Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Θέατρο. Θέατρο του παραλόγου. Τους ρόλους αναλαμβάνουν μια καθαρίστρια, μια καλλιτέχνης, μια γυναίκα που σιδερώνει, μια χορεύτρια, ένα χωρισμένο ζευγάρι, μια γυναίκα που πίνει βενζίνη, ένας πολιτικός, μια ποιήτρια που μοιράζει μήλα, ένας διασκεδαστής και άλλοι πολλοί. Μονόλογοι και διάλογοι απ' την ύπαρξη της ζωής.

ΦΟΒΟΣ Πεθαίνουν ποτέ τ' αστέρια; Φταίει ίσως που σχεδόν ασπρίσαν τα μαλλιά σου Μα εγώ θα πάρω μόνο δύο φέτες της φθοράς σου Ίσα που να τις βάλω μες στο ποίημα. Η μαγιά μου για την αναδιάρθρωση του κόσμου Λίγη φθορά για γούρι. Έτσι για να 'μαι περήφανη που παντρεύτηκα το χάος, αλλά δεν αφανίστηκα απ' αυτό, ωστόσο. "Ησύχασε...μια απλή γρίπη είναι μωρό μου", είπες.

Ένα υγρό και απαλό χάδι διέσχιζε τη λεπτεπίλεπτη επιδερμίδα της δεξιάς παρειάς του, σμιλεμένης από γωνιώδη εξέχοντα ζυγωματικά που δήλωναν προσπάθεια, πάθος και πεποίθηση. Η υγρή ουσία, όπως το ρυάκι που ακολουθεί τη φυσική του ροή, άρχισε να αργοκυλάει γύρω από την ευθύγραμμη μύτη του για να γλιστρήσει, ύστερα από μια ανεπαίσθητη καμπύλη στην πορεία της, στις πτυχές των χειλιών του. Ένας μορφασμός παγίδεψε στιγμιαία το παράξενο στοιχείο που ερευνούσε ελεύθερα το πρόσωπό του. Το φευγαλέο της στιγμής καθορίστηκε από την παράξενη γεύση της σταγόνας, μια ακαθόριστη και έντονα...

Όπως προαναφέραμε ήδη, το πρώτο έργο του Σουρίτα είναι το "Καθαρτήριο" (1979). Το έργο, που γράφτηκε λίγο μετά την έξοδο του δημιουργού από τη φυλακή και είναι στιγματισμένο από τα βασανιστήρια και τις ταπεινώσεις τις οποίες υπέστη ο ποιητής, έχει ένα περιεχόμενο που κραυγάζει τον πόνο και την οδύνη όχι μόνο του Σουρίτα αλλά και ενός ολόκληρου λαού, που υπέφερε όλα τα άσχημα μιας πολύ σκληρής δικτατορίας. Αναφερόμενοι ενδεικτικά στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έγιναν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Πινοσέτ, αρκεί να μνημονεύσουμε τους φούρνους στο Λονκέ...

Ο Πλάτων -ως αληθινός Δάσκαλος- παρεμβάλλει στους διάλογους του μύθους γεμάτους φαντασία για να βοηθήσει το συνομιλητή του να κατανοήσει δύσκολες έννοιες. Οι μύθοι αυτοί με μάγεψαν. Σκέφτηκα λοιπόν να μοιραστώ μαζί σας την αγάπη μου γι' αυτούς. Έτσι γεννηθήκανε οι δεκατρείς ιστορίες του βιβλίου. Καθεμιά περιλαμβάνει ένα βασικό μύθο αλλά και μικρότερες ιστορίες. Κεντρικά πρόσωπα ο παππούς Πλάτων και οι μαθητές του, κάποιοι έφηβοι που θα μπορούσανε κάλλιστα να είναι ο καθένας από εμάς. Στις ιστορίες παρεμβάλλονται και πρόσωπα φανταστικά, όπως ο Ηνίοχος των Δελφών, ο παρ' ολίγ...

Αν το Ωραίο ανήκει στα έργα και τις ημέρες των ανθρώπων, στο πεπερασμένο, στη μορφή, στο αισθητό, το Υπέροχο, το Υψηλό ανήκει στα έργα και τις ημέρες των θεών. Στο Λόγο που, ως αιτία και αρχή της δημιουργίας, κινεί τις ιδέες, στην άπειρη ολότητα και την ουσία της. Και είναι αυτός ο ενδιάμεσος τόπος, όπως ορίζεται από τις περιοχές του Ωραίου και του Υψηλού, που "ανοίγεται", που προσφέρεται γενναιόδωρα στον καλλιτέχνη-δημιουργό για να συναντηθεί με τις ιδέες πραγματοποιώντας το άλμα από την αισθητή στην υπεραισθητή πραγματικότητα. Σε τούτο το βιβλίο, το οποίο περιλαμβάν...

Ένα έργο για την ευθύνη. Που ομολογεί την ανθρώπινη αδυναμία και την ανασφάλεια της εποχής του, μιλώντας για τη λήθη που φορτώσαμε στη μνήμη μας. Ένα ταξίδι με μια βαλίτσα στο χέρι, που δεν είναι παρά η δίψα μας για μια δεύτερη ευκαιρία. Μια ευκαιρία κάπως λιγότερο ματαιωμένη. Ένα "δρομολόγιο" στην παλίρροια του σήμερα, θίγοντας το ανθρώπινο υπερεγώ και αγκαλιάζοντας τον έρωτα: την ίδια τη ζωή. Μια εξομολόγηση που εκκολάπτει ένα ναυάγιο προσωπικό που γίνεται συλλογικό. Σε ενεστώτα χρόνο. Αυτό είναι το θέατρο. Το ιδανικό. Ή, καλύτερα, το πιο ικανό ψέμα να πει την αλήθεια. Έμ...

Όσοι αγρυπνούν Άχαρη αυγή Τρομακτική και το φεγγάρι Μέταλλο Έχει μάτια και βλέπει Διασχίζει άγριο σκοτάδι Η παραφροσύνη Γυμνά στιλέτα Βγήκαν στη σιωπή Πρώιμη ήττα το χάραμα Πού βρέθηκαν τόσοι νεκροί;

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η απόκρυφη σχέση του ζεστού και του κρύου. Το δέντρο που καρπίζει πεθαίνοντας. Η ανεξήγητη όρεξη του μελλοθάνατου. Η υποκρισία της τριανταφυλλιάς. Η παγωμένη στύση του κρεμασμένου. Η παγωνιά του "πυρ ομαδόν". Η ασεβής ευσέβεια του πατέρα μου καθώς ξεχνιόταν και έψελνε.

Η αρχή της απροσδιοριστίας με επανέφερε στην τάξη. Βουτιά από τον Μαρξ στον Κέινς. Με κοιτούν κι οι δυο με απορία. Τους δείχνω ανάστροφα τα καθαρά μου χέρια, αυτά που δεν το βάλανε ποτέ στα πόδια. Μου ένευσαν πως είμαι ταξικά ανορεκτικός. Να μία τάξη που δεν την είχανε προβλέψει. Έμεινα κόκαλο. Άστεγος δηλαδή. Σε εκκρεμότητα.

Αθήνα 433 π. Χ. δυο χρόνια πριν ξεσπάσει ο Πελοποννησιακός πόλεμος. Ο γλύπτης Φειδίας καταγγέλλεται για υπεξαίρεση χρυσού από το χρυσάφι που του δόθηκε για την κατασκευή του χρυσελεφάντινου αγάλματος της Αθηνάς Προμάχου. Το χρυσάφι του αγάλματος όμως ήταν με τέτοιο τρόπο κατεργασμένο ώστε ανά πάσα στιγμή να βγαίνει και να ελέγχεται το βάρος του. Ο Φειδίας απαλλάσσεται από τη συγκεκριμένη κατηγορία, όχι όμως και από τις άλλες που σε βάρος του διατυπώθηκαν - πως είχε αποτυπώσει τον Περικλή και τον εαυτό του σε δύο από τα πρόσωπα της Αμαζονομαχίας που φιλοτέχνησε στην ασπίδα τ...

Άχρονο το δάκρυ και η ψυχή Άχρονη και η ελευθερία της ύπαρξης Το παιδικό χαμόγελο μέσα στην αιωνιότητα Και μια χαρά που λυτρώνει επιτέλους τον νου Η ελπίδα είναι όλος ο χρόνος του ανθρώπου Η πραγματικότητα και η φαντασία οι χρόνοι του Θεού Όλο το πράσινο πορφυρό γίνεται Ας φύγουμε / δεν νοιάζονται για εμάς Κανείς δεν νοιάζεται από τους κενούς ανθρώπους Όλη η φύση θα υποταχθεί στη θέληση Μια δεύτερη έξοδος έξω από το σύμπαν Το αφάνταστο σε τόνους γκρίζους της σιωπής / αφού δεν μας θέλουν Και πιο γυμνοί δεν γίνεται με τα μικρά μας πάθη και τα τερά...

Παλιότερα θεωρούνταν από πολλούς και μάλιστα ιδιαίτερα εδώ στην Ελλάδα, αλλά και ευρύτερα, στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, ότι ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός δημιουργήθηκε από μόνος του, με ένα είδος παρθενογένεσης. Και ενώ όλοι αναγνώριζαν τη μεγάλη επίδραση και προσφορά του ελληνικού πολιτισμού στο ρωμαϊκό, ελάχιστοι ή πολύ λίγοι αναγνώριζαν αντίστοιχα την πολύ μεγάλη προσφορά και επίδραση των ανατολικών πολιτισμών στον ελληνικό. Αυτό βέβαια είχε και τις αιτίες του. Μεταξύ άλλων τους τελευταίους αιώνες είχαν αναπτυχθεί πρώτα η Ευρώπη και μετά οι ΗΠΑ, οι οποίες είναι αμφίβολο...

Η "Τύχη στα τείχη" είναι μια γυναικεία ματιά στον σύγχρονο κόσμο. Η κεντρική ηρωίδα, η Ευτυχία, φέρνει στο προσκήνιο προβλήματα και προβληματισμούς για τις σχέσεις γονιών-παιδιών, το χρόνο, τους στόχους, την τύχη. Στην προσπάθειά της να διεκδικήσει αυτά που ο χρόνος τής στέρησε, ξεκινάει σεμινάρια δημιουργικής γραφής. Συνομιλεί με τον Φόσε και τον Κάφκα, ανακαλεί μνήμες, γράφει για εννέα γέφυρες, αλλάζει, αναθεωρεί. Τα πρόσωπα δίπλα της και οι παράλληλες ιστορίες τους ενισχύουν τον βασικό κορμό της αφήγησης. Αδιέξοδα, χωρισμοί, διλήμματα, ασθένειες, προσδοκίες, έρωτες, απογ...

Τα τέσσερα διηγήματα που αποτελούν τούτη τη συλλογή είναι αυτοαναφορικά, ασχολούνται, δηλαδή, με το μεγαλείο και τις πικρίες της λογοτεχνικής γραφής, εμπλέκοντας, σε κάποια από αυτά, με τρόπο εμφανή ή συγκεκαλυμμένο, τον ίδιο τον συγγραφέα· είναι όμως, ταυτόχρονα, κατά τρόπο ανησυχητικό, φαύλοι κύκλοι: περιγράφουν καταστάσεις κατά τις οποίες η επίλυση ενός προβλήματος οδηγεί στη δημιουργία άλλου το οποίο με τη σειρά του μας οδηγεί, φευ, πάλι στο αρχικό. Ο αναγνώστης αισθάνεται (απειλητικά;) την αδυναμία των "ηρώων" να εξελιχθούν. Όλα έχουν (ξανα)γίνει, όλα μοιάζουν μάταια,...