Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Ο Άγνωστος του τρένου" της Κωνσταντίνας Δούκα πραγματεύεται με ευαισθησία και εμβάθυνση στους χαρακτήρες ένα καυτό θέμα, παρμένο ακριβώς από τη ζωή, τη μοναξιά και τον ψυχισμό του σύγχρονου ανθρώπου. Η καταξιωμένη και βραβευμένη θεατρική συγγραφέας Κωνσταντίνα Δούκα με το έργο της εναρμονισμένο με την έμπνευση και το ύφος των μεγάλων θεατρικών συγγραφέων του 20ού αιώνα (Πιραντέλλο, Μπέκετ, Ιονέσκο, του Θεάτρου του Παραλόγου κλπ.) παρακολουθεί την κοινωνία και τις λογοτεχνικές τάσεις όπως εξελίσσονται στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και μας τις μεταφέρει. Και κάπου αυτό...

Πορτρέτο Ποιήματά μου Αγάπες μου κι εχθροί μου Σπίτι μου Παλάτι και κελί μου Σώμα μου Επιβολή ορίου Μυαλό ανεμοδείκτη μου Καρδιά μου Ανυπεράσπιστο φρούριο Μοναξιά μου Ανέκφραστος προσδιορισμός Φύση Αδιάψευστη θαλπωρή μου Θάνατε Ευπρόσδεκτε κι αποδιοπομπαίε Μοναδική σταθερά μου.

Ψηλαφίζω στο άδειο κρεβάτι Ψάχνω το σώμα σου να κρατηθώ. Ψευδαίσθηση μοιάζει και αυταπάτη Ψίθυρου μοιάζει, αχνή ηχώ. Ψέμα γεμίζει ο ερχομός σου Ψυχή κορμί κι άδειο μυαλό. Ψυχρός στοχεύω κάτι δικό σου Ψεύτικο να 'ναι κι απατηλό.

Η ΧΑΡΑΜΑΔΑ Αρχές της δεκαετίας του 1950, έζησα το πιο συγκλονιστικό επεισόδιο της παιδικής μου ηλικίας, μοναχοπαίδι, με πατέρα κομμουνιστή. Μέσα στα άλλα, με βασάνιζε και το ερώτημα: πού κρυβόταν ο πατέρας μου; Δεν ήξερα τίποτα για την τύχη του, αφού η μητέρα μου δεν μίλαγε ποτέ για κείνον. Μια μέρα, μόλις γύρισε απ' τη δουλειά της, με φωνή τρεμουλιαστή μού ζήτησε να φορέσω τα καλά μου ρούχα για να πάμε επίσκεψη σε μια άγνωστη σε μένα θεία μου. Ντύθηκα με τα φτωχικά μου και ξεκινήσαμε για την προγραμματισμένη επίσκεψή μας. Περπατήσαμε πολύ και κάθε τόσο η μητέρα μου έψα...

Μία συναρπαστική, συγκινητική και πολιτική βιογραφία που παραμένει πολύ επίκαιρη στα πλαίσια των σημερινών γερμανο-ελληνικών σχέσεων. Γίνεται συνολική αποτίμηση της σύγχρονης πολυεπίπεδης ιστορίας της Ελλάδας, από το 1940 έως τις μέρες μας. Αναδεικνύονται προσωπικότητες από το πολιτικό, το πνευματικό και το καλλιτεχνικό στερέωμα της Ελλάδας και της Ευρώπης. Ο Αργύρης Σφουντούρης είναι σχεδόν τεσσάρων χρονών όταν οι Γερμανοί δολοφονούν τους γονείς του. Επιζεί ως εκ θαύματος με τις τρεις αδελφές του από τη σφαγή του Διστόμου, στις 10 Ιουνίου 1944. Από το Ζάννειο ορφαν...

Συνοικία το Χάος Πωλείται οικόπεδο στη συνοικία "το χάος" τυχερός ο επίδοξος αγοραστής γιατί δε θα 'χει όρια για να χαράξει ούτε τοπογραφικά για να συντάξει σε γραφεία ειδικών. Είναι αχαρτογράφητα συνήθως τέτοια οικόπεδα σαν τη ζωή μας έτσι που διαβαίνει εποχούμενη σε ναύλους χωρίς πυξίδα στο ακαθόριστο πλάτος των ωκεανών.

Παντού καπνός και σκόνη. Φωνές παιδιών και γερόντων που ούρλιαζαν τρομαγμένοι. Ταραχές και βαθιά βογκητά των βαριά πληγωμένων. Η Μαρία παρά τον φόβο του σεισμού βιαζόταν να φτάσει το γρηγορότερο στα παιδιά της και στον άντρα της. Το πρόσωπό της είχε αλλάξει. Το σώμα της έτρεμε κι ένιωθε κρυάδες. Η καρδιά της χτυπούσε τόσο δυνατά, που νόμιζε ότι θα πεταγόταν από το στήθος της. Τελικά έφτασε και ενστικτωδώς γύρισε το κεφάλι της δεξιά. Δεν ήταν εύκολο ν' αντικρίσει εκείνο το φοβερό ρημάδι. Η σκεπή είχε πέσει. Είχαν μείνει όρθιοι μόνο οι ραγισμένοι τοίχοι, έτοιμοι κι αυτοί ν...

Τώρα που δε διασχίζουμε γραμμές των οριζόντων, των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων, τώρα που πια στο μέτωπο χαράζονται άλλες ρότες, για τα λιμάνια που ποτέ δε θα 'ναι σαν και τότες, το βλέμμα μας θα κυβερνά μια θεία χαρμολύπη. Το Αιγαίο μάς απόμεινε, η θάλασσα του Ελύτη.

Λ ι μ ά ν ι Πύρινοι πάσσαλοι Καρφώνουν τη γαλήνη σου, Πύρινοι πάσσαλοι Αναδεύουν τα σωθικά σου. Μάρτυρες στέκονται Στα βραδινά σου, Φανάρια που φέγγουν Την ακρογιαλιά σου. Πύρινοι πάσσαλοι Πάλλονται, χορεύουν, τρέχουν και σβήνονται στην αγκαλιά σου.

Όταν μ' έπλασες, Θεέ μου και μου έδωσες μάτια και χέρια, τον νου μου να σκέφτομαι, στην καρδιά μου σαν έφτασες σταμάτησες και είπες: "να μπορείς ν' αγαπάς και να ζήσεις τον μεγάλο τον έρωτα για τον Άνθρωπο, τον Θεό και το Σύμπαν". Δεν μπορώ να μην πω ευχαριστώ. Από το βιβλίο "Ωδή στον Έρωτα"

Πέρασαν χρόνια πολλά οι έρωτες και τα λάθη πίσω δεν ξεχάστηκαν ποτέ, από τις θάλασσες - στις κορυφές του Υμηττού κι από εκεί μέχρι το Φάληρο. Άλλοτε πάλι ένα απρόσμενο κλάμα που άξαφνα ταράζει τη νύχτα από τη μια ώς την άλλη της όχθη, ένας ξαφνικός θάνατος, κάνουν τα χείλη να χαμογελούν, να σφραγίζουν, καρδιές να ορέγονται και μάτια να δακρύζουν από χαρά και τρόμο συνάμα για το από καιρό που έμελε θάμα. Όμορφα... ώ, ήταν αναπάντεχα όμορφα τότε αμέσως μετά τη ζωή! Μάτια γλυκά, κλαμένα, με μια χαρά κι όχι λυγμό, στο όνομα της τύχης. Καρδιές καθάριες αν...

ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΕΥ Θάλασσα, που στα σπλάχνα σου βαστάς τα μυστικά των Ευ, πώς με πονάς! Αχ, να μπορούσα να ξεκλειδώσω έστω δυο-τρία... την Ευγλωττία να εξασφαλίσω σε ρήτορες την Ευγονία στους, όπου γης, γεννήτορες. Για τους δικαίους η Ευζωία θαρρώ αξίζει. Ευθυκρισία αρμόζει πάντα στους δικαστές και Ευθυμία για τους στριφνούς, τους αλχημιστές. Θάλασσα, κάθε σου κύμα κρυφό, απόρρητο. Μπρος στην ακτή, αγωνιώντας, περιμένω για κάθε πόνημα ακριβό μιαν Ευκαιρία. Δώσε μου, δώσε την Ευκαμψία σε όσους τις τύχες μας καθορίζουν και Ευελιξία στους κραταιούς, όπου τη σφαί...

Κοπιάσαμε πολύ να φθάσουμε ώς την αφετηρία κι είναι πολλά τα στάδια που πρέπει να διαβούμε. Μη φαντασθείς στόχος δεν ήτανε ποτέ εκείνη του τερματισμού η γραμμή. Στόχος είναι τα θαύματα που μοιραία θ' απαντήσουμε στην αέναη ροή του χρόνου.

Η ΡΟΗ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ Η ροή των γεγονότων ήτο φυσιολογική. Ζωή, θάνατος, χαρά λύπη. Η φύση των πραγμάτων είχε τη διάρκεια στις αντιθέσεις, κι εμείς στην αρχή του ισχυρού. Ο αδύναμος, ένα ναυάγιο, άξιος ίσως μιας φιλευσπλαχνίας με κέρματα που έπεσαν από την τσέπη του αυτήν που τρυπήσαμε με τη δύναμη μιας υπόσχεσης.

Μια ιστορία ζωής, αυτοσαρκασμού και ευτράπελων γεγονότων, εν μέσω της οικονομικής δυσχέρειας της πατρίδας μας, εκτυλίσσεται σε κάποιο χωριό της ανατολικής Κρήτης. Mέσα στις τέσσερις πράξεις του έργου, μέλη μιας οικογένειας και πρόσωπα της τοπικής κοινωνίας, μιλούν την ντοπιολαλιά και ανακαλύπτουν τρόπους για να ξεπεράσουν την οικονομική κρίση. Μια σύγχυση και μια παρεξήγηση, μέσα από άλλες διαλέκτους, (βλάχικη, μακεδονίτικη) προκαλεί το ενδιαφέρον, φέρνει αντιμέτωπους διαφορετικούς χαραχτήρες και διαφορετικές νοοτροπίες. Απρόοπτη η αρχή, ενδιάμεσα αναταράξεις κι ένα τέλο...

Ο Πλάτων είναι ένα αγόρι που αγαπά ιδιαίτερα τη φύση. Η αδυναμία του όμως για ένα συγκεκριμένο δένδρο τον βάζει σε μπελάδες οι οποίοι ξεκινούν όταν του παρουσιάζεται το πνεύμα του δάσους, απαιτώντας κάτι που δεν μπορεί να το δεχθεί. Μετά την άρνησή του το πνεύμα θυμώνει και τον προειδοποιεί ότι στο μέλλον θα βρεθεί μπροστά σε καταστάσεις που δεν φαντάζεται, τονίζοντάς του: "Πρόσεχε όπου βρεθείς και όπου σταθείς, σκέψου όμως πριν κάτι ευχηθείς". Ένα οικολογικό παραμύθι που μας στέλνει το μήνυμα της αγάπης, γιατί σαν την αγάπη δεν υπάρχει τίποτε άλλο στον κόσμο.

Στόχος, να μάθουν τα εγγόνια μου για τον πόλεμο, τον Δεύτερο Παγκόσμιο, και την Κατοχή, μέσα από τα μάτια ενός μικρού παιδιού, όπως τον έζησε και τον είδε. Αφορμή, το ενδιαφέρον που έδειχναν τα παιδιά μου όταν συζητούσαμε για όλα αυτά.

Πυγολαμπίδες Κόκκινα τριαντάφυλλα ανάμεσα στους θάμνους κι ένα καριοφίλι στα χέρια του ανέμου. Μικρό σπουργίτι στον ώμο της μέρας, γλυκό φιλί στα βλέφαρα μιας λεμονιάς. Ιδρώνει η κόρη με το κανάτι της θάλασσας στον ώμο, ξεδιψάει η μικρή ροδιά με το χρώμα τ' ουρανού. Φωτοστέφανα οι λόφοι με τον ήλιο στα μαλλιά, τα δέντρα σκυφτά στις λιτανείες του φθινοπώρου. Κι η βροχή να φέρνει τα δάκρυα της Παναγιάς στο ποτάμι με τ' αγάλματα στις όχθες και οι μέρες να στήνουν καρτέρι στις πυγολαμπίδες. Ανάσες ζεστές τ' απομεσήμερα, τα κορίτσια πίνουν το νερό της σιγαλιάς. Τ...

"Σύζευξη ποιητικής εσοδείας" Διάβαζα κι απολάμβανα την ποίηση των τριών "συζευγμένων" ποιητών, της Φωτεινής Αζαμοπούλου, της Καλλιόπης Δημητροπούλου και του Τάκη Κούρβα, που έρρεε γνήσια, αλλά και με σοφία, ώς που έφτασα στην πηγή έμπνευσης, κοινή και για τους τρεις. Με μεγάλη μου έκπληξη είδα ότι ήταν ένας τόπος: "Μαυρομάτα θεά εσύ συντρόφεψες / με το θρεπτικό σου ευεργέτημα/ τα εξερευνητικά μακρά ταξίδια / Ηλεία σταφιδαμπέλου γη". Πόσο σπάνιο είναι -στην εποχή μας τουλάχιστον- η αγάπη για έναν τόπο να τον κάνει να λειτουργεί σαν μούσα! Εδώ και οι τρεις ποιητές, αναφέρο...