Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μετά από έξι χρόνια και τέσσερα μυθιστορήματα του Πέτρου Μάρκαρη, η κρίση στην Ελλάδα έχει περάσει οριστικά. Το χρήμα έχει αρχίσει να ρέει πάλι και οι Έλληνες επιστρέφουν στις παλιές, καλές τους συνήθειες. Κάποιοι δύσπιστοι, ωστόσο, αναρωτιούνται: από πού έρχονται τα λεφτά; Μια σειρά από φόνους αναγκάζουν τον Χαρίτο να ψάξει την προέλευση του χρήματος, που μπαίνει στην Ελλάδα,γιατί ξέρει πως μόνο έτσι θα βρει τις απαντήσεις. Το "Οffshore" είναι ένα μυθιστόρημα με πολύ χρήμα, αλλά καθόλου κάθαρση.

Don't look for me here I am after the comma beyond the full stop Below below after the end I am the beginning, the void's womb

Όλα ξεκίνησαν, τον Σεπτέμβριο του 2014 στις Νύχτες Πρεμιέρας, στο διάβασμα μίας και μόνο φράσης: "Imagine the world without music". Οι συνειρμοί έφεραν μνήμες που αβίαστα έγιναν αφηγήσεις μιας ζωής γεμάτης μουσική. Από τον Παπακωνσταντίνου στον Ατρόμητο, μέχρι τον Mark E. Smith στο Gagarin, κι από τα dj sets στα εφηβικά πάρτι, μέχρι εκείνα της ενηλικίωσης σε πολύβουα μπαρ της Αθήνας. Από τις κασέτες, στο Spotify, και από τα μπλοκάκια και τις μυστικές ηχογραφήσεις στο Ρόδον, στο Shazam. Τα ταξίδια, τα δισκάδικα, τα fanzines, τα live ξεδιπλώνονται αυθόρμητα μ’ ένα αστραπιαίο...

Ο αξιωματικός πληροφοριών Ελεάζαρ Σάμουελσον και η επίλεκτη Ομάδα Ειδικών Υποθέσεων της Ιντερπόλ βρίσκονται απέναντι σε μια "Σκιά" που μπορεί να έρχεται κι από την ίδια την Ιστορία για να πλάσει διαφορετικά το αύριο του κόσμου μας. Με αφορμή μία πρωτόγνωρη απάτη που υφέρπει και απειλεί το παγκόσμιο σύστημα, το βιβλίο καταπιάνεται με ένα ευρύ φάσμα ζητημάτων από την παγκοσμιοποίηση και το νέο ακτιβισμό, την ηθική της ψηφιακής τεχνολογίας και το νομικό πολιτισμό μας, μέχρι την τεχνητή νοημοσύνη και τη μαθηματική σκέψη. Μας ξεναγεί στη Ρωσία της νέας ολιγαρχίας, στα μεγάλα βρ...

Μην πιστεύεις ποτέ αυτό που βλέπεις με τα μάτια σου. Με ακούς; Ποτέ. Να, κοίτα πέρα μακριά, στο λόφο εκεί, στην επαρχία του Γόμελ. Τον βλέπεις τον Κάιρλοφ; Τον πύργο των Κορλόφσκι; Όχι; Περίεργο... Είναι πάντα εκεί. Κοίτα καλύτερα, ξεπροβάλλει τώρα μέσα από την πυκνή καταχνιά η ανατολική πλευρά του. Η ομίχλη τον κρύβει ξανά. Και ο Κάιρλοφ -ίδια μήτρα που δεν ξερνά τα παιδιά της- φυλά μυστικά ανομολόγητα που σπέρνουν θάνατο. Ένας δεσμός σφιχτός, μια με πνίγει, μια με σώζει, προστασία και θηλιά αντάμα. Το αέναο παιχνίδι του θύτη και του θύματος. Το χωνευτήρι του θανάτου και η...

Η φωτογραφία, ακόμα και όταν διαπραγματεύεται το πιο χαρούμενο, εύθυμο θέμα του κόσμου, ή μάλλον τότε ακριβώς, λειτουργεί σταθερά ως ελεγείο θανάτου. Οι επαγγελματίες της θεωρίας μιλώντας γι' αυτό το μέσο επιμένουν πως η ιδιαίτερη της γλώσσα οφείλεται στην δράση του φωτός και τη λειτουργία της σκιάς. Όμως, ουσιαστικά στη φωτογραφία κατατίθεται πάνω απ΄όλα η δράση του χρόνου, η λειτουργία της συγκίνησης και η μεθυστική απορρύθμιση των συναισθημάτων. "Φωτογραφίζω" είναι αφελές να ισχυριζόμαστε ότι σημαίνει απλά "βλέπω". Πάνω απ'όλα σημαίνει "σκέπτομαι", όταν δεν σημαίνει "θυ...

Ένας από τους βασικότερους σκοπούς της πολιτιστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας "Η Ελλάδα εκτός Ελλάδας-Hellenica" είναι να προβάλλει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του σύγχρονου προσώπου της Ελλάδας. Πιστεύουμε ότι η ποίηση που γράφεται στην Ελλάδα στις μέρες μας από νέους ποιητές συνιστά ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό με ξεχωριστή σημασία, καθώς συνεχίζει μια μακραίωνη ελληνική παράδοση και ταυτόχρονα καταγραφεί και αποτυπώνει με τον δικό της τρόπο τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Έτσι, αποφασίσαμε τη συγκρότηση μιας δίγλωσσης ανθολογίας με έλληνες ποιητές που γεννήθη...

ΣΙΩΠΗ 2 ΛΕΠΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ Η ΟΘΟΝΗ ΜΕΝΕΙ ΣΚΟΤΕΙΝΗ. Φωνή 2: Το πρώτο θαύμα είναι να πηγαίνεις προς το μέρος της χωρίς να ξέρεις να της μιλήσεις. Τα φυλακισμένα χέρια δεν κινούνται πιο γρήγορα από άλογα κούρσας κινηματογραφημένα σε αργή κίνηση, για ν' αγγίξουν τα χείλη και τα στήθη της- μ'όλη την αθωότητα, τα σκοινιά γίνονται νερό, κι εμείς κυλάμε προς τη μέρα. Φωνή 4 (μια κοπέλα): Πιστεύω ότι δεν θα ξαναϊδωθούμε, ποτέ. Φωνή 2: Πλάι σ'ένα φιλί, τα φώτα των χειμωνιάτικων δρόμων θα σβήσουν. Φωνή 4 (μια κοπέλα): Το Παρίσι ήταν ευχάριστο εξαιτίας της...

Μια λεκτική απόδραση στην ομορφιά τού πήγαινε και του έλα, στις χώρες όπου τα πρόσωπα δημιουργούν εκ νέου και στον παράδεισο που ο καθένας φτιάχνει για λογαριασμό του έρωτα. Ο Βασίλης Βασιλείου, στην πρώτη του συλλογή, μας συστήνει τον κόσμο των ποιημάτων που θερμαίνονται από το αδυσώπητο παρόν· έστω κι αν αυτό δονείται σε άλλο χωροχρόνο. Ουδέποτε Λες πως τα πράγματα δεν είναι πια απλά, αδίκως πέθανα οι σκοτωμένοι, ειρωνικοί, απείθαρχοι, με το μακραίωνο βλέμμα τους, λίγο πιο δεξιά από το ουδέποτε. Στον αναντίρρητο φόβο, εκκείμενος βρέθηκα, αναγομώνον...

The Castle Towers and myths, Emblems of conquerors and icons of saints. Their descendants on the markets Count the souls of sacrifice, For centuries now What repaets itself Is history's wonder At the demolition of the temples. Beyond the Castle The sea wreaks revenge On those who enclosed in walls Never travelled further than Apollo's temple

Είναι εποχή για να λέμε λίγα. Με τα πολλά μπερδευόμαστε, μεγαλώνει η υπαρξιακή αγωνία, πληθαίνουν τα αδιέξοδα. Σ' αυτή τη σειρά των μικρών διηγημάτων ένιωσα πως λειτουργώ σαν delivery boy. Είμαι ένας πιτσιρικάς που τρέχει μ' ένα σαραβαλιασμένο μηχανάκι νυχτιάτικα να παραδώσει μικρές ιστορίες, κοτομπουκιές, σουβλάκια-πίτες, σαλάτες λογοτεχνίας σε πεινασμένους πελάτες, απ' τη μια άκρη της πόλης στην άλλη. Με παρακολουθούν ο πατέρας κι η μάνα που δεν έχω, οι φίλοι μου κι άλλοι πολλοί που 'χω συναντήσει στη σύντομη ζωή μου. Μερικοί πελάτες θα χαρούν, άλλοι θα γκρινι...

Η διαδικτυακή ομάδα CRAFT (Crisis-Resistant Art Facebook Team) ιδρύθηκε το Σεπτέμβρη του 2011. Με άξονα τον πολιτισμό, έγινε γρήγορα ένας πολύ ζωντανός χώρος επικοινωνίας ανθρώπων που προέρχονται από τις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας, αλλά και από το εξωτερικό. Στην αρχή τα μέλη μας αναρτούσαν σε τακτική βάση θέματα τέχνης Ελλήνων και ξένων δημιουργών (κείμενα ποιητικά και πεζά, εικαστικά, φωτογραφίες, κινηματογραφικά θέματα). Δειλά στο ξεκίνημα, σ' ένα αξιοσημείωτα ενθαρρυντικό κλίμα που διαμορφώθηκε μέσα στην ομάδα λίγο αργότερα, δοκίμασαν να παρουσιάσουν και τα δικά...

Όχι, δεν την είδα ολόκληρη. Μόνο τα πόδια της. Φορούσε ένα κοντό μπουρνούζι κι άπλωνε τα ρούχα. Έσκυβε και σηκωνόταν αποκαλύπτοντας τα πάντα... Κάθε μέρα στις τρεις το μεσημέρι... Το ραντεβού του Οδυσσέα με τα όμορφα γυναικεία πόδια χωρίς πρόσωπο... Αθήνα, αποκαλόκαιρο του 2004, στο Μακόντο, το μπαρ του Ανέστη, η νεανική παρέα με οδηγό τον έρωτα, την ποίηση, τη δίψα για ζωή, ανοίγει τα φτερά της και προσπαθεί να ανακαλύψει σε ποιαν ανήκουν αυτά τα όμορφα πόδια...

Τον Μάρτιο του 1998 οι Έλληνες Εβραίοι Καρολίνα Ναχμούλη-Γαβριηλίδου (1919-2008) και ο σύζυγός της, Γαβριήλ (Μπίλλης) Γαβριηλίδης (1917-2008), κάτοικοι Αθηνών, δίνουν μπροστά στον φακό της βιντεοκάμερας δύο ξεχωριστές μεταξύ τους συνεντεύξεις, απαντώντας σε συγκεκριμένες ερωτήσεις που τους απευθύνει η εντεταλμένη για τη διεξαγωγή της συνέντευξης, Ελληνίδα ομόθρησκή τους, Παυλίνα Ματαθία. Ο συνολικός χρόνος της μαγνητοσκοπημένης συνομιλίας εκτείνεται στις τρεις περίπου ώρες για την Καρολίνα Γαβριηλίδου, από τις ελάχιστες γυναίκες ομήρους που επέζησαν των στρατοπέδων Άουσβιτς...