Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Θα πρέπει να επισημανθεί πως τα κριτικά κείμενα τα οποία έχουν συγκεντρωθεί εδώ, έχουν δημοσιευθεί είτε σε λογοτεχνικά περιοδικά, είτε σε ειδικές στήλες του ημερήσιου τύπου και ως εκ τούτου υπάκουαν, κάθε φορά, στις ανάλογες χωρικές απαιτήσεις, χωρίς όμως να αλλοιώνεται η ουσία τους λόγω της, τυχόν, μικρής τους έκτασης. Εκτός όμως από τα κείμενα που αφορούν ένα βιβλίο, υπάρχουν και εννιά μεγαλύτερης επιφάνειας, τα οποία χαρακτηρίζω ως δοκιμές και που, είτε κρίνουν τη συνολική παρουσία ενός ποιητή, είτε αφορούν ειδικότερες πλευρές της ποίησής του, είτε θίγουν κάποια γε...

Τα κείμενα αυτού του τόμου είναι τα πάρεργα ενός ποιητή. Γραμμένα τα περισσότερα μέσα στη δεκαετία του '50 και μερικά περιστασιακά και υστερόγραφα, του '60, σφραγισμένα από την παράδοση του λόγου και από τις επίκαιρες ροπές, είναι δημοσιευμένα, επώνυμα και ελάχιστα ψευδώνυμα, στα περιοδικά της εποχής ("Φιλολογική Πρωτοχρονιά", "Νέοι Ρυθμοί", "Νέα Πορεία", "Ηπειρωτικές Σελίδες", "Ηπειρωτική Εστία", "Ενδοχώρα", "Νέα Εστία", "Η λέξη"). Η συγκέντρωσή τους και η αναδιάταξή τους ανεξάρτητα από τη χρονολογική σειρά σ' αυτή την έκδοση έγινε για να υπηρετηθεί ο κύριος άξονας που τον...

Ο ΕΝΑΣ ΛΗΣΤΗΣ -Μέμνησό με Κύριε γιατί ούτε αριστερά, ούτε δεξιά ούτε ρηχά, ούτε βαθιά παρά ανυπολόγιστα στη μέση -Ξέχασέ με Κύριε γιατί οι αμαρτίες σου είναι εξίσου απαράμιλλες με τις θεωρίες σου και δεν υπάρχει στους πειρασμούς ο τελευταίος παρά μόνον -Μεταβολή- και -κλίνατε, επ' άπειρον.

[...] "Μια εποχή στην κόλαση": ένα κείμενο αναμφίβολα διαχρονικό, αλλά ιδιαίτερα κοντινό στην εποχή μας. Σήμερα που όλα παγκοσμιοποιούνται κι οι αποχρώσεις σβήνουν στη μεταμοντέρνα ύφεση και αφωνία το "Μια εποχή στην κόλαση" ίσως να είναι το κατεξοχήν όχημα για μια καινούργια περιπέτεια, κολασμένη ή παραδείσια, διόλου πάντως χλιαρή και γκρίζα. Ένα κείμενο που δεν εντάσσεται πουθενά: ποίηση, μαρτυρία, αφήγημα, θεατρικός μονόλογος, φιλοσοφικό δοκίμιο, αυτοβιογραφία, χρονικό, ποιητική τέχνη, εξομολόγηση, ασκητική, προφητεία. Όλα αυτά και τίποτα απ' όλα αυτά. Μια πορεία από τ...

Αυτό το άδειο σπίτι σε περίμενε. Αγκαλιά, χωρίς την ανάγκη λέξης καμιάς τα σώματα κουμπώσανε ιδανικά σκεπάζοντας έκθετες νύχτες. Ανάμεσά τους ζωγράφισες μια θάλασσα, επιθυμίες ζαλισμένες άφιξη επιτέλους άκρη κυματισμών πανιά γεμάτα. Στα δάκτυλά μου φτάνουν με χυμούς από ροδάκινα κάθε που στήνω τρελό κυνηγητό με ιδέες πιασμένες χέρι χέρι. Στα χείλη σου σβήνεται ο κόσμος όλος.

Γλίστρησα σ' αυτή την ιστορία καθώς στεκόμουν μπροστά σ' ένα παράθυρο. Αυτή η ιστορία έγινε τυχαία, γιατί στις 19 Μαρτίου 1974 στεκόμουν μπροστά σ' ένα παράθυρο που δεν το είχα διαλέξει με ιδιαίτερη φροντίδα. Δεν είχα λόγο να διαλέξω παράθυρο, έξω δεν υπήρχε τίποτα που θα μπορούσε να τραβήξει το ενδιαφέρον μου. Ή μάλλον όχι, ίσως υπήρχε κάτι. Με είχε συνεπάρει ξαφνικά μια εικόνα που δεν είναι καθόλου ασυνήθιστη, αλλά τότε μου φαινόταν ασυνήθιστη. [...]

"Η Όλγα ήταν μια γυναίκα για αγάπη" γράφει ο Θοδωρής Καλλιφατίδης σ' αυτό το βιβλίο, που το κεντρικό του θέμα είναι η φιλία του με μια γυναίκα. Ψηλαφώντας αυτή την ασυνήθιστη σχέση, αναπολεί τη διαδρομή του και ξαναπροσδιορίζει συναισθήματα, έρωτες, καταστάσεις με τη σοφία που προσδίδει η απόσταση του χρόνου.

Μακριά από μένα κάθε ιδέα για ημερολόγια. Τα περισσότερα απολογίες αζήτητες και άλλα νάρκισσοι: φριχτά επιμύθια, πληχτική διανόηση -τα γνωστά και τα δηλωμένα. Κι όμως υπήρχε τόσος βρασμός ζωής σ' εκείνες τις κρίσιμες ώρες μας, όπως τις ξεφυλλίζει τώρα ο χρονοδείκτης. Όχι η κρεβατοκάμαρα, αλλά η εξαγορά της ψυχής μες στην πλήθουσα αγορά με τα γυμνά της κατάστιχα. Εκεί χτυπήθηκα με δικούς και εκεί διασταυρώθηκα με τους ξένους.

"Δεν είναι μονάχα συναισθηματική ανάγκη που με παρότρυνε να ασχοληθώ -κάτι εξαιρετικά επίπονο- και να μαζέψω -τουλάχιστον όσα μπόρεσα- τα δημοσιευμένα σε περιοδικά και εφημερίδες καθώς και τα αδημοσίευτα ποιητικά έργα του πατέρα μου και να προσπαθήσω να τα εκδώσω. Οι τοτινές συνθήκες του τόπου μας και της ζωής του δεν του επέτρεψαν να το κάνει ο ίδιος. Και όπως είναι φυσικό, σιγά σιγά αρχίζει να παραλείπεται από πολλές νεότερες ανθολογίες. Ο Λεωνίδας Παυλίδης όμως δικαιούται, νομίζω, μια θέση στην πνευματική ζωή τόσο της Κύπρου όσο και της Ελλάδας. [...] Πέρα από το ποιη...

[...] Δεν θα χαρακτήριζα, παρ' όλα αυτά, τον Μπάρα ακραιφνή απαισιόδοξο, αρνητή του φαινομένου της ζωής που θέλει να ακυρώσει τα αίτια και τα αιτιατά του: αντίθετα, τον θεωρώ ορθόδοξο, στοχαστικό πραγματιστή. Ανήκει στην κατηγορία εκείνων των δημιουργών που έχουν το προνόμιο -αλλά και το βάρος- να θεωρούν τη συμφιλίωση με τον αρχέγονο γνόφο θεμελιώδη ποιητική εμπειρία. Γι' αυτό ακριβώς και το βιολογικό του τέλος δεν συνεπάγεται και το τέλος της ποίησής του: μας έρχεται, χωρίς να διστάζει, μας γνέφει, διακριτικά, από εκεί. (από την εισαγωγή του βιβλίου)

[...] Εκεί που ρέουν κρασιά γλυκόπιοτα, χαρίζοντας στα χείλη μου σκέψεις μύχιες, λέξεις κρυφές, ντύνοντας με πολύτιμα υλικά το δέρμα, έτσι ώστε να μην αποκαλυφθούν οι μυστικές του ταυτότητες. [...]