Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Σύζευξη ποιητικής εσοδείας" Διάβαζα κι απολάμβανα την ποίηση των τριών "συζευγμένων" ποιητών, της Φωτεινής Αζαμοπούλου, της Καλλιόπης Δημητροπούλου και του Τάκη Κούρβα, που έρρεε γνήσια, αλλά και με σοφία, ώς που έφτασα στην πηγή έμπνευσης, κοινή και για τους τρεις. Με μεγάλη μου έκπληξη είδα ότι ήταν ένας τόπος: "Μαυρομάτα θεά εσύ συντρόφεψες / με το θρεπτικό σου ευεργέτημα/ τα εξερευνητικά μακρά ταξίδια / Ηλεία σταφιδαμπέλου γη". Πόσο σπάνιο είναι -στην εποχή μας τουλάχιστον- η αγάπη για έναν τόπο να τον κάνει να λειτουργεί σαν μούσα! Εδώ και οι τρεις ποιητές, αναφέρο...

Παιδιά που ζουν σε μια μεγαλούπολη επιζητούν λίγο χώρο για το παιχνίδι τους. Αλλά παντού κτίρια, δρόμοι, αυτοκίνητα... Νιώθουν πως οι μεγάλοι δεν τα υπολογίζουν, δεν τα καταλαβαίνουν. Όμως οι μικροί φίλοι είναι αποφασισμένοι να διεκδικήσουν το χώρο τους, έστω κι αν χρειαστεί να συγκρουστούν με τους μεγάλους... Και τότε μια απίθανη φίλη παρουσιάζεται που αλλάζει την καθημερινότητα των παιδιών.

... Οι δυο τους και μερικοί φίλοι ακόμα θα αλλάζανε τον κόσμο. Νύχτες φουντωμένες από τσικουδιά και Μαγιακόφσκι, απογέματα με ηλιόσπορους στο Κύτταρο και την Αλκυονίδα. Θα φύσαγε ένας άνεμος, λέγανε, και στη ζωή και στην τέχνη. Διαφορετικός, αλλιώτικος από το καυσαέριο και από την τσίκνα. Θα χάριζε στους ανθρώπους ψυχή, εντιμότητα, δικαιοσύνη, συμπόνια. Τον μάντευαν τότε εκείνον τον αέρα στους στίχους, στη μουσική που τους ξεσήκωνε και την ίδια στιγμή τούς ξεχείλιζε από πληρότητα. "Ο αγώνας, οι ευθύνες, η δράση..." κουβέντες, αναλύσεις και σχέδια στα παγκάκια του πάρκου,...

Η προσφορά της Κύπρου στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με τριανταπέντε χιλιάδες κατοίκους της να μάχονται σε όλα τα μέτωπα, καταταγμένοι στον Βρετανικό Στρατό. Κοινή πορεία Ελλήνων και Κυπρίων, καθώς έξι χιλιάδες άνδρες του Κυπριακού Συντάγματος πολέμησαν μαζί με τους Έλληνες, εναντίον Γερμανών και Ιταλών, εδώ, στη χώρα μας. Πάνω από 600 Κύπριοι (100 στην Ελλάδα) έπεσαν στα πεδία των μαχών και βρίσκονται θαμμένοι σε 56 κοιμητήρια 17 διαφορετικών κρατών. Επίσης, δυόμισι χιλιάδες Κύπριοι αιχμαλωτίστηκαν (οι περισσότεροι στην Ελλάδα) και κρατήθηκαν σε διάφορα στρατόπεδα συγκέντρωση...

Μια ιστορία ζωής, αυτοσαρκασμού και ευτράπελων γεγονότων, εν μέσω της οικονομικής δυσχέρειας της πατρίδας μας, εκτυλίσσεται σε κάποιο χωριό της ανατολικής Κρήτης. Mέσα στις τέσσερις πράξεις του έργου, μέλη μιας οικογένειας και πρόσωπα της τοπικής κοινωνίας, μιλούν την ντοπιολαλιά και ανακαλύπτουν τρόπους για να ξεπεράσουν την οικονομική κρίση. Μια σύγχυση και μια παρεξήγηση, μέσα από άλλες διαλέκτους, (βλάχικη, μακεδονίτικη) προκαλεί το ενδιαφέρον, φέρνει αντιμέτωπους διαφορετικούς χαραχτήρες και διαφορετικές νοοτροπίες. Απρόοπτη η αρχή, ενδιάμεσα αναταράξεις κι ένα τέλο...

ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ: "Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού" Οι "διανοούμενοι, αδικαιολόγητα δεν ενστερνίσθηκαν τη ρήση, αφήνοντας τον κόσμο, μικρό - μεγάλο, να παραπαίει ανάμεσα σε θεούς, δαίμονες, φαντάσματα, σκιάχτρα, κατευθυνόμενος από άμβωνες, μιναρέδες, παρασυναγωγές, λογής λογής τελετουργικές μαγγανείες με μυστικισμούς, φοβίες, να αναζητεί πιλάφια & παραδείσους κάποιας μελλοντικής ζωής, αφήνοντας ετούτη στο έλεος των κάθε μορφής αρπαχτικών.

Ο μύθος του Ευρώ H Ευρώπη, αν και γερασμένη θεά, διέκρινε κι ένα άλλο κακό σημάδι, κι αυτό μέσα στην ίδια την Ενωμένη Οικογένειά της, η οποία είχε πια το όνομά της. Διέκρινε τις τρεις παγίδες του καταχθόνιου Οφίονα Μπανγκαφόντα, του γιου της Ερεχθειόνης και του Φόνου, που είχε ξυπνήσει πια για τα καλά, αυτός και οι πολυάριθμοι γιοι και θυγατέρες του. Είχαν βγάλει βηματισμό κιόλας και τα τρία από τα πρώτα του εγγονάκια: η Ληστεία η Λερναία με τα πολλά κεφάλια που έφτυναν φωτιά, η Πορνεία η Θελξινόη, η παρακόρη της Πάνδημης Αφροδίτης, κι ο μικρός μάγος Τζόγος, ο υπνωτιστής...

Είμαστε σε δύσκολους καιρούς. Ο σημερινός ήρωας και πατριώτης αύριο είναι ο δακτυλοδεικτούμενος προδότης και δοσίλογος. Το καλό παίρνει την όψη του κακού και το αντίθετο. Η αστάθεια είναι το γνώρισμα εκείνων των σκοτεινών χρόνων του αδυσώπητου αγώνα για την επιβίωση. Τότε που το δικαίωμα στο όνειρο για το ελεύθερο μέλλον ήταν πολυτέλεια. Επιβίωση! Λέξη "κλειδί", τυπικά και ουσιαστικά... Οι άνθρωποι δεν είναι θεοί, ούτε ημίθεοι και ας παριστάνουν πως είναι. Ας είναι αρχιερείς και μεγαλοσχήμονες. Είναι άνθρωποι "χοϊκοί", "φοράνε σάρκα", φοβούνται, συμβιβάζονται, υποτάσσονται...

Η μεταμοντέρνα αντίληψη, έχει ασπαστεί το εξής παράδοξο. Μάλλον τρελό: Η ζωγραφική να μην έχει θέμα, η μουσική μελωδία, οι τραγουδιστές φωνή, το θέατρο αισθητική, ο κινηματογράφος έμπνευση, το βιβλίο περιεχόμενο και ολόκληρη η τέχνη προσανατολισμό. Κρατήστε το αυτό. Θα σας διευκολύνει να απαντήσετε σε κάποιες απορίες σας, σε σχέση με την ασυναρτησία των πνευματικών - καλλιτεχνικών πραγμάτων.

... στην προσπάθειά μου να συνεχίσω να συμβάλω για την εξάλειψη όλων αυτών, που κάθε άλλο παρά κράτος δικαίου συνθέτουν, αποφάσισα, μαζί με άλλες προσπάθειές μου και από την τηλεόραση, να συγκεντρώσω σ' αυτό το βιβλίο τις κατά καιρούς και από τα έντυπα μέσα μαζικής ενημέρωσης προς τον Ελληνικό Λαό εκφρασθείσες σκέψεις και πιστεύω μου σε συνδυασμό με τα γεγονότα και την αλήθεια, με την ελπίδα ότι, όσοι θα διαβάσουν το βιβλίο μου, θα θελήσουν ενωμένοι ή και ο καθένας τους ανάλογα με τις δυνατότητές του να εργασθούμε για ένα καλύτερο αύριο... Το βιβλίο διατρέχει η αγωνία, θα...

Η γιαγιά στόλιζε το χριστόψωμο με κομματάκια σύκου ή καρύδια. Όταν ερχόταν η στιγμή να τη φάμε, εγώ μ' ένα μαχαιράκι σκάλιζα και έτρωγα, όλα τα ψημένα συκαλάκια. Η πίτα έμενε γυμνή με τρυπίτσες σ' όλη την "καλή πλευρά". "Πάλι τα 'φαγες τα σύκα Βαγγέλω..." γκρίνιαζε ο Νίκος και με τη σειρά του έτρωγε όλα τα καρύδια. "Βαγγέλω" μ' έλεγε όταν μου είχε θυμώσει κι ήταν στις κακές του. Η γιαγιά τον μάλωνε. "Κλείσ' το στόμα σου μη μου μαλώνεις το κορίτσι γιατί θα πάρω τον πλάστη και θα σου μετρήσω τα παΐδια κακομοίρη μου...".

ΑΤΙΤΛΟ Αδελφός μου είναι όποιος τον ήχο μου ακούει στη βουή κι όποιος τα λόγια μου χόρεψε αίμα μου είναι.

Στο διάβα της ιστορίας της η ανθρωπότητα δεν σταμάτησε να μπαίνει και να ξαναμπαίνει σε σκοτεινά τούνελ, βγαίνοντας κάθε φορά ματωμένη και καταπληγωμένη, για να ξαναμπεί στο επόμενο. Κάποιο θα είναι το τελευταίο και θα είναι το πιο σκοτεινό. Γι' αυτό το τούνελ κάνει λόγο η "Αποκάλυψη" του Ιωάννη. Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας είναι ένας ερμηνευτικός χάρτης που ίσως οδηγήσει τον συνέκδημο αναγνώστη στην έξοδο αυτού του σκοτεινού τούνελ, στο φως της αιωνιότητας.

Η πιο απλή, εύκολη και δοκιμασμένη μέθοδος αναγνώρισης, εκμάθησης και επανεκμάθησης των γραμμάτων χωρίς να τα συγχέει το παιδί, χάρη στη βοήθεια του δακτυλικού αλφαβήτου!

Φίλε αναγνώστη, το βιβλιαράκι που κρατάς, γράφτηκε το 1965 μέσα σε μια νύχτα.