Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μια είδηση στην εφημερίδα για την ύπαρξη ενός νεαρού άντρα με 30 προσωπικότητες, που εναλλάσσονταν σαν "βιβλία που έπεφταν από το ράφι", με έκανε να σκεφτώ τα πολλαπλά πρόσωπα που κρύβει καθένας μας μέσα του, αφήνοντάς τα να πουν τα λόγια "τα ωραία και τ' απαγορευμένα".

Αληθινές ιστορίες γυναικών που πέρασαν μέρος ή ολόκληρη τη ζωή τους ντυμένες άντρες, εμφορούμενες από ανθρώπινο ψυχικό μεγαλείο.

"- Αδελφή μου, όλα άχαρα είναι... Οι άνθρωποι που σκέπτονται βαριούνται τα πάντα, γιατί όλα αλλάζουν. Οι άνθρωποι που περνούν το αποδεικνύουν γιατί, με το πέρασμα τους, αλλάζουν τα πάντα... Το όνειρο μόνο είναι αιώνιο και ωραίο... Γιατί μιλάμε ακόμα;... - Δεν ξέρω... Γιατί πεθαίνουμε; - Ίσως γιατί δεν ονειρευόμαστε αρκετά... - Είναι πιθανό... Δεν είναι τότε καλύτερα να κλειστούμε στο όνειρο, ώστε έτσι ο θάνατος να μας ξεχάσει;..." Στον "Ναυτικό", τα κυρίαρχα θέματα είναι δύο. Πρώτον, το θέμα του ονείρου, "...αυτή η ζωή είναι ένα όνειρο, όχι με τη μεταφορική ή ποιητική...

Το ημερολόγιο των ερειπίων μιας σχέσης με τη μορφή των ηλεκτρονικών επιστολών που καταλαμβάνουν το χρόνο μερικών μηνών. Ένα κείμενο αφοπλιστικό μέσα στην απλότητά του, διαυγές, σχεδόν φωτεινό μέσα στα σκοτάδια που ανακινεί η μνήμη της αγάπης, τρυφερό μέσα στη σκληρότητα του αναπάντητου σήματος κινδύνου που εκπέμπει, ένα κείμενο που ακολουθεί τη διαδρομή ενός αισθήματος προορισμένου να συνεχίσει να υπάρχει ακόμα κι όταν ο ένας από τους δύο -ο αποστολέας- παύει να ζει.

Γνωστή κοσμικογράφος σε life style περιοδικό, η Μαριέτα βρίσκεται τώρα απολυμένη έχοντας ξοδέψει και το τελευταίο της ευρώ, χωρίς να έχει κανέναν να τη στηρίξει. Με μόνο σύμμαχο το μυαλό της, αναλογίζεται πώς έφτασε στο σημείο αυτό και συνειδητοποιεί πως, πολύ πριν απολυθεί από τη δουλειά της, ήταν ήδη "απολυμένη" από την ίδια της τη ζωή. Ένα έργο που ακροβατεί ανάμεσα στην κωμωδία και στο δράμα, περιγράφοντας την εσωτερική διαδρομή κάθε ανθρώπου που, μέσα από μια μεγάλη δοκιμασία, ανακαλύπτει τα βαθύτερα θέλω του.

Ήρωες της Κραυγής είναι δύο αδέλφια, ηθοποιοί, ο Φελίς και η Κλαιρ. Λίγο πριν ανοίξει η αυλαία, σε κάποιο "θέατρο μιας άγνωστης επαρχίας" όπου παίζουν, τους εγκαταλείπει ο θίασός τους. Μόνοι τους πια, βλέπουν το κοινό να κάθεται και να τους περιμένει. Αποφασίζουν να παίξουν το Έργο για Δύο Χαρακτήρες, ένα έργο αυτοσχεδιαστικό και πολύ προσωπικό. Καθώς ο Φελίς δεν ξέρει πώς τελειώνει το έργο και η Κλαιρ δε θυμάται τις ατάκες της, αναγκάζονται να το συμπληρώσουν και να το εξελίξουν μπροστά στο κοινό κατά τη διάρκεια της παράστασης. Ένα έργο που καταθέτει έναν σημαντικό προβλ...

Μαύρα ρούχα Έλευση ελευθερίας Στιγμή Νεκρό χαμόγελο Δεύτερε θλιμμένε μου εαυτέ Πέρασε καιρός Αν ήξερα Ώρες Άπνοια Σκέφτηκα να σε ψάξω Στο τέλος του δρόμου Πόρτα Άρνηση Άβυσσος Φυγή Δραπέτης Προδομένα φιλιά Η μπόρα Η μέσα μου βροχή Μοίρα Τίτλοι τέλους Αυλαία Κάποτε Φως

Ένιωσα ότι ήθελα να γράψω βιβλίο. Με ενέπνευσε η ιστορία της Αλίκης, που είναι η ιστορία κάθε σύγχρονης γυναίκας με μεταλλαγμένες όμως αξίες και ιδανικά. Μιας γυναίκας που αποξενώθηκε βίαια από τη θηλυκή της πλευράς, με την οποία ήρθε να τη συμφιλιώσει η κόρη της Χαρά. Γιατί πόσο απλά μα σοφά πράγματα μπορεί να λέει ένα παιδί που αξίζει να τα ακούς; Και πόσο καταλυτική μπορεί να είναι η παρουσία του στη ζωή μιας γυναίκας;

Ερασμία. Μια γυναίκα με πάθος. Σε λάθος χώρο και λάθος χρόνο. Σε μια επαρχιακή πόλη της Ελλάδας, η Ερασμία, μια χήρα εγκλωβισμένη σε ένα περίπτερο και στα ήθη της μικρής κοινωνίας, οδηγείται στην απουσία. Το τριχωτόν της παρειάς της υποδηλώνει τη θέρμη της, αλλά, για την πολίχνη όπου ζει, μια χήρα είναι απλώς μια μεταχειρισμένη. Χωρίς δικαιώματα. Αντίδοτο στη φαντασίωσή της, τα κολοκυθάκι. Και ο νοών νοείτω. Το κακό όμως δεν αργεί να γίνει. Ο πειρασμός εμφανίζεται. Και είναι κοντός, αλλά με προσόντα. Κι η Ερασμία πώς να πάει κόντρα στη λίμπιντο; Θύτης και θύμα μαζί, επι...

Η γλαφυρή μαρτυρία της συζύγου του Μίμη Μπουκουβάλα, η οποία έμεινε στον Όλυμπο ως κρυπτογράφος για 18 μήνες, μέχρι τον Δεκέμβριο του 49, όταν πιάστηκε και στάλθηκε στις φυλακές Λάρισας...

Ένας ιδιαίτερα καλαίσθητος τόμος που συγκεντρώνει εν πολλοίς κείμενα σπουδαίων ελλήνων λογοτεχνών για τον Πατέρα Παΐσιο, όπως των Ν.Γ. Πεντζίκη, Γιώργου Σκαμπαρδώνη, Μάρως Βαμβουνάκη, Ηλία Παπαδημητρακόπουλου, Ζήσιμου Λορεντζάτου κ.ά.

Οι προκείμενες εργασίες είναι αποτέλεσμα της εντατικής απασχόλησης του συγγραφέα με τη λογοτεχνία και ειδικότερα με την ποίηση ως δημιουργού και κριτικού αλλά και ως εκπαιδευτικού, φιλολόγου της τάξης και συμβούλου φιλολόγων. Στην παρούσα εργασία, παρουσιάζονται και ανθολογούνται ποιήματα και δημιουργοί που ανθολογούνται στα βιβλία της νεοελληνικής λογοτεχνίας της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

Η πέμπτη κατά σειρά ποιητική συλλογή του γνωστού πανεπιστημιακού και δικηγόρου Στέφανου Δεληκωστόπουλου. Βαθιά διερευνητική και στοχαστική, η τελευταία αυτή συλλογή του Δεληκωστόπουλου είναι ένα σχόλιο στα τρωτά της σύγχρονης κοινωνίας. Χωρίς να απουσιάζει όμως και ο ενθουσιασμός και η συγκίνηση του συγγραφέα μπροστά σε καθετί όμορφο.

Ένας ιδιαίτερα καλαίσθητος τόμος που περιλαμβάνει τον θεατρικό μονόλογο "Το μπουφάν της Χάρλεϋ ή Πάλι καλά..." (που παραστάθηκε με επιτυχία στο Θέατρο Δημήτρης Χορν και θα συνεχίσει και τη θεατρική περίοδο 2010-2011), καθώς και ορισμένα πεζά του Βασίλη Κατσικονούρη.

Είκοσι ποιήματα του σπουδαίου Άγγλου συγγραφέα για τη φύση, τον Θεό και τον έρωτα, που μαρτυρούν όλα την απόλυτη, αυθεντική του έκσταση και μέθη μπροστά στο φαινόμενο της αληθινής ζωής. Αλλά και ένα δριμύ κατηγορώ για την επέλαση του μηχανικού πολιτισμού, υπεύθυνη για την αποξένωση του ανθρώπου από τη φύση, τον άνθρωπο και, τέλος, τον ίδιο τον εαυτό του.

Στη Θράκη, οι ιστορίες για θαμμένους θησαυρούς είναι άπειρες. Από κατακτητές, από πειρατές, από πρόσφυγες ή απλώς από φραγκοφονιάδες. Οι ιστορίες αυτές τις περισσότερες φορές είναι αναληθείς, αλλά δεν είναι λίγοι και αυτοί που πλούτισαν από τη μια στιγμή στην άλλη. Γιατί αυτοί, κι όχι οι ήρωές μας; Ένα έξυπνο και χιουμοριστικό μυθιστόρημα για το τι σκαρφίζεται ο άνθρωπος προκειμένου να "πιάσει την καλή".

"Yet here's a spot. Out, damned spot! Out, I say", ψιθυρίζει η Λαίδη Μάκβεθ, τρίβοντας τα χέρια της μέσα στον ύπνο της, στον Μάκβεθ του Σαίξπηρ. "Εδώ υπάρχει ένας λεκές. Φύγε, λεκέ καταραμένε! Φύγε, σου λέω", ψελλίζει, αλλα ο λεκές του αίματος δεν φεύγει. Αν και διάφανος. Λες και είναι ανεξίτηλος. Στο χρόνο, στη μνήμη, στην καρδιά. Μια στιγμή μια ζωή (;)- αρκεί. Μια αιτία. Κι ένα χέρι. Για να γίνει ο αιμάτινος λεκές ανεξίτηλος. Στο χρόνο, στη μνήμη, στην καρδιά. Στη διάφανη θήκη. Τη δική του. Των αποδείξεων. Μια στιγμή -μια ολόκληρη ζωή- αρκεί. Μια αιτία. Κι ένας πυροβολισμ...

Μια εναλλακτική ματιά σε αυτόν το δημοφιλή καλοκαιρινό προορισμό αποτυπώνουν στο λεύκωμα "Έξι Εποχές στη Φολέγανδρο" δύο καθηγητές του Γυμνασίου Φολεγάνδρου: ο Δημήτρης Μουρατίδης με την πένα του και ο Δημήτρης Τραπέρας με το πινέλο και το μολύβι του. Αποτυπώνονται τα κυριότερα αξιοθέατα και έθιμα, κάποιες από τις παραδόσεις που άντεξαν στο χρόνο αλλά και μερικές από τις πιο αντιπροσωπευτικές εικόνες της σύγχρονης Φολεγάνδρου, ενώ ταυτόχρονα απεικονίζεται η πραγματική ζωή στο νησί (με τις θετικές και αρνητικές όψεις της), τουλάχιστον όπως τη βίωσαν οι ίδιοι για έξι εποχές ο...

Η γιαγιά Γερακίνα γνώρισε τη ζωή απ' όλες της τις πλευρές: ορφάνια, πολέμους, καταστροφές, προσφυγιά, μα και αρραβώνες, γάμους, παιδιά και εγγόνια. Το σεργιάνι της στα μονοπάτια της ζωής διηγείται στα παιδιά της η εγγόνα της, η Σοφία, μέσ' από ιστορίες όπου οι χαρές και οι λύπες πάνε χέρι χέρι. Κεντρική μορφή σε αυτές παραμένει η Γερακίνα, μια γυναίκα σαν τόσες άλλες, μα και ξεχωριστή συνάμα, με τα ελαττώματα και τα προτερήματά της, και παντοτινή αγάπη στη μνήμη όσων τη γνώρισαν.