Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δεν γύρεψα Γεννήτορες ήχοι στο ύφος της σοφίας Συνθέτουν ορατόρια αγέννητής μου αγάπης Στη μπλέ των άστρων στάχτη μετέωρα Κοιμίζω αστραπές ανεκπλήρωτα ταξίδια Δεν γύρεψα στις λέξεις σου των ποιητών τα λόγια Στους ψίθυρους ψηλάφισα ρυτίδες μιας οδύνης Εμβρυακέ μου έρωτα γύρεψα την αγάπη σου

Η ΧΑΡΑΜΑΔΑ Αρχές της δεκαετίας του 1950, έζησα το πιο συγκλονιστικό επεισόδιο της παιδικής μου ηλικίας, μοναχοπαίδι, με πατέρα κομμουνιστή. Μέσα στα άλλα, με βασάνιζε και το ερώτημα: πού κρυβόταν ο πατέρας μου; Δεν ήξερα τίποτα για την τύχη του, αφού η μητέρα μου δεν μίλαγε ποτέ για κείνον. Μια μέρα, μόλις γύρισε απ' τη δουλειά της, με φωνή τρεμουλιαστή μού ζήτησε να φορέσω τα καλά μου ρούχα για να πάμε επίσκεψη σε μια άγνωστη σε μένα θεία μου. Ντύθηκα με τα φτωχικά μου και ξεκινήσαμε για την προγραμματισμένη επίσκεψή μας. Περπατήσαμε πολύ και κάθε τόσο η μητέρα μου έψα...

Η ζωή της Λητώς Κατακουζηνού μέσα από τα μάτια της γραμματέως της, Έφης Κατοίκου-Τόλια. Μια μέρα, η Λητώ Κατακουζηνού, σ' ένα διάλειμμα απ' το γράψιμό της, μου είπε: "Ξέρεις, Έφη μου. Αυτό το ωραίο βιβλίο για τον Βαλή μου θα είναι ένα σπουδαίο δώρο από μένα σ' εκείνον. Θα έχει ξεχωριστή αξία. "Όταν αγαπάς και θαυμάζεις κάποιον", συνέχισε η Λητώ, "θέλεις να το φωνάξεις δυνατά για να σε ακούσουν πολλοί. Συμφωνείς νομίζω, μικρή μου"... "Εάν κάποτε εσύ, παιδί μου, έγραφες κάτι για μένα, είμαι σίγουρη ότι θα τα κατάφερνες μια χαρά... Και ξέρεις γιατί; Γιατί η δική σου μαρτ...

ΑΚΟΥΜΠΗΣΕ ΜΕ - Άγγιξέ με, του φώναζε, ακούμπησέ με. - Πάνω σου είμαι, δε νιώθεις; - Άγγιξέ με, του φώναζε, ακούμπησέ με. - Μέσα σου είμαι, δε φλογίζεσαι; - Με τις παλάμες σου ακούμπησέ με, με τις παλάμες σου που 'χουν σμιλέψει τα παλαιά και το κορμί ανασαίνει· με τ' ακροδάχτυλα από κει που φεύγει η ψυχή ακούμπησέ με.

Το βιβλίο είναι επανέκδοση της ποιητικής συλλογής "Διστομίτικα" που είχε εκδοθεί το 1994 από τις "ενναλλακτικές εκδόσεις" Είναι όμως εμπλουτισμένο και με νέα ποιήματα καθώς και με μεταφράσεις γνωστών ποιμάτων από την παγκόσμια ποίηση που πολλά απ' αυτά είχαν δημοδιευθεί στο περιοδικό "Προπύλαια" που εξέδιδε ο Αργύρης Σφουντούρης στη Ζυρίχη της Ελβετίας τη δεκαετία του '60. Το Παιδί Γιατί να μην ξεχάσεις το παιδί; Έφυγε πια, χωρίς να ζήσει, πέθανε. Μονάχα μέσα απ' όλους τους θαμπούς καθρέφτες σε κοιτάζει κι από τα τζάμια των βιτρίνων στον δρόμο της βροχής: δυο...

Αν μπορέσουμε να κρυφοκοιτάξουμε μέσα από τα "Μυστικά παράθυρα" των δύο συγγραφέων θα γνωρίσουμε και θα ζήσουμε τις ιστορίες των πρωταγωνιστών και ίσως μέσα ανακαλύψουμε ακόμα και τον ίδιο μας τον εαυτό. Θα συναντήσουμε ανθρώπους διαφορετικών κοινωνικών τάξεων με εμμονές, δισταγμούς και φόβους από τη μια, ανεξάρτητους και δυναμικούς από την άλλη με όλες τις αδυναμίες και τα προτερήματά τους. Ανθρώπους που ζουν ανάμεσά μας χωρίς να αντιλαμβανόμαστε τι κρύβεται πίσω απ' τις κλειστές τους πόρτες. Του μίλησα, μα αμέσως κατάλαβα πως ήτανε νεκρός... Το 'βαλα στα πόδια και π...

ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΕΥ Θάλασσα, που στα σπλάχνα σου βαστάς τα μυστικά των Ευ, πώς με πονάς! Αχ, να μπορούσα να ξεκλειδώσω έστω δυο-τρία... την Ευγλωττία να εξασφαλίσω σε ρήτορες την Ευγονία στους, όπου γης, γεννήτορες. Για τους δικαίους η Ευζωία θαρρώ αξίζει. Ευθυκρισία αρμόζει πάντα στους δικαστές και Ευθυμία για τους στριφνούς, τους αλχημιστές. Θάλασσα, κάθε σου κύμα κρυφό, απόρρητο. Μπρος στην ακτή, αγωνιώντας, περιμένω για κάθε πόνημα ακριβό μιαν Ευκαιρία. Δώσε μου, δώσε την Ευκαμψία σε όσους τις τύχες μας καθορίζουν και Ευελιξία στους κραταιούς, όπου τη σφαί...

Μέσα από τα ποιήματά μου θα διδαχθούν τα παιδιά την αγάπη στον Θεό, στους ανθρώπους, στην οικογένεια. Καθώς και τις αξίες: ειρήνη, χαρά, ελευθερία, φιλία' πίστη, ευλάβεια, ευγνωμοσύνη, αντιρατσισμό.

Καλοκαίρι του 1961. Μέσα στην ήρεμη και γεμάτη με ζωντανές εικόνεδ ξωή της υπαίθρου, χαρακτηριστικά πρόσωπα δίδουν την δική τους γλαφυρότητα στη μικρή κοινωνία όπου ζουν. Ανάμεσα σ'αυτά το Σηφαλιό, η Αντρονίκη και το Αντώνιο, πρωταγωνιστούν σε ρόλους σημαντικούς και εμπλέκονται σε καταστάσεις που τους φέρνουν αντιμέτωπους με τον ίδιο τους τον εαυτό και την ωμή πραγματικότητα. Πολλά είναι τα κωμικοτραγικά γεγονότα τα οποία προκύπτουν μέσα από τα τεχνάσματα και τα σκαρφίσματα που εφευρίσκει ο χήρος μεσήλικας για να κάμει την σαραντάχρονη γεροντοκόρη να τον θελήσει και να τ...

Δίχως γλάρους το ταξίδι θλιβερό. Το καράβι απ' αγάπη αδειανό. Το κατάρτι του το μεσιανό σπασμένο, κι εγώ ακόμα η τρελή να επιμένω. Πού να πήγανε οι γλάροι, πού να πήγανε; Πού τα όνειρα χαθήκαν, πού χαθήκανε; Π. Ζαλώνη

Τι είναι, αλήθεια, ο έρωτας; Ο σκεπασμένος ουρανός που μυρίζει βροχή; Οι αστραπές που χορεύουν στο μισοσκόταδο; Η καταιγίδα που ετοιμάζεται να ξεσπάσει; Ο ρυθμικός της βόμβος στην επιφάνεια του νερού; Η δροσερή της γεύση στα ξεραμένα μας χείλη; Τα αλαφιασμένα πουλιά που φτεροκοπούν κοπάδι γύρω μας; Η σκέψη που εκτοπίζει βίαια όλες τις άλλες για να ενθρονιστεί στο μυαλό μας; Τι απ' όλα είναι, λοιπόν, ο έρωτας; Ποιος ξέρει; Ίσως τίποτε απ' αυτά, ίσως όμως και όλα αυτά μαζί... Κι αν για κάποιος δεν είναι παρά μια εύθραυστη κατάσταση ευτυχίας, για κάποιους άλλους είνα...

Η ζωή, ως μεγάλη ζωγράφος, ακόμα και σε δίσεκτα χρόνια, φτιάχνει έργα δυνατά, πότε με αδρές πινελιές και πότε με λεπτές αποχρώσεις... όπως τα χρώματα της Ίριδας. Με φόντο την Καλαμπάκα και τα Μετέωρα, η μοίρα επιφυλάσσει ξεχωριστή τύχη για τα μέλη μιας πολυάριθμης οικογένειας που, παρά τις δραματικές καταστάσεις, θα βρουν το κουράγιο ν' αντέξουν τις δοκιμασίες, χάρη στην αγάπη που τους ενώνει, δίνοντας μήνυμα πως τίποτα δεν κερδίζεται χωρίς αγώνα και ενότητα. Έρωτες, πάθη, ανατροπές... μέσα στη λαίλαπα του '40, της Κατοχής και του Εμφυλίου. Ένα μυθιστόρημα που όλοι...

Ο Φίλιππος είναι δηλωμένος άνθρωπος της τάξης. Συνακόλουθο, ο τίτλος του πρώτου μέρους του μυθιστορήματος "Τακτικά και μη ανατρέψιμα". Εγώ η Κλειώ, παραλαμβάνοντας τη σκυτάλη ως συγγραφέας-διάδοχος, δεν ισχυρίζομαι ευταξία ή επικαλούμαι μεθοδικότητα, ούτε ενθουσιάζομαι με τους κανόνες. Αντίθετα, πιστεύω ότι στη λογοτεχνία δυνατόν να ανασυντάσσονται τα πάντα. Με στυλ. Προεικάζονται παλινδρομήσεις και ανασκευές, ώστε το δεύτερο μέρος να υπαχθεί αναπόφευκτα στα "Ανατρέψιμα και μη τακτικά". Τα ξηλώνω όλα; Όχι βέβαια. Δεν αγγίζω το νήμα όπως ξετυλίχθηκε μέχρι τώρα, ούτε ανακό...

Ένα ταξίδι μαζί, ένα μακρινό ταξίδι ψυχής σε μια πιθαμή. Ένας έρωτας, ένα μίσος, μια καλοσύνη, η αδικία, η χαρά και ο πόνος, μαζί με όλα τα συναισθήματα αμπαλαρισμένα σε ένα δισάκι, στον πηγαιμό μιας δρασκελιάς από την καρδιά, γύρω από όλους εμάς. Οι ματαιοδοξίες, οι πλεονεξίες, η εγωλατρία και τα πάθη της καθημερινότητας, μας έχουν ζέψει στο αλέτρι του θέλω. Η αχορταγιά του κομφορμισμού επιβάλλεται ανεξέλεγκτα και καταστροφικά από τα...

ΙΩΑΝΝΑ: Αχ, καλέ μου, αυτός ο κόσμος! Πόσο απόμακρος είναι σε τούτο το χωριό! Έχει δίκιο ο Μιχάλης! Τι αλλόκοτα πράγματα! Τον κοιτάζουν με περιφρόνηση. Βρε, πουλάκι μου, του λέω, σκέψου, θυμήσου, ψάξου, κάτι θα πήρε το αυτί σου τόσα χρόνια! Δεν πρόσεξες τίποτα περίεργο; Τίποτα, μου λέει, όλα έβαιναν καλώς! Και του κάνω, αγαπητοί μου, την πιο απλή ερώτηση. Πού παντρεύ- τηκαν οι γονείς σου, εδώ ή στην Αθήνα; Μπορεί, βρε αδερφέ, να μην κάλεσαν τους χωριανούς στο γάμο και να παρεξηγήθηκαν τούτοι δω, να τους θεωρούσαν ψωροπερήφανους, λίγο είν' αυτό; Και τι μου απαντά, ρε παιδ...

Ύμνος στην ελληνική, την αρχαιότερη, σε χρήση, και μεγαλύτερη, σε έκταση, γλώσσα τού κόσμου κι εργαλείο γνώσης - μάθησης.

Μυσταγωγία Τώρα αποσύρομαι στη Γεσθημανή των εκστάσεων. Τώρα υπερβαίνω τις προεκτάσεις μου. Έρποντας κάτω απ' τους αρχέγονους ίσκιους των Ελιών, αναζητώ, Κύριε, το πανάμωμο δάκρυ Σου. Ιωλκός Στην Ιωλκό των ονείρων μου, εκεί στο λιμάνι σου, της Αργούς μου οι άγκυρες μια μέρα ας σαπίσουν. Αδιάφορο μου είναι, όποιας Κολχίδας το ταξίδι.

Πλησίασαν στη σκεπή του Δημαρχείου. Πετούσαν από απόσταση γύρω γύρω και τον κοιτούσαν. Εκείνος, όπως πάντα αγέρωχος, τους αγνοούσε και κοιτούσε μια προς το βορρά, μια προς το νότο. "Κάποιος πρέπει να του μιλήσει", είπε ο Μακάο. "Η Ζήντα που είναι και φίλη του", είπε ειρωνικά η Αϊνέ. Άρπαξε πάλι η ατμόσφαιρα... Η Ζήντα εκνευρισμένη γυρίζει απότομα προς την Αϊνέ με απειλητικές διαθέσεις. Ο Μακάο προσπαθεί να προστατεύσει την Αϊνέ. Ο Τζώνυ επιτίθεται στον Μακάο. Ο Κέρικ μπαίνει μπροστά και του κόβει τη φόρα. Η Ρεγγίνα τρομαγμένη χάνει το πέταγα της. Μωρέ, γινότανε... της Μ...

ΤΗΣ ΜΟΥΣΑΣ ΕΠΙΚΛΗΣΗ Από τον ομφαλό της ζωοφόρου πηγής και του μαντείου τις χρυσές τις αναστηλώσεις, ιέρεια στον άνεμο χρίζεται η μελιστάλαχτη μούσα Καλλιόπη και φιλοτεχνεί τον δύσμοιρο δρόμο τ' ανθρώπου. Με το λάλον ύδωρ της Κασταλίας γης λούζεται και τρυπώνει στης πολιτείας τα ασύγγνωστα βράδια. Στης πλατείας τα βουβά σκαλοπάτια, στα στενά των ανέμων, τις ανήφορες νύχτες στήνει σκηνές και κατάσαρκα απλώνει τη λύπη της.