Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΠΩΣ ΟΙ ΦΤΩΧΟΙ ΚΡΕΜΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΜΠΑΛΑΚΙΑ ΤΩΝ ΠΛΟΥΣΙΩΝ Την ποίηση τη συντηρώ στο νερό όχι στον πάγο. Οι παλιοί την ποίηση τη βυθίζανε στη θάλασσα. Μοναχικοί ψαράδες αλιεύανε στίχους στα ρηχά. Σήμερα την ποίηση τη βολεύουν στα ψυγεία Μαζί με τη σόδα και το μπολ με τα παγάκια· Μερικοί τη σερβίρουνε με σαμπάνια και σολωμό· Εγώ προτιμώ στη λαδόκολα με μια παστή σαρδέλα. Μου λένε δεν τη σέβομαι όταν την πετώ στα σκουπίδια. (Προτιμώ να ταΐζει τους γάτους παρά τους μπουρζουάδες).

Με την έβδομη ποιητική συλλογή του ο Σταύρος Μίχας (γεν. 1953) που ζει και εργάζεται στη Λαμία, συμπληρώνει είκοσι χρόνια συνεχούς παρουσίας και αποκλειστικής αφοσίωσης στον ποιητικό χώρο. Λιτή, τρυφερή και χαμηλότονη γραφή με έντονα τα εναγώνια υπαρξιακά ερωτήματα που επανέρχονται συχνά ως άξονας της προβληματικής του, αλλά με περισσή στιχουργική οικονομία και ωριμότητα στην οργάνωση του ποιητικού του υλικού. Το ξεκίνημα και η δημιουργία του ανθρώπου, η ρίζα της δημιουργίας και της επιστροφής -"Το δέντρο" συγκαταλέγεται και ως τίτλος προηγούμενης ποιητικής συλλογής του Στ...

"Τι οφείλω στον Joyce; Να διαβάζω ό,τι ουσιαστικά δεν διαβάζεται, να γράφω ειδικά το αδιάβαστο με όλες τις σημασίες του. Δε θα είχε θέση στους κήπους της zoo ένα αλλιώτικο γραφτό -ζωολογία- η αγάπη του έρωτα στην άχρονη συνέχεια, αντιμέτωπη σε δισεκατομμύρια χρόνια..." Ο Ιάσων Δεπούντης (1917-2008) είναι ένας από τους σημαντικούς δημιουργούς της Α' Μεταπολεμικής γενιάς που σχεδίαζε τα "ποιητικά" του κείμενα μέσα από την πάγια διατυπωμένη θέση του για την αποδόμηση της ποιητικής τέχνης, που σημαίνει την ουσιατική διάσωση, δικαίωση, απελευθέρωσή της και ταύτισή της με τη...

Τρίτη ποιητική συλλογή του Ανδρέα Φλουράκη (γεννήθηκε στην Αθήνα το 1969) που ασχολείται συστηματικά με το θέατρο [...]. Μια ποίηση κοφτή, "νευρική", ολοστρόγγυλη, ποίηση θεατρόμορφη, παρατακτική μέσω μη έλλογων διαδοχικών συνειρμών που επέχουν θέση επαγωγικών συμπερασμάτων. Ποίηση σεναριακά διαρθρωμένη σε εικόνες-προλόγους όσων πρόκειται να δραματοποιηθούν, ποιήματα που περισσότερο τα ανασύρεις στη μνήμη την ώρα που περπατάς σε πολυσύχναστους -οπωσδήποτε και ποτέ μοναχικούς- δρόμους. Ποίηση "παραλόγου", υποσημειώσεων, ποίηση-εικόνα φράσεων, συναισθημάτων, κομματιασμένων λέ...

Δείγμα γραφής: ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΓΡΑΦΩ ΠΟΙΗΜΑΤΑ εάν δεν μπορώ να ξορκίσω έναν διάβολο; Έναν τόσο δα μικρό διαβολάκο; Ούτε μια πτυχή εξέγερσης που να μην πνίγηκε στο αίμα! Ούτε ένα βρέφος της άνοιξης που να μην στραγγαλίστηκε στο κελάρι! α! σκέτη δυστυχία ετούτος ο Σιβυλλικός Κουρνιαχτός! α! σκέτη δυστυχία ετούτος ο Ερωτικός Κουρνιαχτός! α! σκέτη δυστυχία ετούτος ο Επιτάφιος Κουρνιαχτός!

Βουητό στις λεωφόρους. Η πόλη, άγρυπνο ιστορικό άλλοθι, έτοιμη για όλα. Διορατική. Όποιος της αντισταθεί, φτωχός ή πλούσιος, την έβαψε. Βρίσκομαι στο φανάρι της Β λεωφόρου. Περιμένω να περάσω απέναντι. Κορναρίσματα, ταραχή. Έτρεμα στην ιδέα ότι μία ημέρα θα μας κατάπινε. Σήμερα, έτριζε τα δόντια από νωρίς το πρωί. Τι να συνέβη; Κάπου ανέμεσά μας, πάνω από την έρημό της, φανερώνεται ξέφρενη μια μέλισσα. Σταματώ να σκέφτομαι, κυκλοφορώ σαν παραλήρημα, βγάζω σπίθες μεσ' στο παραμύθι. [...] (απόσπασμα από την ιστορία "Η πόλη μας δεν έχει βουνό")

Το μουγκρητό είναι ο πρώτος ήχος της τέχνης. Στο μουγκρητό περιέχεται η αγωνία, η δειλία, η τόλμη, η απελπισία, ο κίνδυνος, ο πανικός, η εξέγερση, η ηδονή, το στρες, η αδυναμία, η χαρά και ενθουσιασμός. Το μουγκρητό του πρωτόγονου ανθρώπου ή ζώου έδωσε το έναυσμα στην τέχνη να εκδηλωθεί. Με το μουγκρητό ο πρόγονός μας εξεδήλωσε την επιθυμία του να εκφράσθεί, κι από αυτό προήλθε η γλώσσα και η μουσική. Με το μουγκρητό η ιστορία της τέχνης ξεκίνησε. [...] (απόσπασμα από το αφήγημα: "Ο μουσικός των μουγκρητών")