Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Ρεστ, ένας μαλθακός εργένης, αναζητά το βαθύτερο νόημα της ζωής του σε έναν φουτουριστικό κόσμο όπου οι Μηχανές, τα απόρθητα υπόγεια κάστρα της τεχνοεπιστήμης, κυριαρχούν κάτω από τη ζούγκλα της Αμηχανίας. Με συντροφιά έναν χαδιάρη γατούνελο κι έναν ευφυή υπολογιστή, αναλαμβάνει να φέρει στο φως το έργο του Σάμιουελ Μπάτλερ, προφήτη της εξέλιξης του ανθρώπου σε μηχάνθρωπο. Ένα απεγνωσμένο ιμέιλ από τη μυστηριώδη Λ-60 έρχεται για να βγάλει τον Ρεστ από την αδράνειά του. Η μοιραία γνωριμία τους και οι αλυσιδωτές αποκαλύψεις θα μεταμορφώσουν τη ζωή όλων των μηχανθρώπων που...

Η Σεχραζάτ, ο Δίας με την Ήρα, ο Πινόκιο, ο Άμλετ, το Ασχημόπαπο, ο Μικρός Βούδας. Πρόσωπα και γεγονότα από έναν άλλο κόσμο, εκείνον της μυθοπλασίας. Ένα σύμπαν χαοτικό και ταυτόχρονα οργανωμένο, που γεννήθηκε πολύ πριν από την ιστορία, ποιος ξέρει από ποια μεγάλη έκρηξη, και συνεχίζει να διαστέλλεται ζωντανό και παλλόμενο, υπενθυμίζοντας και αποδεικνύοντας αδιάλειπτα ότι η μυθική σκέψη, ελεύθερη να παίξει με τον αναχρονισμό και το παράδοξο, είναι η μόνη που δικαιούται να θέτει και -γιατί όχι;- να απαντά σε ερωτήματα όπως: Τι θα είχε γίνει αν ο Γουλιέλμος Τέλλος σημάδευ...

Σε μια φανταστική πολιτεία της Μικράς Ασίας, που θα μπορούσε να είναι η κάθε πολιτεία, λίγο πριν από την Καταστροφή, μια νεαρή κοπέλα βιώνει την παρουσία του εχθρού, αλλά και στιγμιαίους έρωτες, πάθη, μίση, την ρήξη με την μητέρα της με ψυχική γενναιότητα. Αποφασίζει να αναζητήσει τον πλούτο και την ευτυχία ταξιδεύοντας στη Νέα Υόρκη και την Αυστραλία, όπου όμως αρχίζει να διανέμει ότι αποκτά σε φτωχούς και απόκληρους... [...]

Κάκτοι Αρμονικές στροφές των κάκτων σε μια γαλανή ματιά του σύμπαντος Σήμερα γδύθηκα την αιωνιότητα ντύθηκα τους πολέμους στάθηκα στην μύτη του βέλους και εκτοξεύτηκα στην τροχιά των άστρων Πίσω μου άφησα την αντανάκλαση των αστεριών μέσα στον πολύπτυχο έρωτα κι έθαψα στο τσιμέντο και σε κιβώτια την αγάπη.

Πάνω στα επιτύμβια των αγαλμάτων ψυχών/ που θροΐζουν κυπαρίσσι και κυρτό χορτάρι/ στην ανεστραμμένη θάλασσα/ που κυμάτιζε παπαρούνες,/ χαράσσεται το στιλπνό ξίφος του αιώνα/ που βυθίζεται στα ερείπια/ ενός ανεκλάλητου λόγου./ Πάνω τους,/ σύννεφα παλιά θωπεύουν το ιερό χώμα/ Φφρτώνοντας σβησμένες θυσίες/ προσαραγμένες/ σε παλίμψηστων προσευχών βροχές. (από τη σελ. 9 του βιβλίου)

Ξανασκέψου την Αθήνα Η πόλη κόκκινη η πόλη μια φλόγα κι εκείνοι χαμένοι σε μονοπάτια μουγγοί πλέον τη διασχίζουμε. Της πήραν όλες τις αγκινάρες τις πέταξαν, μια τσιγγάνα ήταν απ 'αυτές που δεν θέλουν να έχουν φωνή. Σταυρούλα, η μπουκαμβίλια έβγαλε τα πρώτα λουλούδια μόλις σήμερα. Τα τρία παιδιά από τη Συρία ζούσαν μόνο για μέρες στον Άγιο Παντελεήμονα, Το μικρό παιδί ήταν με το πατέρα στο στρατόπεδο στην Αμυγδαλέζα. [...]

Το χρονικό και τα παραμύθια δείχνουν ωσάν να πορεύονται σε δρόμους παράλληλους. Ωσάν να έχουν κινήσει από την ίδια μεγάλη γειτονιά, και γνώριμοι, λες, από παλιά οδεύουν τώρα πλάι πλάι. Ακούνε τους ίδιους ήχους, ευφρόσυνους λυπητερούς, μοιράζονται τις ευωδιές το φως και το σκοτάδι, μοιράζονται τις φαντασιές τους, κι αναζητούν τον τρίτο συνομιλητή, τον αναγνώστη. Ο χρόνος σχεδόν προσδιορίζεται. Ο τόπος αχνοθώρητος. Οι άνθρωποί του κραυγάζουν στον πόλεμο, χορεύουν στην ειρήνη, δουλεύουν κι ερωτεύονται, μοιράζονται τους μόχθους και τους φόβους κι όποια δεινά τούς έλαχαν, ενώ αυ...

Αυτή η έκδοση έχει πρόθεση να γνωρίσει τον Ορέστη Αλεξάκη στους νεότερους αναγνώστες. Περιλαμβάνει τέσσερα κείμενα γραμμένα για τον ποιητή που έτσι όπως παρατίθενται δίνουν μια πλήρη εικόνα του έργου του και συμπληρώνεται με την εργοβιογραφία του Ορέστη Αλεξάκη. Παρότι τα περισσότερα κείμενα ήταν γραμμένα στο πολυτονικό σύστημα, με ευθύνη του εκδοτικού οίκου χρησιμοποιήθηκε το μονοτονικό, πιστεύοντας πως η έκδοση καθίσταται φιλικότερη σ' αυτούς τους νεότερους αναγνώστες στους οποίους και κυρίως απευθύνεται. Περιλαμβάνει τα δοκίμια: - Νατάσα Κεσμέτη, "Ο λυρικός λίθος το...

Έρωτας Σαν θάλασσα τις νύχτες έμπαινες στο σώμα μου. Σαν παλίρροια με ταξίδευες νύχτες ολόγιομες. Ερμητικά του κορμιού σου τα κύματα πότιζαν ζωή τις άνυδρες αμμουδιές μου. Κάθε χάραμα μας έβρισκε σε άλλη στεριά μεθυσμένους, ζαλισμένους, και ο αποσπερίτης έσταζε χαμόγελα στην πρώτη πνοή του προσδοκώμενου.

Τί σόι άνθρωπος ήταν ο Αλ-Μουνταντίτ; Άγιος ή δαίμονας; Ή και τα δύο; (ή τίποτε απ' τα δύο, αν υπήρξε;) Ποιος μπορεί να μας πει; Μήπως κάποιος μυστηριώδης δρ. Ρόζενμπεργκ που δηλώνει ψυχίατρος ενώ όλοι (όλοι; ποιοι;) γνωρίζουν πως στην πραγματικότητα είναι υψηλόβαθμος μασσόνος; Ποιο ρόλο παίζει η νεαρή φοιτήτρια της φιλοσοφικής με το ευαίσθητο νευρικό σύστημα και από πού κι ως πού ένας δικηγοράκος της πεντάρας παριστάνει τον πρωταγωνιστή;

Αρχές του 20ού αιώνα. Αλεξάνδρεια και Ικαρία. Δυο τόποι που χάραξαν τη ζωή της Ανατολής. Διαμετρικά αντίθετοι. Κοσμοπολίτικη η Αλεξάνδρεια, σε συνεχή επαφή με το Παρίσι και την Ευρώπη. Παραδοσιακή και απομονωμένη η Ικαρία. Η Ηρώ Τσαρνά παρακολουθεί με τρυφερότητα και αγάπη τη ζωή της ηρωίδας της, που παλεύει ανάμεσα στα αισθήματά της και τις κοινωνικές παραδόσεις -όπως κάθε γυναίκα της εποχής της- ζωντανεύοντας συναρπαστικά την Αλεξάνδρεια και την Ικαρία, την εποχή που οι Έλληνες προσπαθούσαν να προσαρμοστούν στις ταχύτατες αλλαγές που συνέβαιναν στην Ευρώπη. Μια ζω...

[...] Δεν θα χαρακτήριζα, παρ' όλα αυτά, τον Μπάρα ακραιφνή απαισιόδοξο, αρνητή του φαινομένου της ζωής που θέλει να ακυρώσει τα αίτια και τα αιτιατά του: αντίθετα, τον θεωρώ ορθόδοξο, στοχαστικό πραγματιστή. Ανήκει στην κατηγορία εκείνων των δημιουργών που έχουν το προνόμιο -αλλά και το βάρος- να θεωρούν τη συμφιλίωση με τον αρχέγονο γνόφο θεμελιώδη ποιητική εμπειρία. Γι' αυτό ακριβώς και το βιολογικό του τέλος δεν συνεπάγεται και το τέλος της ποίησής του: μας έρχεται, χωρίς να διστάζει, μας γνέφει, διακριτικά, από εκεί. (από την εισαγωγή του βιβλίου)

8. ΚΑΒΟΥΡΑΣ Μπατάρισε η ψυχή σαν κάβουρας λοξοδρομεί ψηλαφιστά εναντιοδρομεί γυρίστηκε τα έξω μέσα απ'των αισθήτων τη γοητεία στων νοητών την πολιτεία απ'το εφήμερο γίγνεσθαι στο καθαρό είναι Έρχομαι εκ καθαρών καθαρά στην ενατένιση του όντως όντος του αναλλοίωτου κι αιώνιου φωτός στη γνώση της πρώτης αρχής του Παντός. Έλαμψε ο ήλιος κι επέστρεψε η ψυχή στον εαυτό της.

Δέκα μεζούρες παπούτσια. Πέντε μεζούρες ποτά. Τέσσερις μεζούρες βιώματα. Μία μεζούρα μπαρ. Ανακάτεμα στο σέικερ. Το coctail της ζωής, έτοιμο. Το μπαρ είχε αρχίσει να γεμίζει από κόσμο καθώς η βροχή είχε σταματήσει. Ήδη πολλές παρέες και ζευγάρια είχαν γεμίσει τα σταντ και το πάσο που διέτρεχε τα παράθυρα. Μεγάλοι με μικρούλες, φίλοι από τη δουλειά που πήγαν για ένα ποτό πριν γυρίσουν στα σπίτια τους. Οι φωνές μαζί με τη μουσική γέμιζαν την ατμόσφαιρα και την έκαναν ζωντανή. Η αίσθηση που έπαιρνε κάποιος ήταν λες και έμπαινε σε αρχαία αγο...

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΜΜΑΘΗΤΩΝ Ως να ήταν σε ταινία βουβή, σε σύθαμπο του χρόνου κι ήταν πληγές ψιμύθιο περασμένες, αλλά του χρόνου τα σημάδια δεν ακούνε. Κι ένα αεράκι άηχο να τρεμοπαίζει, ρούχα φαρδιά, μαλλιά αραιά που υποχωρούνε, ευθυτενή τα βλέμματα, συμβιβασμένες υγρασίες.

ΣΤΗΣ ΕΥΑΣ ΤΟ ΧΡΟΝΟ Χρόνιος ο φόβος του χρόνου ο φόβος Το πέρας του χρόνου μα όχι του φόβου Ορίζει Παίζει χαϊδεύει και φεύγει, ζαλίζει Φλερτάρει και με Υπνωτίζει Ζει σε κομμάτια με κάνει κομμάτια Μου καίει τα μάτια Αχνίζει Διψάει για οίνο διστάζει μα θέλει Και λιώνει σαν βλέπει Τον κρίνο Στης Εύας το χρόνο δε θα αντέξω, θυμώνω Ξεκινώ ν’ αγαπάω μ’ άλλης μήλο μεθάω Κι έτσι δεν έχω καν για θεό μου Τον Νείλο