Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το τελικό πρότζεκτ "Τέττιξ" έχει προετοιμαστεί και συλλεγεί ξεκινώντας από το καλοκαίρι του 2009 μέχρι το φθινόπωρο του 2012. Το καλοκαίρι του 2012 έχει επαναμορφοποιηθεί η τελική συλλογή κειμένων, με την προσθήκη αποσπασμάτων άλλων συγγραφέων στο πρωτότυπο (Πλάτων: "Φαίδρος", Ησίοδος, Λυρικοί, Καλλίμαχος, Όμηρος και άλλοι) ή σε μετάφραση νέων δικών μου ποιημάτων και σχολίων. ΠΛΟΗΓΗΣΗ: Διάλεξα να παρουσιάσω αυτήν την έρευνα σε 10 δισέλιδα -τάφους-της-φωνής-διά-της-γραφής, με νέα αντιγραφή και επεξεργασία των αποσπασμάτων. Κάθε δισέλιδο αφορά κυρίως μια θεματική που γρά...

Ό,τι με συνιστά να σβήσω Κύριε νύχτωσε. Κουράστηκα όλη μέρα να γυρίζω μες στο φως. Ξεβάψανε τα μάτια μου όλο τα ίδια και τα ίδια. Μια σβήστρα μοναχά κρατώ -κι εκείνη φαγωμένη- και προσπαθώ ό,τι με συνιστά να σβήσω. Πάει καιρός που ξέμεινα από πίστη μα προπαντός από ταπείνωση κι όταν νυχτώνει εύφλεκτες σκέψεις κι αναμνήσεις λούζομαι και ικετεύω κάποιος να βρεθεί τη σπίθα για ν’ ανάψει.

ΜΕΤΑ ΤΟΥΤΩΝ ΗΝΟΙΞΕΝ ΙΩΒ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΑΥΤΟΥ Θύμωσα τώρα. Όπως θυμώνει το σίδερο μέσα στην πέτρα και κρατάει την ανάσα του ο θάμνος να μην πάρει φωτιά κι είναι μαρτύριο το δάκρυ του Ιορδάνη στον δρόμο για την Άκαμπα - ντάλα ο ήλιος· έτσι θύμωσα. Από πέτρα δεν με θέλατε; Κρατήστε τις ξερικές ανάσες που μου φέρατε. Δεν έχω ούτε δόντια ούτε γλώσσα για πέταμα. Σωπάστε κι ακούστε. Ζέχνετε ολόκληροι απάτη, πανουργία τελώνη, υποκρισία τοκογλύφου. Έντιμος άνθρωπος δεν σπεύδει να δηλώσει με τόση προθυμία υποταγή στον Νόμο, ιδίως όταν τον ακούει ο Δικαστής...

Καλό το κωλοβάρεμα, δε λέω. Ιδίως άμα έχεις υποχρεώσεις ν’ ανταποκριθείς κι εκκρεμότητες να διευθετήσεις, και σε πιάνει το άγχος και το στρες και δε γουστάρεις με τίποτα, το κωλοβάρεμα είναι σωτηρία. Άμα έχεις και να χαζεύεις, δεν υπάρχει πιο ωραίο πράμα, ξέρω τι λέω, μια ζωή έτσι την πέρασα. Τώρα στα γεράματα όμως, που ούτε υποχρεώσεις έχω ούτε εκκρεμότητες ούτε άλλο δυσάρεστο να υποστώ έχω, το χάζι μου ’μεινε μόνο για χαρά, να δίνει και νόημα στο κωλοβάρεμα. Και νά κάτι η όραση θολώνει, νά κάτι η ακοή βαραίνει, για τρεξίματα και σάλτα να μη μιλάω, για "δραστηριό...

Αχτένιστα τα σύννεφα απεικόνιζαν τον ουρανό Τους κυματιστούς λόφους της προσωπικής μας ευφορίας Εμείς φορώντας το χοντρό ρούχο της αμφισβήτησης Αξιολογούσαμε κάθε στιγμή σχολαστικά

Ένας άντρας, μια γυναίκα και ένα παιδί. Ένα ταξίδι σωτηρίας και κατάλυσης των ανθρώπινων ορίων εν μέσω πολέμου στη Βοσνία. Ένα τραγικό και σαρωτικό φινάλε χαμού που δεν αφήνει περιθώρια. "Τον έσπρωχναν. Περνούσαν δίπλα του σαν απολιθωμένα ανθρωποειδή που δεν είχαν πλέον λόγο ύπαρξης. Αν αυτό που έβλεπε μπροστά του δεν ήταν φλόγα και κατράμι και κρουνοί αίματος, τότε θα πρέπει να ήταν η δική του κόλαση".

Ένα έργο για την ευθύνη. Που ομολογεί την ανθρώπινη αδυναμία και την ανασφάλεια της εποχής του, μιλώντας για τη λήθη που φορτώσαμε στη μνήμη μας. Ένα ταξίδι με μια βαλίτσα στο χέρι, που δεν είναι παρά η δίψα μας για μια δεύτερη ευκαιρία. Μια ευκαιρία κάπως λιγότερο ματαιωμένη. Ένα "δρομολόγιο" στην παλίρροια του σήμερα, θίγοντας το ανθρώπινο υπερεγώ και αγκαλιάζοντας τον έρωτα: την ίδια τη ζωή. Μια εξομολόγηση που εκκολάπτει ένα ναυάγιο προσωπικό που γίνεται συλλογικό. Σε ενεστώτα χρόνο. Αυτό είναι το θέατρο. Το ιδανικό. Ή, καλύτερα, το πιο ικανό ψέμα να πει την αλήθεια. Έμ...

"Αγγελάκι" Ξέρεις πως η ρομφαία σου είναι από άχυρα/ Και τα παιδικά όνειρα από αέρα./ Μη μου θυμώσεις που τα μαρτύρησα όλα στα παιδιά./ Δεν έπρεπε να ξέρουν;/ Στο κάτω κάτω είσαι ένα αγγελάκι γεμάτο κατανόηση. (από τη σελ. 24 του βιβλίου)

Μοντέρνα ασκητική Ελπίζω να πάψω να ελπίζω, κι από την άλλη, ­φοβάμαι πως θα συνεχίσω να φοβάμαι. Με άλλα λόγια, ελπίζω να πάψω να πολυφοβάμαι, όμως πολύ φοβάμαι πως θα συνεχίσω να ελπίζω. Είμαι ελεύθερος. Να ελπίζω και να φοβάμαι.

Μετά τη μετάφραση στα αγγλικά, στα γερμανικά, στα γαλλικά, στα ρωσικά, στα ιαπωνικά, στα τούρκικα, στα αραβικά, στα πολωνικά, στα τσέχικα, στα σλοβάκικα, στα ουγγρικά, τα ρουμανικά, και στα βουλγαρικά τώρα και στα ελληνικά το πρώτο μυθιστόρημα από το Αζερμπαϊτζάν. "Αγαπητοί τηλεθεατές, ευχαριστώ για την προσοχή σας", είπε η Ταχμινά. Κράτησε μια παύση και, με εμφανες τρακ, πήρε κουράγιο και με σπαστή φωνή πρόσθεσε: "Τελειώνοντας θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους τους τηλεθεατές που γιορτάζουν σήμερα". Ο Ζαούρ σκέφτηκε ότι η φράση, αναμφίβολα αυτόβουλη και αυτοσχέδια, εκτός σενα...

Ταραμπούρα! Αναπόληση και ρεμβασμός με παθιασμένες αγάπες από πληγωμένα ταξίδια στην Οδησσό, την Αλεξάνδρεια και τη Σμύρνη, αμέριμνοι σε πλοία φαντάσματα, γεμάτοι με μνήμες από φρικτές προδοσίες και προσαράξεις ναυαγίων.

Το βιβλίο περιστρέφεται γύρω από έναν ζωγραφικό πίνακα, για τον οποίο δούλευα επί τρία χρόνια και τελείωσα τον Αύγουστο του 2012. Μιλά αρχικά για το πώς ξεκίνησε η ιδέα αυτού του έργου και στη συνέχεια πλοηγεί στο περιεχόμενο των τεσσάρων εικόνων του: Πως ξεκίνησε το 1945, αμέσως μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, ένα ταξίδι με πλοίο και πως εξελίσσεται, ποιά είναι τα πρόσωπα που κάθε φορά συμμετέχουν, ποιοί είναι οι τόποι όπου διαδραματίζονται τα γεγονότα και με ποιό σκοπό συμβαίνουν οι πραγματικές είτε οι φανταστικές συναντήσεις των ανθρώπων που βλέπουμε, ποιά η σχέση τους με...