Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένας νέος άντρας επισκέπτεται, ύστερα από πολύν καιρό, τον ηλικιωμένο θείο του που ζει μόνος σε μια επαρχιακή πόλης της Γαλλίας. Όλο το κείμενο είναι ένας κατακερματισμένος μακρύς διάλογος όπου ο ηλικιωμένος θείος αφηγείται αποσπασματικά αναμνήσεις και βιώματα από το ξεφτισμένο νήμα της άχρωμης και ανώνυμης ζωής του, ενώ ο νεαρός ανιψιός ακούει, παρατηρεί, πυροδοτεί τη συνομιλία με ερωτήσεις, και αποτυπώνει στο φιλμ της φωτογραφικής του μηχανής τις αμήχανες εκφράσεις και σιωπές της καρτερικής αναμονής ενός επικείμενου τέλους. Ένας διάλογος που παρατείνει με κουβέντες καθημε...

ΕΠΙΤΥΜΒΙΟ ΙΙ Ήμουν πολλοί - τώρα κανένας. Διαβάτη καθώς το βλέμμα σου ρίχνεις εδώ γίνομαι κάποιος.

Ανθολογούνται τα κείμενα: Ομήρου, αποσπάσματα από την "Οδύσσεια", Ηροδότου, αποσπάσματα περί της ίδρυσης του Μαντείου της Δωδώνης και επιγραφές της Δωδώνης, Θουκυδίδου, "Ξυγγραφή", Καλλιμάχου, "Εις Δήμητρα", Φιλοστράτου, "Τα εις τον Τυανέα Απολλώνιον", Αλκίφρονος, "Επιστολαί" και Μάρκου Αυρηλίου Αντωνίνου, "Εις εαυτόν".

Ο Ντ. Γ. Γουίννικοτ επιχειρηματολογούσε με ευγλωττία υπέρ μιας αυξανόμενης ευαισθησίας προς τα παιδιά, την ανάπτυξή τους και τις ανάγκες τους. Το "Αποστέρηση και παραβατικότητα" είναι μια ανεκτίμητη συλλογή άρθρων του επάνω στο θέμα της σχέσης ανάμεσα σε αντικοινωνική συμπεριφορά, ή παραβατικότητα, και εμπειρίες αποστέρησης της παιδικής ηλικίας. Ο Γουίννικοτ εξετάζει παιδιά υπό πίεση, τη φύση και τις ρίζες της αντικοινωνικής συμπεριφοράς και τη διαχείριση στην πράξη δύσκολων παιδιών - ζητήματα που επανειλημμένως ανακύπτουν στην κοινωνική ημερήσια διάταξη, από τον δεύτερο με...

ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ Σε έναν σταυρό ξεχωρίζουν διάφορα χρώματα· το καφέ του ξύλου, το κόκκινο του αίματος, το εκρού της ανθρώπινης σάρκας, το μαύρο των όρνιων. Όμως τα παιδιά διδάσκονται κάτι παράξενα για γαλάζιους και λευκούς. Έπειτα σχολάνε. Παίζουν μπάλα, κρυφτό, θάβουν ζωντανές τις γάτες του χωριού, βάζουν τις κότες να κλωσήσουν βρασμένα αυγά. Κάποια από αυτά τα παιδιά δεν μεγαλώνουν - δεν μαθαίνουν ποτέ τις αληθινές αποχρώσεις των πραγμάτων. Ψηλώνουν βέβαια, μαθαίνουν να διεκδικούν με κάθε κόστος ακριβές ρόδες, ακριβείς ωρολογιακούς δείκτες και άλ...

Αν και έργο νεότητας, σε καμία περίπτωση τα "Απομνημονεύματα ενός τρελού" δεν θα μπορούσαν να θεωρηθούν ημιτελές πρωτόλειο. Παρά το νεαρό της ηλικίας του συγγραφέα (είναι μόλις δεκαεπτά ετών), παρά το γεγονός ότι το δώρισε, υπό μορφή χειρογράφου, στο στενό του φίλο Alfred Le Poittevin και δεν το ξαναείδε ούτε το ξαναδούλεψε ποτέ (τα "Απομνημονεύματα ενός τρελού" εκδόθηκαν πολλά χρόνια μετά το θάνατο του Φλωμπέρ, όχι όμως από τους κληρονόμους του), αυτό το έργο αποτελεί σταυροδρόμι γόνιμων επιρροών και είναι εξαιρετικά διαφωτιστικό, αφενός για τα βιογραφικά στοιχεία του, αφε...

"Σαν μισοφέγγαρα" Όταν καμιά φορά ταξίδευε στην άλλη συνοικία έβλεπε/ τα ίδια δέρματα φιδιών στο τείχος που μας χώριζε/ και φτάνοντας στην αγορά/ τους γείτονες του άλλου στρατοπέδου/ βγαίνοντας κι αυτοί σαν μισοφέγγαρα/ από την άλλη βάρδια και τη γαλαρία/ της υπεραξίας. (από τη σελ. 24 του βιβλίου)

Οι όχθες έχουν σημαδευτεί από σιωπές ιερογλυφικών. Σπουδή ή μεταμφίεση βίας. Μάλλον ίχνη αγριμιών καθώς υποχωρούν άτακτα στην κοίτη. Φυγάδες ή θηράματα κι ό,τι υποκύπτει στο άναρθρο προσπαθώντας να ξορκίσει τους φόβους του. Κι έτσι ξετυλίγεται η αμέλεια συνυπογράφοντας το μαρασμό.

ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑΣ Από τον έρωτα περνάμε στον ύπνο. Άσπρα σεντόνια Μ' ένα ανεξιχνίαστο άρωμα που εγκαταλείπει πάνω τους Το σχήμα ενός σώματος· το σχήμα που πρέπει να έχει ένα σώμα Το ευάλωτο. Ποιο είναι αυτό το σώμα; Αυτό το περίγραμμα στα σεντόνια Αυτές οι δόκιμες ρυτίδες που ενοικιάζει η νεότητα Οι πτυχές που επεμβαίνουν στα χάδια Κι εκείνες οι υγρές κηλίδες που στενογραφούν Την ασυναρτησία της τελειότητας - Δε μας ανήκει το σώμα μας. Τα σώματα ανήκουν στον έρωτα Που τα συντρίβει, ανίκανος να καταλάβει Πώς γίνεται τόσες πεινασμένες αυτ...

"Ο έρωτας ανεκπλήρωτος ε και; Καλύτερα για να 'χεις κάτι να κυνηγάς έναν στόχο να παλεύεις να επιμένεις, να υπάρχεις να κρατιέσαι ζωντανός."