Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μα είναι μέρα ή νύχτα; Τι ώρα είναι; Κοιτάζω το ρολόι και δείχνει χαράματα. Δεν κοιμήθηκα λοιπόν πολύ, μερικές ώρες μόνο. Έφθασα χθες, νωρίς το απόγευμα σε ετούτο το σπίτι που γύρευα καιρό. Έρχομαι από μακριά και το βρήκα άδειο. Επάνω η κάμαρη ανέπαφη, διατηρεί πιστά ακόμα τις μυρωδιές της μητέρας, του πατέρα, του παππού... Ταξιδεύω με την ταχύτητα του φωτός. Για πρώτη φορά απαρνούμαι τη βαρύτητα και επιπλέω στο πορφυρό του σύμπαντος. Τρυπώνω σαν ομίχλη στα τέσσερα σημεία της ζωής και ψάχνω, μυρίζοντας τις πατημασιές του είδους. Κρατώ στα χέρια μου το χρόνο και ακολουθώ τα...

ΔΕΚΑΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΕΙΡΑΨΙΕΣ ΜΕ ΤΟ ΧΡΟΝΟ, ΙΙ: Είναι το πέλαγος που κρύβει/ τη σιωπή/ γι' αυτό τόσο καλά την ομιλούν/ τα ψάρια./ Κάτω στην άμμο, στο βυθό/ όπου αμφορείς και δύτες/ μες τα παλιά ναυάγια που είναι πάντα νέα/ κει 'ναι τα μάτια τ' ουρανού/ που μας κοιτά με τ' άστρα/ κει 'ναι η πορφύρα που κρατά/ τα χέρια της βαμμένα. Μια αμυχή λοιπόν αρκεί/ για να 'ρθει ο Θεός σου πιο κοντά. (από τη σελ. 32 του βιβλίου)

Στην καρδιά της τραγωδίας γυμνοί, οι νέοι πρωταγωνιστές βρίσκουν τη δύναμη να σταθούν με αξιοπρέπεια μπροστά στο αδυσώπητο πεπρωμένο. Καταφέρνουν να μάθουν να αισθάνονται και ανακαλύπτουν μόνοι τους την ηδονή της ύπαρξης και του έρωτα ακόμη κι όταν δεν υπάρχει ελπίδα. [...]

Σε μια φανταστική πολιτεία της Μικράς Ασίας, που θα μπορούσε να είναι η κάθε πολιτεία, λίγο πριν από την Καταστροφή, μια νεαρή κοπέλα βιώνει την παρουσία του εχθρού, αλλά και στιγμιαίους έρωτες, πάθη, μίση, την ρήξη με την μητέρα της με ψυχική γενναιότητα. Αποφασίζει να αναζητήσει τον πλούτο και την ευτυχία ταξιδεύοντας στη Νέα Υόρκη και την Αυστραλία, όπου όμως αρχίζει να διανέμει ότι αποκτά σε φτωχούς και απόκληρους... [...]

Ζητήματα όπως εκείνα της "πρωτοπορίας", του "μοντερνισμού", της "νεωτερικότητας" και άλλων συναφών όρων και εννοιών έχουν κατά πολύ απασχολήσει κριτικούς, ακαδημαϊκούς, θεωρητικούς της λογοτεχνίας και των τεχνών, και γενικά υπεύθυνους του πολιτισμού, τόσο στο διεθνή όσο και στον ελλαδικό χώρο. Εντούτοις, αντί να προσδιορίζουν ή να παρέχουν ερμηνείες ή διευκρινίσεις φερ' ειπείν, στην ποίηση, στη λογοτεχνία, στις τέχνες, όροι όπως "μοντέρνος" ή "μοντερνιστικός", "μεταμοντέρνος", "σύγχρονος", "νεώτερος" ή "νεωτερικός" κλπ. το μόνο που κάνουν είναι να δημιουργούν σύγχυση. Δεν π...

Γιατί λείπουν κεφάλια απ' τις προτομές; Πώς γίνεται ο Ταρζάν, ένας Ιαπωνέζος κι ένας γονδολιέρης να τραγουδάνε παλιά σουξέ; Ως πότε θα ψάχνει ο Σπήντυ στους σκουπιδότοπους της Παλαιάς Αμερικής; Ποιος και γιατί τραβολογάει εδώ κι εκεί τον Μιστόκλη τον σάτυρο; Πού έχει μείνει θαμμένος ο θησαυρός του Τιμπούρκιο Βάσκε; Πότε η Σελήνη θα ονομάζεται Ματοφινιάις; Τι δεν μπορεί να εξηγήσει ο μονόχνωτος του Λυσσιατρείου; Γιατί ντρέπεται και φοβάται ο μέγας ποιητής; Ως πότε θα κάνει παρέα με τον Μνημόνιο ο Άμπο-Τακί; Και τι τρέχει με τον Ξένο με παπούτσια, τον Σαδιστή με τα σκυλιά του...

"Βορειοδυτικά της ευτυχίας" Αυτός λοιπόν ο μαύρος κότσυφας / που τριγυρνά τον τελευταίο καιρό / μεσ' τις δεντροστοιχίες του μυαλού μου / φαίνεται θα 'ρθε απ' το μέλλον τ' ανιστόρητο. Θα 'ναι γιατί με πόνο διέτρεξα / τα δρομολόγια της μεταφυσικής μου μοίρας, / τα εκτάρια των ενθουσιασμών. Κλείνει το έρεβος, / και γω στις δροσερές παρόδους επιμένω / στις ώρες που ιδρώνουν τα σταμνιά / σιωπηλή αγάπη. ... Ένα χέρι μ' έσπρωξε πάλι / μέσ' το πορτοκαλί ασανσέρ του απογεύματος.