Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μια γυναίκα, χωρίς ίχνος μητρικού ένστικτου, απεχθάνεται το παιδί που γέννησε. Ένας μανιοκαταθλιπτικός νεαρός δεν αποδέχεται την ψυχική του διαταραχή. Μια γυναίκα-κοκκινοσκουφίτσα κάνει έναν ονειρικό περίπατο κι ανακαλύπτει το χαμένο εαυτό της. Μια άλλη γυναίκα, αντιμέτωπη με μία ακόμα αδιέξοδη σχέση λέει, παρά τη θέλησή της, "όχι" στον έρωτα. Ένας ταλαίπωρος μεσήλικας σκοτώνει κάποιον κατά λάθος και ζει το δράμα του πίσω απ' τα σίδερα της φυλακής. Μια ομοφυλόφιλη έφηβος αποφασίζει να θέσει τέρμα στη ζωή της εξαιτίας της απόρριψης που βιώνει απ' τον πατέρα της. Ένας λαϊκός...

"Ήταν θυμάμαι μια εποχή, πριν από την οικονομική κρίση, που όσο βαθύτερα έσκαβα στα έγκατα της ιαπωνικής γλώσσας τόσο απολάμβανα τους καρπούς της ανασκαφής μου. Παρακολούθησα τότε τυχαία μια ιαπωνική ταινία μικρού μήκους, με τίτλο "Hashire Merosu" ("Τρέχα, Μοίρε") και θέμα την ιστορία δύο καλών φίλων που κάτι οικεία γοητευτικό είχε για μένα, όπως και τόσα ακόμα από τον μακρινό πολιτισμό της Ιαπωνίας. Κουβέντιασα σχετικά με μια φίλη Γιαπωνέζα, μου είπε πως είναι από ένα κλασικό διήγημα, διδάσκεται μάλιστα στα σχολεία εκεί, συγγραφέας ...ο Οσάμου Ντάζαϊ. Εκείνος κάποτε έμειν...

Τρεις φίλοι. Ένα συνταρακτικό περιστατικό της νεότητας τους στην κόψη της Μεταπολίτευσης. Πρωτοπρόσωπες ασθματικές αφηγήσεις. Κι ένα ταξίδι, είκοσι χρόνια μετά το μείζον γεγονός, τάμα και απολογισμός. Της απώλειας. Της ενοχής. Της συγνώμης. Πανταχού παρών, θεατός - αθέατος, ο Δαίμονας. Της πρέζας. Του αλκοόλ. Της κατάθλιψης. Του πόθου. Του θανάτου. Του έρωτα.

[...] Η παρούσα μελέτη "Γύρω στο αίσθημα του ωραίου" εκτιμώ ότι γράφτηκε ανάμεσα στα 1944-46 και προωθήθηκε στον συλλέκτη παλαιών βιβλίων Πέτρο Βέργο από τον πρώην εκδότη Σπύρο Νικολόπουλο. Πρόκειται για εκατό υποκίτρινα φύλλα (17χ24 εκ.) γραμμένα μόνο από τη μια όψη με μολύβι (αναγνωρίζεται η τρικυμιώδης γραφή του Καΐμη), όπου οι σποραδικές προσθαφαιρέσεις γίνονται με μελάνι πράσινου χρώματος. Αποσπάσματα αυτού του αφανέρωτου κειμένου πρωτοδημοσιεύτηκαν στο περιοδικό "Η Λέξη" (τχ. 128, Ιούλιος-Αύγουστος 1995). Η παρούσα μελέτη ωστόσο είναι μια καλή αφορμή για να ανακεφ...

Η επαρχία του μεταπολέμου είναι ο χώρος όπου διαδραματίζονται οι ιστορίες των διηγημάτων του Γιώργου Καραμάνου. Ιστορίες καθημερινότητας που χρωματίζουν αδρά την μεταπολεμική Ελλάδα. Με το ιδιαίτερο ύφος της αφήγησής του ο Γιώργος Καραμάνος μας μεταφέρει σε μια εποχή που δεν είναι τόσο μακρινή και εξακολουθεί να αντανακλάται σήμερα.

Λεύκωμα που συνοδεύει την έκθεσης της Κλειώς Μακρή "Ματαρόα" το διάστημα 13/2-1/3/2018 γύρω από τις καλλιτέχνιδες Νέλλη Ανδρικοπούλου, Ελένη Σταθοπούλου, Γιάννα Περσάκη, Άννα Μαυρουδή-Κινδύνη και Μπέλλα Ραφτοπούλου οι οποίες επέβαιναν στο πλοίο "Ματαρόα" το 1945 με προορισμό το Παρίσι.

Αρτεμισία Τζεντιλέσκι, Ανγκέλικα Κάουφμαν, Μπερτ Μοριζό, Λιουμπόβ Ποπόβα, Κέτε Κόλβιτς, Χάνα Χεχ, Ντόρα Μάαρ, Φρίντα Κάλο, Βάσω Κατράκη, Άννα Κινδύνη, Νίκι ντε Σεν Φαλ, Λουίζ Μπουρζουά, Μαρίνα Αμπράμοβιτς, Μόνα Χατούμ, Ρεμπέκα Χορν, Μαρλέν Ντυμά... Η προσπάθεια μου γράφοντας την ανθολογία αυτή στοχεύει στο να αναδειχθεί η καλλιτεχνική συμβολή σημαντικών γυναικών καλλιτεχνών μέσα στην ιστορία της τέχνης, και μάλιστα, στην πρωτοπορία της. Κυρίως επιθυμώ να μιλήσω για την ίδια τη δημιουργία των γυναικών αυτών, θεωρώντας ότι αυτή είναι ελάχιστα γνωστή και πολύ υποτιμημένη....

[...] Γι’ αυτό λοιπόν, στις ιστορίες που ακολουθούν πρωταγωνίστριες είναι γυναίκες. Πάσα αναφορά σε αρσενικούς "δευτεραγωνιστές" κρίθηκε ως αναπόφευκτη, αφού με τη σειρά τους σημάδεψαν τη ζωή όλων αυτών των γυναικών. Πολύ συχνά, τα σημάδια αυτά ήταν πυρακτωμένα. Άλλοτε επειδή το έφεραν οι καταστάσεις και όχι από σαδιστική επιλογή. Άλλοτε επειδή ήταν απλώς μια σφραγίδα που πιστοποιούσε την κυριαρχία του σερνικού πάνω στη δίποδη ιδιοκτησία του. [...] Μη θαρρείτε όμως πως μόνο θλιβερά πράγματα ανασκαλεύανε τούτες οι γυναίκες. Ούτε πως περιμένανε τον κλύδωνα ή τις απόκριες...

Οι γυναικείες μορφές στα ομηρικά έπη κινούν φανερά ή κρυφά τα νήματα στη ζωή των ανδρών και έχουν περισσότερη ελευθερία από τις γυναίκες των κλασικών χρόνων. Τα πορτρέτα τους συγκροτούνται από τα κύρια χαρακτηριστικά και τη δράση τους. Η Εκάβη είναι μια τραγική και υπερήφανη μάνα, ενώ ο θρήνος της για τον Έκτορα συγκλονίζει. Η Πηνελόπη παρουσιάζεται ως πιστή σύζυγος, καλή μάνα, άριστη οικονόμος του οίκου του Οδυσσέα, συνετή και ευφυής. Η Θέτις γνωρίζει ότι ο γιος της, ο Αχιλλέας, είναι ολιγόχρονος, αν βγει στη μάχη. Όμως, για να απαλύνει τον πόνο του, τρέχει στον θεό Ήφαιστ...

Εννέα διηγήματα. Εννέα ταξίδια σε διαφορετικούς προορισμούς. Ταξίδια που κρύβουν εκπλήξεις. Ο έρωτας, η φιλία, η κοινωνία... είναι τα θέματα που με διεισδυτικό και απολαυστικό χιούμορ διαπραγματεύεται ο συγγραφέας.

Μου λείπεις, μην περιττολογείς και χάσει την ουσία της η λέξη, μην απολέσει την έννοια, την αξία της. Δεν σβήνεται με φράσεις το κενό, πώς να γεμίσεις τις αφύλαχτες νύχτες, η υπομονή δεν φτάνει, η δύναμη της έλλειψης προδίδει και συλλαβίζεις απόγνωση.