Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ποιο μυστικό κρύβεται στις σελίδες του γαλάζιου τετράδιου, που παραδόθηκε στον γιο όταν πέθανε ο πατέρας του; Ποια άγνωστη πτυχή, στη ζωή του Δημήτρη Καλλιφατίδη, αποκαλύπτει το στεφάνι με τα τριαντάφυλλα; Από τη Σαμάρουξα του Πόντου ως την Αθήνα και από την Αθήνα ως τη Στοκχόλμη, δυο άντρες -πατέρας και γιος- διαγράφουν την πορεία τους, γεμίζοντας τη ζωή τους με σταθμούς, τόπους και βιώματα ανάλογα με τις συνθήκες, χωρίς ποτέ να ξεχάσουν την αφετηρία τους. Το βιβλίο είναι γραμμένο με το γνωστό αφηγηματικό ύφος του συγγραφέα, που ισορροπεί τέλεια ανάμεσα στη λεπτομέρεια κ...

Η φιλία, ο έρωτας, η αυτοθυσία, ο ενθουσιασμός, οι φαντασιώσεις, οι... απόπειρες αυτοκτονίας και οι πάσης φύσεως εικόνες από την καθημερινή ζωή στο ΕΑΜ και ΕΛΑΣ σκιαγραφούνται, με μια σύγχρονη αφηγηματική γλώσσα, στο περιπετειώδες αυτό χρονικό. Μέσα από ανέκδοτα, απόρρητα ντοκουμέντα -προσωπικές επιστολές στελεχών, σημειώματα απλών πολιτών, επίσημα έγγραφα, χειρόγραφες εφημερίδες, εμπιστευτικές αναφορές καπεταναίων- ο συγγραφέας ανασυνθέτει μια ολόκληρη εποχή (1941-44) δημιουργώντας την πλοκή και την ατμόσφαιρα ενός μυθιστορήματος.

"Ένα μυθιστόρημα γοργό, τραχύ, αστείο χωρίς να το δείχνει, σκιαγραφεί τον κεντρικό ήρωα, τον αστυνόμο Χαρίτο, απογοητευμένο, γκρινιάρη, δύστροπο κι απίστευτα μισογύνη. Η αστυνομική πλοκή είναι έξοχα συγκροτημένη με μια σειρά από φόνους, συνδεδεμένους με το λαθρεμπόριο με τις πρώην ανατολικές χώρες αλλά και τον κόσμο των ΜΜΕ. Αλλά το "Νυχτερινό Δελτίο" αξίζει κυρίως για το οξυδερκές πορτρέτο που σκιαγραφεί γύρω από τη σημερινή, καθημερινή, οικεία Αθήνα: από τη μόλυνση και τα εμπόδια στην κυκλοφορία έως τα προβλήματα που απορρέουν από τη συρροή των ξένων μεταναστών." (εφημ...

Τι γυρεύει ένας έλληνας στο Χάρλεμ; Και γιατί ένας μαύρος απειλεί να τον σκοτώσει, κατηγορώντας τον ότι τα έφτιαξε με τη γυναίκα του; Όταν, αργότερα, ο έλληνας βρίσκεται δολοφονημένος, όλες οι υποψίες πέφτουν πάνω στον Σμάιλυ, τον μαύρο. Αυτός, τρομοκρατημένος, βρίσκει καταφύγιο κοντά σε μια συμμορία νεαρών μαύρων, τους Ωραίους Μουσουλμάνους. Είναι όμως αυτός ο δολοφόνος; Και τι σχέδια έχουν για τον Σμάιλυ οι Ωραίοι Μουσουλμάνοι; Οι δυο μαύροι αστυνομικοί ο "Νεκροθάφτης" Τζόουνς και ο "Φερετράκιας" Τζόνσον προσπαθούν να λύσουν το μυστήριο περπατώντας πάνω σ' ένα τεντωμέ...

Ένας νέος άντρας επισκέπτεται, ύστερα από πολύν καιρό, τον ηλικιωμένο θείο του που ζει μόνος σε μια επαρχιακή πόλης της Γαλλίας. Όλο το κείμενο είναι ένας κατακερματισμένος μακρύς διάλογος όπου ο ηλικιωμένος θείος αφηγείται αποσπασματικά αναμνήσεις και βιώματα από το ξεφτισμένο νήμα της άχρωμης και ανώνυμης ζωής του, ενώ ο νεαρός ανιψιός ακούει, παρατηρεί, πυροδοτεί τη συνομιλία με ερωτήσεις, και αποτυπώνει στο φιλμ της φωτογραφικής του μηχανής τις αμήχανες εκφράσεις και σιωπές της καρτερικής αναμονής ενός επικείμενου τέλους. Ένας διάλογος που παρατείνει με κουβέντες καθημε...

ΑΓΑΠΕΣ Φύσημα των δέντρων σβήσιμο του κύματος άναμμα των φώτων σε πόλεις παραλιακές ωραία πράγματα στον τοίχο ωραία και ανώνυμα παρηκμασμένα μαγαζιά έρημοι σιδηροδρομικοί σταθμοί τυχαία ταξίδια μαγικά σ' αγνοημένα μέρη επαρχιακά

Το 1928 πρωτοδημοσιεύτηκε το διήγημα Το χρυσάφι της Καχαμάλκα. Σιγανή φωνή διαμαρτυρίας για τα κίνητρα και τη συμπεριφορά των Ισπανών στην κατάκτηση του Περού. Ο φανατισμός, η ακόρεστη δίψα για χρυσάφι, η σκληρότητα των εισβολέων σε αντιπαράθεση με την απλότητα, τα αισθήματα προς τον τόπο, το φυσικό περιβάλλον και τις παραδόσεις, την ιδιαίτερη αντίληψη για τη ζωή. Η σύγκριση αποβαίνει εις βάρος των κατακτητών.

Ένα ταξίδι με οδηγό τη φαντασία. Για τον δημιουργό Μελόττι, η φαντασία είναι ένα από τα πρωταρχικά, πρωτογενή στοιχεία αναζήτησης της φόρμας, της καλλιτεχνικής σύλληψης, της μορφοποίησης της ιδέας σε έργο τέχνης. Στο ταξίδι της τέχνης, ο γλύπτης Μελόττι έχει συνταξιδιώτες την αβεβαιότητα (... Στη ζωή, η αβεβαιότητα μπορεί να εμπλουτίσει τα συναισθήματα, και χρησιμεύει στην πίστη για να κάνει την καρδιά να χτυπάει τουλάχιστον πιο γρήγορα), την ελευθερία (Το παιχνίδι είναι ελευθερία, αλλά η ελευθερία δεν είναι παιχνίδι), την πλαστικότητα, τη σύνθεση και τη μουσική: τρεις θεμε...

Στην "Οδό διαφυγής" μέσα από ένα πυκνό κείμενο που διαθέτει άρτια δομημένη γλώσσα, παρακολουθούμε την εσωτερική διαδρομή του ήρωα, καθώς η ιστορία του οδεύει προς το τέλος· ή μήπως διαισθανόμαστε το τέλος της Ιστορίας του Ανθρώπου; Δίχως συναισθηματικές ευκολίες και κοινωνιολογικές απλουστεύσεις, η "Οδός διαφυγής" προσπαθεί να εμβαθύνει στο πρόβλημα του σύγχρονου μαζικοποιημένου ατόμου και να αγγίξει τις ευαίσθητες χορδές εκείνων που πασχίζουν να κρατήσουν τις αποστάσεις τους.

Χαίρε. Εδώ ο δρόμος τελειώνει. Μια διαδρομή 17 χρόνων σταματά. Μετά το τεύχος αυτό, οι "Φωνές" θα σιωπήσουν. Ταυτίζοντας έτσι τη μοίρα τους με τον άνθρωπο που τις δημιούργησε και τις ζωοδότησε με το περίσσευμα της ψυχής του. Η φωνή του Τάσου Κόρφη σιώπησε για πάντα - στις 30 Νοεμβρίου 1994. Είχε ήδη ολοκληρωθεί τούτος ο τόμος και ο ίδιος είχε παραδώσει την ύλη στο τυπογραφείο. Δεν πρόφτασε ούτε τις πρώτες διορθώσεις. Εσπευσμένα κλήθηκε αντίπερα. Οι "Φωνές" ως σύλληψη και πραγμάτωση, ήταν απόλυτα ταυτισμένες μαζί του. Συνεπώς -αναπόφευκτα- θα σιωπήσουν κι αυτές. Μ' ένα...

Όταν μου έγινε η πρόταση να εκδοθούν σ' έναν τόμο οι μεταφράσεις μου πέντε κειμένων του Samuel Beckett, το πρώτο που σκέφθηκα ήταν ότι, όπως είθισται, θα έπρεπε ίσως να προταχθεί μια εισαγωγή που να παρουσιάζει ουσιαστικά το συγγραφέα και το έργο του. Πώς όμως αυτό να καταστεί δυνατόν αξιοπρεπώς, όταν -όπως μου δόθηκε επανειλημμένως η αφορμή να ξεκαθαρίσω προλογίζοντας προ ετών τις αναγνώσεις των πρώτων τριών από αυτά τα κείμενα στην Εταιρεία Σπουδών της Σχολής Μωραΐτη- δεν είμαι μελετητής του Beckett, αλλά απλώς ένας περιπαθής αναγνώστης του; [...] Επί της ουσίας, μπορεί...

... Προχώρησε με αργά, τελετουργικά βήματα, αλλά και πολλή χάρη. Τα μάτια της, που έμοιαζαν με δυο μπλε πορσελάνινα κύπελλα, κοίταζαν σάμπως να ήθελε να προσανατολιστεί μέσα στην αίθουσα. Όταν έπεσαν στον Γεσένιν, έμειναν καρφωμένα πάνω του. Και το μικρό, λεπτό στόμα της του χαμογέλασε. Έπειτα, η Ισιδώρα ξάπλωσε, όπως το συνήθιζε, σ' ένα ανάκλιντρο. Ο Γεσένιν πήγε αμέσως και κάθησε κατάχαμα, μπροστά στα πόδια της. Εκείνη σκίρτησε. Και πέρασε τα δάχτυλά της μέσα στις μπούκλες των μαλλιών του, όπως θα τα περνούσε μέσα σε χρυσά δαχτυλίδια, και ψιθύρισε: - Σολοτάγια γκολόβα! (...