Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το μουγκρητό είναι ο πρώτος ήχος της τέχνης. Στο μουγκρητό περιέχεται η αγωνία, η δειλία, η τόλμη, η απελπισία, ο κίνδυνος, ο πανικός, η εξέγερση, η ηδονή, το στρες, η αδυναμία, η χαρά και ενθουσιασμός. Το μουγκρητό του πρωτόγονου ανθρώπου ή ζώου έδωσε το έναυσμα στην τέχνη να εκδηλωθεί. Με το μουγκρητό ο πρόγονός μας εξεδήλωσε την επιθυμία του να εκφράσθεί, κι από αυτό προήλθε η γλώσσα και η μουσική. Με το μουγκρητό η ιστορία της τέχνης ξεκίνησε. [...] (απόσπασμα από το αφήγημα: "Ο μουσικός των μουγκρητών")

Με την έβδομη ποιητική συλλογή του ο Σταύρος Μίχας (γεν. 1953) που ζει και εργάζεται στη Λαμία, συμπληρώνει είκοσι χρόνια συνεχούς παρουσίας και αποκλειστικής αφοσίωσης στον ποιητικό χώρο. Λιτή, τρυφερή και χαμηλότονη γραφή με έντονα τα εναγώνια υπαρξιακά ερωτήματα που επανέρχονται συχνά ως άξονας της προβληματικής του, αλλά με περισσή στιχουργική οικονομία και ωριμότητα στην οργάνωση του ποιητικού του υλικού. Το ξεκίνημα και η δημιουργία του ανθρώπου, η ρίζα της δημιουργίας και της επιστροφής -"Το δέντρο" συγκαταλέγεται και ως τίτλος προηγούμενης ποιητικής συλλογής του Στ...

"Τι οφείλω στον Joyce; Να διαβάζω ό,τι ουσιαστικά δεν διαβάζεται, να γράφω ειδικά το αδιάβαστο με όλες τις σημασίες του. Δε θα είχε θέση στους κήπους της zoo ένα αλλιώτικο γραφτό -ζωολογία- η αγάπη του έρωτα στην άχρονη συνέχεια, αντιμέτωπη σε δισεκατομμύρια χρόνια..." Ο Ιάσων Δεπούντης (1917-2008) είναι ένας από τους σημαντικούς δημιουργούς της Α' Μεταπολεμικής γενιάς που σχεδίαζε τα "ποιητικά" του κείμενα μέσα από την πάγια διατυπωμένη θέση του για την αποδόμηση της ποιητικής τέχνης, που σημαίνει την ουσιατική διάσωση, δικαίωση, απελευθέρωσή της και ταύτισή της με τη...

Τρίτη ποιητική συλλογή του Ανδρέα Φλουράκη (γεννήθηκε στην Αθήνα το 1969) που ασχολείται συστηματικά με το θέατρο [...]. Μια ποίηση κοφτή, "νευρική", ολοστρόγγυλη, ποίηση θεατρόμορφη, παρατακτική μέσω μη έλλογων διαδοχικών συνειρμών που επέχουν θέση επαγωγικών συμπερασμάτων. Ποίηση σεναριακά διαρθρωμένη σε εικόνες-προλόγους όσων πρόκειται να δραματοποιηθούν, ποιήματα που περισσότερο τα ανασύρεις στη μνήμη την ώρα που περπατάς σε πολυσύχναστους -οπωσδήποτε και ποτέ μοναχικούς- δρόμους. Ποίηση "παραλόγου", υποσημειώσεων, ποίηση-εικόνα φράσεων, συναισθημάτων, κομματιασμένων λέ...

ΠΩΣ ΟΙ ΦΤΩΧΟΙ ΚΡΕΜΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΜΠΑΛΑΚΙΑ ΤΩΝ ΠΛΟΥΣΙΩΝ Την ποίηση τη συντηρώ στο νερό όχι στον πάγο. Οι παλιοί την ποίηση τη βυθίζανε στη θάλασσα. Μοναχικοί ψαράδες αλιεύανε στίχους στα ρηχά. Σήμερα την ποίηση τη βολεύουν στα ψυγεία Μαζί με τη σόδα και το μπολ με τα παγάκια· Μερικοί τη σερβίρουνε με σαμπάνια και σολωμό· Εγώ προτιμώ στη λαδόκολα με μια παστή σαρδέλα. Μου λένε δεν τη σέβομαι όταν την πετώ στα σκουπίδια. (Προτιμώ να ταΐζει τους γάτους παρά τους μπουρζουάδες).

"Το γονίδιο έχει τις ίδιες πιθανότητες να "πεθάνει" σε ηλικία εκατό ετών ή ενός εκατομμυρίου ετών. Καθώς περνούν οι γενεές μεταπηδά από σώμα σε σώμα, χρησιμοποιώντας τα σώματα το ένα κατόπιν του άλλου, όπως το ίδιο "επιθυμεί" για τους δικούς του σκοπούς, αφήνοντας μια σειρά θνητών σωμάτων πριν φτάσει στα γηρατειά και το θάνατο." Richard Dawkins (από την προμετωπίδα του βιβλίου)

Α. Όταν κανείς δε βλέπει, του προσώπου μου βλέπω το φριχτό διχασμό, στα δύο πως ξεδιπλώνεται κι από των ματιών μου το μαύρο κενό κάποιος μέσα που φαίνεται πως ασθμαίνει καθώς γυμνώνεται. Βλέπω το λαχάνιασμά του στον καθρέφτη, μπαίνω κι απέναντί μου ορθώνεται. [...] (το ποίημα αρθρώνεται σε 13 μέρη, Α'-ΙΓ', με τη μεσολάβηση ενός "στάσιμου" 6 μερών, α'-στ', μεταξύ των μερών Θ' και Ι')

Ανθολογούνται οι ποιητές: Αλεξανδρόπουλος, Γιάννης - Βερροίου, Λουκία - Βούζης, Παναγιώτης - Γεωργούσης, Στάθης - Γιαννακόπουλους, Παναγιώτης - Γιαννακός, Χρήστος - Δεμερτζή, Δέσποινα - Θεριανός, Σπύρος - Ιωαννίδης, Λίνος - Καλαϊτζάκης, Ιωάννης - Κλεφτογιάννης, Θόδωρας - Κουτσάκης, Πολυχρόνης - Λαμπρόπουλος, Νίκος - Λίλλης, Γιώργος - Λογγίνος, Παναγής - Μαργαρίτης, Ιωάννης - Μίνου, Ανδριάνα - Μιχαλόπουλος, Χαρίλαος - Μπουντούρης, Κώστας - Ντίλη, Αγλαΐα - Παναγιωτίδης, Γιώργος - Πάντσιος, Βασίλης - Παπαλεξάνδρου, Αριστέα - Παππά, Βασιλική - Περρέας, Κώστας - Πολύζος, Νίκος -...

Δέκα πεζογραφήματα δέους, φρίκης και μοναξιάς στο μεταίχμιο του νοητού και ορατού κόσμου, όπως συμπυκνώνεται στον ατομικό αιώνα μας. Ο ανεπαρκέστατος συμβολισμός της προατομικής εποχής αντικαθίσταται με τον "σημαντικό λόγο", που είναι η ίδια η συγκεχυμένη συγκίνηση, η έκφραση της βαθύτερης ταραχής και της ουσιαστικής γαλήνης, η φρίκη, η αγωνία και η ελπίδα. Ανδρέας Φραγκιάς "Εικόνες", 1964