Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

H καρδιά της Αλμπίνα πήγαινε να σπάσει, έτρεμε από την ελπίδα και τον ενθουσιασμό. Επιθυμώντας να μοιραστεί τα συναισθήματά της, πού και πού χαμογελούσε αχνά, έδειχνε στη Λουντβίκα, με το κεφάλι, πότε τη φαρδιά πλάτη του κοζάκου που καθόταν στον πάγκο μπροστά και πότε τον πάτο της άμαξας. Η Λουντβίκα κοιτούσε ακίνητη μπροστά της, με ύφος σοβαρό- μόνο πού και πού σούφρωνε τα χείλη της. Η μέρα ήταν φωτεινή. Παντού τριγύρω απλωνόταν η απέραντη έρημη στέπα, η οποία λαμπύριζε από τα σπάρτα που ασήμιζαν κάτω από τις πρωινές ακτίνες του ήλιου.

Παλιότερα θεωρούνταν από πολλούς και μάλιστα ιδιαίτερα εδώ στην Ελλάδα, αλλά και ευρύτερα, στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, ότι ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός δημιουργήθηκε από μόνος του, με ένα είδος παρθενογένεσης. Και ενώ όλοι αναγνώριζαν τη μεγάλη επίδραση και προσφορά του ελληνικού πολιτισμού στο ρωμαϊκό, ελάχιστοι ή πολύ λίγοι αναγνώριζαν αντίστοιχα την πολύ μεγάλη προσφορά και επίδραση των ανατολικών πολιτισμών στον ελληνικό. Αυτό βέβαια είχε και τις αιτίες του. Μεταξύ άλλων τους τελευταίους αιώνες είχαν αναπτυχθεί πρώτα η Ευρώπη και μετά οι ΗΠΑ, οι οποίες είναι αμφίβολο...

Ο αφηγητής βρίσκει καταφύγιο στο Παρίσι προκειμένου να αποφύγει μια πλεκτάνη που έχει στηθεί σε βάρος του, η αποκορύφωση της οποίας μοιάζει να είναι ο θάνατος του Ναρκωμένου, ενός νεαρού που νοσηλευόταν στον Οργανισμό. Στις μέρες που ακολουθούν, ο αφηγητής θα προσπαθήσει να οργανώσει τα γεγονότα που προηγήθηκαν, κυρίως με τη μορφή μιας απολογίας. Αυτή του η προσπάθεια όμως θα αποδειχτεί κάθε άλλο παρά εύκολη. Τι πραγματικά έγινε στον Οργανισμό και τι από όλα όσα λέει ο αφηγητής μπορεί να είναι αλήθεια; Υπάρχει τρόπος να σταματήσει αυτός ο φαύλος κύκλος του θανάτου ή ο αφ...

[...] Αν κάτι χαρακτηρίζει την ποιητική του Γιώργου Λίκου είναι η απουσία σταθερής, με την έννοια της παγιωμένης, ποιητικής έκφρασης. Η ποιητική του παραγωγή, ελάχιστη συγκριτικά με τα χρονικά όρια στα οποία παρήχθη -πρώτη ποιητική εμφάνιση το 1944, τελευταία δημοσιευμένη δουλειά του το 1990- παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία, όπου είναι εμφανής η αναζήτηση νέων ποιητικών μέσων. Ο ολιγογράφος Λίκος δηλώνει πως δεν ήθελε να επαναληφθεί, έτσι αναζητούσε συνεχώς να ανανεώσει τα ποιητικά του μέσα, όχι πάντα με ιδιαίτερη επιτυχία. Στις 14 ποιητικές ενότητες που περιλαμβάνονται στα πο...

[...] Ο Γιώργος Σαράντης υπήρξε πρωτοποριακός ποιητής, διυλίζοντας τα ποιητικά ρεύματα της εποχής του, λάτρης της "poesie pure" κατά τον Βαλερύ, και σαφώς ένας από τους κυριότερους -έστω περιθωριακούς- εκπροσώπους της ηλικιακής ομάδας που έδρασε από τα μέσα της δεκαετίας του '30 και στο εξής. Ανακαλώντας εδώ τον Ιταλό φιλόσοφο Τζιοβάνι Τζεντίλε, όπου "κάθε ιστορία είναι σύγχρονη ιστορία", μπορεί ανεπιφύλακτα να ειπωθεί, σε ό,τι αφορά την περίπτωση του Έλληνα ποιητή, ότι κάθε ποίημά του παραμένει σύγχρονο. Με λέξεις-σύμβολα, λέξεις-μελωδίες, λέξεις-εικόνες: ύπνος, ουρανός, π...

Από τη μία πλευρά η παρωδία, υπονομευτική, περιπαιχτική, παιγνιώδης, σατιρική, κριτική, δημιουργική μίμηση και άσκηση γραφής που διευρύνει τον ορίζοντα γνώσης και κατανόησης τόσο του παρωδού όσο και του αναγνώστη-δέκτη της για το κείμενο-στόχο. Από την άλλη πλευρά ο ποιητής Γιώργος Σεφέρης, σοβαρός, σκοτεινός και μελαγχολικός, που διερωτάται για το νόημα της ζωής, σημαδεμένος με έναν ξεριζωμό, ζώντας "αντιποιητικά" ως διπλωμάτης τη δίνη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, τις ταραχώδεις και δυσάρεστες εποχές της ελληνικής ιστορίας του 20ού αιώνα, τις δύο δικτατορίες, του Μεταξά και...

Η εργασία αυτή ελπίζω να ικανοποιήσει όσους ενδιαφέρονται σχετικά, να βοηθήσει στη στενότερη προσέγγιση του ελληνικού και του εβραϊκού πολιτισμού και ταυτόχρονα να χρησιμεύσει στους μελλοντικούς μεταφραστές σαν εργαλείο για την αναζήτηση της ακριβούς ερμηνείας των όρων που συναντούν.

ΓΡΑΜΜΑ Το γράμμα είναι αναπαράσταση προσώπου. Ο αριθμός αναπαράσταση μουσικής. Το μηδέν αναπαράσταση του προσώπου της μουσικής. Γράμμα είναι το μηδέν.Όχι αριθμός. Κι ας δεν το ξέρει. ΈΝΑ Ήθελε να έχει δύναμη δυνατότητα απόφασης να είναι πολύς να είναι όλος και τα θέλησε όλα και έκανε πολύ και σκέφτηκε μια πόλη. Μα δε χωρούσε εκεί μέσα και περίσσευε και ήταν περίεργα πιο πολύ από ό,τι ήθελε η πόλη. Και έτσι κατάλαβε μετά από λίγο πως ήταν η ίδια πράξη που αρσενικά σημαίνει και θηλυκά η πόλη. ΞΑΝΘΕΣ ΚΟΠΕΛΕΣ Φοβάται πού και πού ο ήλιος....

[...] Το καλοκαίρι του 1985, με την ευκαιρία των σπουδών του γιου τους στην Αμερική, o Παυλόπουλος και η γυναίκα του Μήτσα προσεκλήθησαν στο Γουέινσμπορο της Βιρτζίνια, από τον εκεί εγκατεστημένον φίλο τους -ψυχίατρο Ντίνο Ηλιόπουλο. Από το Γουέινσμπορο ο Παυλόπουλος μου απέστειλε τις τρεις, δημοσιευόμενες εδώ, επιστολές (οι οποίες διατηρούν κάτι και από το άρωμα του προφορικού του λόγου): μέσα από τις συναρπαστικές περιγραφές των ανθρώπων, της φύσεως και των εκδρομών, ο αναγνώστης μπορεί να απολαύσει ένα λαμπρό δείγμα ταξιδιωτικής πεζογραφίας. (Ηλίας Χ. Παπαδημητρακό...

ΠΛΑΣΤΙΓΓΑ Πίσω από τα πιθάρια στο κατώι μια πλάστιγγα από κείνες που ζυγίζανε οι προγόνοι τις προθέσεις σωτήρια αποδείχθηκε με τ'ακριβή σταθμά που διαθέτει ζωντανούς ζυγίζω τους θανάτους μου.

Ο Φραντς Κάφκα (1883-1924) γνωρίζει τη Φελίτσε Μπάουερ (1887-1960) το βράδυ της 13ης Αυγούστου 1912 στο σπίτι του Μαξ Μπροντ, εκδότη και στενού του φίλου. Κατά τη διάρκεια του δείπνου της δείχνει φωτογραφίες από το "μορφωτικό ταξίδι" που πραγματοποίησε τις πρώτες μέρες του Ιουλίου μαζί με τον Μαξ Μπροντ στη Βαϊμάρη. Με αφορμή ένα τεύχος του περιοδικού "Παλαιστίνη", δίνουν τα χέρια κλείνοντας έτσι τη συμφωνία να ταξιδέψουν μαζί τον επόμενο χρόνο στην Παλαιστίνη. Η μακροχρόνια αλληλογραφία τους εγκαινιάζεται επίσημα στις 20 Σεπτεμβρίου, οπότε της γράφει το πρώτο γράμμα, υπ...

'Ενας από τους τρεις μεγαλύτερους Ρωμαίους ποιητές, ο Οβίδιος, εξορίζεται στους Τόμους της Μαύρης Θάλασσας. Γράφοντας επιστολές στην κόρη του, αναπολεί τη ζωή του στη γενέτειρά του και στη Ρώμη, μιλάει για τους έρωτές του, για τα ήθη και τα έθιμα της εποχής, για την ποίηση και την τέχνη. Επίσης περιγράφει τις συνθήκες στη μακρινή πόλη όπου ζει με μοναδική συντροφιά τον μαύρο υπηρέτη του. Οι άγνωστοι άνθρωποι, οι συνήθειές τους, η νοοτροπία τους είναι το πλαίσιο που του προσφέρεται για να ζήσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Πρόκειται για ένα γοητευτικό βιβλίο, όπου ο...

Η ΘΛΙΨΗ ΤΩΝ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΩΝ Το τηλέφωνό σου κατεβαίνει όπως ο υδράργυρος σε θερμόμετρο που παγώνει Εσύ από σένα Εγώ καμβάς δερματοστιξίας και ιστορικός προκατασκευών

Μαρίνα Τσβετάγεβα: " Όλη η ζωή χωρίζεται σε τρεις περιόδους: προαίσθηση του έρωτα, πράξη του έρωτα και ανάμνηση του έρωτα". Αν και αυτά τα γράμματα ανήκουν στη μεσαία -γράφτηκαν στα ρωσικά στη δίνη μιας συνάντησης το 1922-, η μετάφρασή τους από την Τσβετάγεβα στα γαλλικά, δέκα χρόνια αργότερα, τοποθετείται στην τελευταία. Πιο πολύ από μετάφραση, μεταγραφή - τέτοιου βαθμού είναι η οικειότητα της Τσβετάγεβα με τη γαλλική γλώσσα. Και πιο πολύ από μεταγραφή, μετουσίωση ενός αποσπάσματος βιωμένης ζωής που η γραφή διυλίζει μέχρι τη λήθη. 1922. Η Μαρίνα Τσβετάγεβα εγκαταλείπει...

[...] Ένα μέρος της εισερχόμενης αλληλογραφίας του Λώρενς Ντάρελ αποτελεί και το αντικείμενο του έργου αυτού, που πραγματοποιήθηκε χάρη στην αξιοσημείωτη προσπάθεια της Βαρβάρας Παπασταύρου - Κορωνιωτάκη, ερευνήτριας, στην οποία οφείλουμε ήδη την αποκάλυψη των αρχείων Ντάρελ στην Κύπρο. Μετέφρασε και επιμελήθηκε μέρος των επιστολών που ο Θεόδωρος Στεφανίδης έστειλε στον Λώρενς Ντάρελ μεταξύ των δεκαετιών '60 έως '80. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Ένα ταξίδι με οδηγό τη φαντασία. Για τον δημιουργό Μελόττι, η φαντασία είναι ένα από τα πρωταρχικά, πρωτογενή στοιχεία αναζήτησης της φόρμας, της καλλιτεχνικής σύλληψης, της μορφοποίησης της ιδέας σε έργο τέχνης. Στο ταξίδι της τέχνης, ο γλύπτης Μελόττι έχει συνταξιδιώτες την αβεβαιότητα (... Στη ζωή, η αβεβαιότητα μπορεί να εμπλουτίσει τα συναισθήματα, και χρησιμεύει στην πίστη για να κάνει την καρδιά να χτυπάει τουλάχιστον πιο γρήγορα), την ελευθερία (Το παιχνίδι είναι ελευθερία, αλλά η ελευθερία δεν είναι παιχνίδι), την πλαστικότητα, τη σύνθεση και τη μουσική: τρεις θεμε...

Μου λείπεις, μην περιττολογείς και χάσει την ουσία της η λέξη, μην απολέσει την έννοια, την αξία της. Δεν σβήνεται με φράσεις το κενό, πώς να γεμίσεις τις αφύλαχτες νύχτες, η υπομονή δεν φτάνει, η δύναμη της έλλειψης προδίδει και συλλαβίζεις απόγνωση.