Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το χρονικό και τα παραμύθια δείχνουν ωσάν να πορεύονται σε δρόμους παράλληλους. Ωσάν να έχουν κινήσει από την ίδια μεγάλη γειτονιά, και γνώριμοι, λες, από παλιά οδεύουν τώρα πλάι πλάι. Ακούνε τους ίδιους ήχους, ευφρόσυνους λυπητερούς, μοιράζονται τις ευωδιές το φως και το σκοτάδι, μοιράζονται τις φαντασιές τους, κι αναζητούν τον τρίτο συνομιλητή, τον αναγνώστη. Ο χρόνος σχεδόν προσδιορίζεται. Ο τόπος αχνοθώρητος. Οι άνθρωποί του κραυγάζουν στον πόλεμο, χορεύουν στην ειρήνη, δουλεύουν κι ερωτεύονται, μοιράζονται τους μόχθους και τους φόβους κι όποια δεινά τούς έλαχαν, ενώ αυ...

Παλέρμο, 16ος αιώνας. Ο δεκάχρονος Τζούλιο μένει ορφανός και απροστάτευτος. Θα δώσει τον αγώνα του για την επιβίωση με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο. Μια μοιραία συνάντηση θα του αλλάξει τη ζωή. Μια ξαφνική δολοφονία κι ένα μυστικό κλειδωμένο στο συρτάρι θα ανατρέψουν τα πάντα. Βενετία, 16ος αιώνας. Στα τοξωτά γεφύρια και στα σκοτεινά κανάλια της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας κυκλοφορούν πατρίκιοι, μεγαλοαστοί, αλλά και συνωμότες. Ετοιμάζονται λαμπρές γιορτές, αλλά εξυφαίνονται και σκοτεινές ίντριγκες. Το κουβάρι της μοίρας θα ξεδιπλώσει αργά την αγάπη, την προσήλωση στα "πιστε...

Πιθανόν αυτό το άτυπο δίπτυχο, αυτή η εκδοτική συνοίκηση να έχει την αφορμή της στην εγγραφή του Αναγνωστάκη από το "ΥΓ". "Ο Κάλβος και ο Σολωμός έζησαν είκοσι χρόνια στην ίδια πόλη χωρίς ποτέ να συναντηθούν" και επιθυμία μας θα ήταν να μικρύνουμε την απόσταση για να βρεθούν κοντύτερα οι δύο νεότεροι ποιητές μας. Σημειώνουμε ότι και ο Ελύτης και ο Αναγνωστάκης θαυμάζουν κι εκτιμούν απεριόριστα τον Κάλβο.

Μυθοπλασία και πραγματικότητα συνυφαίνονται στον αργαλειό της Αλεξάνδρειας, στα τελευταία χρόνια της ακμής της, στα τέλη της δεκαετίας του '40 και στις αρχές της δεκαετίας του '50. Μια νεαρή Ελληνοκύπρια νοσηλεύτρια αγνοεί προκλητικά τις εξουσιαστικές δομές της κοινωνίας και σπάει τα δεσμά των κοινωνικών προκαταλήψεων που ήθελαν τη γυναίκα καλή μητέρα και νοικοκυρά. Στα είκοσι δύο της χρόνια απαρνιέται την οικογενειακή θαλπωρή και ταξιδεύει στο άγνωστο: στη λαμπερή Αλεξάνδρεια. Κόντρα στους νόμους της αραβικής συντηρητικής κοινωνίας, καταφέρνει μέσα σε λίγα χρόνια να γίνει...

Το βιβλίο αναφέρεται στη ζωή ενός ζευγαριού. Οικογένεια προσφύγων αστών, εκείνου, που έφυγαν από τη Σμύρνη με την καταστροφή, πέρασαν στη Λέσβο και κατόπιν στην Αθήνα. Το σύντομο διάστημα πριν από την καταστροφή, η Λέσχη των Κυνηγών στο Κε, οι συνήθειες το σπίτι τους, ο τρόπος ζωής τους στη Σμύρνη. Η εμπορική και οικογενειακή τους ζωή στους τρεις αυτούς τόπους. Από την Αθήνα εκείνη, από αστική οικογένεια επίσης, μεγαλωμένη στο κέντρο της πόλης, στο Κολωνάκι, παιδί χωρισμένων γονιών. Η ζωή του ζευγαριού, στην Αθήνα πριν από τον πόλεμο, στην κατοχή, στην δεκαετία του ’50, τα...

ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΠΡΟΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ Η ζωή ησυχάζει απλά θόρυβος που κλείνοντας το παράθυρο σωπαίνει. Στον καινούριο χώρο ξένος, σιωπηρός σώνεις ανάσες. Δεν κρύβεσαι πενθείς για το τέλος που κάλεσες. Αλλιώς το ίδιο απλά τόλμησε βάσταγέ το ανοιχτό και πιάσε λίγο λίγο να γκρεμίζεις το κελί σου μέχρι να το κάνεις άπλα που παράθυρά του περισσεύουν.

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ Δεν μοιάζεις με την πόλη που έχω χάσει. Σε κουβαλούσα τόσα χρόνια αλώβητη, γενέθλια, ζωντανή, μα τώρα η μυρωδιά σου μου είναι ξένη κι ας έχεις το ίδιο όνομα στους δρόμους και στις πινακίδες. Πώς να σε αποκαλώ. Αν δεν ξεκίνησα από εδώ κι εδώ δεν καταλήγω τι μου απομένει; Κύματα, η ελπίδα του τρελού.

"Χους ει και εις χουν απελεύσει σημαίνει ότι υπάρχουν πράγματα που καλύτερα να παραμένουν ανείπωτα, το πρόσωπο καλύτερα να σκεπάζεται, ο αδελφός μου το προηγούμενο βράδυ είδε ένα μαύρο σκυλί. Το άλλο πρωί μας δάγκωσε."

ΘΕΣΕΙΣ ΝΕΑΝΙΚΕΣ Ι. Κάπου εκεί στη λεπτή δυσδιάκριτη γραμμή που βρίσκεται ο Μεγάλος Ωκεανός κι οι καθαρές Θάλασσες ενώνονται με τους ανοιχτούς ουρανούς Εκεί Εκεί βρίσκονται οι Νέοι.

Ο πάπυρος χορεύει έντρομος ακολουθώντας τον ρυθμό του μανιασμένου αέρα. Σοφός που είναι. Η δάφνη, λεπτή, ψηλή, αέρινη, άπειρη στα απρόβλεπτα της ζωής. Σωριάζεται μοσχοβολώντας.

ΕΛΠΙΔΑ Η συντριβή της προσευχής Στην κατεδάφιση Ήταν παρούσα. Και οι ρωγμές μαζί... Αδιαπέραστες έως θανάτου. Όμως Έφτανε μόνο μια ανεπαίσθητη σχισμή Ν' ανοίξει πάλι δρόμους Στο σκοτάδι...

Κυκλοφόρησε ο πρώτος τόμος της συγκεντρωτικής έκδοσης των Ποιημάτων του Πάνου Κυπαρίσση. Στον τόμο αυτό περιλαμβάνονται οι συλλογές "Ο καπνοπόλεμος" [1977], "Το σοφό σαλιγκάρι" [1980], οι "Σημειώσεις ενός τηλεγραφητή" [1986], "Η άλλη φωτογραφία" [1990], το "Νησί δίχως φύλλα" [1992] και οι "Φόδρες της νύχτας" [1996].

Μετά από έξι χρόνια και τέσσερα μυθιστορήματα του Πέτρου Μάρκαρη, η κρίση στην Ελλάδα έχει περάσει οριστικά. Το χρήμα έχει αρχίσει να ρέει πάλι και οι Έλληνες επιστρέφουν στις παλιές, καλές τους συνήθειες. Κάποιοι δύσπιστοι, ωστόσο, αναρωτιούνται: από πού έρχονται τα λεφτά; Μια σειρά από φόνους αναγκάζουν τον Χαρίτο να ψάξει την προέλευση του χρήματος, που μπαίνει στην Ελλάδα,γιατί ξέρει πως μόνο έτσι θα βρει τις απαντήσεις. Το "Οffshore" είναι ένα μυθιστόρημα με πολύ χρήμα, αλλά καθόλου κάθαρση.

Μεγάλη ήταν η ικανοποίησή μου όταν διέκρινα τον τρόπο που σκέφτονται και πράττουν ορισμένοι άνθρωποι. Αντάμωσα ανθρώπους μεγαλόψυχους, καλλιεργημένους, ανυστερόβουλους, φιλαλήθεις, γενναίους. Συνάντησα ψεύτες, μυθοπλάστες, εκμεταλλευτές, υπερόπτες, κακοχαρακτήρες, με αναλαμπές καλοσύνης, "καλούς" για τις εντυπώσεις. Οι χαρές έρχονται με τις χάρες. Τι χάρες κι αυτές οι ανέξοδες χαρές μας!

Κάποτε ήθελα να πετάξω πάνω από τα σύννεφα και να συναντήσω αγγέλους. Η ζωή όμως είχε άλλα σχέδια για μένα, αν και στο πίσω μέρος του μυαλού μου ήταν καρφωμένη η ελπίδα να με αγαπήσει κάποτε ένας άγγελος. Όλα όμως άλλαξαν όταν εκείνο το πρωί είδα δύο μικρά τσιμπήματα στον λαιμό μου. Από τότε η ζωή μου πήρε άλλο δρόμο χωρίς να φταίω εγώ γι' αυτό. Έτσι, οδηγήθηκα στην εκδίκηση και σε μια νοσηρή αγάπη.

"Διαβάζοντας τους "Επτά επί Θήβας" δεν μπορεί να κρύψει κανείς τη θυμηδία που του προκαλούν οι περισσότερες προσπάθειες των συγγραφέων του νεότερου, νεωτερικού -ή όπως αλλιώς θα μπορούσαμε να τον ονομάσουμε, προκειμένου να ξεχάσουμε τον βαρβαρισμό του- κόσμου να διαχειριστούν το θέμα της εμφύλιας σύγκρουσης. Δυόμισι χιλιάδες χρόνια μετά τον Αισχύλο, δεν έχουμε παρά να πούμε ό,τι θα έλεγε ένας άνθρωπος εκατό χρόνια πριν τον Αισχύλο, για μιαν εμφύλια σφαγή: "Μα ο αδερφός τον αδερφό; Είναι σωστό να χύνεται αίμα αδερφικό;"" (από τα Επιλεγόμενα του Γιώργου Μπλάνα)

ΣΤΡΟΦΟΔΙΝΗ Σε κόκκινες αρμονικές γράφει μαύρα ποιήματα λοξοδρομώντας συνεχώς μέχρι να βγει στο φως.

Στον δεύτερο τόμο της συγκεντρωτικής έκδοσης των Ποιημάτων του Πάνου Κυπαρίσση περιλαμβάνονται οι συλλογές "Τα χειρόγραφα της βροχής" [2003], "Το χώμα που μένει" [2007], το "Μαύρο βαμβάκι" [2009], το "Φως ορυχείου" [2011] και τα "Τιμαλφή" [2013].

ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ Αμετανόητος ιππεύω τη χίμαιρα. Ας με δαγκώνει η ουρά της με τους γομφίους των λαθών και του έρωτα κυνόδοντες.

Μην πιστεύεις ποτέ αυτό που βλέπεις με τα μάτια σου. Με ακούς; Ποτέ. Να, κοίτα πέρα μακριά, στο λόφο εκεί, στην επαρχία του Γόμελ. Τον βλέπεις τον Κάιρλοφ; Τον πύργο των Κορλόφσκι; Όχι; Περίεργο... Είναι πάντα εκεί. Κοίτα καλύτερα, ξεπροβάλλει τώρα μέσα από την πυκνή καταχνιά η ανατολική πλευρά του. Η ομίχλη τον κρύβει ξανά. Και ο Κάιρλοφ -ίδια μήτρα που δεν ξερνά τα παιδιά της- φυλά μυστικά ανομολόγητα που σπέρνουν θάνατο. Ένας δεσμός σφιχτός, μια με πνίγει, μια με σώζει, προστασία και θηλιά αντάμα. Το αέναο παιχνίδι του θύτη και του θύματος. Το χωνευτήρι του θανάτου και η...