Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Περιλαμβάνονται τα διηγήματα: - Το κάπα του Κόνδορος - Χώμα στα μάτια - Ντάμα σπαθί - Του κώλου τα εννιάμερα - Το άλλο πρόσωπο του γκάνγκστερ - Το τέλος - Θεωρίες πιθανοτήτων - Το μυστικό της μαύρης πεταλούδας

ΘΑΛΑΣΣΙΝΗ ΜΟΥ Φούντες και φούντες τα λιόδεντρα, τα κυπαρίσσια Ως τους αστράγαλους λυγάει το μελτέμι Εδώ από φεγγάρι σε φεγγάρι κρατάει ο καιρός. Βάζουμε πλώρη γι' ανοιχτά Βοριάδες· λοφία ιωδίου νύχτα-μέρα Αυτό το καλοκαίρι με αγκαλιάζει θάλασσα Κι από την πρύμνη, μια πρέζα θυμαριού μεθάει τους δισταγμούς της πλώρης. Κύματα έχουν το πρόσταγμα στη χαίτη των μαλλιών της Το πέλαγος του σώματος στα μάτια της

Μέσοι άνθρωποι διατεινόμαστε ότι είμαστε, που παρακολουθούμε στους πέριξ της "Ξούθου & Μενάνδρου γωνίας" δρόμους όσα συμβαίνουν στη χώρα (και τον αριστερό χώρο μας, κι ίσως αυτό ενόχλησε). Τα κείμενα που ακολουθούν συντάχτηκαν από τον Φεβρουάριο του 2010 μέχρι και τον Δεκέμβριο του 2013 για τις ανάγκες μιας μόνιμης στήλης στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ, με όλες τις γνωστές ατέλειές τους -αφού ως γνωστόν μόνο ο Θεός, οι ηγέτες και οι επί γης εκπρόσωποί τους στις τηλεοράσεις παραμένουν αλάνθαστοι. Κι όπως συμβαίνει με όλους τους μόνιμους του καιρού μας, μπήκε κι αυτή σε (αναγκαστική) δ...

Μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ εσωτερικού, το μικρό κομμάτι που συνέχισε τον δύσβατο δρόμο της κομμουνιστικής ανανέωσης στηρίχτηκε σε μεγάλο βαθμό απο την έκδοση της "Εποχής". Οι αγωνίες, οι προβληματισμοί, οι διαφωνίες και τα αδιέξοδα μιας μικρής εξωκοινοβουλευτικής οργάνωσης, πρώτα ως ΚΚΕ εσωτερικού Ανανεωτική Αριστερά και μετά ως ΑΚΟΑ, έβρισκαν απάγκιο στις σελίδες της εφημερίδας μας. Το πρώτο κείμενό μου δημοσιεύτηκε με αρκετά κοψίματα τον Σεπτέμβρη του 1989 και αφορούσε τις μεγάλες πυρκαγιές στην Θάσο, μετά όμως απο έντονες διαμαρτυρίες μου τα κομμένα κομμάτια δημοσιεύτηκαν...

Ηχεί παράξενα η φωνή μου μέσα στο άδειο σπίτι όταν μιλώ με τις σκιές μου. Εκείνες δεν μιλούν. Κάθονται στις γωνίες ακούν σκέφτονται αλλόκοτα. Προσπαθώ να είμαι καλή μαζί τους κομμάτια γίνομαι να τις ευχαριστήσω.

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΛΕΓΕ ΜΟΥ Κοιμήθηκαν τα λόγια γλυκά σαν τα νανούρισε μια θύμηση μητέρα που νοσταλγία όλο γεννά κι όλα πεθαίνουν πάνω στην ωδίνη Μου λες να μείνω με τα μάτια Τα μάτια μου, μου λες είν' δίχτυα Περιμαζεύουν τη σοδειά από τα πέλαγα του κόσμου Με τις αιχμές της ίριδας χαράζουν τη σιωπή ραγίζουν, σπάνε τους κρυμμένους φθόγγους

ΡΟΗ Ι Κι αν κάποτε η ψυχή θα με ρωτήσει γεννήθηκα και πέθανα εδώ θα πω σ' αυτόν τον τόπο και τον άλλο άγνωστος μεταξύ αγνώστων το φύλλο που πέφτει απ' το κλαδί ποτέ στο ίδιο δέντρο δεν ξαναγυρίζει αν στη βουή αφουγκραστείς σίγουρα θα μ' ακούσεις είμαι η ροή θα πω είμαι το νεύμα η σκόνη της στιγμής που φεύγει.

Δέκατη όγδοη ποιητική συλλογή του Τόλη Νικηφόρου με τριάντα τέσσερα ποιήματα ζωγραφισμένα στο άπλετο φως της ζωής, του έρωτα, της Θεσσαλονίκης. Μια λυρική ποίηση που κινείται στο βαθύ πράσινο των δέντρων, των φύλλων, της ελπίδας. ΤΟ ΩΡΑΙΟ ΨΕΜΑ Κοιτάζω εκστατικά Τα θαύματα του κόσμου Σκόρπια στα καθημερινά μου βήματα Κρυμμένα στ' ολοφάνερο Σε αυτονόητο μεταμφιεσμένα Κοιτάζω εκστατικά Τα μυστικά και θαύματα Ηδονικά διαβάζω λέξη-λέξη Το αιώνιο παραμύθι της ζωής Κι εγώ ταγμένος να προσθέτω Μια φράση εδώ Ένα στίχο παρακάτω Σαν έτσι να εξορκίζω Τον πόνο κα...

ΜΟΝΑΧΙΚΟΙ ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ Μοναχικοί περίπατοι στην παραλία των λέξεων οι γλάροι πάνω από τη θάλασσα κρωγμοί λόγια ανείπωτα που έχουν έτσι μετεμψυχωθεί κι άλλα που έχουνε μεταναστεύσει σε κλίματα θερμά σε ξένους τόπους απ' όπου ο γυρισμός είναι σαν χάντρα που ακτινοβολεί σαν δάκρυ σαν διαμάντι σαν πυρσός που σιγοκαίει μα κινδυνεύει να φουντώσει σαν χάδι σα σιωπή PROMENADES SOLITAIRES Promenades solitaires sur la cote des mots les mouettes au-dessus de la mer croassements paroles non-dites ainsi reincarnees et d'autres qui ont emigr...

"Μάτια παντού. Δεν τα βλέπεις, αλλά τα νιώθεις. Ξέρεις πως σε παρακολουθούν. Δεν είναι καθόλου ευχάριστη υπόθεση τα μάτια. Παρακολουθούν την κάθε σου κίνηση, την έκφραση το προσώπου σου, πώς περπατάς, πώς κάθεσαι, πώς ανάβεις το τσιγάρο σου. Κι εσύ πρέπει να δείχνεις φυσική. Αλλά πώς να δείχνεις φυσική, όταν είσαι συνέχεια μόνη και όλοι αυτοί το ξέρουν;" Ένα ψυχολογικό δράμα σε τρεις πράξεις με τέσσερα πρόσωπα. Οι οικογενειακές σχέσεις, οι γονεϊκές φιλοδοξίες, οι ενοχές, η μοναχικότητα, ο εσωτερικός πόνος, ο σωματικός πόνος, πληγές και παγίδες που κρατούν τους ήρωες δέσμ...

"προοίμιο για μια εποχή": μη με μαρτυρήσεις ψέλλισε σταύρωσα φίλησα τα δάχτυλα το παιδί έτρεξε το σκυλί συνέχισε να γλείφει κανείς στο απέναντι παράθυρο Σταδίου άδεια κοίταξα μια το μαδημένο πεζοδρόμιο και μια την πόλη που ψυχορραγούσε αύριο η θάλασσα θα έμπαινε στα σπίτια