Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο αναφέρεται στη ζωή ενός ζευγαριού. Οικογένεια προσφύγων αστών, εκείνου, που έφυγαν από τη Σμύρνη με την καταστροφή, πέρασαν στη Λέσβο και κατόπιν στην Αθήνα. Το σύντομο διάστημα πριν από την καταστροφή, η Λέσχη των Κυνηγών στο Κε, οι συνήθειες το σπίτι τους, ο τρόπος ζωής τους στη Σμύρνη. Η εμπορική και οικογενειακή τους ζωή στους τρεις αυτούς τόπους. Από την Αθήνα εκείνη, από αστική οικογένεια επίσης, μεγαλωμένη στο κέντρο της πόλης, στο Κολωνάκι, παιδί χωρισμένων γονιών. Η ζωή του ζευγαριού, στην Αθήνα πριν από τον πόλεμο, στην κατοχή, στην δεκαετία του ’50, τα...

Το "Αυτόματο" -πέμπτο βιβλίο του Θάνου Σταθόπουλου (Αθήνα, 1963)- έλκει τον τίτλο του τόσο από το ομώνυμο δοκίμιο του Ε. Μ. Σιοράν όσο και από τη φιλοσοφική επισήμανση του Αρτούρ Σοπενχάουερ περί αυτόματης βούλησης για ύπαρξη. Το βιβλίο περιέχει πενήντα δύο κείμενα, με το ιδιαίτερο ύφος του συγγραφέα να κυμαίνεται μεταξύ ποιητικής πρόζας, ψευδοδοκιμίου, σημείωσης, σχολίου, παραθέματος, θραύσματος και να συναιρεί τα όρια της λογοτεχνίας και των ειδών. Η διακειμενικότητα που χαρακτηρίζει το βιβλίο συγκροτείται στη βάση ενός διευρυμένου προσωπικού αρχείου του συγγραφέα: εμμονέ...

[...] Κρίνοντας κανείς από την απαλότητα με την οποία δυο σύννεφα σμίγουν φευγαλέα, πέφτουν το ένα πάνω στ' άλλο και, μετά χωρίζουν. Η σύγκρουσή τους ενίοτε γεννά βροντές, αστροπελέκια.. Αυτές οι κινήσεις τους! Ένας ελκτικός στροβιλισμός που ξυπνούσε μέσα μας περιδινήσεις λαγνείας. Ξεκολλούσε αθηρωματικές πλάκες λησμονιάς. Νεανίζαμε ασυστόλως, όπως εκείνοι. Σε κάποια στιγμή η νεαρότερη της τετράδας, η Μάσια, βρέθηκε στην αγκαλιά μου περιστρεφόμενη, από τις δικές της φυγόκεντρες εξάψεις. Μ' έπιασε στα πράσα. Ίσως επειδή κοιτούσα επιμόνως τα μάτια της· ζαλισμένος. Μάτια μιας...

Την κοιτούσα με προϊούσα ευχαρίστηση και πέρασε απ'το μυαλό μου να πυκνώσω το ενδιαφέρον της γι'αυτό που είπε σε στιγμή παρορμητική. Επιθύμησα να μιλήσω σ' έναν άνθρωπο, όχι ασκητή, αγνό ή θεοσεβούμενο, σ' έναν κοινό άνθρωπο που διατύπωσε έξω από τα συνηθισμένα να'χει συζήτηση μαζί μου... "Ταξιδεύω τριακόσια χρόνια, εγώ ο άγγελος Ιωήλ, κι έχω να πω, αγαπητή Θάλεια..." Πέρασε μια ζωή στη δίνη των αναμνήσεών του και αποφάσισε αυτή την κάθοδο προς τους ανθρώπους.

Στο βιβλίο αυτό, χρησιμοποιώντας υλικό από το έργο του Jung και κυρίως της von Franz, παρουσιάζουμε το αρχέτυπο του τζόγου, δηλαδή του τυχερού παιχνιδιού, που συνδέεται με την τύχη, τη μαντική και τη συγχρονότητα, αλλά και με τη σύγχρονη επιστήμη και τα μαθηματικά. Στόχος μας είναι να παρουσιάσουμε μια εργασία κατανοητή τόσο από το ευρύ κοινό όσο και από τους ειδικούς. Στην προσπάθειά μας αυτή απλοποιήσαμε, χωρίς να απλουστεύσουμε, κάποια δύσκολα επιστημονικά ζητήματα και προσθέσαμε πληροφοριακά σχόλια και σημειώσεις.

Η "Πάπισσα Ιωάννα" του Εμμ. Ροΐδη χαρακτηρίζεται, από έντονη διακειμενικότητα. Παντός είδους παραπομπές και παραθέματα την κατακλύζουν, με αποτέλεσμα κάποιοι σύγχρονοι του Ροΐδη να την αποκαλέσουν σκωπτικά "κέντρωνα". Ο ίδιος ο Ροΐδης όμως απέδιδε μεγάλη σημασία στα παραθέματα και στις παραπομπές που στηρίζουν τα κείμενά του. Μάλιστα είχε συμπεριλάβει στις διαδοχικές εκδόσεις της "Πάπισσας Ιωάννας" σημειώσεις στο τέλος, που σχολίαζαν τα διάφορα παραθέματα, δίνοντας και τις κατάλληλες παραπομπές. [...] Θα ήταν χρήσιμη λοιπόν μια συστηματική μελέτη των παραθεμάτων και παρ...

Η διαρκής πάλη της ποίησης με την αδηφάγο πραγματικότητα. Τα ποιήματα της Αφροδίτης Γιαννάκη, με συντροφιά την απορία, ίσως το θυμό και την επιθυμία για το καινούργιο αλλά και για την αποσαφήνιση του θολού παρελθόντος, τα βάζουν με την επώδυνη συνειδητοποίηση των αδυναμιών του ανθρώπου μετατρέποντάς τη σε θρίαμβο αυτογνωσίας. Η ποίηση ξέρει· και μπορεί. Αναίρεση Ονείρου Αθέτησες το όνειρο αυτοαναιρέθηκες αυθαίρετα παίρνοντας παράταση απ’ τους όρκους σου αλόγιστα ακυρώνοντας την ορμή για υπέρβαση. Ξεκινώντας με αντίστροφη μέτρηση προσδέθηκες στο πεζοδρόμι...

Δύο καθηγητές, ο Κώστας και η Ισμήνη, βλέποντας μια μικρή ομάδα μαθητών του σχολείου τους να περιθωριοποιούνται όχι μόνο από τους συμμαθητές τους αλλά και από μια μερίδα καθηγητών, δίνουν μια υπόσχεση. Να βοηθήσουν αυτά τα παιδιά να ξεφύγουν από τη θέση του αουτσάιντερ που άλλοι τους έχουν καταδικάσει και να γίνουν τα φαβορί για μια μελλοντική σπουδαία ζωή. Με ποιο τρόπο όμως θα τα καταφέρουν; Πώς θα μπορέσουν να ξεπεράσουν τα εμπόδια που σπέρνει στο δρόμο τους η κυρία Αναγνώστου και τα τσιράκια της; Έχουν μπροστά τους έναν δύσκολο και άνισο αγώνα. Ποιος θα είναι ο τελικός...

Aυτή η διήγηση είναι ένα ταξίδι στη χώρα των παιδικών χρόνων. Αλλά ξέρουμε ότι υπάρχουν πολλά παιδικά χρόνια, αυτά που βιώθηκαν πραγματικά και κοιμούνται για πάντα μέσα στη σιωπή των περασμένων, και τα άλλα, τα παιδικά χρόνια αυτού του βιβλίου, αυτά που ξανάρχονται στη μνήμη μετά από πολλά χρόνια. Η συγγραφέας το ξέρει. Γνωρίζει ότι η μνήμη είναι σαν μια παλάμη, σαν μια αόρατη κρισάρα που κοσκινίζει την ανάμνηση και αποθέτει μέσα στο παρόν μας τα ψήγματα και τα κρύσταλλα της άλλης φοράς. Εδώ η μνήμη και η γραφή είναι από τρυφερότητα και διαύγεια. Τα κουφάρια των καραβιών σ...

ΑΛΙΚΟ ΑΛΑΝΙ ΤΗΣ ΑΥΓΗΣ Γέλιο πίσω από διάφανες ομίχλες. Γέλιο πίσω από νωχελικούς καπνούς. Γέλιο πίσω από τα νέφη. Γέλιο, τ' ουρανού το ξέσπασμα. Γέλιο, του κεραυνού το βλέμμα. Μείνε ακίνητος και θα πιάσεις τους καιρούς. Γέλασε και θα πιάσεις τους ανέμους. Γραμμή που θέλησε, αντί για όριο, να γίνει πολύχρωμη κορδέλα στα χέρια ασκούμενης χορεύτριας του νου. Ίσως το παιχνίδι είναι στημένο. Ίσως. Όμως είναι πάντα παιχνίδι. Γίνε αλάνι, με λερωμένα τα χαμογελαστά του μάγουλα από την κλεμμένη σοκολάτα της νύχτας. Όταν οι καιροί γίνονται σκοτεινοί, είναι η ώρα για το...

Στο λαβύρινθο της ζωής, ο μίτος μου ήταν πάντα η αγάπη. Κι όσο βυθιζόμουν στον αινιγματικό της κόσμο, ξεπηδούσαν ολοζώντανες οι αλήθειες της ζωής και έπεφταν σαν κλαδί μαγικό στο βάθος της χούφτας μου. Αναβοσβήνουν οι μνήμες σαν φάρος στο άγριο τοπίο της ψυχής μου. Βρίσκω πέρασμα, γυρίζω πίσω και την ίδια στιγμή βλέπω μπροστά... Τα δύο μου παιδιά, ο άντρας που καθόρισε τη ζωή μου. Ο θάνατος που λύγισε τις αντοχές μου, η ίδια η ζωή που σκίρτησε μέσα μου και γύρισε σελίδα στην πορεία μου. Ό,τι κι αν σημάδεψε τη ζωή μου, το αποτύπωμα της αγάπης με καθορίζει πάντα. Με αποκαλ...

Ο ίδιος πάντα Στέλιος. Εξωκοινοβουλευτικός. Εξωθεσμικός. Με μια λέξη αμφισβήτησης για τα πάντα. Με αυτιά που ακούνε. Με ρουθούνια που οσφραίνονται. Με γλώσσα που ακονίζει. Μόνο στα μάτια έχανε. Και είχε το ίδιο απορημένο βλέμμα όλων των αριστερών μπροστά στην εξουσία... Η οικονομία ήταν σε άθλια κατάσταση, η χώρα ουσιαστικά χρεωκοπημένη, και ο επιχειρηματικός κόσμος δεν έκρυβε κανένα μυστήριο, ούτε καν την αδηφαγία του. Αυτά ήταν όμως γνωστά σε όλους και, σε μια χώρα βυθισμένη σε μια συλλογική και αδιαπραγμάτευτη θλίψη, ο αναγνώστης δεν κινδύνευε με απορίες και αντλού...

ΟΛΟΙ Με έχουν πάρει από πίσω περιπολικά και μαντρόσκυλα στο δρόμο μου γαβγίζουν την καρδιά μου τη χρεώνουν άχρηστα υλικά κι όλο νάιλον αγάπες μου χαρίζουν. Τούτη η νύχτα ποτισμένη βιτριόλι και τα κάγκελα ριγμένα καταγής ό,τι βλέπουμε απόψε μην το πεις το 'χουν δει και το 'χουν μάθει απόψε όλοι. Με έχουν πάρει από πίσω περιπολικά κάπου εδώ η σχιζοφρένεια σταθμεύει ό,τι έχουμε αγαπήσει παθολογικά από ξένο μισθοφόρο κινδυνεύει.

Η αντιμετώπιση των πραγμάτων, του παρόντος και του παρελθόντος, έχει, πολύ συχνά, ένα τρομερό οπλοστάσιο: το παιχνίδι και το σαρκασμό. Η Σοφία Σταματίου, έχοντας αντιληφθεί ότι στη ζωή πού και πού η χαρά είναι η μοναδική απάντηση, καταθέτει μία ποιητική συλλογή, όπου αντιστέκεται στη μιζέρια και στην πανταχού παρούσα σοβαροφάνεια· όπου η σοβαρότητα του όποιου δράματος δεν λείπει· πώς αλλιώς; το οποίο βοηθά Είσαι κόκκινο όπως το αίμα που κυλάει στις φλέβες σου που ρυθμίζει τον παλμό της καρδιάς σου. Όπως το κόκκινο κραγιόν στα χείλη σου αποτύπωμα τα φιλ...