Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα βιβλίο γεμάτο συναίσθημα, αγάπη, συγκίνηση και πατριωτικούς χαιρετισμούς, από τον τόπο που είδα για πρώτη φορά το φως του ήλιου, που έκανα τα πρώτα βήματα στη ζωή μου, που έμαθα τα πρώτα γράμματα και που ακόμη με κρατάει κοντά του. Μία μικρή όαση στις δύσκολες στιγμές που ζούμε, με χαρακτηριστικά σημεία του τόπου μας με ιδιαίτερες φωτογραφίες και σκίτσα.

Το δράμα μιας ωραίας χώρας, είναι το δράμα της ωραίας και πλούσιας Ελλάδας μας, που σήμερα οδηγεί τα παιδιά της στην ανεργία. Γιατί φτάσαμε στο χείλος του γκρεμού άραγε; Η απάντηση είναι ότι, στα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια, οι κυβερνήσεις υποβάθμισαν τον παράγοντα αληθινή ανάπτυξη και ο ορθός πολιτισμός της πολιτικής μετατράπηκε σταδιακά σε βάρβαρη αερολογία της καρέκλας. Ακρότητες, διχόνοια δεξιά, αριστερά, όλα για την καρέκλα, τη μάσα, τις μίζες, τα σκάνδαλα, τις κλοπές, δεν άφησαν τίποτα για την επόμενη γενιά της ωραίας Ελλάδας. Ρημάχτηκαν όλα για να φωνάζουν τώρα...

Το βιβλίο αυτό, με πρωταγωνιστή το παπάκι Νηπίο, εστιάζεται σ' όλες εκείνες τις απαραίτητες γνώσεις και δραστηριότητες που θα εφοδιάσουν το νήπιο ως προς τη μαθησιακή του ετοιμότητα. Στόχος του: να το καταστήσει ικανό να παρακολουθήσει την ύλη της Α' Δημοτικού χωρίς κενά και παραλείψεις, έτσι ώστε να αντιμετωπιστούν έγκαιρα πιθανές μαθησιακές αδυναμίες. Ιδιαίτερα τονίζονται: *η αυτονόμηση του παιδιού *οι έννοιες δικαίωμα-υποχρέωση για τη δόμηση της προσωπικότητας, αλλά και την ομαλή συμβίωση στην ομάδα *ο προσανατολισμός στο χώρο και το χρόνο *η προετοιμασία του παιδι...

Στα κλέφτικα μονοπάτια του Χρήστου Μηλιόνη ανταμώνουμε την Ιστορία της Ελλάδας και τη δημιουργικότητα της γραφής του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Ο Μηλιόνης είναι η ιστορική μορφή του 18ου αιώνα που έδρασε στα δύσκολα χρόνια της σκλαβιάς ως αδούλωτος Έλληνας και ο άγιος των Ελληνικών Γραμμάτων, έχοντας την αγωνία για την πορεία του Νέου Ελληνισμού, το 1885 γέννησε το μοναδικό του ηρωικό διήγημα αφιερωμένο σ’ αυτόν. Η ιστορία του θρυλικού κλεφταρματολού με το γενναίο αντιστασιακό φρόνημα διασώθηκε από την προφορική παράδοση ως δημοτικό άσμα και στάθηκε πηγή έμπνευσης για τον Παπ...

ΦΕΓΓΑΡΙ ΜΟΥ Μαγεμένη δύση, μαγεμένο τοπίο, πλανεμένη ματιά. Χρυσοστόλιστο φέγγος σκουλαρίκι της νύχτας, η γνωστή αστροφεγγιά. Καρφιτσωμένο φλουρί στις δαντελένιες ακρογιαλιές, φλογισμένο βλέμμα, ν'ακολουθεί τη ρότα των πλοίων και να κουρσεύει το νου των ναυτικών. Αχ! Φεγγάρι μου, θρόνε του έρωτα ψυχές που θρυμματίζεις, σε ωκεανό τον άπατο τα πάθη τους βυθίζεις.

"Υπέροχη ποιητική και άκρως στοχαστική εσωτερική διαδικασία επιλογής". "'Εντονα στοχαστικό και λυτρωτικά υπαρξιακό δείγμα, γνήσιας ποιητικής γραφής". "Ατόφια ποιητική εκφραστική αναφορά ερωτικής εσωστρέφειας. Μαρία συνεχίζουμε". Γαβρίλης Ιστικόπουλος

Περί τα μέσα του ΙΗ΄ αιώνος κατείχεν ο Χρίστος Μηλιόνης τα αρματωλίκια της Ακαρνανίας, του Βάλτου και Ξηρομέρου, εις των αντιπροσώπων της σφαδαζούσης ελληνικής ελευθερίας, των περιφανέστερον παραστησάντων εις τον εκπεπληγμένον ευρωπαϊκον κόσμον τα δίκαια του αδικουμένου έθνους· ουδέποτε είχε συνθηκολογήσει με τους Τούρκους. Τούτο εκφράζει τρανότερον πάσης ιστορικής μαρτυρίας ο στίχος του δημοτικού άσματος: Όσο είν' ο Χρίστος ζωντανός, Τούρκο δεν προσκυνάει. Αλλ' οι κρατούντες ήσαν πρόθυμοι πάντοτε να κολακεύωσι τους μέγα δυναμένους εκ των ημετέρων πολεμιστών...

... Έχει πια ξημερώσει όταν φτάνει στο σπίτι της. Με αργές κινήσεις βγάζει τα ρούχα της και πέφτει κατάκοπη για ύπνο. Μάταιη προσπάθεια. Την αναστατώνει η εικόνα αυτού του άντρα που κάνει την καρδιά της να χτυπάει τρελά, όπως ποτέ άλλοτε δε συνέβη. Οι καυτές ματιές που αντάλλαξαν, εξακολουθούν να την αναστατώνουν και μια φράση ριζώνει στο είναι της... Μια τόση δα φρασούλα... "Αυτός είναι!" Δεν μπορεί να εξηγήσει την πεποίθησή της, πως αυτός ο μελαμψός άντρας θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη ζωή της. Πως η εικοστή εβδόμη Νοεμβρίου του χίλια εννιακόσια εβδομήντα έξι, θα...

Ένας χείμαρρος αναμνήσεων κατακλύζει τη Νέλλη, την ώρα ακριβώς που λέει το στερνό αντίο στη μητέρα της. Μια θάλασσα από δάκρυα την παίρνει και την ταξιδεύει σε περασμένους χρόνους, τότε που η γλυκιά της μάνα η Σάντρα, κρατώντας τα δυο της χέρια σφικτά, της μιλούσε για την ιστορία της ζωής της από τον καιρό ακόμη που ήταν παιδάκι. Τίποτα δεν είχε ξεχάσει η Νέλλη, και πάντα θυμόταν με πικρία όσα της είχε εξομολογηθεί η μητέρα της. Καθισμένη στο στασίδι της εκκλησίας, σαν παλιά ταινία περνούν από το μυαλό της ότι έζησε η ίδια, αλλά και αυτά που μπορεί να μην είχε προσωπικές μν...

Ο Νίκος, καρπός ενός παράφορου και απαγορευμένου έρωτα, μεγαλώνει στην Αγγλία σαν γιος Ελλήνων και μάλιστα Κρητικών. Στα δώδεκά του πεθαίνει ο πατέρας του και εντελώς τυχαία μαθαίνει πως είναι υιοθετημένος. Έρχονται τα πάνω κάτω στη ζωή του, θυμώνει κι αντιδρά σπασμωδικά. Σε μια μοιραία στιγμή που θα σηματοδοτήσει και το μέλλον του, χάνεται ο Ρόμπερτ, ο πιο καλός του φίλος και ο ίδιος δηλώνεται νεκρός. Διαλυμένος δραπετεύει και καταλήγει στην Ισπανία, όπου φιλοξενείται από τους φίλους των γονιών του, Ιζαμπέλ και Μάρκος. Η τύχη τού χαμογελά και πάλι, μα η ζωή, απρόβλεπτη,...

Δυσνόητες ρωγμές στο ανέφικτο όμοιες μ' εκείνες που σου χάραξαν στο μέτωπο λίγο πριν την εκούσια θυσία όμοιες με τα λαβωμένα, απ' τα χέρια ενός παιδιού, φτερά μιας πεταλούδας Ρωγμές ακαθόριστες, που ασελγούν στης γαλήνης τα σώματα, που ραπίζουν σπερματικές διαθλάσεις στην ανοργασμική πλέον ακοή σου Ρωγμές στις αισθήσεις που φύλαξες για τον έρωτα μιας καταδότριας νύχτας Κ' η ψυχή σου ως κ' η μικρή ψυχή σου δε χωράει σ' ορίζοντες, μα υπομένει γενναία το τραχύ των ρωγμών Κι εκείνο της πεταλούδας το πέταγμα μα...

Η Γέννα Η γέννα πλησιάζει. Οι πόνοι μου πολλοί, κι οι Μάγοι ακόμα να φανούν τα δώρα να κομίσουν. Θα 'ναι χρυσός ή λίβανος; Ακόμα να τα φέρουν. Το σπίτι μπάζει από παντού, χρειάζομαι βοήθεια. βοήθεια, όχι δώρα. Γνωρίζω, χαλκάδες το αντίτιμο. Μα πώς με πλάνεψε το νούμερο; Δεν είναι Τρεις που προσκυνούν στη γέννα; Αυτοί, γυναίκα, απ' την Ανατολή κινήσανε, στα Ιερά Ασίας τα λημέρια να πατήσουν. Σωτήρα να δοξάσουν καρτερούν κάθε χρονιά, τη Γέννα να προλάβουν. Τα δώρα δε μετράνε της Δύσης οι χρηματιστές. Πιστές καρδιές ανάπαψη λαβαίνουν. Σα γιορτινή καμπάν...

Βαθιά ανθρώπινες οι ποιητικές πινελιές της Ευαγγελίας Δαρσινού-Ρουμελιώτου. Ανθρώπινες με το συναίσθημα να κυριαρχεί, να πλημμυρίζει, να διαχέεται σ' όλο της το έργο, αλλά ταυτόχρονα να φιλτράρεται στη δεξαμενή της λογικής, στις σημερινές καινούργιες αναζητήσεις, στις απαιτήσεις που επιβάλλει η σκληρή καθημερινή πραγματικότητα. "Αλίμονο, τις παιδικές αναμνήσεις πρέπει να έχουμε κλειστές, αιώνια σκονισμένες" ή "Και τότε είδα τα δόντια σου... ήταν γεμάτα αίμα" ή σε άλλο της στίχο "...δεν αντιλαμβάνονται τον θάνατο που ανασαίνει δίπλα τους..." Τέχνη "ποιεί" η Ευαγγελία ορμώ...

Εγώ δεν είμαι Ποιητής, σμιλεύω φράσεις μόνο, εγώ δεν είμαι Ποιητής, εργάτης είμαι της Σιωπής προτάσεις που καθημερνώς στα χάρτινά μου οικόπεδα σαν πάσσαλους καρφώνω

To βιβλίο περιέχει ντοκουμέντα που περιλαμβάνονται στις διαλέξεις τις οποίες έχει δώσει ο Αργύρης Σφουντούρης στην Ευρώπη και κυρίως στη Γερμανία και στην Ελλάδα, κατά τη διάρκεια των τελευταίων 20 χρόνων, με σκοπό την ενημέρωση της κοινής γνώμης σχετικά με τις υποχρεώσεις της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας έναντι των θυμάτων των εγκλημάτων πολέμου κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα την προσωπική του εμπειρία από τη Σφαγή του Διστόμου. Ζητούμε από τη Γερμανία έναν ειλικρινή διάλογο που θα οδηγήσει σε μία αληθινή συμφιλίωση. Ένας τέτοιος...

Στην "Αδίδακτη ύλη", ένας άνδρας και μια γυναίκα "στήνουν" ένα ερωτικό συμπόσιο έξω από το πλαίσιο κάθε συμβατικής λογικής, μέσα από τις Αφορμές της ιστορίας, της ποίησης και της φιλοσοφίας, αναπτύσσοντας ταυτόχρονα έναν αριθμό ιστοριών, ισάριθμο με τους αστερισμούς. Με την αυθαιρεσία κάθε ορθολογιστικής σκέψης, φτιάχνουν νέους ιστορικούς συσχετισμούς και αλληλουχίες, ακυρώνουν κάθε βούληση και νομιμοποιούν κάθε ερμηνεία. Όλα συναντιούνται, συντρέχουν και συγκλίνουν σ' έναν μόνο χώρο: Τον Έρωτα.

ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΤΗ ΜΟΥΣΑ Ω, Μούσα της γλυκιάς ζωής! Πανδύναμη, εσύ, της καρδιάς Ερατώ, ταξιδεύτρα! Ταξίδεψέ με στους δύσκολους Μαιάνδρους σου. Στου Έρωντα άφησέ με το περβόλι Να σπείρω τον σίτο της σωφροσύνης... Τα σκίτσα του βιβλίου είναι ένας κύκλος γυμνών με κάρβουνο για σχέδιο στο χαρτί.