. Ώσπου κάποια μέρα αποφασίζει να ξεκινήσει για τη μεγάλη εξερεύνηση. Θα είναι άραγε έτσι όπως τον φανταζόταν ο κόσμος που θα ανακαλύψει;

Μην ανοίξετε αυτό το βιβλίο, χωρίς προσωπικό λόγο! Κάντε το μόνο όταν νιώσετε, πως δεν κατανοείτε τις αντιδράσεις του παιδιού σας. Μόνο όταν το δικό του συναίσθημα, εκπέμπεται σε διαφορετική "γλώσσα" από τη δική σας. Τότε μόνο, θα σας φανεί χρήσιμο! Και μετά από αυτή τη στιγμή,... θα γίνει πολύτιμο!

Το βιβλίο περιλαμβάνει δέκα διηγήματα που αναφέρονται σε μια άλλη εποχή. Τα δύο πρώτα αφορούν τον πόλεμο του '40, τη Γερμανική Κατοχή και την Αντίσταση, τα υπόλοιπα περιγράφουν ανθρώπινες φιγούρες της δεκαετίας του '60 με '70. Οι πρωταγωνιστές είναι ως επί το πλείστον τραγικά πρόσωπα, θύματα των παθών τους ή της μοίρας τους. Κοντά τους βέβαια είναι κι οι δευτεραγωνιστές που συμμετέχουν κι αυτοί είτε το θέλουν είτε όχι στο ανθρώπινο δράμα. Όπως σε κάθε τραγωδία έτσι κι εδώ υπάρχουν και τα βουβά...

- Το φως του ήλιου καρφώθηκε στα μάτια μου. Χώθηκα κάτω από την κουβέρτα. Στα σκοτάδια. Σαν τον ασβό. "Κρύψου" σκέφτηκα κι έσφιξα με δύναμη τα δόντια μου. - Ο ήλιος φίλησε την άμμο. Η άμμος ρίγησε από πόθο και στέναξε ηδονικά. Η θάλασσα άνοιξε την αγκαλιά της κι έκλεισε δυο κοχύλια. - Κατέβασα την τέντα στο μπαλκόνι αρκετά χαμηλά, ώστε να μην μπορεί να εισβάλει καμιά συμμορία ηλιαχτίδων. - Ανοίγω την κατσαρόλα και δε νιώθω τίποτα. Απέραντη ησυχία. Σα να μην υπάρχει μέσα φαγητό. - Η ερώτησή του έσβησε στον αέρα αφήνοντας πίσω της πολλά ερωτηματικά. Επικράτησε απόλυτη σιω...

Έτσι, βρέθηκα στο υπνοδωμάτιο, δίπλα στο κρεβάτι. Έβαλαν ένα βαρύ φωτιστικό πάνω μου, που με το πέρασμα των χρόνων μου έκανε σημάδι. Έζησα ήσυχα. Αφουγκραζόμουν τη σιωπή της μέρας και τους αναστεναγμούς της νύχτας. Φλύαρη που είναι η ησυχία μερικές φορές. Μετά το τρανζίστορ άρχισε να παίζει εκείνο το αγαπημένο βαλς κι η τούρτα αμυγδάλου με τα ενενήντα δύο κεράκια φώτισε αλλιώς το δωμάτιο. Ξεγυμνώνει το στήθος μου κι εκείνο πετρώνει απ' την επιθυμία. Δάκρυα σταλάζουν από τις ρώγες. Τα ρουφάει αχόρταγα και συνεχίζει. Κάθε ίχνος υφάσματος χάνεται από πάνω μου. Χέρια τρυφ...

- Πέρασε το υπόλοιπο πρωινό της στο γουναράδικο της οικογένειας. Μόλις έκλεισαν το μαγαζί, έτρεξε στο σπίτι τους, ένα ξύλινο, τριώροφο, απ' τα πιο εντυπωσιακά της γειτονιάς. Έφαγε στα γρήγορα, άλλαξε ρούχα, βάφτηκε ελαφρά και βγήκε για να πάρει το τραμ. - Ήταν ακόμα σκοτάδι όταν κατηφόρισα την Πλατεία Κουμουνδούρου. Εκεί μέσα στην ατυχία μου είδα ένα σωσία. Ένα τρίκυκλο, σταμάτησε σ' ένα ξεχειλισμένο κάδο σκουπιδιών. - Ο Αλέξανδρος ακούμπησε τη βαλίτσα του στο πάτωμα κι αναστέναξε. Ήταν κατάκοπος. Χάιδεψε το σακάκι του, στο ύψος της εσωτερικής τσέπης, κι άγγιξε πάνω απ...

Στην καρδιά της είχε ξεσπάσει άγρια φουρτούνα. Το μυαλό της το στριφογύριζε μια θεόρατη δίνη. Οι άνθρωποι, βλέπεις, πολλές φορές προκειμένου να επιβιώσουν και ν' αντέξουν τα μεγάλα τους μυστικά, λένε τα μεγαλύτερα ψέματα ή απλώς κρύβουν τις μεγάλες αλήθειες. Όχι μόνο από τους άλλους αλλά κυρίως από τον ίδιο τους τον εαυτό. Καταφέρνουν να ξεγελάσουν για κάποιο διάστημα τις κρυμμένες αυτές αλήθειες τους, να τις καταχωνιάσουν βαθειά μέσα τους, παριστάνοντας ότι θα είναι έτσι για πάντα. Ξορκίζουν τα ψέματά τους και αποφασίζουν να τα αντιμετωπίσουν, όταν νοιώσουν αρκετά δυνατοί...

''Νήφε και μέμνησο απιστείν'' (Να παραμένεις νηφάλιος και να θυμάσαι να δυσπιστείς) Επίχαρμος (Κως)

Την εποχή των σταυροφοριών διαδίδεται στην Ευρώπη το παιχνίδι του σκακιού. Σχεδιάζονται εικόνες με το Μεγαλέξανδρο και τους ήρωες του τρωικού πολέμου ("πρώτους διδάξαντες" των εξορμήσεων από την Ευρώπη στην Ανατολή) να παίζουν κι αυτοί σκάκι. Την ίδια εποχή, παίζουν σκάκι και οι βυζαντινοί Έλληνες. Επειδή, όμως, βρίσκονται στο προπύργιο της Ευρώπης, δέχονται πρώτοι τις αντεπιθέσεις των ανατολικών λαών. Υποκύπτουν στους Οθωμανούς και δεν προλαβαίνουν να γνωρίσουν τις αλλαγές του παιχνιδιού που έγιναν κατά την περίοδο της ευρωπαϊκής αναγέννησης. Νωρίς το 19ο αιώνα, οι Έ...

Ο Αλεξέγιεφ, ο πρωθυπουργός της Πολλαλόγια, βρισκόταν σ' ένα δωμάτιο απέναντι στα "ιερά τέρατα" της Ουννίας, την γαλανομάτα Ύαινα και τον ημιπαράλυτο λογιστή της, τον Λυκάνθρωπο. Πίσω απ' την καρέκλα του Αλεξέγιεφ, όρθιος, ήταν ο Πίτερ, λυσσασμένος στρατιώτης των Ούννων στον Β' και Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο που είχε προ πολλού ξεκινήσει... Κάθε φορά που ο Αλεξέγιεφ έκανε να σηκωθεί από τη θέση του για να μη δώσει "την Άρτα και τα Γιάννενα" ώστε να κλείσει η συμφωνία-μνημόνιο, ο Πίτερ το πειραματόζωο -που αν και ήταν 92 χρόνων έμοιαζε με γυμνασμένο 19χρονο πεζοναύτη- τον καθήλωνε...

[...] Αυτά τα πράγματα δεν κρατάνε πολύ. Στο ανακοινώνουν μ' ένα σοβαρό και αδυσώπητο ύφος ψυχρού επιχειρηματικού επαγγελματισμού, εσύ κερώνεις γιατί σοκάρεσαι, θυμώνεις, μπορεί και να φωνάξεις λίγο, να εκνευριστείς, να σε πνίξει το δίκιο, το ανθρωπάκι που κρύβεις μέσα σου να μετατραπεί σε αιμοβόρο κομμουνιστή, να αγχωθείς, να θες να πνίξεις άνθρωπο [...] "Οι αποθηκάριοι" της Μαρίνας Αποστόλου αποτυπώνουν την αγριότητα και το αδιέξοδο της εποχής μας. Κώστας Γάκης ηθοποιός, σκηνοθέτης, μουσικός 4 ... ένα σύγχρονο-σκληρό-αληθινό κείμενο... Τσιρίδης Μπάmπης Ηθοποι...

Αφιερωμένο σε όλες και όλους τους Κύπριους και Κύπριες που έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα από το 1950 μέχρι σήμερα, ως αποτέλεσμα της έξαρσης εθνικιστικού ολοκληρωτισμού και εισβολής! Επίσης, στις Ελληνοκύπριες και Τουρκοκύπριες, θύματα βιασμών από Ελληνόφωνους και Τουρκόφωνους εθνικόφρονες, στις μετανάστριες και στους μετανάστες που αντιμετωπίζουν θεσμικό ρατσισμό στη χώρα μας! Στις γυναίκες και στους άντρες που έχουν απαρτίσει την άγραφη και κυριότερη σελίδα της Κυπριακής Ιστορίας κατά τη διάρκεια της ειρηνικής συμβίωσης των Κύπριων πριν από την εμφάνιση του Ελληνικού και...

Όποιος κυνηγάει πολλούς λαγούς δεν πιάνει ούτε έναν! (λαϊκή παροιμία)