Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Όταν κάποια εποχή συμμετείχα σε ένα κύκλο μαθημάτων, μας ζητήθηκε να δημιουργήσουμε νοερά την εικόνα ενός ψυχικού εργαστηρίου και να επινοήσουμε δύο συμβούλους. Στη σκέψη μου εμφανίστηκαν η εικόνα του σοφού γέροντα με την άσπρη κελεμπία που ακουμπάει σε μπαστούνι και η εικόνα του μικρού πρίγκιπα. Με τον καιρό άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί δεν είχα επινοήσει καμία εικόνα θηλυκή. Ποια χαρακτηριστικά και ποιες ιδιότητες αντιπροσωπεύει για μένα το θηλυκό γένος; Ποιες είναι οι εικόνες του θηλυκού που υπάρχουν μέσα στη δική μου την ψυχή; Όχι εκείνες που με έμαθαν να έχω, αλλά οι...

Η «Αλληλογραφία 2007-2011» είναι η συνομιλία με εικόνες μεταξύ του Κύριλλου Σαρρή και του Γιώργου Χατζημιχάλη. Οι εικόνες που χρησιμοποιούνται ανασύρονται από την μνήμη, την καθημερινότητα και την ιστορία της τέχνης. Καταστατική αρχή αυτής της αλληλογραφίας ήταν η μη συζήτηση, εκ των προτέρων, του περιεχομένου κάθε απάντησης. Τα χάσματα, οι συνειρμικές ανακλήσεις και οι παρεκβάσεις αυτού του επιστολογραφικού διαλόγου διασώζουν τις εικόνες από την αδράνειά τους και τις κάνουν, με την νέα σημασία που αποκτούν ως «κείμενα αλληλογραφίας», ενιαίο και συνεκτικό έργο τέχνης και συ...

"You Am I" consists of 60 modified advertisements of luxury goods and beauty products. Irini Karayannopoulou paints directly on pages of fashion magazines replacing the faces of the models with her own. The result is a hybrid magazine in the mood for piracy.

Christodoulides' art is about things. More so, it is about the thingness of things. His works are solid manifestations of a universe full of hovering meanings and fluid open relationships (between subjects and objects, objects and representations, content and narrative, human and nonhuman agents). If this sounds like a paradox, it is because Christodoulides makes a point out of revealing one after another: he feasts on the subtle deviations, all these areas of meaning which lay not far from but next to and at the same time beyond (para-) common understanding and belief (do...

Το "Topheth", το πρώτο βιβλίο του Γιάννη Θεοδωρόπουλου, αναφέρεται στη μοναξιά των αντικειμένων, στη μνήμη των μωσαϊκών, στη γοητεία των κλινοσκεπασμάτων και των πτυχώσεων. Αναφέρεται, επίσης, στην απώλεια του έρωτα και στο εξιλαστήριο θύμα. Η λέξη "Topheth" (ή "Tophet") είναι συνώνυμο της κόλασης και της θυσίας. Οι φωτογραφίες που περιλαμβάνονται στο Topheth είναι κρυψώνες τόσο για τον ίδιο τον καλλιτέχνη όσο και για εκείνον τον θεατή που είναι έτοιμος να τις δεχθεί και να συλλάβει την ιδιαιτερότητά τους. Το Topheth αναφέρεται στο παρελθόν και στο παρόν ενός ανθρώπου και μ...

Ο Σάββας Χριστοδουλίδης πραγματεύεται εκδοχές ενός ιδεολογικού ολισθήματος και υποδεικνύει τη δημιουργία νέων σχέσεων στο χώρο και το χρόνο. Στα έργα του χρησιμοποιεί παλιά αντικείμενα της καθημερινότητας, συνθέτοντας μια νέα ενότητα. Με τον τρόπο αυτό, τα αντικείμενα αποβάλλουν τις μνήμες και τις φόρμες τους, και αποκτούν νέες ερμηνείες και αξίες. Στο αποτέλεσμα συνυπάρχουν η νοσταλγία με την ενατένιση, δημιουργώντας αυτό που ο καλλιτέχνης αποκαλεί «μνημονικό πλέγμα», ένα συνταίριασμα πραγμάτων και απόψεων. Το βιβλίο «Αντικείμενα περισυλλογής και νέας ευθύνης» περιλαμβά...

Το κρίσιμο 10ο τεύχος του South as a State of Mind, διανύει ένα μεταβατικό στάδιο -διατηρώντας την ενέργειά του, διατηρώντας την ανεξαρτησία που ενδυναμώνει τον ορισμένο τρόπο σκέψης, καλλιεργώντας φιλίες (συμπεριλαμβανόμενης της δεσμεύσης στην Αθήνα ως βάση και στο South ως παραβολή για κοινή κατεύθυνση), συνεπώς διατηρώντας και αναπτύσσοντας τα δίκτυα αντίστασής στην όλο και περισσότερο βίαια εξάπλωση της αυτοκρατορίας κατά μήκος του πλανήτη. Οι συμμετέχοντες του South as a State of Mind #10 καταγγέλουν την κατάχρηση της ζωής από τις μεγάλες δυνάμεις - στη Βόρεια και...

Οι φωτογραφίες που αποτελούν την ενότητα "Sea Pastels" δύσκολα μπορούν να καταταγούν στη θαλασσογραφία, παρά το γεγονός ότι συναντάς σ' αυτές όλα τα στοιχεία εκείνα που θα μπορούσαν να τις εντάξουν σ' αυτή τη θεματογραφία, της θάλασσας και των λουομένων. Η Λίζη Καλλιγά μεταμορφώνει τον θαλασσινό τόπο σ’ ένα τοπίο μέσα από μια αισθητική διαδικασία. Με την βιντεοκάμερά της τραβά κολυμβητές σε μια παραλία έχοντας ζουμάρει υπερβολικά τον φακό της. Με αυτό τον τρόπο αποκτά μια θολή εικόνα μετατρέποντας το πολύ μακρινό σε κάτι το κοντινό, το απτό που χάνει όμως σε ευκρίνεια. Σ...

Ένα βιβλίο-ημερολόγιο σε περιορισμένο αριθμό σελίδων που ξεκίνησε από ένα άγραφο παλιό ημερολόγιο του 1954. Οι ημερομηνίες και οι ώρες του συμπίπτουν με αυτές του 2010, όχι όμως και οι φάσεις της σελήνης. Κάθε ημέρα του, περιέχει την αντίστοιχη του παλιού, ασπρόμαυρη, με μαύρο περιθώριο στις εξωτερικές πλευρές του. Στο τέλος, περιλαμβάνει έναν ιδιαίτερο κατάλογο από International Days μέσα στο χρόνο. Έχει σκληρό εξώφυλλο και ένα κορδονάκι για την εύρεση των σελίδων.

Στο βιβλίο αυτό, η Πόπη Τσουκάτου, μέσα από τις φωτογραφίες της, μας μεταδίδει την αγάπη της για τα ταξίδια και τους ανθρώπους. Οι εικόνες μετουσιώνονται σε μια φυσιολογική συνύπαρξη της δικής της ζωής με αυτή των άλλων που απαθανατίζει. Παρόλο που δεν επεμβαίνει στην καθημερινότητά τους, καταφέρνει να διηγηθεί μια ιστορία από τη ζωή τους, έτσι που νιώθει κανείς ότι είναι γνωστοί, φίλοι και γείτονες. Ο τίτλος αυτού του βιβλίου "People World", με τις δυο απλές φαινομενικά λέξεις που τον συνθέτουν, καθρεφτίζει τη στάση της Πόπης Τσουκάτου προς την τέχνη της, τους ανθρώ...

Το βιβλίο του Denis Lhomme είναι ένα ποίημα-εικόνα με 29 σχέδια που διαγράφει την πιο αισθαντική όψη της πίστης στη ζωή και της ασταμάτητης αντίστασης στο θάνατο. Ο Πιρκετού πήρε το όνομα του από το «pire que tout» που στα γαλλικά σημαίνει το «χειρότερο απ’ όλα». Στο δικό του ποίημα με εικόνες ο Πιρκετού - σύντροφος ζωής - στέφεται το αγκάθι του και σε κάθε σελίδα ξετυλίγει την φιλοσοφία του. Το σχέδιο και ο στίχος διατρέχονται από την ίδια λεπτή μπλε γραμμή και συνθέτουν ένα λιτό φιλοσοφικό ποίημα. Ο Denis Lhomme ήρθε αντιμέτωπος με την αδιαλλαξία της αρρώστιας για π...

Τα έργα της Λέας Ρουσοπούλου έχουν έντονη προσωπικότητα και μαγνητίζουν το βλέμμα του θεατή, όσο κι αν είναι φτιαγμένα με ελάχιστα μέσα και με λιτή, λακωνική σύνθεση. Είτε είναι τοποθετημένα σε στήλες, όπως τα περισσότερα άλλα έργα της τα τελευταία χρόνια, είτε όχι, είναι συνθέσεις που αναδύουν μια κάθετη ανοδική τάση, μια αίσθηση καλοζυγιασμένης ισορροπίας. Η πρώτη εντύπωση είναι πως πρόκειται για μια δέσμη από φωτεινές έγχρωμες τροχιές, μια δέσμη που άλλοτε φαντάζει σαν μεγεθυμένος πολύτιμος λίθος από κόσμημα, μια σύνθεση εμβληματική και επιβλητική, κι άλλοτε πάλι σαν...

Μέσα από τον φακό μου συναντώ έναν κόσμο βυθισμένο στη νοσταλγία. Έναν κόσμο γεμάτο με σχήματα, μορφές, κινήσεις και απρόσμενες στιγμές συναισθημάτων. Συναισθήματα γαλήνης, θλίψης, μελαγχολίας, χαράς. Μικρές λεπτομέρειες σαν την καμπύλη του λαιμού, την κίνηση του χεριού, την αισθαντικότητα της γυμνής πλάτης, την φωτεινότητα του δέρματος και την αιωνιότητα του γυμνού σώματος, ενώνονται για να συνθέσουν αυτόν τον σαγηνευτικό κόσμο του ονείρου. Ο κατάλογος εκδόθηκε με την ευκαιρία της έκθεσής του, Πορτραίτα, στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα (Μάρτιος 2015).

Οι εκδόσεις τέχνης "Κύβος" παρουσιάζουν το βιβλίο "My Room too" της Ειρήνης Καραγιαννοπούλου, που συγκεντρώνει 32 σχέδια, κυρίως με μολύβι σε χαρτί, από το 2003 έως το 2009. Ελάχιστα από αυτά έχουν ήδη εκτεθεί, τα περισσότερα παρουσιάζονται για πρώτη φορά σε αυτή την έκδοση. Το βιβλίο τυπώνεται σε περιορισμένη έκδοση 700 αντιτύπων. Το "My Room too" είναι μια συλλογή σχεδίων που, χωρίς να έχει κείμενο και χωρίς να είναι παραμύθι, εξιστορεί τις περιπέτειες ενός σγουρομάλλικου κοριτσιού. Η μικρή ηρωίδα προβάλλει αντίσταση στα δεινά που της συμβαίνουν με τον ίδιο τρόπο πο...

"The sixteen images in this book represent a small selection of the many 'neo-classical' mosaic fragments collected from a beach on the island of Spetses during the summers 2000 and 2001. These are in 1:1 scale photographs and are part of a large body of work which includes exact watercolour representations of the same subjects." Lizzie Calligas, 2003

«Το έργο της Αθηνάς Ιωάννου έχει να κάνει με το πώς γεννιούνται οι εικόνες αλλά όχι με την αφήγησή τους. Η παράσταση είναι η κίνηση μέσα στο φως και όχι το ποιος κινείται και γιατί. Είναι το πέρασμα από την αρχιτεκτονική στο χώρο και από το χώρο στον τόπο, όπου ο χώρος και ο άνθρωπος συναντιούνται». (Ντένης Ζαχαρόπουλος) Το βιβλίο εκδόθηκε με την ευκαιρία των εκθέσεων της καλλιτέχνιδας Le Chant du Rossignol στο Field Institute Hombroich (FIH), Απρίλιος 2013 και Who is Afraid of the Walls, στο Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης του Μουσείου Μπενάκη, Ιούνιος 2013, και στο Μακεδο...

"Des chats elegants cotoient des lapins les oreilles au vent. Εpris de lecture, ils vont sur les chemins. Jour apres jour ils cherchent leur poeme pour vivre". "Kομψοί γάτοι συναναστρέφονται κούνελους με αυτιά που ανεμίζουν. Παθιασμένοι με το διάβασμα διανύουν μονοπάτια. Mέρα με τη μέρα ψάχνουν το ποίημα τους για να ζήσουν". Το "Jour apres jour / Μέρα με τη μέρα", είναι μια συλλογή ποιημάτων και σχεδίων με μελάνι και ξυλομπογιές. Ο καλλιτέχνης κινείται μεταξύ παραμυθιού και αυτοβιογραφίας, όπου ποίηση και εικόνα συνομιλούν.