Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σε μέρες που η κοινωνία βολοδέρνει χειμαζόμενη, το Πολυτεχνείο παραμένει μείζον παράδειγμα και παρακαταθήκη της τιμής και υπερηφάνειας όλων εκείνων που αντιστάθηκαν και αντιστέκονται. Από το μαθητή Διομήδη Κομνηνό, που πρόταξε τα γυμνά στήθη του κι έπεσε νεκρός το βράδυ εκείνης της Παρασκευής, μέχρι τις φοιτήτριες και τους φοιτητές· από τον εικοσάχρονο Μιχάλη Μυρογιάννη και την εν ψυχρώ δολοφονία του μέχρι τους υπαλλήλους και τους εργάτες, όλες και όλοι μετείχαν σε μια θαυμαστή διαδικασία αυτοπραγμάτωσης. Και αν σε πολλούς, προικισμένους με ανιδιοτέλεια και ακεραιότητα, μες...

"Κατέγραφα σιωπές, σκοτάδια, αποτύπωνα το άφατο. Καθήλωνα ιλίγγους." Όλη η προσπάθεια του Ρεμπώ, να σπάσει το φράγμα του ανέκφραστου. Να διαπεράσει το τείχος της σιωπής. Ν' αρθρώσει κάτι που δεν μπορεί να ειπωθεί με λόγια. Από τη μια, η σιωπή των πραγμάτων. Η αφασική κατάσταση του κόσμου που πασχίζει να την υπερβεί. Από την άλλη, η εκστατική σιγή της ψυχής που πασχίζει να τη βιώσει και -το πιο δύσκολο- να την αποτυπώσει. Στη μέση, εκείνος, να δίνει τη μάχη και τελικά να συνθλίβεται, επιλέγοντας την παραίτηση - την ηθελημένη προσωπική σιωπή, αντίστοιχη με τη σιωπή των ερη...

ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ Φυσά τόσο γλυκά... και φεύγει το μυαλό ταξιδεύει, χάνεται αλλού αυτό κι αλλού το σώμα. Μέρη ζεστά, στη φωλιά των αναμνήσεων πρόσωπα χαμένα -είτε έτσι είτε αλλιώς- μέρες και νύχτες ανήμερες. Αυτά τα μάτια, αυτή η αγκαλιά... Να μου τα έφερνε πίσω ο καιρός ή να με πήγαινεν εμένα στις ημέρες που δε με άγχωναν οι νύχτες...

Στράφηκε για βοήθεια στον άντρα που είχε διώξει από την ζωή της είκοσι χρόνια πριν, αλλά λογάριαζε χωρίς τον δολοφόνο... Όταν η σαγηνευτική δικηγόρος Τζίνα Περσίδη προσπαθεί απεγνωσμένα να επικοινωνήσει, είκοσι χρόνια μετά τον θυελλώδη χωρισμό τους, με τον Πλάτωνα Καρτέση, τον παλιό και μεγάλο έρωτά της, δολοφονείται άγρια μέσα στο γραφείο της πριν εκείνος λάβει το απελπισμένο μήνυμα τς, ο άλλοτε ιδιωτικός ντετέκτιβ και συνεταίρος της ορκίζεται ότι θα βρει τον δολοφόνο της κι ότι θα τον πληρώσει με το ίδιο νόμισμα...

ΜΟΝΟΙ Ψυχές κατάμονες αθλίως προϊστάμενες μοναχικών Σαββατοκύριακων κλαίουσες και ευαίσθητες κλείνουν παραθυρόφυλλα προς ασφάλεια των μετρίου αναστήματος εγωδικών τους πραγμάτων των με κόπο συλλεχθέντων και με ιδρώτα κεκτημένων. Ψίχουλα και γράμματα κλωστές, άχυρα και κονιορτός και κατόπιν αέρας στεγνωμένος μοριοδοτεί τις κλειδαριές τους προς απομάκρυνση των εκτός των τειχών κινδύνων και πάντων των ανθρώπων καθώς πίνουν τσάι κρατώντας το λεπτό χεράκι της αγνής πορσελάνης με τα χονδρά τους δάκτυλα.

Ένα υγρό και απαλό χάδι διέσχιζε τη λεπτεπίλεπτη επιδερμίδα της δεξιάς παρειάς του, σμιλεμένης από γωνιώδη εξέχοντα ζυγωματικά που δήλωναν προσπάθεια, πάθος και πεποίθηση. Η υγρή ουσία, όπως το ρυάκι που ακολουθεί τη φυσική του ροή, άρχισε να αργοκυλάει γύρω από την ευθύγραμμη μύτη του για να γλιστρήσει, ύστερα από μια ανεπαίσθητη καμπύλη στην πορεία της, στις πτυχές των χειλιών του. Ένας μορφασμός παγίδεψε στιγμιαία το παράξενο στοιχείο που ερευνούσε ελεύθερα το πρόσωπό του. Το φευγαλέο της στιγμής καθορίστηκε από την παράξενη γεύση της σταγόνας, μια ακαθόριστη και έντονα...

"Καλύτερα να πεζοπορεί κανείς. Τόσους αιώνες τα καραβάνια κουβαλούσαν με υπομονή και τέχνη τα μπαχαρικά. Οδοιπόροι τα πήγαιναν στις τέσσερις άκρες του ορίζοντα. Πεζοπορούντες γύριζαν τον κόσμο, αρωματίζοντάς τον με γαρίφαλο, πιπέρι και κανέλα. Εκεί θέλω να γυρίσω και γω. Ίσως -πού ξέρεις!- να καταλήξω μεταπράτης σ' ένα εξωτικό μαγαζί μπαχαρικών."

[Δείγμα γραφής:] ΤΟ ΝΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ Ο χρόνος και ο χώρος μπερδεύονται στα όνειρά μου. Είμαι εδώ και περπατώ χωρίς να ξέρω πού πατώ οι δρόμοι είναι σκοτεινοί και αδιόρατοι οι οιωνοί. Σ' ένα σύννεφο από στάχτες χορεύω με μια ξύλινη κούκλα. Το κεφάλι της ένα άσπρο καπέλο που ολοένα γυρίζει, στο ίδιο μέρος γυρίζει. Περπατώ, ξαναθυμάμαι παραμύθια, θα μου πεις αν ήσουν ψέμα ή αλήθεια; Ο φάρος της ζωής μου μπερδεύει το φως του με το φεγγάρι. Το φεγγάρι φεύγει κι ο φάρος μένει μόνος. Και περιμένει ακίνητος το νέο φεγγάρι. Περπατάς και ξετυλίγεται το νήμα της ζ...

"Το κορίτσι στο παράθυρο" είναι ένα όμορφο βιβλίο, γραμμένο με έναν ιδιαίτερα απλό τρόπο από τον Αντώνη Μιχαηλίδη και έχει όλα εκείνα τα συναισθήματα που το καθιστούν βαθιά ανθρώπινα. Με τους δύο κεντρικούς χαρακτήρες, το βιβλίο (βιογραφία) συγκινητικό στη χιουμοριστική απλότητά του, Υμνητικό της Αγάπης, της Ανθρωπιάς και συγκλονιστικό στη συνταρακτική αποκάλυψη κακουργιών (γεγονότα της εποχής και της γενιάς μας), καταφέρνει να μας ξεσκουριάσει και να μας ξυπνήσει από τον καταστροφικό λήθαργο της δήθεν ευημερίας (διάβαζε) αδιαφορίας, πρώτο σύμπτωμα παρακμής και καταστροφικ...

Το δοκίμιο αυτό ανοίγεται από την Αισθητική της πρόσληψης σε μια Ποιητική της συγγραφής που η καταγωγική ρίζα της εντοπίζεται στην "Ποιητική" του Αριστοτέλη, στο "Περί Ύψους" του Λογγίνου και στις στοχαστικές μεταστοιχειώσεις τους μέσα στη σύγχρονη σκέψη. Αντιμέτωπη με βασικά θέματα που αφορούν τη λογοτεχνία, όπως ελευθερία, λόγος, δομή, μορφή, νόημα, αισθητικά κριτήρια-αξίες, αισθητική αγωγή, η συγγραφέας συζητά τη σχέση του έντεχνου πεζού λόγου με την ιστορία και τη φιλοσοφία, του πραγματικού με το κείμενο, της τέχνης με την τεχνική, της γραφής με τη συγγραφή. Ανοίγει έτσ...

Γιατί λείπουν κεφάλια απ' τις προτομές; Πώς γίνεται ο Ταρζάν, ένας Ιαπωνέζος κι ένας γονδολιέρης να τραγουδάνε παλιά σουξέ; Ως πότε θα ψάχνει ο Σπήντυ στους σκουπιδότοπους της Παλαιάς Αμερικής; Ποιος και γιατί τραβολογάει εδώ κι εκεί τον Μιστόκλη τον σάτυρο; Πού έχει μείνει θαμμένος ο θησαυρός του Τιμπούρκιο Βάσκε; Πότε η Σελήνη θα ονομάζεται Ματοφινιάις; Τι δεν μπορεί να εξηγήσει ο μονόχνωτος του Λυσσιατρείου; Γιατί ντρέπεται και φοβάται ο μέγας ποιητής; Ως πότε θα κάνει παρέα με τον Μνημόνιο ο Άμπο-Τακί; Και τι τρέχει με τον Ξένο με παπούτσια, τον Σαδιστή με τα σκυλιά του...

Το βιβλίο "Το κατορθωμένο σώμα - Ο ποιητής Άγγελος Σικελιανός" με εισαγωγή και ανθολόγηση του σικελιανικού έργου από τον ποιητή Γιώργο Βαρθαλίτη, είναι το δεύτερο της σειράς "Δύο αιώνες ελληνικής ποίησης" που εκδίδει το Ίδρυμα Τάκης Σινόπουλος - Σπουδαστήριο Νεοελληνικής Ποίησης, σε συνεργασία με τις εκδόσεις Γαβριηλίδης, στο πλαίσιο τριετούς κύκλου εκδηλώσεων που πραγματοποιούνται στην έδρα του Ιδρύματος.