Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Το δοκίμιο αυτό, που ξεκίνησε από τις αισθητικές ανησυχίες κάποιου ο οποίος διερωτάται συχνά περί μουσικής και περί την έφεσή του γι' αυτήν, διασχίζει με θράσος, χωρίς κεκτημένες αρμοδιότητες και χωρίς συστολές, περιοχές της γνώσης τόσο αξιοσέβαστες όσο η εθνολογία, η ιστορία, η ανθρωπολογία, ή οι επιστήμες της Βίβλου. Για να καταλήξει, χωρίς να το έχει κάνει εντελώς επίτηδες, σε ηθικές και πολιτικές παρεκβάσεις. Μπορεί άραγε σ' αυτήν τη βάση να ισχυριστεί αυτοδικαίως ότι αποτελεί, με τη σειρά του, ένα μουσικό κομμάτι; Σίγουρα, πάντως, δε θα μπορούσε να 'χει κάποιον ά...

Αρχές του 20ού αιώνα. Αλεξάνδρεια και Ικαρία. Δυο τόποι που χάραξαν τη ζωή της Ανατολής. Διαμετρικά αντίθετοι. Κοσμοπολίτικη η Αλεξάνδρεια, σε συνεχή επαφή με το Παρίσι και την Ευρώπη. Παραδοσιακή και απομονωμένη η Ικαρία. Η Ηρώ Τσαρνά παρακολουθεί με τρυφερότητα και αγάπη τη ζωή της ηρωίδας της, που παλεύει ανάμεσα στα αισθήματά της και τις κοινωνικές παραδόσεις -όπως κάθε γυναίκα της εποχής της- ζωντανεύοντας συναρπαστικά την Αλεξάνδρεια και την Ικαρία, την εποχή που οι Έλληνες προσπαθούσαν να προσαρμοστούν στις ταχύτατες αλλαγές που συνέβαιναν στην Ευρώπη. Μια ζω...

Μήπως η μνήμη έχει να κάνει με τη γλώσσα και τη σκέψη και όχι με την πραγματικότητα και τη λογική; Μήπως το σώμα γίνεται όριο ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία; Μήπως κανένα σώμα δεν υπάρχει από μόνο του, αλλά σε σχέση με άλλα; Μήπως επιδιώκουμε την ενορατική συντροφιά φωνών, που ακούμε για να μας λένε τις αλήθειες που παραποιούμε; Στο "Κοφτερό μαχαίρι" η ηρωίδα εγγράφει αρθρωμένα και κρυφά πρόσωπα, που παραφυλάνε στην άκρη του νοήματος, σε μια διαδρομή ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν. Η Αθηνά Μασούλα με τολμηρή και σκληρή γραφή αφηγείται τις εσωτερικές συγκ...

[...] Αν κάτι χαρακτηρίζει την ποιητική του Γιώργου Λίκου είναι η απουσία σταθερής, με την έννοια της παγιωμένης, ποιητικής έκφρασης. Η ποιητική του παραγωγή, ελάχιστη συγκριτικά με τα χρονικά όρια στα οποία παρήχθη -πρώτη ποιητική εμφάνιση το 1944, τελευταία δημοσιευμένη δουλειά του το 1990- παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία, όπου είναι εμφανής η αναζήτηση νέων ποιητικών μέσων. Ο ολιγογράφος Λίκος δηλώνει πως δεν ήθελε να επαναληφθεί, έτσι αναζητούσε συνεχώς να ανανεώσει τα ποιητικά του μέσα, όχι πάντα με ιδιαίτερη επιτυχία. Στις 14 ποιητικές ενότητες που περιλαμβάνονται στα πο...

Ο Μπιλ πειράχτηκε. Αφού άργησε τόσο πολύ, σίγουρα κάπου θα είχε κάνει λάθος. Θα με άφηνε όμως να του "τη βγω" έτσι; -Μην κάνεις τον έξυπνο, εσύ την ξέρεις την απόσταση, εγώ δεν τη θυμάμαι... -Μα είναι ανεξάρτητο από την απόσταση, επέμεινα. -Δεν καταλαβαίνω, Γιάννη, μπορείς να μου εξηγήσεις; είπε. Σκέφτηκα λιγάκι και έκανα μια διαφορετική απόπειρα: -Μήπως έχεις ποτέ ακούσει για τον Αρχύτα τον Ταραντίνο; -Off course, έχω δει τον "Pulp fiction" δυο φορές στην cable TV. Δε νομίζω πως τον λένε Αρχύτα, μάλλον Quentin. Αλλά, όπως και να τον λένε, τι σχέση έχει με το θέμα το...

"... Ρεμβώδης, ανεξίκακος, βαθύτατα αθώος και σοφός, μαθαίνει τη ζωή απ' την καλή και κυρίως απ' την ανάποδη. Επιλέγει να λιμοκτονεί παρά να μαραζώνει σε μια δουλειά δουλεία. Πατάει γκάζι σε ακυβέρνητα αυτοκίνητα χωρίς να έχει ιδέα από οδήγηση. Όταν είναι μόνος, πάνω από την πόλη πετάει και τρυφερά παρατηρεί τα σπίτια και τη θάλασσα. Δοκιμάζει την ελεύθερη πτώση στο χάος και συμπτωματικά επιζεί. Ως γνωστόν η τύχη είναι το ψευδώνυμο του Θεού όταν δεν θέλει να βάλει την υπογραφή του". Κορνήλιος Διαμαντόπουλος "... Παρόμοια μορφή Έλληνα, ντόπιου, βασάνη, που περνάει απ'...

"... Ρεμβώδης, ανεξίκακος, βαθύτατα αθώος και σοφός, μαθαίνει τη ζωή απ' την καλή και κυρίως απ' την ανάποδη. Επιλέγει να λιμοκτονεί παρά να μαραζώνει σε μια δουλειά δουλεία. Πατάει γκάζι σε ακυβέρνητα αυτοκίνητα χωρίς να έχει ιδέα από οδήγηση. Όταν είναι μόνος, πάνω από την πόλη πετάει και τρυφερά παρατηρεί τα σπίτια και τη θάλασσα. Δοκιμάζει την ελεύθερη πτώση στο χάος και συμπτωματικά επιζεί. Ως γνωστόν η τύχη είναι το ψευδώνυμο του Θεού όταν δεν θέλει να βάλει την υπογραφή του". Κορνήλιος Διαμαντόπουλος "... Παρόμοια μορφή Έλληνα, ντόπιου, βασάνη, που περνάει απ'...

[...] Εκεί που ρέουν κρασιά γλυκόπιοτα, χαρίζοντας στα χείλη μου σκέψεις μύχιες, λέξεις κρυφές, ντύνοντας με πολύτιμα υλικά το δέρμα, έτσι ώστε να μην αποκαλυφθούν οι μυστικές του ταυτότητες. [...]

Περιμένοντας να φέξει/ να ξημερώσουν τα βουνά κι οι κορυφογραμμές/ με βράχια κοφτερά, με αριά πουρνάρια/ με δέντρα ολομόναχα/ ασάλευτα στον ύπνο τους./ Του χρόνου οι απάτητες χαράδρες να φανούν/ να ξεχωρίσουν οι ρυτίδες των ψυχών/ ο αχός του μαύρου δάσους ν' ακουστεί./ Περιμένοντας/ απ' την αντίπερα μεριά του ονείρου/ να φωνάξει κάποιος τ' όνομά σου.

Τι είναι τελικά η Αθήνα; Μία από τις είκοσι πέντε πρωτεύουσες της Ενωμένης Ευρώπης ή η πρωτεύουσα των Βαλκανίων; Η πόλη που επαναπάτρισε τους Ολυμπιακούς Αγώνες ή η πόλη των μανιακών οδηγών, του φραπέ και των μεταναστών; Όσοι έχουν διαβάσει τα τρία μυθιστορήματα του Πέτρου Μάρκαρη γνωρίζουν τη σχέση αγάπης-μίσους που έχει με την Αθήνα. Στο "Αθήνα, πρωτεύουσα των Βαλκανίων" επιχειρεί να περιγράψει τα διάφορα πρόσωπα της πόλης που είναι αξιολάτρευτη, αλλά και απεχθής για τους κατοίκους της, πολύ ανθρώπινη αλλά και εξαιρετικά απάνθρωπη. Και επειδή οι Αθηναίοι φεύγουν από την...