Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το "Μοτίβο του δολοφόνου" είναι ένα σκληρό αστυνομικό μυθιστόρημα. Η εμφάνιση ενός ιδιόρρυθμου δολοφόνου, που ακολουθεί συγκεκριμένο μοτίβο, σηματοδοτεί ένα ανελέητο κυνηγητό από την αστυνόμο Τρύπη και την ομάδα του Τμήματος Εγκλημάτων κατά Ζωής και Προσωπικής Ιδιοκτησίας. Στο τρίτο του μυθιστόρημα, ο Γρηγόρης Αζαριάδης επιχειρεί να ανιχνεύσει τα σύνορα που ενώνουν μια μεσογειακή ιστορία δολοφονιών με το προφίλ ενός απρόσωπου ψυχρού Βορειοευρωπαίου δολοφόνου.

... για πρώτη φορά συγκεντρώνεται, και μάλιστα συστηματικά, αυτό το πολύτιμο ακουστικό και οπτικό υλικό που πλαισίωνε, πιο καλά ίσως αποτελούσε, τη βάση των παραστάσεων του Καραγκιόζη. Εξάλλου οι ανεπανάληπτες αφηγήσεις των λαϊκών καραγκιοζοπαικτών, οι οποίοι περιγράφουν και εξηγούν το παρατιθέμενο εικαστικό υλικό, αλλά και ο λόγος του ίδιου του δημιουργού του βιβλίου, αφομοιωμένος με το αντικείμενο, το οποίο πραγματεύεται και με το οποίο έχει ψυχικά ταυτιστεί, συνθέτουν ένα αληθινά θελκτικό έργο. (από τον Πρόλογο του καθηγητή του Πανεπιστημίου Μ. Γ. Μερακλή

Στην ποίηση όλα επιτρέπονται Η ποίηση είναι μια μορφή "εγκληματικής" δραστηριότητας χωρίς τους κινδύνους μιας δικαστικής κρίσης και κυρίως χωρίς τη δαμόκλειο σπάθη μιας ποινικής απόφασης ή ακόμη (χειρότερα) ενός ποινικού κολασμού. Η ποίηση είναι πέραν του καλού και του κακού. Στην πραγματικότητα, όμως, η ποίηση είναι ένα υποκατάστατο της "τρομοκρατίας". Γι' αυτό το λόγο στην ποίηση όλα επιτρέπονται. Ακριβώς αυτή η παραδοχή οδηγεί στην ιερόσυλη έγκληση αμφισβήτησης (με συμβολικό και εικαστικό τρόπο) της παρούσας εκδοχής της δημιουργίας, δηλαδή στο "έγκλημα". Με τις συνη...

Ο ΤΟΠΟΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ (απόσπασμα 3ο) Η νύχτα υποχωρούσε, κι όμως δεν είχε ακόμη ξημερώσει. Τα πόδια της βάδιζαν τώρα γρήγορα στην σιωπηλή, λεία ανωφέρεια. Η παγωνιά λόγχιζε τ' αυτιά της. Πού πήγαινε; Δεν ήξερε. Κοντοστάθηκε. Ο ουρανός της φάνηκε ένας συμπαίκτης παραπλανητικός. Ορίστε, είχε μπήξει πύρινες σφήνες στο κυρτό του κρύσταλλο για να'χει να θεάται το κονισαλεό ον. Τι ασφυκτική αφοσίωση! Το παρατηρούμενο αλλάζει μαζί με τον παρατηρητή. Κι αυτή η καταραμένη αιτιότητα;

"Ο έρωτας ανεκπλήρωτος ε και; Καλύτερα για να 'χεις κάτι να κυνηγάς έναν στόχο να παλεύεις να επιμένεις, να υπάρχεις να κρατιέσαι ζωντανός."

Παρουσιάζοντας έναν χρόνο πριν στους φίλους του μικρού διηγήματος τον τόμο "Ιστορίες μπονζάι '14", τονίσαμε τον ανθολογικό χαρακτήρα του εγχειρήματός μας. Συγκεντρώναμε τότε 83 μικρά διηγήματα ανθολογημένα από έναν πολύ μεγαλύτερο αριθμό πεζών, που, με ανθολογικό κριτήριο πάλι, είχαν παρουσιαστεί κατά τα προηγούμενα τεσσεράμιση χρόνια από τις στήλες του ιστολογίου μας Πλανόδιον- Ιστορίες Μπονζάι. Ανθολογικό χαρακτήρα και πάλι έχει και η τωρινή μας συναγωγή. Μόνο που η ανθολογική της δεξαμενή έχει περιοριστεί στα μικρά διηγήματα που έχουν παρουσιαστεί από την ιστοσελίδα μας...

Δύο καθηγητές, ο Κώστας και η Ισμήνη, βλέποντας μια μικρή ομάδα μαθητών του σχολείου τους να περιθωριοποιούνται όχι μόνο από τους συμμαθητές τους αλλά και από μια μερίδα καθηγητών, δίνουν μια υπόσχεση. Να βοηθήσουν αυτά τα παιδιά να ξεφύγουν από τη θέση του αουτσάιντερ που άλλοι τους έχουν καταδικάσει και να γίνουν τα φαβορί για μια μελλοντική σπουδαία ζωή. Με ποιο τρόπο όμως θα τα καταφέρουν; Πώς θα μπορέσουν να ξεπεράσουν τα εμπόδια που σπέρνει στο δρόμο τους η κυρία Αναγνώστου και τα τσιράκια της; Έχουν μπροστά τους έναν δύσκολο και άνισο αγώνα. Ποιος θα είναι ο τελικός...

Κατά τα εγκυκλοπαιδικά λεξικά ""κοινωνία" αποτελεί πλήθος ανθρώπων συγκροτημένων σε ένα οργανικό σύνολο, μέσα σε ορισμένα τοπικά όρια". Δηλαδή, η οργανωμένη συμβίωση ανθρώπων. Φαινόμενα δε κοινωνικά, τα γεγονότα που προκύπτουν από τις συμπεριφορές αυτού του πλήθους ανθρώπων. Σήμερα την ελληνική κοινωνία την αποτελούμε εμείς. Και είναι ενδιαφέρον, από περιέργεια (και όχι μόνο), να ρίξουμε μια ματιά στις συμπεριφορές της, μέσα στα, λίγα σχετικά, χρόνια που πέρασαν, του νέου κράτους. Η γνώση των πραγματικών, ακριβών, ιστορικών γεγονότων του πολιτικού μας βίου, ίσως έχει κάτι ν...

Πρόθεση του ανθολόγου ήταν και είναι να συγκροτείται μία Ανθολογία Ποιημάτων και όχι ποιητών. Αναντιρρήτως δεν ανταποκρίνεται καθόλου στη λογική της γραμματολογίας. Θα λέγαμε με παρρησία ότι δεν είναι καν ανθολογία, αλλά μία τεράστια ανθοδέσμη φτιαγμένη από εκατοντάδες ξεχωριστά άνθη που μάζεψε με ευαισθησία ο ανθολόγος για να στολίζει καθημερινά το βλέμμα του και το βλέμμα διαδικτυακών του "φίλων".

Σε αυτό το βιβλίο μελετάται η λειτουργία του χώρου, κλειστού και ανοιχτού, στην "Ιλιάδα" και την "Οδύσσεια", όπως: θάλασσες, χώροι και χώρες, νήσοι, τόποι, τοπία, ποταμοί, όρη, σπηλιές, νοητοί χώροι του Ολύμπου, ως κατοικία των θεών, και του Άδη, ανάκτορα, πεδία μαχών, χώροι αναγνωρισμών και φιλοξενιών, χώροι συνελεύσεων και αγώνων, χώροι ικεσιών, μονομαχιών και θρήνων, με τα ήθη, τα έθιμα και τις συνακόλουθες ανθρωπιστικές αξίες. Ακόμα, αναδεικνύονται τα πριν, τα κατά και τα μετά τη μνηστηροφονία ως δράση σε χώρους για την κατανόηση της ύβρης και της τιμωρίας των μνηστήρων...

Με το παρόν κείμενο ενισχύω τις φωνές εκείνων που πιστεύουν ότι η κρατούσα γνώμη για τον Κοραή είναι άδικη και το έργο του, σε κάποιο βαθμό, παρεξηγημένο. Μεταξύ εκείνων που τον παρεξηγούν είναι, πιστεύω, και οι φιλόλογοι, οι οποίοι, αν μελετήσουν τα κείμενά του, θα διαπιστώσουν ότι: πολλές από τις πρόδρομες θέσεις του για την αρχαία και νέα ελληνική γλώσσα είναι έγκυρες, μολονότι διατυπώθηκαν πριν από δυο αιώνες· θα αναθεωρήσουν στρεβλές μεθοδεύσεις στο διδακτικό έργο τους, αν υιοθετήσουν τις προτάσεις και υποδείξεις του για τη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών· θα συμφωνή...

Το βιβλίο "Το κατορθωμένο σώμα - Ο ποιητής Άγγελος Σικελιανός" με εισαγωγή και ανθολόγηση του σικελιανικού έργου από τον ποιητή Γιώργο Βαρθαλίτη, είναι το δεύτερο της σειράς "Δύο αιώνες ελληνικής ποίησης" που εκδίδει το Ίδρυμα Τάκης Σινόπουλος - Σπουδαστήριο Νεοελληνικής Ποίησης, σε συνεργασία με τις εκδόσεις Γαβριηλίδης, στο πλαίσιο τριετούς κύκλου εκδηλώσεων που πραγματοποιούνται στην έδρα του Ιδρύματος.

Το δοκίμιο αυτό ανοίγεται από την Αισθητική της πρόσληψης σε μια Ποιητική της συγγραφής που η καταγωγική ρίζα της εντοπίζεται στην "Ποιητική" του Αριστοτέλη, στο "Περί Ύψους" του Λογγίνου και στις στοχαστικές μεταστοιχειώσεις τους μέσα στη σύγχρονη σκέψη. Αντιμέτωπη με βασικά θέματα που αφορούν τη λογοτεχνία, όπως ελευθερία, λόγος, δομή, μορφή, νόημα, αισθητικά κριτήρια-αξίες, αισθητική αγωγή, η συγγραφέας συζητά τη σχέση του έντεχνου πεζού λόγου με την ιστορία και τη φιλοσοφία, του πραγματικού με το κείμενο, της τέχνης με την τεχνική, της γραφής με τη συγγραφή. Ανοίγει έτσ...

Εμπνεύστηκα τα ποιήματα αυτής της συλλογής περνώντας χρόνο με μια σειρά ακουαρέλες του Walton Ford. Διάλεξα 100 από αυτές κι έγραψα ένα ποίημα - περιγραφή για την καθεμιά. Έτσι προέκυψαν 100 ποιήματα, σύντομες ελεγείες μιας οργιάζουσας φύσης. Ως επιπρόσθετη απόπειρα εξύμνησης, έδωσα στο καθένα τον τίτλο ενός από τα 100 διαφορετικά ονόματα με τα οποία περιγράφεται ο Θεός στο Κοράνι. Μια τέτοια χειρονομία μού φάνηκε ταιριαστή στην επίπονη προσπάθειά μου να περιγράψω το θαύμα. Με σχέδια των: Ηλία Καφούρου, Ντόρας Οικονόμου, Μαρίας Λάλου, Βασίλη Νούλα, Σοφίας Σιμάκη, Πέτρ...

Υφαίνουμε στο μυαλό μας κάθε μέρα κι η σύνθεση των αναμνήσεων μεταβάλλεται. Θα μπορούσα, όμως, να προειδοποιηθώ για μια αντανάκλαση αυτού που θα γινόμουν; Κάθε ζωή αποτελείται από πολλές μέρες, τη μία μετά την άλλη. Περπατάμε, μέσα μας, συναντώντας γέρους, νέους, συζύγους, χήρες, αχρείους, συνετούς και επιπόλαιους. Όμως, πάντα συναντούμε τον εαυτό μας.

Επίλογος τόσο καιρό ενόσω είχες τα μάτια μου για προσευχή γλεντούσα πισώπλατους έρωτες τώρα που εγκατέλειψες πώς να ξαναερωτευθώ;

ΚΡΑΜΑ Βράχος η λογική η ψυχή φλέγουσα στην αστάθεια ισορροπώ. Βράχος και λάθος η δύναμή μου.

ΨΥΧΗ ΑΔΕΙΑ Αν δεν αγαπήσεις από ποια αγάπη να κρυφτείς; Αν δεν πονέσεις από ποιο δάκρυ να πιαστείς; Αν δεν φοβηθείς πώς θα νιώσεις ελπίδα; Αν δεν νιώσεις μοναξιά πώς θα ακούσεις βήματα; Αν δεν μισήσεις από ποια κακία να γλιτώσεις; Αν δεν νιώσεις ντροπή πώς θα πορφυριστείς;