Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δώσε μου μια λέξη να Στήσω το σκηνικό της νύχτας Μια κατοικία για τα ορφανά μου όνειρα Κι ένα καράβι απάγκιο Δώσε μου μια λέξη Χωρίς πνιγηρά κακόηχα Το πολύ δυο φωνήεντα κι ένα Σύμφωνο υγρό -"Έλα" να μου πεις, Και θα δεις πόσα πουκάμισα θ' αλλάξω Μια στέγη θα ντυθώ ή μια θάλασσα για Να με αντέχουν τα όνειρά μου.

Η Τέχνη είναι αισθητική επικοινωνία. Αυτή η απλή φράση μοιάζει να είναι ο ορισμός της Τέχνης. Όμως δεν είναι, γιατί οι δύο έννοιες που περιέχονται σε αυτήν δεν έχουν καταληκτικά οριστεί. Είναι, ωστόσο, η φράση-κλειδί που ανοίγει τη θεματική είσοδο: η Τέχνη είναι αισθητική επικοινωνία. Έχουμε, λοιπόν, εδώ την έννοια της αισθητικής και την έννοια της επικοινωνίας, που μαζί ορίζουν κατά προσέγγιση την έννοια της Τέχνης. Αν η "επικοινωνία" σαν λέξη μας είναι πιο οικεία και δεν είναι φορτωμένη με πολλές ερμηνείες, η "αισθητική" είναι έννοια πολύσημη, που η εκφραστική σύγχρονω...

Το βιβλίο αυτό προσφέρει στον Έλληνα αναγνώστη -φιλόμουσο, επαγγελματία μουσικό ή σπουδαστή- μια εισαγωγή στην τέχνη της μουσικής εκτέλεσης κατά την εποχή του ύστερου Διαφωτισμού στη γερμανόφωνη Ευρώπη. Βασισμένο σε αυθεντικά κείμενα μερικών από τους σημαντικότερους θεωρητικούς του δεύτερου μισού του 18ου αιώνα (J.J. Quantz, C.P.E. Bach, L. Mozart, G. Tartini, J.A. Hiller, D.G. Turk κ.ά.), διερευνά τις ποικίλες πρακτικές τραγουδιστών και οργανοπαικτών, όπως αυτές αναπτύσσονταν κατά τη διάρκεια μιας συναρπαστικής περιόδου της ευρωπαϊκής μουσικής ιστορίας, που ορίζεται ένθεν...

Ο Τηλέγονος, γιος του Οδυσσέα και της Κίρκης, με την ενηλικίωσή του ζητά από την μάνα του, να του αποκαλύψει την ταυτότητα του πατέρα του. Εκείνη αρνείται κι ο ίδιος καταφεύγει σε ένα μαντείο. Παίρνει χρησμό να μπει σε πλοίο και να ιδρύσει πόλη όπου θα συναντήσει αγρότες στεφανωμένους που χορεύουν. Όταν τούτο πραγματοποιήθηκε επιβιβάστηκε ξανά στο πλοίο. Τα κύματα τον έβγαλαν ναυαγό στην άγνωστη για εκείνον Ιθάκη. Εκεί κρύβεται στο δάσος και κλέβει πρόβατα για να επιβιώσει. Όταν το αντιλήφθηκαν ο Οδυσσέας με τον Τηλέμαχο βγήκαν να εντοπίσουν τον κλέφτη. Πάνω στη συμπλοκή ο...

Σκόνη και άλμη μάλλιασαν ξεχασμένο μολύβι σε νησιώτικο ηλιοχτύπητο περβάζι. Λάθη, λέξεις και γράμματα άγνωστα θόλωσαν και στομώσαν και την ανάσα πνίγουνε σ' εποχή καταραμένη που πυροβολεί τις λέξεις με εικόνες

[...] Τα κείμενα που συναπαρτίζουν το τομίδιο είναι γραμμένα την οκταετία 1996-2004 (πλην του τελευταίου που δημοσιεύθη το 1990), τα περισσότερα με "ουράνια παραγγελιά", εξ αφορμής τα 100 χρόνια από τη γένεση του πρώτου και του τρίτου ποιητή και το θάνατο του ενδιάμεσου (εκτός από το βασικό που είχε γραφεί ως εισήγηση σε τιμητική εκδήλωση). Δεν διεκδικούν φιλολογικά εύσημα. Πολλά εκβλάστησαν από το αρχικό, το προηγούμενο γεννούσε το επόμενο. Εκπορεύτηκαν από την ανάγκη απόδοσης τροφείων στους τρεις, πυξίδα η μεσίστια αγάπη μας γι' αυτούς. Μόνη εμψυχώτρια. Συγκεντρώθηκαν ε...

Το βιβλίο επρόκειτο να εκδοθεί αρχές φθινοπώρου του 2007 από τον ίδιο σε ιδιωτική έκδοση. Μετά το θάνατο του ποιητή την ευθύνη της έκδοσης ανέλαβε ο επιστήθιος φίλος του Χάρης Πλουμίδης, αναπλάθοντας την ιδιωτική έκδοση σε "Έκδοση των Φίλων". Η δεύτερη έκδοση στοιχειοθετήθηκε και σελιδοποιήθηκε στις εκδόσεις Γαβριηλίδης.

ΟΙ ΓΕΦΥΡΕΣ Οι γέφυρες πάλλονται με το δικό τους σφυγμό λένε οι φυσικοί. Οι γέφυρες έχουν τη δική τους ψυχή λένε οι Σέρβοι και ανάβουνε κεριά. Μα εγώ λέω οι γέφυρες σμίγουνε τα όνειρα του κόσμου.

"...Υπάρχουν δρόμοι, είχε πει, που είναι από μόνοι τους πόλεις μέσα στις πόλεις, πατρίδες μέσα στις πατρίδες. Είναι η Κορνίς στην Αλεξάνδρεια, η Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη, η Μαυρομματαίων στην Αθήνα..." Ο χρόνος του έργου είναι το παρόν και τόπος του η Αθήνα. Το κέντρο της, άλλοτε με την αίγλη των παλιών αστικών της δρόμων, άλλοτε με τη θλιβερή τωρινή του όψη και άλλοτε πλημμυρισμένο από πλήθη που διαδηλώνουν και συνδέουν την πολιτικά ταραγμένη εποχή πριν από τη δικτατορία του '67 με τη σημερινή πολιτική πραγματικότητα. Ανάμεσά τους οι ήρωες του έργου δοκιμάζονται στην...

Γύρισε πίσω η ζωή στο πρώτο κύτταρό της. Σε τί τραπέζια τρώει ψωμί; Σε τί ποτήρια πίνει; Που απαγκιάζει ο άστεγος στην ξενιτιά της πόλης; Λευκό κρινάκι άνθισε μες στη ρωγμή του τοίχου. Μα πως να βρω στην άσφαλτο γαλάζια πεταλούδα; Ποίημα, φέρε στο παιδί καινούργια παπουτσάκια. Λόγια που δεν ειπώθηκαν στην ξεχασμένη τσάντα- καταραμένε δισταγμέ, που διώχνεις την αγάπη.

Άχρονο το δάκρυ και η ψυχή Άχρονη και η ελευθερία της ύπαρξης Το παιδικό χαμόγελο μέσα στην αιωνιότητα Και μια χαρά που λυτρώνει επιτέλους τον νου Η ελπίδα είναι όλος ο χρόνος του ανθρώπου Η πραγματικότητα και η φαντασία οι χρόνοι του Θεού Όλο το πράσινο πορφυρό γίνεται Ας φύγουμε / δεν νοιάζονται για εμάς Κανείς δεν νοιάζεται από τους κενούς ανθρώπους Όλη η φύση θα υποταχθεί στη θέληση Μια δεύτερη έξοδος έξω από το σύμπαν Το αφάνταστο σε τόνους γκρίζους της σιωπής / αφού δεν μας θέλουν Και πιο γυμνοί δεν γίνεται με τα μικρά μας πάθη και τα τερά...

Τίποτα δυσκολότερο απ' το να γράψεις για ένα βιβλίο ποίησης, διότι η Ποίηση είναι η μεγάλη αδελφή της Λογοτεχνίας και ο μυθιστοριογράφος δεν είναι παρά ένας ταπεινός φιλοξενούμενος, ένας θεατής ή, στην καλύτερη περίπτωση, κάποιος που τρέφεται και γεμίζει τις μπαταρίες της πρόζας του από την πηγή της μείζονος λέξεως. Όταν γράφω ένα μυθιστόρημα έχω τη συνήθεια να διαβάζω ποίηση, να ξαναδιαβάζω τους αγαπημένους μου ποιητές και, μεταξύ αυτών, κυρίαρχη θέση καταλαμβάνει ο Juan Vicente Piqueras. Η ποίησή του είναι φρέσκια και ειλικρινής, αφήνει στην ψυχή την ίδια ευχαρίστηση μ' ε...

Η Τιμάνδρα δεν είναι μια τυχαία εταίρα. Μπορεί να αγαπήθηκε από τους περισσότερους, διάσημους και μη, άντρες της εποχής της, εκείνη όμως, λάτρεψε μόνο έναν: τον Αλκιβιάδη. Η Τιμάνδρα παίρνει μαθήματα από τη μητέρα της για το πως πρέπει να γδύνεται μια γυναίκα όταν την κοιτάζει ο εραστής της, αλλά παράλληλα, εκπαιδεύεται από τον Πυθαγόρειο παιδαγωγό, Μίδα. [...]

Ένας Έλληνας από τη Γερμανία, ο Αντρέας Μακρίδης, αυτοκτονεί στο διαμέρισμά του. Η αστυνομία δεν έχει καμία αμφιβολία ότι πρόκειται για αυτοκτονία. Ωστόσο, δύο μέρες μετά, η Γερμανική Πρεσβεία στην Αθήνα παίρνει ένα σημείωμα, το οποίο ισχυρίζεται πως ο Μακρίδης δολοφονήθηκε. Το σημείωμα υπογράφουν "οι Έλληνες του '50". Στην αρχή όλοι το θεωρούν ως ένα κακόγουστο αστείο, εκτός από τον αστυνόμο Χαρίτο. Όταν "οι Έλληνες του '50" αρχίζουν να δολοφονούν, τότε οι υποψίες του Χαρίτου επαληθεύονται. Ποιοι είναι αυτοί "οι Έλληνες του '50", που σήμερα θα πρέπει να κοντεύουν τα ενενή...

Η αντιμετώπιση των πραγμάτων, του παρόντος και του παρελθόντος, έχει, πολύ συχνά, ένα τρομερό οπλοστάσιο: το παιχνίδι και το σαρκασμό. Η Σοφία Σταματίου, έχοντας αντιληφθεί ότι στη ζωή πού και πού η χαρά είναι η μοναδική απάντηση, καταθέτει μία ποιητική συλλογή, όπου αντιστέκεται στη μιζέρια και στην πανταχού παρούσα σοβαροφάνεια· όπου η σοβαρότητα του όποιου δράματος δεν λείπει· πώς αλλιώς; το οποίο βοηθά Είσαι κόκκινο όπως το αίμα που κυλάει στις φλέβες σου που ρυθμίζει τον παλμό της καρδιάς σου. Όπως το κόκκινο κραγιόν στα χείλη σου αποτύπωμα τα φιλ...

ΟΛΟΙ Με έχουν πάρει από πίσω περιπολικά και μαντρόσκυλα στο δρόμο μου γαβγίζουν την καρδιά μου τη χρεώνουν άχρηστα υλικά κι όλο νάιλον αγάπες μου χαρίζουν. Τούτη η νύχτα ποτισμένη βιτριόλι και τα κάγκελα ριγμένα καταγής ό,τι βλέπουμε απόψε μην το πεις το 'χουν δει και το 'χουν μάθει απόψε όλοι. Με έχουν πάρει από πίσω περιπολικά κάπου εδώ η σχιζοφρένεια σταθμεύει ό,τι έχουμε αγαπήσει παθολογικά από ξένο μισθοφόρο κινδυνεύει.