Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΑΡΗ": Τη μέρα που το συμβόλαιό μου με τον ήλιο θα παγώσει αγαπημένοι μου μη με στεγάσετε στον οικογενειακό. Δεν θέλω να περάσω όλη τη ζωή μου πεθαμένη.

Η "τεφροδόχος" είναι η τέταρτη ποιητική συλλογή του Νίκου Φωτόπουλου Ένας ενιαίος ποιητικός κύκλος χωρισμένος σε τρία μέρη: διαλεκτική ή θάνατος (αφιερωμένη στον Χρήστο Θηβαίο), το κύμα μιας νύχτας ακυβέρνητης και κατεβαίνεις νύχτα τα σκαλιά. Ένα ρέκβιεμ και ταυτοχρόνως ένας απολογισμός του κύκλου της ζωής που κινείται στον απόηχο της φθαρτής νομοτέλειας, στο ζοφερό παρόν μιας νύχτας, αλλά και στις μνήμες του αίματος που μπόλιασαν τα όνειρά μας ήδη από τα πρώτα μας βήματα.

Τρίτη ποιητική συλλογή του Νίκου Φωτόπουλου που κάτω από το γενικό της τίτλο "Το αίνιγμα της λαβωμένης μνήμης" περιλαμβάνει πέντε ενότητες με πρώτη τη "Γεωμετρία μιας αθέατης γενιάς", που αποτέλεσε και τίτλο ανθολογίας νεότατων ποιητών της γενιάς του '90. Ποίηση ιδιαίτερης θλίψης που ανιχνεύεται μέσα από τις μνήμες, κυρίαρχες στην ενότητα "Ξεφτισμένη άνοιξη - Λύπες απ' το πένθος του καλοκαιριού". Ο έρωτας αναγνωρίζεται στην τρίτη ενότητα "Γλυκός Οκτώβρης", ενώ στην τελευταία με τον τίτλο "Η ανεξήγητη βιολογία του χρόνου" ο Φωτόπουλος αναζητά τις βάσεις της ζωής και πορείας...

ΤΟ ΕΠΩΝΥΜΟ Ο χρόνος είναι μνήμη Ο πόνος είναι μνήμη Ο φόβος είναι μνήμη Ο έρωτας είναι μνήμη Η θλίψη είναι μνήμη Η τύψη είναι μνήμη Η στιγμή είναι μνήμη Η σιωπή είναι μνήμη Το πάθος είναι μνήμη Το λάθος είναι μνήμη Το χρώμα είναι μνήμη Το άρωμα είναι μνήμη Η μνήμη έχει επώνυμο: Αθανασία Ανάμεσα στο επίρρημα ανεπαισθήτως και στο αντώνυμό του εκκωφαντικά η νέα, τέταρτη, ποιητική συλλογή της Τζένης Φουντέα-Σκλαβούνου "Το Άλφα του Κενταύρου", έρχεται να καλύψει μια πορεία κι έναν απολογισμό: Γεννήθηκα/ πάνω στην πέτρα/ Σύρθηκα/ σε μονοπάτι κατηφορικό/ με μ...

Περιλαμβάνονται τα διηγήματα: - Το κάπα του Κόνδορος - Χώμα στα μάτια - Ντάμα σπαθί - Του κώλου τα εννιάμερα - Το άλλο πρόσωπο του γκάνγκστερ - Το τέλος - Θεωρίες πιθανοτήτων - Το μυστικό της μαύρης πεταλούδας

Ο Αβραάμ Λεσπέρογλου σκοτώνεται σε πραγματικό ιστορικό χρόνο από τα εχθρικά πυρά, αφήνοντας την τελευταία του πνοή μέσα στο νεοκλασικής αρχιτεκτονικής κτήριο της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, στην προκυμαία της Πρέβεζας, κατά την κορύφωση μιας μάχης υπεράσπισης των ιδανικών της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας του τόπου, πάνω στο ομορφότερο σκαλοπάτι της νιότης του, μέσα στο οχυρό εκείνο, τότε, τον Σεπτέμβρη του 1944. Στο πλευρό του, στην εναγώνια μάχη του με τον θάνατο και τη ζωή, βρίσκονται είκοσι τέσσερις ακόμα ψυχές, σύντροφοί του από το ΕΛΑΝ. Ένας εκ των συναγωνιστών το...

[...] Το βιβλίο κινείται ανάμεσα στο δοκιμιακό λόγο και στη μυθιστορία. Γεγονότα, πρόσωπα και έργα διασταυρώνονται μέσα στο ρυθμό της αφήγησης που μας επιτρέπει να γνωρίσουμε το Μπαρόκ από μια εντελώς διαφορετική οπτική και καλειδοσκοπική, θα έλεγα, σκοπιά. Αγωνίες και πειραματισμοί, εμπόδια και εύνοιες, αναζητήσεις και πάθη, οράματα και επιδιώξεις παρουσιάζουν στις σελίδες που ακολουθούν μια Ευρώπη με μεγάλη κινητικότητα, με μετακλήσεις και συμφωνίες, με απροσδόκητες καταστάσεις και αλλαγές, αλλά και καλλιτεχνική επικοινωνία που είχαν οι δημιουργοί μέσα από τις ιδιάζουσες...

Οι πεντακάθαρες δοξαστικές μυστικές ηδονικές εκστατικές λέξεις του Τόλη Νικηφόρου και στην τελευταία του πολύχρωμη συλλογή διακρίνονται για το στιλπνό και ταυτοχρόνως αισθαντικό, βελούδινο χρώμα τους. Από κοινού με τα εύηχα, κυρίαρχα στη γραφή του φωνήεντα, λέξεις και ήχοι, συνθέτουν ένα αδιάσπαστο ποιητικό όλον. Να σημειωθεί πως χρώμα, ήχος και φως, ακόμα και "το μη προσδιορισμένο φως", ταυτίζονται ("τα χρώματα είναι φως") νοηματικά, με τον ανεξιχνίαστο (και γι' αυτό μαγικό) κόσμο της ζωής. Έτσι αιτιολογείται και ο προσδιορισμός των χρωμάτων ως ανερμήνευτων "στην φαντασμαγ...

Tο "Πλιάτσικο" εκδόθηκε στη Bουλγαρία το 2005 και ενώ από μια πρώτη προσέγγιση μπορεί να ενταχθεί στη λεγόμενη ανιμαλιστική λογοτεχνία που έχει πλούσια παράδοση στη Bουλγαρία, μια πιο ουσιαστική ανάγνωση αποκαλύπτει ότι στο μυθιστόρημα του Γκρόζντεβ, η φύση, οι ιστορίες κυνηγιού, τα ζώα είναι μονάχα η καλλιτεχνική μορφή, η φόρμα. Το μυθιστόρημα αναδεικνύει μια σειρά από οδυνηρά κοινωνικά προβλήματα, επίκαιρα στη Bουλγαρία του μετασοσιαλισμού, της εποχής δηλαδή που ενώ δεν υφίσταται πια το παλαιό καθεστώς, δεν έχει ολοκληρωθεί η εγκαθίδρυση του καινούργιου, που ενώ οι παλ...

[...] Κατά τη διάρκεια λοιπόν ενός δείπνου που διοργανώθηκε προς τιμήν του (από τους γιους του Φηγέα) ο Ησίοδος αφηγήθηκε το μύθο με το πιθάρι της Πανδώρας· αφήγηση που έγινε η αφορμή για ένα δυναμικό διάλογο ανάμεσα στον ίδιο, τους καλεσμένους και τους οικοδεσπότες. Αυτός ακριβώς ο επινοημένος διάλογος τους -σχετικά με την πίστη, την αγάπη, την ελπίδα και την Τέχνη- είναι που παρουσιάζεται σε τούτη τη συγγραφική δοκιμή, προκειμένου να σημανθούν και τα ιδιαίτερα νοήματα του μέσα απ' τα λεχθέντα και τα συμφραζόμενα των ομιλητών. (από το προοίμιο του συγγραφέα)

Από την ενότητα "Μίκρο-Μάκρο" Ποιητή δωσ’ το σύνθημα να σκορπίσουμε ασυντόνιστα να βαδίζουμε προς όλες τις κατευθύνσεις να πέφτουμε ολόγυρα καθώς πλησιάζουν οι επόμενοι * Μολύβι έσερνες και ερχόταν περιστέρια μες στο μυαλό χτυπούσαν τα φτερά νεκρά πουλιά πνίγονταν μες στη γλώσσα πετούσαν δίχως μάτια * Το μάτι κρεμάστηκε μα δεν ανέβηκε πάνω στο άλογο το άλογο έφυγε το μάτι διαλύεται μαζί με τη σκόνη του καλπασμού