Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Κριτικές θεατρικών παραστάσεων, οι οποίες δημοσιεύτηκαν στο "Αθηνόραμα", στο περιοδικό "Κελαινώ" του Λογοτεχνικού Ομίλου "Ζαλώνη - 'ξάστερον" και στο Διαδίκτυο, την περίοδο 2010 - 2015. "Απόψε αυτοσχεδιάζουμε" Luigi Pirandello Πρόλογος Μάνου Χατζιδάκι, 1962 Η παράσταση δεν είναι φώτα, δεν είναι σκηνικό· είναι οι άνθρωποι: εσείς κι εγώ. Είναι οι γυναίκες που μας ρωτούν είν' τα παιδιά που μας κοιτούν. Έτσι που εσείς -καθώς κι εγώ- αφήνουμε την ώρα να πηγαίνει μόνη της. Η παράσταση δεν είναι φώτα, δεν είναι σκηνικό· είναι οι άνθρωποι: εσείς κι εγώ είναι η αδι...

Η ανθρώπινη ζωή υφαίνεται με ποικίλα γεγονότα, μικρά και μεγάλα, προσωπικά και κοινά. Αυτές τις ποικίλες στιγμές φυλάκισα μέσα στα κείμενα αυτού του βιβλίου. Στιγμές έντονου προβληματισμού για τα τεκταινόμενα στον παράλογο κόσμο μας, στην πατρίδα μας και στην παγκόσμια κοινότητα, στιγμές βαθύτατου πόνου και απογοήτευσης για ανίερες συμπεριφορές, στιγμές ψυχικής ευφορίας για ζεστές ανθρώπινες συμπεριφορές, στιγμές μνήμης και θλίψης για αγαπημένα πρόσωπα που έφυγαν από τη ζωή και τη στιγμάτισαν όμορφα με την υπέροχη διαδρομή και ιστορία τους, στιγμές ολόψυχης συμπαράστασης στ...

Περιλαμβάνει τα κυριότερα γεγονότα που συμβαίνουν σε μια χώρα με αφορμή επικήδεια "ενημέρωση" ενός Πατέρα, μέχρι που ήρθε η Τρόικα με τα μνημόνια. Οι τέσσερις -μοιραίοι- για τον "συγγραφέα" κυβερνήτες της γενιάς του κατά χρονολογική σειρά αλλά και οι υπόλοιποι με τα χάλια ή τα μνημόνιά τους. Σατιρική αναφορά γεγονότων, πολιτικών και πολιτικής.

Καταθέτοντας τη συγκίνησή μου για ό,τι βίωσα μελετώντας αυτό το θαυμάσιο ποιητικό και φωτογραφικό έργο, συγχαίρω θερμά και ευχαριστώ επίσης θερμά τους πανάξιους συντελεστές του. Αλήθεια, ποιο σημείο στίξης μπορεί να βάλει κανείς στη συγκίνηση; Αντώνης Ι. Αϊλαμάκης Επίτιμος Σχολικός Σύμβουλος

"Η πίκρα που ’χω στην ψυχή, ας είν’ ευλογημένη, την κάνω τέχνη κι η χαρά που νιώθω τη γλυκαίνει".

Κριτική αποτίμηση του λογοτεχνικού έργου της Παναγιώτας Χριστοπούλου-Ζαλώνη με αφορμή την ποιητική συλλογή "Καθημερηνά αστέρια".

Η ''Μυχιοθήκη'' είναι ποιητική συλλογή που περιέχει και πίνακες της ποιήτρια ζωγράφου Νίκης Βλάχου και απέσπασε το Β΄ Πανελλήνιο Βραβείο ''Κούρος Ευρωπού'' στον 13ο Διαγωνισμό Ποιητικών Συλλογών που διοργανώθηκε από το Δ.Σ. της Μακεδονικής Καλλιτεχνικής Εταιρίας ''Τέχνη'' Κιλκίς.

Περιλαμβάνει ένα ερωτικό ποίημα για κάθε μέρα του χρόνου, από σύγχρονους και κλασσικούς ποιητές. Έλα κοντά μου, δεν είμαι η φωτιά. Τις φωτιές τις σβήνουν τα ποτάμια. Τις πνίγουν οι νεροποντές. Τις κυνηγούν οι βοριάδες. Δεν είμαι, δεν είμαι η φωτιά. Έλα κοντά μου, δεν είμαι άνεμος. Τους άνεμους τους κόβουν τα βουνά. Τους βουβαίνουν τα λιοπύρια. Τους σαρώνουν οι κατακλυσμοί. Δεν είμαι, δεν είμαι ο άνεμος. Εγώ δεν είμαι παρά ένας στρατηλάτης ένας αποσταμένος περπατητής ν' ακούσει το τραγούδι των γρύλων. Κι αν θέλεις, έλα να τ' ακούσουμε μαζί. Μενέλαος Λου...

ΙΩΑΝΝΑ: Αχ, καλέ μου, αυτός ο κόσμος! Πόσο απόμακρος είναι σε τούτο το χωριό! Έχει δίκιο ο Μιχάλης! Τι αλλόκοτα πράγματα! Τον κοιτάζουν με περιφρόνηση. Βρε, πουλάκι μου, του λέω, σκέψου, θυμήσου, ψάξου, κάτι θα πήρε το αυτί σου τόσα χρόνια! Δεν πρόσεξες τίποτα περίεργο; Τίποτα, μου λέει, όλα έβαιναν καλώς! Και του κάνω, αγαπητοί μου, την πιο απλή ερώτηση. Πού παντρεύ- τηκαν οι γονείς σου, εδώ ή στην Αθήνα; Μπορεί, βρε αδερφέ, να μην κάλεσαν τους χωριανούς στο γάμο και να παρεξηγήθηκαν τούτοι δω, να τους θεωρούσαν ψωροπερήφανους, λίγο είν' αυτό; Και τι μου απαντά, ρε παιδ...

Η Διαθήκη μου Εγώ, το κινητό έκθεμα του Χρόνου, υπαγορεύω τη διαθήκη μου, πια με βαστάει φευγαλέα. Τώρα, που η κλεψύδρα μου αδειάζει, απαγορεύω με αυστηρότητα, να θάψετε αβυσσαλέα ω, άνθρωποι, την αρετή μου, μοναχά γυρεύω, ναι, να τη σώσω απ' τα σκουλήκια σας τα πειναλέα. Αυτήν, μα και την ποίησή μου, κάτω εδώ που ρεύω, διατάζω να την κάψετε, την τόσο ρωμαλέα. Αλλά, πλέον, με τη στρόφιγγα να κλείνει, κληρονόμοι μου, ορίζω, οι τρελοποιητές -δεν τους αποκληρώνω- να ν', των ζενίθ οι άτυπτοι οι μεσονυχτονόμοι· και οι Βαβέλ που βέβηλες δεν ήταν, δεν υβρίσαν -εντάξ...

Ένα ταξίδι μαζί, ένα μακρινό ταξίδι ψυχής σε μια πιθαμή. Ένας έρωτας, ένα μίσος, μια καλοσύνη, η αδικία, η χαρά και ο πόνος, μαζί με όλα τα συναισθήματα αμπαλαρισμένα σε ένα δισάκι, στον πηγαιμό μιας δρασκελιάς από την καρδιά, γύρω από όλους εμάς. Οι ματαιοδοξίες, οι πλεονεξίες, η εγωλατρία και τα πάθη της καθημερινότητας, μας έχουν ζέψει στο αλέτρι του θέλω. Η αχορταγιά του κομφορμισμού επιβάλλεται ανεξέλεγκτα και καταστροφικά από τα...

Στιχοπαιχνιδίσματα Η ποίηση, μεγάλη αγαπημένη, στα μάγια της ως με 'βρε τυλιγμένη, τρανό παιχνίδι ζήτησε να παίξω και δέχτηκα άνευ όρων κι όσο αντέξω. Σώριασε άτακτα λέξεις και ρίμα να πλάσω διαφορετικό ένα ποίημα κι αν στο βωμό της θυσιάσω επάξια, εκείνη να με στεφανώσει αντάξια. Σκληρό άρχισα παιχνίδι με τους στίχους, να ομορφοδέσω λέξεις, τόνους, ήχους, αλήθειες, σύμβολα, όνειρα, εικόνες με διάφορους κάθε φορά κανόνες. Παντούμ, χάι-κου, οκτάβες και ροντέλα, σονέτο, ακροστιχίδα, βιλανέλα, σάρκα κι οστά πήραν, γίναν βιβλίο, "παίγνιο στίχων" το 'πα....

Είναι ένα αφιέρωμα του Τάκη Κούρβα στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το το χωριό Φοναΐτικα, στη Φενεό Κορινθίας αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της Ηλείας και στους κατοίκους της.

Το κάλλος της ποίησής μου σιωπηλός διαβουλευτής ανάμεσα στο εγώ μου και τη φαντασία μου. Το έμψυχο και το άψυχο - Έτσι για την μεταξύ τους αρμονία ή απλά για μια συγκινησιακή εκτόνωση.

Ο Πλάτωνας με αυτή την ενσωμάτωση των μύθων μέσα στο φιλοσοφικό του έργο, με τρόπο ζωντανό και παραστατικό, επιστρατεύει τις απεριόριστες δυνατότητες της φαντασίας, για να φωτίσει κάποια γνωστικά κενά. Οι μύθοι αποτελούν ένα προκαταρκτικό βήμα, για να πλησιάσει ο αναγνώστης τη φιλοσοφική του σκέψη. Και η παρουσίαση είναι ελεύθερη απόδοση, ώστε να γίνεται εύκολα κατανοητό το νόημά τους. Αναφέρεται λοιπόν αυτή η εργασία σε κάποιους από τους μύθους του Πλάτωνα για να δοθεί η ευκαιρία να μάθει κάποιος αυτά τα θέματα χωρίς να μελετήσει ολόκληρο το φιλοσοφικό του έργο.

Από χρώματα κι αρώματα είναι καμωμένη η ζωή μας! Μόνο που δεν το ξέρουμε ή δεν το 'χουμε ανακαλύψει ακόμη. Μπορεί και να το έχουμε ξεχάσει, μέσα στα τόσα πάθια της παραδομένοι. Ελάτε λοιπόν να ανακαλύψουμε χέρι χέρι, στίχο το στίχο τις ομορφάδες της: τον ήλιο, τ' αστέρια, το φεγγάρι, τον έρωτα, τη βροχή, τα σύννεφα. Αλλά και τη θάλασσα, τη μεγάλη αγαπημένη όλων μας! Ελάτε σε μια πορεία ψυχής να ζήσουμε ποιητικά τις εποχές και τη μέρα καθώς παραδίνεται στη νύχτα. Ελάτε να πούμε μαζί τραγούδια για τον τόπο μας που τόσο ανάγκη το 'χει! Και μαέστρος της ψυχής η μούσα ας είνα...

- Αγαπητοί μου μικροί φίλοι, με τη σιωπηλή παρουσία μας θα ταξιδέψουμε μαζί με τα λουλούδια, για να γνωρίσουμε τον υπέροχο κόσμο τους. Ακούστε τα, μιλήστε τους και περιπλανηθείτε με τη φαντασία σας μαζί τους. Κοντά τους θα μάθετε όλα της φύσης τα θαύματα, θα βρείτε τα μυστικά, για να χαρείτε και ν' αγαπήσετε ό,τι υπάρχει γύρω τους. Ακόμη, θα μάθετε να αγωνιάτε για τη ζωή και να ετοιμάσετε έναν κόσμο καλύτερο που θ' ανασαίνει ελεύθερα, χωρίς να νιώθει λαθρεπιβάτης στο δικό του μικρό καραβάκι."

Με το όγδοο βιβλίο μου, θα επιχειρήσω μια καταγραφή ιστορικών και πολιτικών γεγονότων της γενιάς μου. Επέλεξα μια περίοδο κατά την οποία συνέβησαν πολλά γεγονότα που έμελλε να αποβούν καθοριστικά και κρίσιμα στη μετέπειτα πορεία της Ελλάδας αλλά και της ανθρωπότητας γενικότερα. Μιλάμε για την κρίσιμη δεκαετία του 1960.

Σ' ΑΓΑΠΩ Σ' αγαπώ. Ένα σ' αγαπώ τόσο μεγάλο που τα χείλη μου αρχίζουν να το προφέρουν το χάραμα και ώς το ηλιοβασίλεμα βρίσκονται ακόμη στη μέση της λέξης. Οι στίχοι της Λίτσας Μοσκιού δεν έχουν τη φανταχτερή λάμψη, απαλλαγμένοι από περιττά ποιητικά στολίδια, μας φέρνουν σε άμεση επαφή με την ψυχή της και τις προθέσεις της να μας μιλήσει χαμηλόφωνα αλλά δραστικά. Μια ουσιώδης εκδήλωση της ποίησής της είναι η αγάπη και ο έρωτας, τόσο ως θεματική επιλογή όσο και ως λυρική έκφραση. (απόσπασμα από τον Πρόλογο του ποιητή Λάσκαρη Ζαράρη) Διαβάζοντας ποίησ...

Το βιβλίο είναι επανέκδοση της ποιητικής συλλογής "Διστομίτικα" που είχε εκδοθεί το 1994 από τις "ενναλλακτικές εκδόσεις" Είναι όμως εμπλουτισμένο και με νέα ποιήματα καθώς και με μεταφράσεις γνωστών ποιμάτων από την παγκόσμια ποίηση που πολλά απ' αυτά είχαν δημοδιευθεί στο περιοδικό "Προπύλαια" που εξέδιδε ο Αργύρης Σφουντούρης στη Ζυρίχη της Ελβετίας τη δεκαετία του '60. Το Παιδί Γιατί να μην ξεχάσεις το παιδί; Έφυγε πια, χωρίς να ζήσει, πέθανε. Μονάχα μέσα απ' όλους τους θαμπούς καθρέφτες σε κοιτάζει κι από τα τζάμια των βιτρίνων στον δρόμο της βροχής: δυο...