Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΟΥΤΙ Του εγκεφάλου το μουσικό κουτί ανοίγει μόνο στη σιωπή και με των βουβών πραγμάτων στριφογυρίζει τη φωνή. Και τα πράματα μου λεν πως δεν υπάρχει μοίρα πως όλα στο κενό ελεύθερα πετούν στου κόσμου μας τη σπείρα. Και τα πουλιά μού λεν πως πίσω απ' την κουρτίνα τ' ουρανού τίποτε δεν υπάρχει. Κι εγώ τα εμπιστεύομαι και ξέρω. Κι αρνούμαι να πιστέψω στον Μονάρχη. Εμπρός, λοιπόν, της νύχτας ξωτικά εμπρός, καιόμενα πουλιά! Από μέσα ξεχυθείτε και μέσα μου γυρίστε κρατώντας στα ράμφη σας τον κόσμο. Εμπρός, κουτσό φτερό μου, εσύ να πετάς κι...

ΣΚΑΡΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟΝ JACKSON POLLOCK Στη φάρμα με τέσσερα αδέρφια Άτσαλα ρούχα και βλέμμα στη χλόη καρφωμένο Ανάμεσα μπρέκφαστ και δείπνο να μελετάει Τις ποικίλες αναδιπλώσεις της φύσης Την άλλη ύλη να δουλεύει και να λειτουργεί Με όραση ειδικευμένη στο ανεπαίσθητο Κι ένα τσιγάρο να φωσφορίζει στ' ωραίο στόμα του Προσπέρασε τ' αδέρφια του με ντρίπλες Και άυπνο σώμα να δουλεύει στον καμβά Χορεύοντας ινδιάνικο ζεϊμπέκικο την απορία του Για το πιο έσω γεγονός Και τη λαλιά της κάθε απόχρωσης Με μπίρα και ουίσκι και καπνό ντοπαρισμένος Ξεγέλασε του χρόνου που...

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ Άδειοι παλαίμαχοι πάγκοι κι ένα ρολόι που κυνηγάει τις ώρες προσπαθούν να γεμίσουν την ερημιά του απόμερου σταθμού. Φτάνει ασθμαίνοντας το τελευταίο νυχτερινό τρένο φορτωμένο φαντάσματα που 'ρχονται για προσκύνημα στον τόπο που 'χασαν τις ψυχές τους. Αφήνουν τα ίχνη τους πάνω στο χιόνι που εξωραΐζει την ερημιά του τοπίου. Τα λυμφατικά φώτα μάχονται απεγνωσμένα να εξορίσουν την πυκνή ομίχλη -σύννεφο θανάτου- που αιωρείται πάνω απ' τη μικρή πόλη. Το τρένο φεύγει πάλι παίρνοντας μαζί του τα σφυρίγματά του. Εγώ μένω να παρακολουθώ τα φα...

ΣΥΜΒΑΝ Ποτέ δεν το φαντάστηκα κι ούτε στον νου μου το ’χα ν’ αφήσω το τριαντάφυλλο, να πάρω την μολόχα. στους απανταχού μετανιωμένους

Η Πέμπτη δεκάδα από τα "Κάντο" του Έζρα Πάουντ είναι γνωστή στη διεθνή βιβλιογραφία ως "Λεοπολδινά Κάντο". Ο Πάουντ τα έγραψε στο Ραπάλο της Β. Ιταλίας μεταξύ 1935-1937 και η πρώτη τους έκδοση οφείλεται στον εκδοτικό οίκο Faber&Faber. Σε αυτά τα κάντο, ο Πάουντ (πρωταγωνιστής-προφήτης) καταγγέλλει την τοκογλυφία σαν την επίγεια Κόλαση. Αφορμή υπήρξε η πρώτη στον κόσμο συνεταιριστική και μη τοκογλυφική τράπεζα "MontedeiPaschi", που ιδρύθηκε στη Σιένα το 1624. Μετά από λίγα χρόνια και παρά τη σωτήρια παρέμβαση του φωτισμένου δούκα Λεοπόλδου, έπεσε στα χέρια αγυρτών τοκογλύ...

Ποιητής, πεζογράφος και κριτικός, ο τρισυπόστατος Ε. Α. Πόε θεωρήθηκε πρόδρομος της αισθητικής νεωτερικότητας και το έργο του γνώρισε θερμή υποδοχή στην Ευρώπη του 19ου και του 20ού αιώνα. Στο βιβλίο αυτό εξετάζονται όψεις της πρόσληψής του στην Ελλάδα, κυρίως μέσα από το έργο έξι σημαντικών λογοτεχνών: των Εμμ. Ροΐδη, Ν. Επισκοπόπουλου, Κ. Γ. Καρυωτάκη, Γ. Σκαρίμπα, Γ. Σεφέρη και Α. Εμπειρίκου. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η μελέτη άγνωστου αρχειακού υλικού για τη σχέση Καρυωτάκη και Πόε, ενώ την έκδοση συμπληρώνει μια λανθάνουσα μετάφραση του εμβληματικού διηγήματος "...

Αυτό το νέο τέρας, το ακαδημαϊκό μυθιστόρημα, έχει κάποια ιδιόμορφα χαρακτηριστικά. Ο συγγραφέας δεν γράφει απλά ένα μυθιστόρημα, αλλά εγγράφεται σε αυτό. Δεν ζει σε μια σοφίτα όπου γράφει, αλλά διερευνά επιστημονικά. Δεν γράφει ιδιωτικά αλλά έχει έναν επόπτη πίσω από το γράψιμό του. Δεν στέλνει το χειρόγραφο σε έναν εκδότη μόλις το ολοκληρώσει, αλλά το υποβάλλει επίσημα σε μία ακαδημαϊκή επιτροπή. Δεν το γράφει για τον εαυτό του και για όσους αναγνώστες μέλλεται να το διαβάσουν, αλλά το γράφει για τους επόπτες του αρχικά, και στη συνέχεια, για τους εξεταστές του. Υποψιάζομ...

Καβάλα. Η γενέτειρά μου. Πάντα ερωτεύσιμη, πάντα εντυπωσιακή και μόνη της σε οδηγεί εκεί που ελάχιστες πόλεις στη χώρα μας μπορούν να σε πάνε. Περνώντας από τα σοκάκια του Αϊ-Γιώργη, θαρρώ κάθε φορά πως θα ακούσω τα μελωδικά Λαντίνο απ' το στόμα του Αβραάμ, του Μωύς, της Σάρας, του Σάμπυ, του Λέων, ανάλαφρα, όπως αυτοί μόνο ήξεραν να τα μιλάνε. Το τιτίβισμα των παιδιών στην Ευγενίου Ιορδάνου, από τα εβραιόπουλα στο σχολείο, ηχεί στα αυτιά μου και ο Μπίνιος Σαραγούσης, ο τελευταίος διευθυντής, προσπαθεί να μην χαμογελάσει, δείχνοντας την ανύπαρκτη αυστηρότητά του. Λίγο πιο κ...

Ο πρόεδρος ενός εργατικού σωματείου απευθύνεται στη Β.Ι. Βαρσάβσκι, για να βρει την κόρη του που εξαφανίστηκε. Ο τρόπος που την πλησιάζει είναι όμως ανορθόδοξος και βάζει σε υποψίες την Βαρσάβσκι. Οι υποψίες της επιβεβαιώνονται, όταν πηγαίνει στην τελευταία διεύθυνση που έμενε η κοπέλα και βρίσκει εκεί δολοφονημένο τον φίλο της. Η υπόθεση περιπλέκεται ακόμα πιο πολύ, γιατί το νεαρό θύμα είναι γιός ενός πολύ γνωστού τραπεζίτη. Μήπως η σχέση ανάμεσα στον γιό του τραπεζίτη και την κόρη του συνδικαλιστή επεκτείνεται και στους πατεράδες τους; Τι σχέση έχει ένας συνδικαλιστής μ’...

Ποιός ήταν τελικά ο Αλέξης Κονταξής; Ήταν ένας υστερόβουλος απατεώνας ή ένας παραστρατημένος ρομαντικός; Ένα σύμβολο προς αποφυγή ή προς μίμηση; Αντιστάθηκε στο χρηματιστηριακό κατεστημένο ή ενσωματώθηκε απόλυτα, αποτελώντας μάλιστα το πιο προβεβλημένο μέλος του; Η απάντηση δεν είναι φυσικά ούτε εύκολη ούτε αυτονόητη. Ένα όμως είναι βέβαιο, ο Άλεξης Κονταξής επέλεξε να είναι από τα τραγικά εκείνα πρόσωπα, που τελικά εξοφλούν στο ακέραιο τις συνέπειες των επιλογών τους. Ο Νικήτας Στεργίου, ο πιστός του φίλος και σωματοφύλακας αφηγείται τώρα, που η ζωή του πια δεν κινδυνεύει,...

Ίσως για τη συγγραφή αυτών των διηγημάτων τα ονόματα να ήταν απλώς οι αφορμές. Ίσως ένας τρόπος να πλησιάσω συνανθρώπους μου και να τους φωτογραφίσω κατά την επιτέλεση μιας ιδιαίτερης στιγμής τους. Το επιχείρησα με την πεποίθηση ότι αυτό θα γινόταν ευκολότερα, αν -χάριν εξευμενισμού- τους προσφωνούσα «με τα μικρά τους ονόματα». Σαν να ήταν φίλοι μου. Όπερ και εγένετο. Ορισμένα ονόματα μάλιστα τα αποτύπωσα σε μικρά κιβώτια-σώματα, να συστήνονται –οικοδεσπότες στη θέση μου– στην εξώφυλλη θύρα του σπιτιού τους. Στη μέση ενός χώρου γυμνού, ενός τόπου αφτιασίδωτου, που ωστόσο κά...

Πώς τα καταφέρνεις να παραμένεις "δασκάλα" ασκώντας τον άχαρο ρόλο του "προπονητή" για τις Πανελλήνιες Εξετάσεις; Πώς αναζητάς την προσωπική σου "δασκαλίστικη" ταυτότητα μέσα από την καθημερινή τριβή με τους έφηβους μαθητές και τις μαθήτριές σου μέσα στις αντίξοες συνθήκες ενός εξοντωτικού συστήματος εισαγωγής στα ελληνικά Πανεπιστήμια; Οι "Καταθέσεις μιας δασκάλας" της Άννυς Θεοδούλου είναι μια προσωπική "κατάθεση" με βιωματικές μαρτυρίες, που απευθύνεται στον παιδαγωγικό κόσμο, στους γονείς και σε όσους πορεύονται ή έχουν στο παρελθόν πορευτεί "ανηφορίζοντας τον Γολγοθά τ...

ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ Η μνήμη είναι ένα κανάτι σπασμένο σε χίλια κομμάτια. Κάθε κομμάτι, το σπάραγμα μιας θύμησης έτσι όπως έχει σήμερα και όπως κατά κανέναν τρόπο δεν ήταν χτες. Η μνήμη είναι ένας καθρέφτης που αντιστρέφει το είδωλό του, το κάνει αγνώριστο, για να παγώσει τον καημό, τον μέσα του θαμμένο. Η μνήμη είναι μια πέτρα με μια ανάμνηση επάνω χαραγμένη μαζί και ολόκληρη την ιστορία της καθώς και όλες τις πολλές της μεταμορφώσεις. Η μνήμη είναι η ίδια σπασμένη σε χίλια κομμάτια.

ΟΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ ΕΠΟΧΕΣ Είναι όμορφο να ξέρεις τις γραμμές. Αυτό που βλέπεις, το τοπίο, αυτό για κείνο που γίνεται το οποίο είναι όμορφο να είναι διαυγές. Και ας εισέρχεσαι μες στις κραυγές. Αυτά που τόσο περιμένεις, εκεί όπου τελικά πηγαίνεις, όλα καταλήγουν να είναι κάποτε εχθές. Σαν βρέφος με τη ζωή στα δόντια ζητάς τρομαγμένος να 'χεις χρόνια. Αυτό συχνά ουρλιάζεις. Θέλεις και συ να μείνεις στις γραμμές. Είναι που κάθε μέρα αλλάζεις· μαθαίνεις να ζεις με σιωπές.

ΠΕΡΙΞ ΠΕΡΙΠΤΕΡΩΝ Σήμερον κρεμάται επί σύρματος (και καθ' εκάστην) πέριξ περιπτέρων των παθών του ανθρώπου ανηλεής χειραγώγησις. Και προσκυνούντες το περιπτερικόν τούτο πάνθεον της παραπλεύρου ενημέρωσης οι πιστοί ενίοτε προσέκρουον επί αναχωμάτων λήθης προ των τειχών της ωμής Αληθείας, ασφαλώς μεν... αν και ετραυματίζοντο ελαφρώς. Και εγένετο φως. Ημέραι πάσαι. Και περί των εποχικών ανθέων, πάσαι αι ανα- στολαί περί προχείρων ανεγέρσεων (εντούτοις συμπαθών) εμφανισθέντων κάτωθεν γκριζωπής αν και συνεσταλμένης ανοιξιάτικης κατήφειας, εκτάκτως ανεστάλησ...

ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟΙ Σε σας, που σας βαρέθηκα, άνθρωποι του καημού πλούσιοι σε δύναμη μα σε ιδέες φτωχοί, δυνατοί στην παραγωγή μα λιγοστοί στη μεταφυσική, μεγαλωμένοι πάνω στη γη από γυναίκα δύστυχη, ω! πόσο δεν διαφέρετε από τους σαρκικούς περιορισμένοι από τα σώματα εσείς φυλετικά διακρίνετε αιώνια. Πόσο δεν ξέρετε τι θα πει άνθρωπος άνδρες ομοφυλόφιλοι και γυναικείος πόνος ανησυχία για τον εραστή, χαρά ηδονική. Μα πόσο μοιάζετε σε ό,τι πατάτε πόσο λίγο αξίζετε τη γη γιατί ποτέ δεν μάθατε ότι τα πνεύματα γένος δεν έχουν.

Πέντε γενιές μετά την ένωση του αρχικού ζεύγους Αργυρώς και Γιάννη, ένας επίγονος επιχειρεί να ανιχνεύσει την αιτία που όλοι σχεδόν οι εκπρόσωποι της ευρύτερης οικογένειας βαρύνονται από κάποια ιδιορρυθμία. Με έκπληξη θα ανακαλύψει ότι κάτω από την επιφανειακή ομαλότητα αυτών των συγγενών δρουν σκοτεινές εσώτερες δυνάμεις και ντροπιαστικά μυστικά φυλάσσονται με περισσή επιμέλεια. Παράλληλα η ευρύτερη οικογένεια αναστατώνεται από τα καμώματα μιας αποκλίνουσας θείας, της οποίας την περιουσία εποφθαλμιούν όλοι. Τα γεγονότα εκτυλίσσονται σε μια επαρχιακή πόλη που δίνει κι αυτή...

Ο ΠΙΑΝΙΣΤΑΣ Κάτι μαγικό συνέβη απόψε στην κατάμεστη αίθουσα της συναυλίας: Ο πιανίστας έστρεψε το βλέμμα στο ακροατήριο απομόνωσε την ουράνια μορφή σου κι έπαιξε για σένα.

ΒΑΒΕΛ δεν αφού σχεδόν το έδειξε από πριν το μακριά μετάνιωσε ποτέ η χάρη απεναντίας έθελξε μην εγώ όταν μετά παρέστησε και ριζικά δεν όταν ματαιώθηκε

Δύση Με χαμηλή φλόγα Ιστορεί. Μεσόκοπη κάθεται στο πεζούλι αυλής. Χέρια γύρω απ’ τα γόνατα, λες αγκαλιάζει τη σφαίρα. Ρυτίδες, πέρ’ από το καλό και το κακό σμίγουν για τα παράδοξα. Ν’ ανοίξει του Νώε η Κιβωτός, να πορευτεί ξανά η αρχαία ποικιλία. Με τόση εναντίωση τι απομένει;