Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Καθαρές λέξεις, αβίαστες φράσεις, λιτές έννοιες, πολλαπλές αναφορές-παραπομπές γραμματολογικού, αισθητικού και ερωτικού περιεχομένου, μια αισιόδοξη καταφατική ποίηση ζωής, όπως τα φρέσκα αισθήματα κι ο έρωτας ενός νέου δημιουργού που πατά γερά στο έδαφος των υλικών του. Τα ποιήματα του Χάρη Μιχαλόπουλου δεν υπόκεινται στις αυστηρές προδιαγραφές των γραφών, αλλά στην αδιαπέραστη αλήθεια όσων πρέπει οριστικά να ανακοινωθούν δημοσία. Προσεκτικά τα μέσα που αξιοποιεί διαμορφώνουν το χώρο στέρεο και πάντως όχι πικρό ή πικραμένο, ακόμα κι όταν πρόκειται για τη "μελαγχολία της Παρ...

Τρίτη ποιητική συλλογή του Νίκου Φωτόπουλου που κάτω από το γενικό της τίτλο "Το αίνιγμα της λαβωμένης μνήμης" περιλαμβάνει πέντε ενότητες με πρώτη τη "Γεωμετρία μιας αθέατης γενιάς", που αποτέλεσε και τίτλο ανθολογίας νεότατων ποιητών της γενιάς του '90. Ποίηση ιδιαίτερης θλίψης που ανιχνεύεται μέσα από τις μνήμες, κυρίαρχες στην ενότητα "Ξεφτισμένη άνοιξη - Λύπες απ' το πένθος του καλοκαιριού". Ο έρωτας αναγνωρίζεται στην τρίτη ενότητα "Γλυκός Οκτώβρης", ενώ στην τελευταία με τον τίτλο "Η ανεξήγητη βιολογία του χρόνου" ο Φωτόπουλος αναζητά τις βάσεις της ζωής και πορείας...

Το έργο του Νάνου Βαλαωρίτη, "Γη του διαμαντιού", γράφτηκε στα γαλλικά, την περίοδο που ο ποιητής ήταν μέλος στην ομάδα του Μπρετόν, δηλαδή το 1958. Η "Γη του διαμαντιού" δεν είναι μια αυτόνομη ποιητική συλλογή. Αποτελείται από κείμενα που συνοδεύουν τις λιθογραφίες της συζύγου του, Μαρί Ουίλσον, η οποία υπήρξε επίσης μέλος της γαλλικής υπερρεαλιστικής ομάδας. Κι ενώ για τους περισσότερους Έλληνες υπερρεαλιστές η βασική επιδίωξη υπήρξε ο συγκερασμός των υπερρεαλιστικών προτάσεων με το "ιδεολόγημα της ελληνικότητας" (Ιβάνοβιτς, "Υπερρεαλισμός και 'Υπερρεαλισμοί'", Πολύτυπο,...

Συνεχίζοντας (και μεταφέροντας) την πλούσια παραγωγή της ιαπωνικής επιγραμματικής ποίησης του τρίστιχου δεκαεπτασύλλαβου, στη σύγχρονη ελληνική δημιουργία ο Παναγιώτης Αργυρόπουλος με απλό τρόπο και λυτά εργαλεία-λέξεις καταφέρνει να αποδώσει τα δικά του συναισθήματα στην πρόσφατη ποιητική του συλλογή: "Μην κοιτάς πάνω/.Ό,τι κι αν πέσει θα 'ναι/ κάτι έκπτωτο. Ή Ένα πιστόλι/ βουτηγμένο στο μέλι/ για γλυκό τέλος".

Δέκατη τρίτη συλλογή, μετά από πενταετή (ποιητική) ανάπαυλα, του εκ Θεσσαλονίκης Τόλη Νικηφόρου, που αποδεικνύει με το γνώριμο λιτό, διαφανή και ρητά διατυπωμένο λόγο του, την εξακολουθητική ζώσα πνοή της ποίησης, παρά (και πέρα από) τη μαζική αδιαφορία των σύγχρονων κοινωνιών. Το νικηφόρο της ποιητικής του πρότασης είναι ακριβώς η σύνδεση του μοναχικού-ατομικού-προσωπικού συναισθήματος, με το συλλογικό-οικουμενικό-πανανθρώπινο αίτημα της τέχνης.

Η γη, ο ουρανός και η θάλασσα, μαζί με όσα εμπεριέχουν (και σε όσα εμπεριέχονται) ερωτοτροπούν απρόσμενα με τους χρωματιστούς στίχους της Ελίνας Μαρμαρίδου. Ανάμεσα στο ενιαίο ποίημα-ωδή στον άνθρωπο, γι' αυτό το απαραίτητο άλλο της ζωής του και στις απρόσμενες εμπειρίκιες υψικαμινικές λάβες, η ποιήτρια αναπλάθει γεμάτη εικόνες, πάθος, αισθήματα και μουσικές τη ρομαντική υπερρεαλίζουσα φωνή της.

Το πρώτο μέρος του ποιήματος "Πέραμα" γράφτηκε στο Παρίσι το 1979· το δεύτερο και πιο εκτεταμένο μέρος, που αποτελείται από 22 ποιήματα (κάθε σελίδα και ποίημα), άρχισε να αρθρώνεται το 1983 και δέχτηκε πολλές επεξεργασίες από το 1986 ως το 1996, στο Παρίσι και την Αθήνα· το τρίτο μέρος ολοκληρώθηκε το 2004 στην Αθήνα και το τέταρτο, τα χρόνια 2004 και 2005, στην Αθήνα. Τα τρία μέρη που απαρτίζουν το ποίημα "Ανα(σ)τρέψιμη Τροπή", γράφτηκαν το 1992 στην Αθήνα. Α. Π.

SANTE Σαν τον άρρωστο γέρο που κρύβει κάτω απ' το σεντόνι το κόκκινο πακέτο των τσιγάρων του με την ξανθιά κοπέλα στο καπάκι -κρυφή αμαρτία που περήφανο τον κάνει- έτσι στη σκέψη κρύβουμε ενδεχόμενα μυστικών απολαύσεων σαν αντίσταση στου τέλους την απλή βεβαιότητα.

Δεύτερο ποιητικό βιβλίο του νέου πατρινού ποιητή Γιάννη Αλεξανδρόπουλου -στενού συνεργάτη του περιοδικού "Μανδραγόρας"-, με κυρίαρχα συστατικά του το λεπτό διαλογικό ύφος, τη διακριτική ανάσα των χρωμάτων, την απαλότητα των εκφράσεων και την ηρεμία μιας πορείας που ο δημιουργός του ακολουθεί νηφάλια, δίχως να διστάζει να αντιτείνει τις ατομικές του διεξόδους. Μια ελεγχόμενη υπερρεαλιστική γραφή, με προσεκτικές διαρθρώσεις των λέξεων-φράσεων που συνθέτουν τα συνήθως σύντομα ποιήματα. Με κατακτημένο ένα δικό του, χωρίς ακρότητες, ύφος, το νέο βιβλίο του Γιάννη Αλεξανδρόπουλου...

Τα εντόνως έμμετρα ποιήματα του Παναγιώτη Βούζη θα μπορούσαν, εκ πρώτης όψεως, να χαρακτηρισθούν ως "αυθάδεις" ερωτικοί πειραματισμοί. Στην ουσία τους πρόκειται για ποιητικές φόρμες μιας σκληρής, καλοδουλεμένης και συνειδητά επιθετικής (και όχι προκλητικής) διατυπωμένης πρότασης, που αποδυκνύει τις συνειδητές επιλογές του δημιουργού. Οι λέξεις και οι φράσεις του Παναγιώτη Βούζη συνθέτουν με ακρίβεια τους στίχους και τα ποιήματα της συλλογής, αναδεικνύοντας μια ποιητική ωριμότητα και μια οικονομία εκφραστικών μέσων. Παρά το έντονα έλλογο του χαρακτήρα τους τα ποιήματα του Βο...

[...] Το βιβλίο κινείται ανάμεσα στο δοκιμιακό λόγο και στη μυθιστορία. Γεγονότα, πρόσωπα και έργα διασταυρώνονται μέσα στο ρυθμό της αφήγησης που μας επιτρέπει να γνωρίσουμε το Μπαρόκ από μια εντελώς διαφορετική οπτική και καλειδοσκοπική, θα έλεγα, σκοπιά. Αγωνίες και πειραματισμοί, εμπόδια και εύνοιες, αναζητήσεις και πάθη, οράματα και επιδιώξεις παρουσιάζουν στις σελίδες που ακολουθούν μια Ευρώπη με μεγάλη κινητικότητα, με μετακλήσεις και συμφωνίες, με απροσδόκητες καταστάσεις και αλλαγές, αλλά και καλλιτεχνική επικοινωνία που είχαν οι δημιουργοί μέσα από τις ιδιάζουσες...

[...] Χάρη στην τοπική αυτοδιοίκηση, και ακριβέστερα χάρη στον δήμαρχο Κομοτηνής κ. Τάσο Βαβατσικλή, κατέστη δυνατή η πραγματοποίηση, από κοινού με τον Τομέα Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, τον Παναγιώτη Νούτσο, τον Ερατοσθένη Καψωμένο και ασφαλώς τον Νάνο Βαλαωρίτη, του Πρώτου Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου για τον Νικόλαο Κάλα, με τη συμμετοχή επιστημόνων όχι μόνο από την Ελλάδα, αλλά και από τις Η.Π.Α., την Αγγλία, την Αυστραλία και την Κύπρο. Στον παρόντα τόμο συγκεντρώνονται οι απόψεις του μεγαλύτερου μέρους των ερευνητών που έχουν ασχοληθεί συστηματικά με όλ...

Δείγμα γραφής: ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΓΡΑΦΩ ΠΟΙΗΜΑΤΑ εάν δεν μπορώ να ξορκίσω έναν διάβολο; Έναν τόσο δα μικρό διαβολάκο; Ούτε μια πτυχή εξέγερσης που να μην πνίγηκε στο αίμα! Ούτε ένα βρέφος της άνοιξης που να μην στραγγαλίστηκε στο κελάρι! α! σκέτη δυστυχία ετούτος ο Σιβυλλικός Κουρνιαχτός! α! σκέτη δυστυχία ετούτος ο Ερωτικός Κουρνιαχτός! α! σκέτη δυστυχία ετούτος ο Επιτάφιος Κουρνιαχτός!

Βουητό στις λεωφόρους. Η πόλη, άγρυπνο ιστορικό άλλοθι, έτοιμη για όλα. Διορατική. Όποιος της αντισταθεί, φτωχός ή πλούσιος, την έβαψε. Βρίσκομαι στο φανάρι της Β λεωφόρου. Περιμένω να περάσω απέναντι. Κορναρίσματα, ταραχή. Έτρεμα στην ιδέα ότι μία ημέρα θα μας κατάπινε. Σήμερα, έτριζε τα δόντια από νωρίς το πρωί. Τι να συνέβη; Κάπου ανέμεσά μας, πάνω από την έρημό της, φανερώνεται ξέφρενη μια μέλισσα. Σταματώ να σκέφτομαι, κυκλοφορώ σαν παραλήρημα, βγάζω σπίθες μεσ' στο παραμύθι. [...] (απόσπασμα από την ιστορία "Η πόλη μας δεν έχει βουνό")