Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Είμαι ευγνώμων, πριν απ' όλα στην Αλίκη Δανέζη Knutsen, που είχε την πρωτότυπη ιδέα να αναθέσει τη μετάφραση του Καλιγούλα της σε κάποιον που η μητρική του γλώσσα δεν είναι η ελληνική αλλά η γαλλική. Αυτό δεν είναι άσχετο: ο Καμύ είναι μέρος της κουλτούρας μου από τα σχολικά μου χρόνια, όταν μας μάθαιναν να εκτιμάμε τη γλώσσα κάθε συγγραφέα -όπως ακριβώς και δική του ιδιαίτερη γλώσσα- και να τη σεβόμαστε σαν τέτοια. Αυτός ο σεβασμός με οδήγησε στη δουλειά μου: να κρατήσω, όσο το δυνατόν, τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της γλώσσας του Καμύ. Μια γλώσσα αυστηρά, θα έλεγα αυστηρότατα,...

Η συγγραφή, έκδοση και αρχική πορεία του έργου υπήρξε περίεργη, γεγονός που μου το κατέστησε εξαρχής ενδιαφέρον. Οι πρώτες κριτικές της εποχής δεν ήταν καλές, οι ήρωές του θεωρήθηκαν στην καλύτερη περίπτωση ανήθικοι και στη χειρότερη τέρατα και δεν έγινε εμπορική επιτυχία. Η συγγραφέας έφτιαξε ανθρώπους ατελείς, που θέλουν πάση θυσία να ευτυχήσουν, ζώντας παράλληλα με τον τρόμο μιας μυστηριώδους ασθένειας που τους σκοτώνει σιγά σιγά και λίγα χρόνια αργότερα θα ταυτοποιούνταν ως "φυματίωση". Δεν έχει ευαίσθητους ήρωες που αγαπούν ακούραστα και περιμένουν στα μπαλκόνια πύρ...

Η Anna Akhmatova συγκαταλέγεται ανάμεσα στους μεγαλύτερους Ρώσους ποιητές. Εκτός από ποίηση, έγραψε πεζά -κυρίως απομνημονεύματα και κριτικά έργα- καθώς και σημαντικά δοκίμια για τον Αλεξάντρ Πούσκιν. Μετάφρασε επίσης ιταλική, γαλλική, αρμενική και κορεάτικη ποίηση. Στη διάρκεια της ζωής της η Akhmatova έζησε δύο διαφορετικές όψεις της Ρωσίας -την προεπαναστατική και τη.Σοβιετική-, αλλά με τους στίχους της διαφύλαξε την κλασική ρωσική παράδοση από διάφορες επιθέσεις, τόσο λογοτεχνικές όσο και πολιτικές. Η Anna Akhmatova με την ιδιαίτερη ομορφιά της -"μελαχρινή, λεπτή και ευ...

Θεατρική μεταφορά του ομότιτλου χριστουγεννιάτικου διηγήματος του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη "Ο Αμερικάνος" σε σκηνοθεσία-ερμηνεία του Θανάση Σαράντου είναι μια παραγωγή της εταιρείας "ηθικόν ακμαιότατον". Ανέβηκε για πρώτη φορά στο θέατρο "Άλεκτον" στην Αθήνα, στις 19 Δεκεμβρίου του 2009 και έχει περιοδεύσει επί 7 χρόνια σε πάνω από 25 πόλεις σε όλη την Ελλάδα.

"Αντί Προλόγου: Για το βιβλίο αυτό που θα ήθελα να γράψω... Η δική μου η γιαγιά είχε τρία ονόματα - και λέω αλήθεια. Καταρχάς, τη βάφτισαν "Ελένη", τη φώναζαν "Πέπου", αλλά την έγραφαν "Νίτσα". Ελένη-Πέπου-Νίτσα. Δεν βάζω τα επίθετα -δύο στον αριθμό-, γιατί θα πάει μακριά η βαλίτσα με τη Νίτσα. Αυτή η γιαγιά -δυναμική και όμορφη, με τα γαλλικά της, το χαμόγελό της, τη σπάνια ψυχή της- έλαμψε μέσα μου σαν οδηγός. Μου τραγούδησε, με πήγε ταξίδια, μου έφτιαξε κεφτέδες και χορέψαμε αγκαλιά τανγκό και βαλς. Κι ας μη μου είπε πολλά παραμύθια... Αυτή τη γιαγιά την κλείνω βαθιά σε...

Ένα νοσταλγικό Παναθηναϊκό "ταξίδι στον χρόνο" με τα σημαντικότερα γεγονότα που σημάδεψαν τον Σύλλογο από τις 3 Φεβρουαρίου 1908 τακτοποιημένα στην κάθε ημέρα του έτους. Οι "αιώνια πιστοί" και οι "γνωστοί σου άσοι" σε όλες τις μεγάλες τους στιγμές στο πρώτο "πράσινο" χρονολόγιο που θα κάνει τα "παιδιά της Λεωφόρου" να αγαπήσουν το "τριφύλλι" πιο πολύ, πιο πολύ, πιο πολύ...

Οι δήμιοι σφράγισαν το δέρμα των δουλοπαροίκων που είχαν επιβιβασθεί με τους τάφους στον ώμο, ένας, ο πιο νεκρός, έπινε όσα καντήλια του άναβαν κι ύστερα έκρυβε το πτώμα του ως την αποβίβαση -αμπάρια βυσσινιά συκώτια των πλοίων-, άλλος χειριζόταν τα δόντια του, έχοντας παρανοήσει μιαν εντολή γέλιου. Ούτως ή άλλως η γομολάστιχα δεν έσβηνε την τρικυμία. Το "Αγγέλικα" δεν είχε μίμο για να πλεύσει, ούτε και γνώριζε από υλικά για να πλάσει θάλασσα. Οι δούλοι άλλαζαν συνεχώς στομάχια για να αποκρύψουν τον εμετό που περιείχε λαθραίο κινίνο. Οι εταιρείες θα φόρτωναν όσα νησ...

"Την είδα για πρώτη φορά στον ύπνο μου. Μούδιασα, ξαφνιάστηκα κείνο το βράδυ της περασμένης Δευτέρας. Δεν την είχα δει ποτέ άλλοτε στη ζωή μου. Άλλωστε, πώς να τη δω και πού να τη δω; Βλέπεις, δεν ήμουν ούτε η γερμανική σφαίρα που της έκοψε το νήμα της ζωής ούτε κανένα βίσσαλο του φούρνου όπου την έβαλαν οι Γερμανοί και οι Έλληνες φασίστες για να της ζεστάνουν το παγωμένο της κορμί. Δεν ήμουν ούτε φωτιά να την αγγίξω. Δεν ήμουν αγέρας να τη χαϊδέψω. Δεν ήμουν ήλιος να της φωτίσω το δρόμο που πήγαινε να μαζέψει τη βεντέμα του λιόφυτου για να έχουν λάδι τα παιδιά της. Δεν...

Η Mirra Lokhvitskaya θεωρείται η ιδρύτρια της γυναικείας Ρωσικής Ποίησης και ο πρόδρομος των ρηξικέλευθων προσωπικοτήτων, όπως η Anna Akhmatova και η Marina Tsvetaeva. Ένα άλλο πρωτότυπο στοιχείο της ποίησης της Lokhvitskaya ήταν η ασυνήθιστη ειλικρίνειά της. Υπήρξε η πρώτη γυναίκα στη Ρωσική λογοτεχνία που απολαμβάνει πλήρη ελευθερία αυτο-έκφρασης, μιλώντας ανοιχτά για σεξουαλικότητα, πάθος και σεξ.

ΓΚΟΥΑΝΤΑΝΑΜΟ Του δέσανε τα πόδια του ξύρισαν το κεφάλι τον σάπισαν στο ξύλο μέχρι που ίσιωσε ο θώρακάς του ένα με το πάτωμα κάθε βασανιστήριο ροκάνι που λίγο-λίγο τον ξεφλούδιζε Εβδομήντα ποιήματα, μεταξύ των οποίων και το "Γκουαντάναμο", πλαισιωμένα από την εικονογράφηση του Κώστα Γκουρτζή (βασισμένη σε ιδέες της ίδιας της ποιήτριας) και χωρισμένα σε πέντε ενότητες (Γύρω-Κοντά-Έσω-Συν τω χρόνω-Ο καθρέφτης), συνθέτουν τη νέα ποιητική συλλογή της Ελίνας Τραϊφόρου, "Διττή όψη".

"Και Χιλιάδες Τίτλοι... Τρεις λέξεις που σε προϊδεάζουν για όσα πρόκειται να διαβάσεις στις σελίδες που ακολουθούν. Όταν δέχτηκα να προλογίσω το βιβλίο που κρατάτε, φαντάστηκα πως θα ήταν μία ακόμα έκδοση που εστιάζει στα δημοφιλή αθλήματα (μπάσκετ-ποδόσφαιρο), με αφιερώματα και φωτογραφίες για αυτά. Με χαρά διαπίστωσα ότι δεν ήταν ακριβώς έτσι. Θεωρώ πως κάθε φίλαθλος θα αισθανθεί κύματα υπερηφάνειας να διαπερνούν το κορμί του, παρακολουθώντας τους τίτλους που κατέκτησε o Παναθηναϊκός, από το 1908 μέχρι σήμερα. Οι σχεδόν 1.500 τίτλοι είναι, δίχως αμφιβολία, ένα μοναδικ...

Κάποιοι δίπλα μας ζήσανε χωρίς χρονολογία. Οι ζωές τους είναι σαν τα βιβλία που δεν γράφουν πότε τυπώθηκαν. "Αστροφεγγιά! Ο Παναγιωτόπουλος άντεξε να δει στον πιο μαύρο ουρανό της ελληνικής ιστορίας τα αστέρια μιας γενιάς και πέρασε το φέγγος τους στο τόσο ανθρώπινο μυθιστόρημά του. Πάνω στις γραμμές του αντανακλάται όλος ο πόνος, οι ελπίδες και τα οράματα ενός κόσμου. Έτσι όπως τον έζησε. Σαν αυθεντικός μάρτυρας. Ο συγγραφέας εκφράζει βιωμένες αλήθειες. Άλλοτε με κραυγές και άλλοτε με ψίθυρους, αποτυπώνει μια Ελλάδα που παλεύει την αξιοπρέπεια και την ελπίδα της. Οι...

Τέταρτο θεατρικό έργο του Παναγιώτη Μπρατάκου (με προηγούμενα "Το όνειρο του Χάιμε", "Είμαι οργή" και "Ξημερώνει Κυριακή"), οι "Μικρές ιστορίες φόνων" είναι ένα σπονδυλωτό "θέαμα μέσα στο θέαμα", με στοιχεία τραγικωμωδίας και μιούζικαλ. Ενώ μορφολογικά παραπέμπει σε γνώριμα είδη σκηνικής τέχνης, την ίδια στιγμή δανείζεται κάτι από τη λογική και την αισθητική των παλιών ελληνικών ταινιών - μάλλον ηθελημένα, για να γεφυρώσει τις αντιθέσεις και να επισημάνει τις άσπονδες συγγένειες θεάτρου, κινηματογράφου και τηλεόρασης, συνδυάζοντάς το με θεματολογία και προβληματισμούς μοντέ...

Ξάπλωσε λίγο στο κρεβάτι. Για ένα λεπτό. Ανάσκελα όλο και κάτι μπορεί να δεις. "Όταν ανέλαβα τη σκηνοθεσία του έργου τρόμαξα. Παρόλο που εγώ το πρότεινα, που ήθελα εδώ και καιρό να το δουλέψω, με τρόμαξε η επιλογή. Η ενασχόλησή μου με το θέμα του. Γιατί το συναντάω; Τι θέλω να λύσω; Γ ι α τ ί π ά λ ι έ ν α σ κ ο τ ε ι- ν ό κ α ι τ ό σ ο δ ύ σ κ ο λ ο έ ρ γ ο; Το αντέχω; Είναι φορές που ούτε να το διαβάσω δεν μπορώ. Η Ελευθερία. Το δεν κρύβομαι. Το δεν φοβάμαι να είμαι αυτό που είμαι. Το δεν ντρέπομαι γι' αυτό που είμαι. Το δεν αρνούμαι τον χαρακτήρα μου. (Ό...

... Να γυρίσω πίσω και να ονειρεύομαι μια άλλη Δύση... Στην πατρίδα ζούσα... "Το ψωμί της Νινευί" είναι το χρονικό μιας Οδύσσειας σε λάθος χρόνο. Το σημείο τομής Ανατολής και Δύσης, ο ασίγαστος πόθος της Νουρ και του Σαμίρ να συμφιλιωθούν με τους εχθρούς που κουβαλάνε μέσα τους σε άλλη πατρίδα. Η κοινή τους ρίζα και ο προαιώνιος καημός κόντρα στην εποχή και τα ψεύτικα διλήμματά της. Η Νουρ και ο Σαμίρ, οι δύο ήρωες του έργου, έρχονται από το Ιράκ στη Γερμανία για να αναζητήσουν καινούρια συνθήκη ζωής. Άφησαν πίσω τους ερείπια, νεκρούς, βασανισμένους και τώρα σε μια "αί...

Τη ζωή ή τη φοβάσαι ή τη φοβερίζεις. Είναι θηρίο η ζωή. Ή την αρπάζεις απ' τα κέρατα ή κάθεσαι και σε κατασπαράζει. "Κεντρικό πρόσωπο και βασικό θέμα του θεατρικού έργου είναι η περιπετειώδης ζωή μιας γυναίκας-μύθου της ελληνικής λαϊκής σκηνής. Η Ρόζα Εσκενάζυ ήταν κορυφαία και χαρισματική ερμηνεύτρια του ρεμπέτικου και του σμυρνέικου τραγουδιού. Χαρακτηρίστηκε "η μεγάλη κυρία" των Μικρασιατών μουσικών που ήρθαν στην Ελλάδα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Υπήρξε από τις ωραιότερες φωνές που έβγαλε το ρεμπέτικο τραγούδι. Ήξερε να ξεσηκώνει τους σεβνταλήδες θαμώνες με...

Άμα αγαπάς κάποιον, άσ' τον να φύγει. Αν ξαναγυρίσει, είναι δικός σου. Άμα δεν γυρίσει, ποτέ δεν ήτανε. "Το "Καλιφόρνια Ντρίμιν" παρουσιάζει τις τραγελαφικές περιπέτειες δύο λαϊκών παιδιών που αποφασίζουν να μην πάνε στο στρατό και να καταφύγουν σ' ένα new age κοινόβιο στην Καλιφόρνια. Το έργο είναι σαν ένα φλας, που τους πιάνει ακριβώς τη στιγμή που χαζεύουν μπροστά από μια μεγάλη σκοτεινή πόρτα. Είναι παιδιά κωμικά, αφασικά, χαμένα κάπου σε μια μετεφηβική ηλικία, απελπισμένα· και δεν έχουν κανένα πρόβλημα να τα παραδεχτούν όλα αυτά, εκτός ίσως από το τελευταίο. Ότα...

Και τώρα θα σου πω ένα μεγάλο μυστικό. Μόνο με την καρδιά μπορεί κανείς να δει ξεκάθαρα αυτό που είναι σημαντικό στη ζωή... "Προσεγγίζοντας με σεβασμό ένα τέτοιο έργο, καταλήγουμε σε ένα απλό συμπέρασμα: πως δεν μπορούμε ούτε να συμπιέσουμε το νόημα του κειμένου ούτε να κατατάξουμε το έργο ως κατάλληλο μόνο για κάποιες ηλικίες. Όμως, αυτή είναι και η μαγεία του. Δεν το διαβάζουμε απλώς, αλλά το μελετάμε. Εμείς οι μεγάλοι, πρώτα, το ερμηνεύουμε με προσοχή, έπειτα το απλοποιούμε και το διαβάζουμε στα παιδιά μας, έχοντας κατανοήσει το νόημά του. Η σύνδεση που έχει ο μικρός...

Ήταν μια ζωγραφιά... Είχα ζωγραφίσει δάκρυα... Τα δάκρυα της γυναίκας που χόρτασε την πείνα των ανθρώπων... Ξέρεις, είναι πολύ δύσκολο να ζωγραφίσεις δάκρυα. "Το Lacrimosa ή το απέπρωτο είναι ένα "έργο" για το οποίο, πέρα από σκηνοθέτες και ηθοποιούς, ο ενδεχόμενος θεατής πρέπει να αποφασίσει κι αυτός για αρκετά. Από τα πιο προφανή (ποιοι είναι αυτοί που βλέπει, τι είναι αυτοί που βλέπει) μέχρι τα πιο άδηλα (αν οι δυο πρωταγωνιστές δακρύζουν στ' αλήθεια ή αν στ' αλήθεια αγγίζουν ο ένας τον λαιμό του άλλου). Τούτες οι ερωτήσεις μού μοιάζουν πολύ σημαντικές - θαρρείς απ...

Το "Θέατρο της Έλενας Πέγκα" είναι ένα βιβλίο που προβαίνει σε μία κριτική παρουσίαση του συνόλου των θεατρικών έργων της συγγραφέως από το 1990 έως το 2014. Με έναν πρωτότυπο τρόπο οι παραστάσεις των έργων παρουσιάζονται αυτόνομα και η τελική κριτική αποτιμά τη μεταξύ τους σχέση. Η κριτική της θεατρολόγου Ουρανίας Αναγνώστου αναπτύσσεται γύρω από σύγχρονους προβληματισμούς που χαρακτηρίζουν τη θεματική των θεατρικών έργων. Ο τρόπος που ο σημερινός άνθρωπος αντιλαμβάνεται τον εαυτό του, η σύγχρονη γυναικεία και ανδρική ταυτότητα, οι σχέσεις των δύο φύλων, οι εθνικές ταυτότη...