Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μετά το πρώτο κρασί, ο καθηγητής μοίρασε στους φοιτητές του ένα τυπωμένο χαρτί. Στο καθένα από αυτά βρισκόταν κι ένας γρίφος, ένα αίνιγμα ή ένα γνωμικό που ζητούσε ερμηνεία. Έγινε το μοίρασμα και καλά στην τύχη, αλλά τυχαίο δεν ήταν που ο Αρίστος έπρεπε να ερμηνεύσει το "Σκιάς όναρ άνθρωπος" και η Μαρία το "Amantes sunt amentes". Του είχε πέσει το δυσκολότερο του Αρίστου.

Γυρνώντας λίγο παραπάνω φως προς τα μέσα, αποκαλύφθηκε το βρέφος. Μπουσουλούσε ακόμη γύρω από το βατήρα εκκίνησης και μόνο ένιωθε. Στο βρέφος αυτό αναγνωρίσαμε όλοι τους εαυτούς μας και δεν χαρήκαμε ιδιαίτερα. Η συμφιλίωση ήταν θέμα χρόνου. Αυτός ο χρόνος είναι που μεταμορφώθηκε στα κείμενα αυτού του βιβλίου. Απόσπασμα καπνιστής σε πλωτή πετρελαιοπηγή μια φορά και έναν καιρό, στο πάρκο της γειτονιάς, η δωδεκάχρονη μαριάννα ξεφορτώθηκε τη σχολική της σάκα και πίσω από τους πιο ψηλούς θάμνους άναψε το πρώτο της τσιγάρο. ρούφηξε βαθιά, σκέφτηκε "οι γονείς δεν πεθα...

Η φιλία, ο έρωτας, η αυτοθυσία, ο ενθουσιασμός, οι φαντασιώσεις, οι... απόπειρες αυτοκτονίας και οι πάσης φύσεως εικόνες από την καθημερινή ζωή στο ΕΑΜ και ΕΛΑΣ σκιαγραφούνται, με μια σύγχρονη αφηγηματική γλώσσα, στο περιπετειώδες αυτό χρονικό. Μέσα από ανέκδοτα, απόρρητα ντοκουμέντα -προσωπικές επιστολές στελεχών, σημειώματα απλών πολιτών, επίσημα έγγραφα, χειρόγραφες εφημερίδες, εμπιστευτικές αναφορές καπεταναίων- ο συγγραφέας ανασυνθέτει μια ολόκληρη εποχή (1941-44) δημιουργώντας την πλοκή και την ατμόσφαιρα ενός μυθιστορήματος.

Η ανάσα βαριά/ μαζεμένη σε ανάπαυση/ από την παλη μιας μέρας με τη μέρα/ ετοιμάζει το διαβατήριο για τον ύπνο/ συνοδοιπορώντας με τα μάτια [...]

Θρόισμα καρδιάς στου φιλιού τον ιδρώτα· πλανάται γύρω.

Μια διαδρομή με το ταξί από την Αθήνα ως τα Μελίσσια αλλάζει το νόημα της ζωής για μια πενηντάχρονη συγγραφέα. Η Αθηνά πηγαίνει να δει την αδερφή της, αλλά συναντάει, τυχαία, μέσα στο ταξί, έναν παλιό της συμμαθητή από την Κατερίνη, το Γιώργο, που ξυπνάει τα φαντάσματα του παρελθόντος. Τα παιδικά της χρόνια, η καταπίεση των γονιών, ο πρώτος έρωτας επαναθέτουν ερωτήματα που ποτέ δεν είχαν απαντηθεί. Η κεντρική ηρωίδα ξαναμετρά το αντίτιμο της μοναξιάς, της υπακοής στη μοίρα και δέχεται να αναμετρηθεί με τις αποφάσεις μιας ολόκληρης ζωής. Μετά την αναπάντεχη συνάντηση στο τα...

Αυτό το άδειο σπίτι σε περίμενε. Αγκαλιά, χωρίς την ανάγκη λέξης καμιάς τα σώματα κουμπώσανε ιδανικά σκεπάζοντας έκθετες νύχτες. Ανάμεσά τους ζωγράφισες μια θάλασσα, επιθυμίες ζαλισμένες άφιξη επιτέλους άκρη κυματισμών πανιά γεμάτα. Στα δάκτυλά μου φτάνουν με χυμούς από ροδάκινα κάθε που στήνω τρελό κυνηγητό με ιδέες πιασμένες χέρι χέρι. Στα χείλη σου σβήνεται ο κόσμος όλος.

Τι κάνει μια πόλη "ασφαλή" για τους κατοίκους της; Τι άλλο από τα δίκτυα: τα δίκτυα των θεσμών, τα δίκτυα των συγγενικών προσώπων... Τα "δίκτυα-δίχτυα" που εγγυώνται σε όλους εμάς τους ανασφαλείς ότι η οδύνη, αυτή που προκαλούμε στον εαυτό μας και στους άλλους, παραμένει ο πιο σίγουρος τρόπος για να εξακολουθούμε να νομίζουμε πως "υπάρχουμε". Επειδή ο δρόμος προς την προσωπική αλήθεια και ελευθερία προϋποθέτει το βίωμα της καταγωγικής μας ανασφάλειας και της συμφιλίωσης μαζί της. Την πρώτιστη προϋπόθεση για μια αυθεντική δικτύωση με τον άλλο. Για την άλλη πόλη, την ακόμη αν...

''Μόλις άνοιξε την πόρτα ο παγωμένος αέρας ανακατεμένος με βροχή την τύλιξε με ένα απαίσιο μουγκρητό. Η θέα έξω την έκανε να κοκκαλώσει από φρίκη: ο κήπος δεν υπήρχε πια. Στη θέση του απλωνόταν ένα απέραντο λασπωμένο χωράφι, απογυμνωμένο από κάθε μορφή βλάστησης. Έκπληκτη γύρισε το βλέμμα της προς το διώροφο για ν' αντικρύσει ένα μισογκρεμισμένο ερείπιο στη θέση του με τα παραθυρόφυλλα να χάσκουν ξεχαρβαλωμένα! Μια κραυγή φρίκης ξέφυγε από τα χείλη της..."

ΠΕΡΠΑΤΗΜΑ Κάθε λεπτό δημιουργείς θάνατο Καθρέφτισέ τον στη ζωή Μα μην ξεχάσεις να κρατήσεις Τη δεύτερη στα χέρια Κι άσε τον μεγάλο ψυχοθήρα Να σβήνει τις πατημασιές σου. ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΟ Ανέκαθεν σε φρόντιζε ο ήλιος Στραμμένος προς τη θλίψη σου Εφεδρικός ήρωας στα όνειρά σου Δεμένη πάνω του η συμπόνοια Χρεωμένη η θάλασσα με σίδερα Που λιώνουν Αδήριτα. ΑΝΤΙΟ Έδιωξες το φως Χάρισες τις λύπες Σάρωσες τα μονοπάτια Έστρεψες τα κύματα. Κι εγώ -αθωωμένος- σε κοιτώ να χάνεσαι σαν νά 'σουν από καπνό. ΑΠΛΟ Είσαι εδώ και χάνεσαι Λυπάσαι που χρωστ...

Η φυλακή είναι σκληρή γιατί τα όνειρα γίνονται πιο απρόσιτα. Ο "ορίζοντας των προσδοκιών" στενεύει ασφυκτικά, στα όρια του κελιού. Οι ψευδαισθήσεις και οι αυταπάτες γιγαντώνονται, όμως είναι η μόνη διέξοδη μορφή επιβίωσης. Τα δεμένα με κόμπους σεντόνια για να δραπετεύεις.

Τι να 'ναι ετούτο, όπ' ανεβαίνει Απ' την ερημιά, σα στήλη καπνού; Με σμύρνα, λιβάνι, θυμιατισμένη Μ' όλες τις σκόνες του μυροποιού; Να, το ανάκλιντρο του Σολομώντα Σε κύκλο γύρω του εξήντα παλικάρια Απ' τα δυνατότερα του Ισραήλ. Όλα τους έχουνε ζωσμένη σπάθα Μαθημέν' από πόλεμο. Καθένα, σπαθί έχει στο μηρό. Για τις φοβέρες της νύχτας. Ανάμεσα στα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης ένα μικρό σε έκταση βιβλίο, συγκεντρώνει επί αιώνες, το ενδιαφέρον μελετητών, μεταφραστών κι ερμηνευτών απ' όλη την υφήλιο. Είναι μια ποιητική σύνθεση, ένα εκτενές ποίημα με θέμα την Αγάπη π...

ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ Ξεφύλλιζα ένα περιοδικό είδα μια θάλασσα μας έβαλα μέσα μετά την έσκισα τη δίπλωσα και την έφαγα. Σε λίγο θα φάω το πρόσωπο μου θα το εξαφανίσω μέσα στο στόμα μου θα καταπιώ όλα τα βλέμματα και τις λέξεις. Σειρά θα έχει το υπόλοιπο σώμα. Την τελευταία στιγμή θα βγάλω τα παπούτσια μου. Θα μείνει μια άσπρη τελεία σε μαύρη οθόνη.